مبارزان کمونیست
كارگران علیه اعدام
شهلا دانشفر
رژیم اسلامی در اوج سراسیمگی و استیصالش بر سرعت ماشین سركوب و جنایتش افزوده است، تا جامعه را از مبارزاتش عقب براند. برای اینكار به سراغ ضعیف ترین حلقه های جامعه رفته و دارد جوانان را به بهانه های چون اعتیاد و تحت عنوان “سوداگران مرگ” و یا مثلا منتسب به سلفی و غیره بیرحمانه كشتار میكند تا هم ماشین آدم كشی اش بچرخد و هم به زغم خود حساسیت كمتری در میان مردم بوجود آید. اما آنچه شاهدیم، درست نتیجه عکس آنچه حکومت میخواهد را نشان میدهد. ستار بهشتی وب لاک نویس معترض را در زندان زیر شکنجه به قتل میرساند و اکنون نام او به یک نام شناخته شده در میان میلیونها نفر از مردم در ایران و در سطح جهان تبدیل شده است.
میشود گفت که از نظر سیاسی تا همین جا این كشتارها بهای سنگینی برای جانیان اسلامی در بر داشته است. رژیم اسلامی ستار بهشتی را کشت. مادر او و خانواده اش شجاعانه ایستادند و گفتند كه كوتاه نمی آیند و از قتل عزیزشان نمیگذرند. این جنایت رژیم در پی خود موجی از اعتراض بر پا داشت. از جمله در همین هفته دیدیم كه جمعی از كارگران پالایشگاه آبادان در ابتكاری جالب با ارسال دو هزار اس ام اس به میان كارگران این پالایشگاه و شهروندان آبادان، با شعار نه به اعدام، كارگر زندانی، زندانی سیاسی آزادی باید گردد و با محكوم كردن قتل ستار بهشتی، صدای اعتراش خود را علیه اعدام و ماشین سركوب رژیم اسلامی بلند كردند. قبل از آن نیز نمونه دو كارگاه شماره یك مرآت و الكتریكی را داشتیم كه كارگران با نوشتن نام ستار بهشتی بر درب كارگاه خود، اعتراض خود را علیه قتل ستار اعلام داشتند. همچنین تشكلهای كارگری نظیر سندیكای شركت واحد با بیانیه ای رسما اعتراض خود را به قتل ستار بهشتی اعدام داشتند. در همین راستا برنامه های كانال جدید علیه اعدام نیز بار دیگر به تریبون مردم برای بیان اعتراض و كیفرخواستشان علیه رژیم اسلامی تبدیل شد. در همین برنامه ها مادری كه فرزندش اعدام شده بود، همه مادران و همه مردم را به مبارزه علیه اعدام فراخواند.
طبعا این شروع كار است و به نسبت جنایاتی که جمهوری اسلامی انجام داده هنوز بهیچ وجه کافی نیست. اما ما شاهد یک نقطه عطف در مبارزات کارگران هستیم. این نشانگر اینست كه امروز همانطور كه كارگران بخاطر دستمزدهای پرداخت نشده خود و علیه بیكارسازیها تجمعات اعتراضی شان را بر پا میكنند، همانطور كه حول خواست افزایش دستمزدها و با طومارهای اعتراضی خود به میدان آمده و صف اعتراضشان را شكل میدهند، همانطور نیز دارند علیه اعدام ها و سركوبگری های رژیم اسلامی صف آرایی میكنند و به میدان می آیند. به عبارت روشنتر اتفاقاتی كه در دو هفته اخیر در اعتراض علیه اعدام ها و برای آزادی كارگران زندانی و زندانیان سیاسی در میان كارگران روی داد، پیام آور وارد شدن كارگران در این عرصه حیاتی از مبارزه و یك اتفاق سیاسی قابل توجه در جامعه است.
اما جنبه دیگری از مبارزه علیه اعدام ها و برای آزادی كارگران زندانی و زندانیان سیاسی، ابعاد جهانی آنست. ٢٤ نوامبر (٤ آذر ماه) روز جهانی علیه اعدامها و مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی روزی مهم از چنین اعتراضی بود. این روز از سوی كمیته بین المللی علیه اعدام، كمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، كمپین برای آزادی كارگران زندانی فراخوانده شد و در دهها شهر جهان آكسیونهای اعتراضی علیه اعدامهای اخبر و برای آزادی زندانیان سیاسی بر پا شد.
