مبارزان کمونیست
کارگران کولبر
صدها کشته در سال!
هرسال صدها نفر از کارگران کولبر جان‌شان را در مناطق مرزی کردستان از دست میدهند. کولبری در مناطق مرزی شهرهای کردستان پیشینه تاریخی دارد. ده ها سال است مراوده و رابطه تجاری مرز این و عراق با تجارت اجناس و کالا تعریف شده است. در هر دوره ای تجارت در مرزها تحت تاثیر بحران منطقه ای، اقتصاد و دولتهای حاکم بوده است. در دوره قبل از قیام کولبری شغل محدودی بود. و بعبارتی تعداد معدود بشکل حرفه ای در مرزها کار تجارت و کولبری را انجام میدادند. قرادهای «رشوه» و «باج» دادن به ژاندارمها ریتم ثابتی داشت. و کنترل مرزها هم بشکل امروزی نبود. و میزان تلفات هم بسیار پایین بود. با شروع حاکمیت جمهوری اسلامی کولبری در مرزهای کردستان هر سال گسترده تر شده است. دلیل اصلی این گستردگی در موقعیت اقتصادی و بحران هایی است که در طول سی سال گذشته در ایران و عراق وجود داشته است. در دوره جنک ایران و عراق ت بخشهایی از مایحتاج روزانه از کانال مرزها تامین میشد. با شروع جنگ خلیج تجارت در مرزها بشکل وسیعتری گسترده شد. از بازارهای تجاری در ایران کالا و مواد خوراکی به شهرهای کردستان عراق صادر میشد. و اکنون با پروزه های آباد سازی و ساختمانسازی در کردستان عراق تجارت مرزی وارد دوره پُر رونقی شده است. همزمان با این تحولات در سی سال گذشته جمعیت شهری در کردستان بیشتر و بیشتر شده است. هزاران جوان محروم از تحصیل و یا تحصیل کرده با مدارک تحصیلی بالا در بازار کار و بدون شغل جمعیت هزاران نفری بیکار را تشکیل میدهند.
و همزمان با این تحولات و با شروع کامل حاکمیت جمهوری اسلامی در کردستان بورژوازی کرد در کردستان با همکاری نیروهای امنیتی ـ دولتی در سی سال گذشته صاحب ثروتهای میلیون دلاری شده اند. در کردستان بیش از ده میلیاردر در میان دها میلیونر و سرمایه دار با ثروتهای فرعونی حضور دارند. ثروتهای اینها عمدتا حاصل همکاری مافیای اقتصادی از سران دولتی و سپاه پاسداران بویژه در دو دوره دولت احمدی نژاد است. بورژواها با سرمایه گذاریهای میلیاردی در مرزها و با بکارکیری نیروی کار کولبری توانسته اند به این ثروتهای فرعونی برسند. هزاران کارگر کولبر در مرزها برای بدست آوردن سود ناچیزی بکار مشغولند. و یا هزاران نفر از کولبرها توسط دلالان مرزی بکار گرفته میشوند. نیروهای امنیتی و پلیس جمهوری اسلامی سالانه جان صدها کارگر را در مرزها میگیرند. مرگ و نا امنی جانی معضل اصلی کارگران کولبر است. کارگران کولبر بردگان مزدی سرمایه داران بدون داشتن پوشش قانونی و امنیت شغلی هستند. دولت و نهادهای وابسته به امور اجتماعی و کار در قبل سرنوشت کارگران کولبر فاقد مسئولیت شده اند.
سوال گرهی این است آیا شغل کارگران کولبر توسط دولت و نهادهای امور اجتماعی و کار برسمیت شناخته میشود!. تامین امنیت و خسارت ناشی از امنیت شعلی بعهده دولت است.
مکانیسم شروع کمپین برای برسمیت شناختن شغل کولبران کدامها هستند. کارگران کولبر فاقد سنت گردهمایی، مجمع عمومی و ارگان و تشکل هستند. آیا پیش شرط وارد شدن به کمپین برسمیت شناختن شغل کولبر در گرو تشکل و نهادهای مدافع کولبران است.
نا امنی جانی کارگران کولبر مساله جامعه و مردم است. تامین امنیت جانی مساله دولت و سرمایه داران است. با فشار اعتراضی با تشکل و با حمایت مردم و جامعه امنیت جانی کارگران کولبر تامین خواهد شد.
نسان نودینیان
