مبارزان کمونیست
اول مه و صف متحد کارگران و کل مردم
شهلا دانشفر
اول مه یک عرصه جدال کارگران با رژیم اسلامی است. هر سال از دو سه ماه قبل جنب و جوش زیادی برای برپایی این روز همبستگی جهانی و تبدیل آن به یک روز اعتراض سراسری به پا میشود. هر سال به مناسبت این روز قطعنامه ها و بیانیه های پرشوری بر علیه سرمایه داری حاکم و علیه فقر و فلاکتی که بر گرده جامعه حاکم است و به طور واقعی صدای اعتراض کل جامعه است، از سوی تشکلها و رهبران کارگری انتشار می یابد. و در دل چنین جدالی است که جنبش کارگری در ایران توانسته است اول مه روز جهانی کارگر را، هر چه بیشتر به جلوی چشم جامعه و جهانیان بیاورد. امسال نیز این جنب و جوش را می بینیم. از جمله شاهد اینیم که کارگران بازنشسته ذوب آهن اصفهان در اعتراض به فقر و گرانی و دستمزدهای چند بار زیر خط فقر، همه کارگران و مردم این شهر را به مناسبت روز جهانی کارگر به تجمع در مقابل استانداری فرامیخوانند. همچنین نظیر همین فراخوان را از کارگران راه آهن مشهد میشنویم. این فراخوانها و جنب و جوشی که در میان کارگران برسر برپایی این روز شاهدش هستیم و پژواکش در میان بخش های دیگر جامعه، نشانگر اینست که روز جهانی کارگر دارد هر روز بیشتر جای خود را بعنوان روز اعتراض کل جامعه علیه جهنم سرمایه داری حاکم باز میکند. در متن همین اوضاع است که ما نیز در کانال جدید تلاش میکنیم که جایگاه واقعی روز جهانی کارگر را به عنوان روز کیفرخواست کارگران و کل جامعه علیه سرمایه داری حاکم و مصائبی که بر سر بخش های مختلف مردم آمده است ، توضیح دهیم و فراخوانمان به تبدیل اول مه به روز اعتراض کل جامعه است.
زنی که آزادی میخواهد و به حجاب و تبعیض جنسیتی معترض است، مردمی که اعدام نمیخواهند و به سرکوب و خفقان و بیحقوقی حاکم معترضند، مردمی که به فقر و گرانی و دستمزدهای زیر خط فقر معترضند، مردمی که اعدام نمیخواهند ، مردمی که خواستار آزادی فوری همه زندانیان سیاسی از زندانند همه و همه صف میلیونی روز اعتراض سراسری اول مه را تشکیل میدهند. فراخوان ما ن به اشغال خیابان ها توسط همه کارگران و همه مردم به مناسبت روز جهانی کارگر است. شرکت فعال بینندگان در برنامه های کانال جدید و فراخوانهایشان به مناسبت این روز نیز به روشنی نشانگر ظرفیت های مبارزاتی چنین روزی برای بسیج کل جامعه است.
به این اعتبار اول مه روز قدرتنمایی سراسری کارگران و بسیج کل جامعه است. این چنین است که روز جهانی کارگر میتواند به روز تظاهرات با شکوه ما ٩٩ درصدی ها و اشغال خیابانها باشد. به استقبال چنین روزی برویم.
بسیج کل جامعه برای یک اول مه بزرگ و سراسری
بحث بر سر اتحاد کارگری و بسیج کل جامعه به مناسبت روز جهانی کارگر است. اما این اتحاد چگونه شکل میگیرد و اینکه آیا با توجه به فضای جنب و جوش وسیعی که در جنبش کارگری بر سر برگزاری روز جهانی کار هست و هر سال بیشتر میشود و با توجه به فضای اعتراضی جامعه، چگونه میشود به تدارک یک اول مه متفاوت تر از هر سال، یک اول مه گسترده و سراسری رفت؟ چگونه میشود روز جهانی کارگر را آنچنان گسترده و با شکوه برپا کرد که اخبارش به صدر اخبار جهانی تبدیل شود؟
در پاسخ به این سئوالات، اولین نکته دیدن موقعیت سیاسی ای است که در آن اول مه را برگزار میکنیم. واقعیت اینست که جهانی بودن روز جهانی کارگر و جامعیت این روز به عنوان روز اعتراض علیه همه مصائب جامعه، فرصت سیاسی مهمی است که به ما امکان میدهد که وسیعا به استقبال این روز برویم. به این اعتبار میشود کل جامعه را به اهمیت سیاسی چنین روزی متوجه ساخت و بسیج کرد. میشود با نشان دادن ریشه های مصائبی که هر روز از مردم قربانی میگیرد، کارگران و کل مردم را متوجه ماهیت طبقاتی جمهوری اسلامی و یک درصدی های حاکم میلیارد کرد و به اعتراض گسترده در این روز فراخواند.
