مبارزان کمونیست
دولت اردغان اسلامی ، ترکیب ناسیونالیسم و توحش اسلامی نکاتی در رابطه با “انتخابات” شهرداری ها در ترکیه
پدرام نواندیش
ماههای گذشته شهر های مختلف ترکیه صحنه درگیری های گسترده جوانان و مردم آزادی خواه و برابری طلب با نیروهای سرکوبگر دولت اسلامی حزب عدالت و توسعه به رهبری رجب طیب اردوغان بود . صحنه های درگیری نشان عزم مردم به میدان آمده برای کنار زدن حکومت اسلام گرایانی که بر قدرت سیاسی چنگ انداخته اند بود . در نوامبر سال 2011 هنگامی که ژنرال های ارتش ترکیه در یک اقدام، استعفای خود را تسلیم دولت رجب طیب اردوغان کردند به واقع مراسم تاجگذاری اسلام سیاسی پس از گذشت تقریبا 90 سال با استعفای گروهی ژنرالها رسمیت پیدا کرد و استبداد ناسیونالیسم ترک جای خود را به استبداد اسلامی داد.
بوی بی حقوقی زن و خانه نشین کردن آن، بوی تروریسم، بوی لاشه متعفن اسلام سیاسی که مشام بشریت مترقی و آزادیخواه و برابری طلب را می آزرد توسط اسلام گرایان”معتدل” به قدرت رسیده در ترکیه به سیاست داخلی و منطقه ای آنها تبدیل گردید و به تهدیدی برای زندگی میلیونها انسان در ترکیه و منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا تبدیل شد .همان زمان این سئوال در اذهان مطرح شد که آیا قدرت گیری اسلام سیاسی در ترکیه به معنی شکست سکولاریسم در این کشور می باشد؟ آیا اسلام سیاسی قدرت بلامنازع در سیر تحولات آتی ترکیه و منطقه خواهد بود ؟
پاسخ به سئولات مطروحه در متن شرایط سیاسی اجتماعی ترکیه و اوضاع سیاسی – نظامی منطقه و نقش دولت اسلام گرای اردوغان لااقل از سال 2011 تا کنون در شکل دهی به شرایط خفقان داخلی ترکیه و نیز سازمان دهی نیروهای تروریست در سوریه و منطقه قابل دریافت است . اینکه چرا اسلام سیاسی در ترکیه مجددا به قدرت سیاسی چنگ انداخت را بایستی در متن شرایطی داخلی و بین المللی ای آن زمان مورد بررسی قرار داد. به قدرت رسیدن اسلام گرایان پس از تقریبا 90 سال از برکناری محمد ششم و دولت سلاطین عثمانی و جنایات اسلام سیاسی در ترکیه و منطقه صورت گرفت. طی مدت 90 سال نظامیان ترکیه با چنان جنایاتی با نام سکولاریسم و لائیسم، هر گونه تحرک کمونیستی و جنبش چپ و آزادیخواهی و برابری طلبی را سرکوب کردند، چنان استبداد سیاسی ناسیونالیسم ترک و فضای پلیسی را در وجوه مختلف بر مردم اعمال کردند که خاطره جنایات اسلام سیاسی در نزد مردم کمرنگتر نشان داده شد. در خلا راه حل وآلترناتیو دیگری، و بر بستر نارضایتی عمومی از بقایای فاشیسم و سیستم پلیسی آتاتورکی، چنین جریانی توانست از آن دوران به نفع خود بهره گیری کند ومسیر قدرت گیری برای خود فراهم نماید. این روند با رشد اقتصادی ملایم که نسبت به زمان حکومت ژنرال ها، چشمگیر هم بود، همراه شد. بدین سان در چنان وضعیتی ارتجاع، ارتجاع زایید وحزب عدالت و توسعه به تنهایی دولت تشکیل داد. عبدالله گل رئیس جمهور و رجب طیب اروغان هم نخست وزیر ترکیه شدند.