همچنین در همین هفته از سوی لیبر استارت در سیدنی استرالیا، كنفرانسی با شركت نمایندگانی از سوی فعالین و اتحادیه های كارگری در سطح جهان برپا شد كه یك موضوع مهم آن کنفرانس نقض حقوق كارگران در ایران بود. از سوی كمپین برای آزادی كارگران زندانی ارسلان ناظری در این كنفرانس شركت داشت و با گذاشتن میز اطلاعاتی و پوسترهایی از كارگران زندانی صدای كارگران زندانی و اعتراض كارگران و مردم ایران در این كنفرانس بود.
از سوی دیگر طی یكماه اخیر، ما بعنوان “كمپین برای آزادی كارگران زندانی” در تماس با سازمانهای كارگری در سراسر جهان، در اعتراض به سركوبگریهای رژیم اسلامی و در دفاع از كارگران زندانی، نامه های حمایتی گرمی از سوی نهادهای چون اتحادیه سراسری ترانسپورت در كشور سوئد، جنبش اشغال ادمونتون کانادا، شورای اتحادیه كارگران ونكور، کمیته خدمات عمومی در عراق، اتحادیه کارگران صنعتی جهان شاخه ادمونتون، دریافت كردیم.
یک ابتکار مهم و جالب در ماه اخیر این بود که آی تی اف (فدراسیون بین المللی اتحادیه ترانسپورت)، یک دستور خودرا بررسی وضعیت کارگران در ایران قرار داده بود و طی قراری جمهوری اسلامی را به خاطر پایمال کردن حقوق کارگران بشدت محکوم کرد و خواهان آزادی فوری رضا شهابی کارگر زندانی گردید و اعلام کرد که مصمم است تا دستیابی کارگران ایران به حقوق پایه ای شان، به فعالیت خود علیه جمهوری اسلامی و در دفاع از کارگران ایران ادامه دهد.
بدین ترتیب میخواهم بگویم كه اگر چه ما در شروع كاریم، اما نیروی عظیمی هستیم و میتوانیم با اعتراضی سراسری و گسترده در ایران و در جهان ماشین سركوب رژیم اسلامی را در هم شكنیم. و بطور واقعی امروز این یك اولویت فوری و حیاتی برای كارگران و كل جامعه است.
ابتكاراتی چون ابتكار كارگران در پالایشگاه آبادان و پر كردن تمام شهرها از اس ام اس هایی در اعتراض به اعدام و جنایات رژیم، دادن بیانیه هایی اعتراضی علیه اعدام ها و پخش آن در سطح گسترده و در مدیای اجتماعی، پیوستن به تجمعات خانواده هایی كه عزیزانشان در خطر اعدام هستند و همچنین خانواده ای زندانیان سیاسی، همه و همه اشكالی از اعتراضات سازمانیافته و گسترده علیه ماشین سركوب رژیم اسلامی است.
بطور واقعی روزی نیست كه اعتراض و مبارزه در این كارخانه و آن كارخانه و در شهرهای مختلف را شاهد نباشیم. در چنین مبارزاتی و در پرتو قدرت اتحاد و مبارزه كارگران، اعتراض علیه اعدامها و خواست آزادی فوری كارگران زندانی و زندانیان سیاسی باید یك موضوع مهم اعتراضات باشد. میشود و باید مراكزی چون پالایشگاههای نفت ، پتروشیمی ها، و مجتمع های بزرگ كارگری مثل ایران خودرو، ذوب آهن اصفهان، مراكز مهم چنین اعتراضاتی باشند. همچنین انتظار میرود كه همه تشكلهای كارگری با بیانیه های خود یكصدا اعتراض خود را علیه اعدام ها و برای آزادی كارگران زندانی و زندانیان سیاسی اعلام دارند. و بالاخره انتظار است كه جوانان در دانشگاهها و در محلات صف جلوی چنین اعتراضاتی باشند.
خلاصه كلام اینكه باید با تمام قوا علیه ماشین سركوب و جنایت رژیم ایستاد.
