مبارزان کمونیست
گزارش کوتاهی از 10 روز اتاق پالتاکی، با عنوان
یادمان دهمین سال کشتار کارگران در خاتون آباد – شهربابک
نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم!
در 18 نوامیر 2013، با چنین مقدمه ای« همراه با صداقت وصمیمیت طبقاتیمان و با کسب آگاهی و محک زدن آن با واقعیات عینی جامعه، مبارزه و کینه طبقاتیمان را رشد وسازمان می دهیم تا لغو شرایط اجتماعی موجود، زیرا که ثمرات مبارزات خونبار کارگران و زحمتکشان درون هر جامعه معاصر تنها، در گرو لغو مالکیت خصوصی سرمایه دارانه است که به نتیجه خواهد رسید. و این امر در ایران با سرنگونی انقلابی دولت سرمایه داری جمهوری اسلامی همراه است.» اتاق یاد مان کارگران قتل عام شده در خاتون آباد شهر بابک توسط نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی سرمایه داری، اعلام شد.
اتاق یادمان دهمین… روز جمعه 24 ژانویه 2014، آخرین جلسه ی خود را برگزار نمود. قتل عام کارگران در خاتون آباد توسط نیروهای انتظامی و سپاه پاسداران منطقه و اعزام شدگان از نقاط دیگر رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران- دولت اصلاحات سیاسی که از زمین و هوا تظاهرات کارگران و خانواده ها و پشتیبانان آنها رامورد حمله قرار دادند، انجام گرفت. البته، این برای همه ما روشن و آشکار است که جمهوری اسلامی ایران بعنوان دولت طبقه ی سرمایه دار در ایران از بدو به وجود آمدنش از سال 1357 تا کنون، لحظه ای از کشتار کارگران و زحمتکشان و نیز تحمیل فقر بیشتر بر طبقه ی کارگر و سایر اقشار کم در آمد مردم، با هدف حفظ نظم نابرابر موجود، کوتاهی نکرده است. قبل از آغاز مراسم در اتاق یادمان در جمعه 24 ژانویه، به دعوت مسئولان اتاق گفتمان سیاسی- اجتماعی به مدت یک ساعت و نیم، رفقای اتاق یادمان، به طور فعال در آن اتاق حضور یافتند و دو نفر به علل این یورش وحشیانه ی عریان و اینکه برای پایان دادن به چنین فجایعی چه باید کرد؟ خیلی کوتاه و مختصر پرداختند و تلاش شد که به پرسش های مطرح شده پاسخ داده شود. افزون براین به اعمال و اقدامات سرکوبگرانه دو رژیم سرمایه داری و بویژه به یورش ددمنشانه ی مأموران ساواک و نیروی ویژه و ژاندارم نظام سرمایه داری تحت سلطه ی امپریالیسم و دیکتاتوری شاهنشاهی در اردیبهشت 1350، به کارگران جهان چیت کرج نیز اشاره ای شد؛ درآن حمله نیز مانند حمله در خاتون آباد، صدها کارگر کشته و زخمی شدند.
البته همان طوری که در اول این گزارش نیز اشاره شد، کشتار کارگران و زحمتکشان در سیستم سرمایه داری، هر روزه بوده وهست. دولت های ارتجاعی سرمایه داری نه تنها در ایران که هیچگونه حقوقی برای طبقه کارگر برسمیت نمی شناسد، بلکه در راستای دستیابی به سود بیشتر، کارگران را تحقیر و دسترنج آنان را چپاول می کند؛ با اینکه بر همگان شفاف است که ما کارگران جهان، همه ی ثروت جامعه را تولید می کنیم؛ اما به علت اینکه در سراسر جهان، هنوز سلطه ی سرمایه داری امپریالیستی یعنی استثمار ما، همچنان ادامه دارد و برای ادامه آن هر روزه به عناوین مختلف کارگران و زحمتکشان را از زندگی ساقط می کنند . آری، به باور من، تا نظام و دولت های سرمایه داری- امپریالیستی سرنگون نشده باشند، مالکیت خصوصی در سطح اجتماع و مخصوصا بر نیروهای تولیدی، لغو نشده باشد، ما کارگران هر روز، هر ساعت و هر لحظه به عناوین گوناگون به قتل می رسیم، کشته می شویم، در آتش می سوزیم و در زیر هزاران خروار خاک در معادن و قعر زمین و کارخانه ها و کارگاه ها، برای افزایش سود نظام سرمایه داری استثمار می شویم و دفن شده و یا در زندان ها مورد شکنجه و تجاوز قرار می گیریم و اعدام و تیر باران می گردیم.