مدتها است که پرده بر افتاده است و چهره خشن و درنده اسلام سیاسی “معتدل” مشهور به نوع اردوغانی نیز برای مردم ترکیه و بشریت آزادی خواه و مترقی آشکارتر گردیده است . بحران اقتصادی دنیای سرمایه دارای اقتصاد سرمایه داری ترکیه را نیز در نوردیده است. دیگر از آن نیم بند رشد اقتصادی در ترکیه خبری نیست . گرانی سوخت و مایحتاج عمومی، رشد بیکاری و کاهش دستمزد های هر روز بیشتر گلوی کارگران و توده های کارکن جامعه ترکیه را می فشارد . افشای فساد دولتی و نقش داشتن وزیران دولت اسلام گرای حزب عدالت و توسعه و حتی دست داشتن پسر اردوغان در پول شویی های کلان و میلیاردی کوس رسوایی دولت اسلام گرای اردوغان را مشهور عالم ساخت . دولت اسلام گرای ترکیه با مردم خواهان آزادی و رفاه با ماشین های آبپاش و گلوله های پلیس سرکوبگرش به مقابله پرداخته است . شبکه های اجتماعی در اینترنت را به بهانه های مختلف فیلتر و مسدود کرده است . توییتر و یوتوب و دیگر شبکه های اجتماعی را بر روی کاربران اینترنت در ترکیه بسته است. در انتخابات اخیر نیز دها نفر را کشتند و مجروح کردند.
اکنون در متن چنین شرایطی است که در سی ام ماه مارس در انتخابات شهرداری های ترکیه حتی پیش از آنکه شمارش آراء انتخابات به پایان برسد ، اعلام شد که نتایج شمارش آراء حاکی از پیروزی حزب عدالت و توسعه به رهبری رجب طیب اردوغان نخست وزیر کنونی ترکیه است و به این ترتیب دمکراسی بر نقش ارتجاع در دفاع از قوانینش مهر تائید زد .
اردوغان در جمع هوادارانش با صدای قلدرانه ای اعلام کرد که ترکیه دوره ای جدید و قدرتمند را آغاز کرده است . و به این گونه خطاب به مردمی که خواهان برچیدن حکومت اسلام سیاسی در ترکیه و ساختن یک جامعه آزاد و برابر و سکولار هستند با به همراه آوردن پسر و وزیرانی که درفساد های مالی کلان اخیر در ترکیه دست داشتند ، مخالفانش را به سخره گرفت و برای آنان شاخ و شانه کشید .
در رابطه با انتخابات شهرداریهای اخیر به چند نکته باید توجه داشت:
اول، انتخابات اخیر شهرداری ها در ترکیه بر خلاف انتخابات های گذشته برای اسلام سیاسی و حزب عدالت و توسعه رجب طیب اردوغان دارای ارزش سیاسی ای که ثبات حکومت اردوغان را در پی داشته باشد نیست .
دوم، به دنبال تحولات چند ساله اخیر در شمال آفریقا و خاورمیانه و تضعیف اسلام سیاسی و به میدان آمدن توده های میلیونی در کشورهای تونس و مصر بر علیه اسلام سیاسی و نیز موقعیت بحرانی رژیم اسلامی حاکم بر ایران، شرایط کنونی را برای دولت اسلام گرای رجب طیب اردوغان به گونه ای رقم زده است که این دولت و اسلام “معتدل” آن نمیتواند آینده ای داشته باشد. از اینرو بناچار برای بقاء خود دست به سرکوب های عریان و سانسور کردن زده است .
سوم ، حزب عدالت و توسعه همچنان سعی دارد تا به ضرب زور و سرنیزه و به کمک مهندسی آراء ، اسلام سیاسی خود را مدل مقبول به عنوان روبنای سیاسی بورژوازی در مناطق خاورمیانه و شمال آفریقا معرفی کند و این در حالی است که از سوی مردم آزادی خواه و برابری طلب به اسلام سیاسی در هر شکل و مدل آن نه گفته و در کشور هایی یا آن را بزیر کشیده و یا در حال مبارزه با آن هستند .
چهارم، در این رابطه دولت های غربی و اتحادیه اروپا علیرغم موافقت ضمنی و حتی عضویت ترکیه در پیمان نظامی ناتو ؛ از پذیرش ترکیه به عنوان عضوی از اتحادیه اروپا خود داری کرده اند و کشور تحت حاکمیت اردغان با مشکل جدی در تطبیق خود با معیارهای بورژاوزی اروپا روبرو هست.