دیدن این شرایط، دیدن فضای انفجاری در محیط های کارگری و اعتراضات گسترده در اعتراض به تعیین حداقل دستمزد ٦٠٨ هزار تومانی چند بار زیر خط فقر و دیدن جامعه ای که بخاطر فقر و محرومیت بیسابقه ای که بر زندگی و معیشتش حاکم است، به مرز انفجار رسیده است، همه و همه یک مولفه مهم در بسیج این نیروی عظیم اعتراضی در سطح جامعه و رفتن بپای تدارک یک روز اعتراض سراسری به مناسبت روز جهانی کارگر است. از جمله شرایط اعتراضی در جامعه و جنب و جوش گسترده اعتراضی در جنبش کارگری به کارگران فرصت تحرک سیاسی بیشتری در اول مه امسال میدهد. به عبارت روشنتر در شرایطی که کانون های داغ اعتراضی در محیط های کارگری و کل جامعه گسترده است، میشود همه این کانون ها را به تجمعات پرشوری برای گرامیداشت اول مه تبدیل کرد.
بالاخره اینکه فاکتور مهم دیگر جایگاه و اهمیت قدرتنمایی متحد رهبران و تشکلهای کارگری در مناسبتی چون روز جهانی کارگر است. میشود رهبران سرشناس کارگری با اسم و رسم خود بیانیه های مشترک به مناسبت روز جهانی کارگر بدهند و به این شکل صدای اعتراض کارگران و کل جامعه باشند. میشود تشکلهای مختلف کارگری همچون سال ٨٨ بیانیه داده و با فراخوان مشترکی کل جامعه را به اعتراضی سراسری به مناسبت روز جهانی کارگر بدهند. میشود کارگران در مجامع عمومی خود و یا در تشکلهای کارگری خود بر روی مکان واحدی برای برگزاری تجمعات اعتراضی در روز اول مه اجماع کنند و هر مرکز کارگری و هر تشکل کارگری با پلاکاردی که اسم خود را بر آن حک کرده است، حضور یابد.
به طور نمونه ما در سال گذشته شاهد گرامیداشت مراسم روز جهانی کارگر از سوی هماهنگ کنندگان طومار ٤٠ هزار امضا، کارگران سندیکای واحد، محافلی از کارگران در کرج و غیره در محل های متفاوتی در شهر تهران بودیم. این نیرو میتوانست در یک مکان جمع باشند و با پلاکاردها و بیانیه های خود صدای اعتراض واحدی را که همانا علیه فقر و گرانی و دستمزدهای چند بار زیر خط فقر است، حضور یابند. این خود تجربه مهمی است که باید از آن آموخت.
تماس رهبران کارگری در بخش های مختلف و اجماع آنها بر سر مکانی مشترک برای روز جهانی کارگر، استفاده از تکنولوژی امروز از جمله فیس بوک و اس ام اس و با خبر کردن کارگران از کارخانجات مختلف و کل جامعه از برگزاری چنین روزی و مکان آن، یک راه مهم برای اتحاد کارگری بر سر روز جهانی کارگر است. همچنین شرکت خانواده های کارگری و حضور مردم معترض با خانواده هایشان در تجمعات روز جهانی کارگر، از جمله تمهیداتی است که میتواند روز اول مه را به یک روز اعتراض بزرگ تبدیل کند.
از جمله امضا کنندگان طومار ٤٠ هزار امضا بستر مناسبی برای یک اتحاد گسترده در سطح ٨ استان برای برگزاری روز اول مه در مقابل وزارات کار در تهران و ادارات کار در شهرستانها باشد و این کارگران صدای اعتراض خود را علیه تصمیم بیشرمانه دولت مبنی بر تعیین حداقل دستمزدها ٦٠٨ هزار تومان و فقر و گرانی حاکم بر جامعه بلند کنند.
اینها همه بسترهای مهم سازماندهی یک روز وسیع و گسترده اعتراض برای روز جهانی کارگر است.
فراخوان بازنشسته ذوب آهن اصفهان یک الگو است
در راستای آنچه که بالاتر تاکید کردم بطور مثال کارگران بازنشسته ذوب آهن اصفهان یک قدم مهم به جلو برداشته اند. این کارگران مکان تجمع به مناسبت روز جهانی کارگر را در مقابل استانداری این شهر اعلام کرده و کل کارگران و مردم را به پیوستن به صف اول مه ماه فراخوانده اند. مهم است که وسیعا به این فراخوان پاسخ دهیم و همه کارگران با خانواده هایشان و همه مردم اصفهان وسیعا در محل اعلام شده جمع شوند و این روز را گرامی بدارند. این کاریست که میتواند در تمام شهرها الگو قرار گیرد و به طور مثال مکانی چون ادارات کار رژیم اسلامی به مراکزتجمعات وسیع مردم در آن شهرها تبدیل شود.
بنابراین تمام صحبت من اینست که اگر با این افق که اول مه روز جهانی کارگری، روز اعتراض به سرمایه داری و همه مصایبش و روز همه کارگران و همه ما ٩٩ درصدی هاست به سراغ تدارک این روز برویم، میتوانیم نیروی عظیم اجتماعی خود را برای چنین روزی بسیج کنیم.
خلاصه کلام اینکه نیروی ما عظیم است، با صفی متحد قطعنامه های اول مه مان را بدست گیریم. حول آن گرد بیاییم و به این بردگی و جهنم جمهوری اسلامی خاتمه دهیم.
