مبارزان کمونیست
ناچار از بند بازی سیاسی
در حاشیه سخنان اخیر خامنه ای
حسین مرادبیگی
خامنه ای هربار، چند روز مانده به مذاکرات هسته ای موسوم به 5 بعلاوه یک و یا همزمان با درجریان بودن این مذاکرات، زمانی که نمایندگان جمهوری اسلامی عازم این مذاکرات میشوند یا در آن شرکت دارند، اینجا و آنجا و به این مناسبت اظهار نظر کرده و به تکرار “هشدارهای” معمول خود در این مورد می پردازد. اولین بار در قم طلبه های حوزه علمیه را دور خود جمع کرد و یک بار دیگر در مورد اینکه به “دشمن” نباید اعتماد کرد و اینکه کسانی که به “دشمن” اعتماد میکنند اشتباه میکنند، به پیروان خود اندرز داد. آنان نیز برای نشان دادن حمایت خود از رهبرشان مثل همیشه شعار “مرگ بر آمریکا” را سردادند. دو روز بعد اولین توافقنامه شش ماهه ای فرستاده های خامنه ای با “دشمن” امضاء شد که منجر به قبول پیشنهادات پنج بعلاوه یک در مورد توقف یا کاهش فعالیتهای هسته ای جمهوری اسلامی، قبول نظارت بین المللی بر آن و همزمان رفع بعضی از تحریمها شد.
باردوم وقتی بود که فرستادگان خامنه ای در وین بودند. خامنه ای “اقصاد مقاومتی” خود را پیش کشید. کاملا معلوم بود که طرح “اقتصاد مقاومتی” توسط خامنه ای همزمان با بودن نمایندگانش در وین رو به آمریکا و کشورهای غرب چیزی جز پز سیاسی خامنه ای نبود که گویا اگر دول غرب منافع جمهوری اسلامی را در نظر نگیرند و بخواهند شروط خود را تحمیل کنند، ولی فقیه دستور اجرای “اقتصاد مقاومتی” را صادر خواهد کرد و نمایندگان او میز مذاکرات را ترک خواهند کرد. روز بعد در وین اعلام شد که پیشرفتهای بیشتری در این مذاکرات انجام گرفته است و تیم مذاکره کننده خامنه ای دارد خود را برای دادن امتیازات بیشتری آماده میکند. در هردو مورد، معلوم شد آنچه که حکم میراند نه شعار و نه پز سیاسی خامنه ای که واقعیت وضعیت جمهوری اسلامی و خامنه ای در این مذاکرات است.
این بار نیز همزمان با حضور فرستاده های خامنه ای در وین، خامنه ای اظهار داشت که “هیچ یک از دستاوردهای هسته ای کشور قابل تعطیل شدن نیست و کسی هم حق معامله بر روی آنها را ندارد، مذاکرات اتمی نیز باید ادامه یابد.”! اگر هیچ یک از دستاوردهای هسته ای قابل تعطیل شدن نیست، پس مذاکرات اتمی بر سر چیست و در اینصورت این مذاکرات چگونه باید ادامه یابد؟ اگر اولی دست خامنه ای است، دومی یعنی ادامه مذاکرات که دست خامنه ای نبوده و نیست. روز بعد ظریف نماینده خامنه ای و کاترین اشتون رضایت خود را از پیشرفت مذاکرات اعلام داشتند! قرار است طرفین خود را برای رسیدن به توافقات سخت تری آماده کنند.
واقعیت این است که پزهای سیاسی و اظهارات دو پهلوی خامنه ای در جریان این مذاکرات بیانگر وضعیت خود خامنه ای و همانطور که پیشتر گفتیم وضعیتی است که جمهوری اسلامی در این دوره و در روندی است که در آن قرار گرفته است. خامنه ای از یکطرف برای راضی کردن حزب الله و افراطی های درون جناح خود ناچار است هربار بر اینکه به “دشمن” نباید اعتماد کرد. یا “دشمن” به توقف فعالیت هسته ای رضایت نمی دهد و مسائل “حقوق بشر” و غیره را پیش خواهد کشید، یا دادن اطمینان به آنان که هیچ یک از فعالیتهای هسته ای جمهوری اسلامی قرار نیست متوقف شود، متوسل میشود. از طرفی دیگر به آمریکا و دول غرب نیز اطمینان میدهد که جمهوری اسلامی روند مذاکرات را ادامه میدهد و در خط توافق با آنان است.
آنچه که خامنه ای را به این بندبازی سیاسی کشانده است، وضعیت واقعی حکومت اسلامی و بی افقی اقتصادی این حکومت است که خامنه ای را ناچار به “نرمش قهرمانانه” و حضور در این مذاکرات و تلاش برای رسیدن به توافق با آمریکا و دول غرب کرده است. اظهارات خامنه ای رو به دول غرب بیانگر روند برگشت ناپذیری است که جمهوری اسلامی در آن قرار گرفته است که اثرات سیاسی خود را بر جمهوری اسلامی و فضای سیاسی و اجتماعی درون جامعه ایران نشان خواهد داد.
توده کارگر و مردم آزادیخواه در ایران نه مساله شان فعالیت هسته ای است و لذا نه ادامه آن است و نه مخالف از سرگیری رابطه جمهوری اسلامی و دولت آمریکا هستند، نه شروع کننده و نه ادامه دهنده آن بوده اند. هرچقدر که سم جنگ روانی و تبلیغات جنگی چند دهه طرفین این دو اردوی جنایتکار از فضای سیاسی جامعه ایران دور شود، تحریمهای اقتصادی برداشته شود، مردم احساس راحتی بیشتری میکنند و مجال بیشتری برای اعتراض به فقر و فلاکت و درکل بی حقوقی سیاسی و اقتصادی و اجتماعی ای که جمهوری اسلامی به آنان تحمیل کرده است، پیدا میکنند.
روند جدیدی در صحنه سیاسی ایران شروع شده است. توده کارگر و دیگر مردم آزادیخواه و معترض به جمهوری اسلامی باید با چشمان باز وضعیت فعلی را تعقیب کنند. باید وضعیت واقعی ای که جمهوری اسلامی در آن قرارگرفته را رصد کرد و آن را از زیر گرد و غبار و هیاهوی تبلیغاتی به ظاهر ضد غربی خامنه ای و دیگر سران جمهوری اسلامی بیرون کشید و به جامعه نشان داد. از هر تلنگری که جمهوری اسلامی در این روند میخورد باید برای افزایش فشار خود بر جمهوری اسلامی و عقب راندن آن استفاده کرد.
9 آوریل 2014
منبع: نشریه کمونیست هفتگی ٢٢٧
