مبارزان کمونیست
وضعيت کودکان كار در نظام جمهوري اسلامي!
همايش روز جهاني کودک هر سال در روزهای 16مهرماه ببعد در شهرهای ایران برگزار میشود. در سنندج و تعدادی از شهرهای کردستا کودکان امسال نیز در مراسمهای با شکوهی برگزار شد. موج شادی و خنده کودکان در میان حمایت مردم فضای گرم و صمیمانه را به خیابانها آورد.
همزمان با مراسمهاي روز جهاني كودك، همايش هايي در ارتباط با كودكان كار برگزار ميشود. در اين همايش ها از جنايت سازمانيافته دولت و سرمايه داران و استثمار كودكان كه بجاي مدرسه و تحصيل و كسب دانش و ارتقا خلاقيت هاي فردي راهي بازار كار(جهنم استثمار كودكان) ميشوند، پرده بر ميدارند.
در نظام جمهوري اسلامي كودك ستيزي و ستم بر كودكان در اشكال مختلف در شكل قانوني اعمال ميشود. خارج از بار سنگين فقر و فلاكت و ناتواني تامين زندگي خانواده هاي كودكان و ايجاد ميحط مناسب براي ادامه تحصيل، در مورد كودكان دختر حجاب اجباري، جدايي جنسيتي و ازدواج هاي پايين تر از سن قانوني، بر ابعاد فاجعه آميز ستم بر كودكان افزوده است. ستم بر كودكان در ايران تحت حاكميت نظام اسلامي سرمايه در شكل عريان ستمكشي در جريان است. هر روز بر تعداد كودكاني كه از محيط مدرسه به ميدانهاي كار و مركز كار روانه ميشوند، افزوده ميشود.
هجوم وحشيانه دولت و سرمايه داران به معيشت و زندگي خانواده هاي كارگران، بيكارسازيهاي وسيع كه در شرايط كنوني هر روزه در ابعاد هزاران نفري در جريان است، فشار فقر و گراني اولين قربانيان ساكت را از كودكان ميگيرد. خانواده هاي كارگري با درآمدي كمتر از نيم ميليون تومان عملا در دو راهي ادامه بقا و زندگي بخور ونمير و يا تامين زندگي و مخارج تحصيل كودكانشان قرار گرفته اند. محروم كردن كودكان از مدرسه اجبار وضعيت (درآمدي ـ دستمزدها) سود اندوزي خيل مفتخور و استثمارگر جامعه را بيشتر از هر دوره اي كرده است
مراسم هاي روز جهاني كودك، فستوال آدم برفيها در شهرهاي كردستان محمل اتحاد و همبستگي شهروندان جامعه با هم هستند. در اين روزها كودكان ميتوانند خلاقيت و توانايي هاي خودشان را به نمايش بگذارند. با نقاشيهايشان با درست كردن آدم برفيهايشان، با جست و خيز و فريادهاي خنده شان از مبتكرين و سازماندهندگان و انسانهايي كه تحت حاكميت سياه جمهوري اسلامي ملزومات برپايي اين همايش و فستيوالها را فراهم ميكنند، صميمانه تشكر ميكنند.
اما، اهداف همايش و كار و عملي كه فعالين عرصه كودكان، فعالين كارگري و جنبش برابري زنان بايد به آن عطف توجه داشته باشند، و در يك كلام يك قدم بجلو از آنچه تاكنون بدرست و مسئولانه انجام گرفته، در راستاي حل مشكلات كودكان كار انجام دهند چيست؟ كودكان كار حق دارند كه از شهروندان جامعه از نهادها و تشكلهاي كارگري و انساندوست بپرسند نتايج اين همايشها و فستيوالها چيست؟ كودكان كار را بكدام مسير هدايت و حمايت ميكنيد؟ جواب آنها روشن است، ما هر روز اين مصائب را با اندام و گوشت و پوست بدنمان، با نداري و فشار كار، فشار روحي و جسمي، با محروم شدنمان از صندليهاي مدرسه، با محروم شدنمان از بازي و تفريح و با گذاشتن سد با پديده اي بنام فقر و گراني در راه عدم ارتقا توانايي هايمان و خلاقيتهايمان، لمس ميكنيم.! كيفرخواست ما روشن است، راه چاره ما چيست. آيا اين وضعيت ابدي و سرنوشت سالها زندگي ما كودكان كار است. آيا نبايد به فرياد ما جواب بدهيد.!
كودكان كار را بايد بيش از اين مورد حمايت و پشتيباني قرار داد.
نسان نودينيان
