طنین شعار “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، در شکنجەگاە اوین!
سعید آرمان
تهاجم شکنجەگران بە زندانیان سیاسی بند 350 زندان اوین و ضرب و شتم آنان بە بهانە بازدید در روز پنجشنبە 28 فروردین سال جاری موجی از خشم و نفرت وسیع انسانهای شرافتمند در ایران و خارج کشور علیە رژیم شکنجەگران اسلامی حاکم بر این کشور را بدنبال داشت. کمتر خبری تا این حد سریع بە خارج از زندان درز کرد و با واکنش گستردە روبرو شد. خانوادە زندانیان سیاسی جسورانە بە میدان آمدند و متحدانە در مقابل رژیم اوباشان اسلامی سرمایە قد علم کردند کە همزمان با حمایت گستردە ایرانیان خارج کشور از واشینگتن تا گوتنبرگ و استکهلم و لندن روبرو شدند.
در اولین روز ملاقات بعد از تهاجم شکنجەگران بە بند 350 زندان اوین کە بە “پنجشنبە سیاە” مشهور شد، طنین شعار “زندانی سیاسی آزاد باید گردد” در سالن ملاقات زندان اوین توسط بستگان جان بە لب رسیدە زندانیان سیاسی پیچید و متعاقب آن در مقابل دفتر ریاست جمهوری ادامە یافت و در راس اخبار رسانەها قرار گرفت.
حرکت فوق در سالن ملاقات یکی از مخوف ترین شکنجەگاهای رژیم هار اسلامی سرمایە در ایران کە عمرا تصورش را نمیکردند، از هر لحاظ حرکتی منحصر بە فرد و حائز اهمیت است.
این حرکت ابتدا دلالت از شکستن طلسم خانوادەهای زندانیان سیاسی در مقابل دولت شکنجەگران میکند، دوما درجە اتحاد و همبستگی خانوادە زندانیان سیاسی با همدیگر و سوما رسیدن کارد بە استخوان و عدم تحمل بیش از این جنایت و سبعیت در حق هزاران انسان کە “جرمی” جز ابراز نظر سیاسی و بیان عقیدە، ندارد. آنان علیرغم اینکە بە ناحق بە بند کشیدە شدەاند، روزانە مورد تحقیر و هتک حرمت و محرومیت از ملاقات بستگانشان و تنبیهات متفاوت و محبوس کردنشان در سلولهای انفرادی و عدم معالجە بموقع و کافی، قرار میگیرند.
لذا خانوادە زندانیان سیاسی بە درست و بموقع جسورانە بە این اوضاع ناهنجار و عمل وحشیانە اعتراض کردند و خواهان آزادی فوری و بی قید و شرکت عزیزانشان شدند. آنان در کنار شعار “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، گفتند “اوین شدە فلسطین، دولت چرا نشستی؟”، بدون ترید این شعار دومی مملو از توهم بە دولت و کابینە امنیتی روحانی است کە خود از مهرەهای کلیدی جمهوری اسلامی از بدو روی کار آمدنش بودە است و مصطفی پورمحمدی از اعضای سە نفرە هیئت مرگ دهە شصت بودە، و وزیز “داد گستری” آن میباشد . ضروری است برای پیشبرد امر مبارزه حق طلبانه و هدف قرار دادن حکومت اسلامی و دولتش که بانی تعرض و سرکوب از جمله به زندانیان هستند، باید از این نوع شعارها ی بی ربط به دفاع از زندانیان پرهیز کرد. روحانی و دولتش با افزایش آمار اعدامها و دستگیریها ثابت کردند کە همانند اسلافشان هدایت کنندە خوبی برای نظام جهنمی موجود هستند و برای بقا و تداوم این ماشین کشتار یک لحظە غافل نبودەاند. آنان تکلیف خود را با مردم از همان روزهای اول روشن کردەاند.
بدنبال ماجرای تهاجم بە زندانیان سیاسی، دولت روحانی برای جلوگیری از گسترش اعتراضات و بە سکوت واداشتن معترضین و وانمود کردن توجە بە مطالبە مردم، مسئول کشتارگاە اوین را تغییر دادند و او را بە مقام دیگری ترفیع نمودند. وزارت اطلاعات جهت مقابلە با روند اعتراض خانوادەهای زندانی شروع کردند بە تهدید خانوادە و بستگان زندانیان سیاسی بند ٣٥٠ و همچنین احضار معصومە دهقان همسر عبدالفتاح سلطانی و بە آنان اخطار دادە است کە دست از اعتراض و مصاحبە با رادیوهای خارجی و افشاگری بردارند.
حال با توجە بە مسائل فوق الذکر در مورد شعار “اوین شدە فلسطین ، دولت چرا نشستی؟” سنگینی وزن شعار “زندانی سیاسی آزاد باید گردد” و جایگاە و ثقل آن در جامعە، را باید بە تخطە پرشی تبدیل کرد کە بە یک شعار تودەای وسیع نە تنها در میان خانوادە زندانیان سیاسی و فعالین سیاسی، بلکە در میان تودەهای وسیع در جامعە کە هیچ نفعی در بردگی و بندگی انسان ندارند، تبدیل شود. اکنون باید فرصت را دریابیم و نە تنها نگذاریم فرصتهای طلایی پیش آمدە بعد از طرح این شعار در سالن ملاقات قتلگاە اوین و همچنین در مقابل کاخ ریاست جمهوری از دست برود، بلکە با شتاب بیشتر این شعار را در همە جای ایران و در مقابل همە زندانها مطرح نمود. نیری محرکە این اعتراضات باید بسرعت از دایرە خانوادە و بستگان زندانیان سیاسی خارج نمود و کلیە فعالین سیاسی، کارگران معترض و دانشجویان آزادیخواە و برابری طلب و زنان بە تنگ آمدە از قوانین متعفن اسلامی، را در بر بگیرد. نیروی ثابت قدم این جنبش اعتراضی بدون تردید افراد و جریاناتی باقی خواهند ماند کە کمر بە استثمار و تداوم فقر در جامعە نبستەاند تا بە خاطر آن انسان را بە بند بکشند. بە بند کشیدن انسان بە خاطر بیان عقایدش و یا تلاشش برای بهتر زیستن و یا داشتن سر پناهی برای دفاع از حقوق صنفی خود مانند اتحادیە و شورا و مجمع عمومی، صورت میگیرد، باید سریعا خاتمە یابد. گسترش تلاش برای آزادی زندانیان سیاسی گام مهمی در پیشروی جنبش ازادیخواهی و برابری طلبی در ایران.
منبع: نشریه کمونیست هفتگی شماره ٢٣٠
١١ شهریور ١٣٩٣
١ مە ٢٠١٤