پنجم، دولت اسلام گرای رجب طیب اردوغان به خوبی می داند که موج اسلام ستیزی ؛ بیداری و پراتیک گسترده کارگران و توده های زحمتکش در منطقه بر علیه اردوگاه بورژوازی و اسلام سیاسی، سر باز ایستادن ندارد. چرا که در صورت باز ایستادن و توقف اعتراضات ، بورژوازی حملات وسیعتری را آغاز خواهد کرد. چنان که همین اکنون هزینه های سنگین بحران های اقتصادی اش را بر میلیونها کارگر و مردم گرسنه و فقیر تحت عنوان بدهی و سود وامهای دولتها سرشکن کرده است و قرار است این رقمهای نجومی از سفره طبقه کارگر این کشورها برداشته شود. دولت ارغان با چالشهای گسترده تر تشکلهای کارگری و چپ ترکیه و همچنین جریان ناسیونالیسم ترک روبرو خواهد شد.
ششم، انتخابات ریاست جمهوری ترکیه نزدیک است. مطابق قوانین ترکیه نخست وزیر بیش از سه دوره نمی تواند عهده دار پست نخست وزیری در این کشور باشد . اعلام پیروزی حزب عدالت و توسعه در انتخابات شهرداری ها قرار است زمینه پیروزی رجب طیب اردوغان درانتخابات ریاست جمهوری طی ماههای آینده را فراهم آورد و در این رابطه پیروزی رجب طیب اردوغان به واقع یعنی ادامه سیاست سرکوب اعتراضات مردم است و به گفته مصطفی آکیول، نویسند و تحلیلگر ترک زبان این پیروزی زمینه را برای اعمال محدودیت های بیشتر بر شبکه های اجتماعی اینترنتی و دخالت بیشتر آقای اردوغان در امور قضایی را فراهم می کند. همچنین علاوه بر ادامه سیاست سرکوبگرانه علیه مردم آزادی خواه و برابری طلب ترکیه ، ادامه سیاست دخالت در سوریه و حمایت از تروریست های سناریو سیاهی در سوریه را در این رابطه باید ذکر کرد .
هفتم ، در انتخابات شهرداری ها در ترکیه ناسیونالیسم ” کرد “در کنار دولت اسلام گرای رجب طیب اردوغان قرار گرفت و علاوه بر آشکار سازی همنوائی های خود با اسلام سیاسی، نشان داد برای بقاء خود حاضر است به اسم مردم کردستان مسیر آشتی طبقاتی بورژوازی کرد و ترک را طی کند و در این مسیر دست هر سرکوبگری را بفشارد و منفعت کارگران و توده های کارکن برای آنها و احزابشان محلی از اعراب نداشته و حاضر به قربانی کردن آنها خواهند بود . اما این آشتی نیز همچانکه تحت تاثیر تحولات منطقه صورت گرفته با تغییر مجدد در آن تحولات منطقه ی از جمله سوریه میتواند مجددا به جنگ و کشتار همدیگر کشیده شود.انتخابات شهرداری ها در ترکیه یک بار دیگر نشان داد که اردوغان اسلامى چنانچه زورش برسد ظرفیت آنرا دارد که ناسيوناليسم را نیزدر ترکيب با توحش اسلامى در خدمت سرکوب و اسارت سياسى و اقتصادى طبقه کارگر و مردم آزاديخواه و سکولار ترکیه به خدمت خواهد گرفت.
جمع بست رویداد ها و زندگی روزمره مردم موید این واقعیت است که اکثریت قریب به اتفاق مردم ترکیه به هیچ وجه اسلامی نیستند و اسلام را نمیخواهند. اسلام سیاسی ترکیه اگر چه به قدرت سیاسی چنگ انداخته است و سعی دارد که جایگزین جایگاه متزلزل و در حال فروپاشی اسلام سیاسی در منطقه و خاورمیانه باشد، اما نخواهد توانست جنبش سکولار ترکیه را به عقب نشینی وادار کند. همراهی دولت اردغان با آمریکا و غرب و وجود بحران جاری منطقه ای شاید بتواند محرک و کمک کننده دورای دیگر از تداوم حاکمیت اسلامی-سرمایه داری در آن کشور باشد، اما این فاکتورها و روند ها کوتاه مدت خواهند بود و طبقه کارگر و کمونیستها و صف آزادیخواهان ترکیه راهی جز کنار زدن دولت اسلامی و ارتجاعی اردغان پیش رو نخواهند داشت.
١٥ فروردین ٩٣
منبع: نشریه کمونیست هفتگی ٢٢٦