اتاق یادمان دهمین سال… به مدت 10 شب (15 ژانویه 2014 تا 24 ژانویه، از ساعت 8 شب به وقت اروپای مرکزی تا ساعت 12) برنامه داشت.
تم های بحث پیشنهادی عبارت بودند از :
نگاهی به مبارزه ی طبقاتی طبقه کارگر بر علیه طبقه ی سرمایه دار در سطح جهانی
طبقه کارگر و کمونیست ها و رابطه ی آنها
تاریخچه ی تشکلات کارگری از قبیل اتحادیه ها، سندیکاها، شوراهای کارگری و بویژه حزب کارگران آگاه.
دولت چرا؟ نقش دولت در جوامع طبقاتی چیست؟ سرانجام دولت؟
چرا انقلاب ؟ رابطه ی رفورم و انقلاب چیست؟ چرا انقلاب قهرآمیز کمونیستی؟
نگاهی به تاریخچه ی طبقه ی کارگر در ایران و رشد و نمو آن
چرا نظام سیاسی درجامعه ی سرمایه داری تحت سلطه ی امپریالیسم همچون ایران بر پایه ی دیکتاتوری لجام گسیخته ی طبقاتی متکی می باشد؟
تشکلات توده ای طبقاتی طبقه کارگر و بویژه تشکل سیاسی یعنی حزب انقلابی کمونیست طبقه کارگر ایران، چگونه می توانند ایجاد شوند؟ بررسی موانع تحزب یافتن طبقه ی کارگر در ایران در شرایط کنونی و چگونگی بر طرف نمودن آنها.
چرا دولت سرمایه داری ایران به کارگران در خاتون آباد چنین وحشیانه و بی رحمانه در سال 1382حمله نمود؟ آیا این فقط یک تصمیم و حمله ناگهانی بود؟ آیا چنین حمله ای از قبل برنامه ریزی و طراحی نشده بود؟
و حالا، کل طبقه ی کارگر و بویژه کارگران آگاه و کمونیست در شرایط حاضر چه می توانند انجام دهند و چه مبارزاتی را باید در دستور داشته باشند؟ و باز هم با یادآوری اینکه نباید، پرونده ی جنایت بر علیه کارگران خاتون آباد بسته شود، به یادبود رفقایمان، بدین شکل پایان می دهیم.
در طی بحث ها و بویژه در شب آخر، اتاق یادمان دهمین سالگرد قتل عام کارگران خاتون آباد که با حضور برخی از دوستان و رفقای کارگر، چپ انقلابی و کمونیست برگزار شد، با پیشنهاد رفقای اتاق یادمان و استقبال رفقای حاضر در اتاق، قرار بر این شد که در هر ماه دو بار در رابطه با مباحث و مشکلات و مسائل کارگری، جلسه ی پالتاکی داشته باشیم تا بتوان با بحث و بررسی و نقد گذشته برای حال و آینده چاره جوئی در حد یک اتاق پالتالکی نمود.
در همین جلسه، بحث زیر برای اولین جلسه ی اتاق مباحث کارگری پیشنهاد و پذیرفته شد. جنبش طبقه ی کارگر در ایران و رابطه آن با جنبش بین المللی طبقه ی کارگر.
اتاق مباحث کارگری اولین جلسه ی خود را روز پنج شنبه 13 فوریه 2014 از ساعت 8 شب به وقت اروپای مرکزی تاساعت 24 برگزار می کند.
آدرس: اتاق مباحث کارگری
Paltalk:
Iran- Mabaheskargari
MiddleEast-Iran-Farsi
G- generral- audienceincluding minors
به باور من، رفقای کارگر آگاه و کمونیست، فقط با آگاه شدن بیشتر و دامن زدن به راهکارهای مبارزاتی همطبقه ای هایمان و اتحاد و سازمانیابی اقتصادی و سیاسی مان و ایجاد تشکل های طبقاتی بدون دخالت سرمایه داران و دولت وعوامل آنها و بویژه حزب سیاسی مان، حزب کارگران آگاه و کمونیست که اساساٌ خود کارگران آن را بنا نهند، ما به عنوان یک طبقه اجتماعی قادر می گردیم این اوضاع را تغییر بنیادی داده و با مبارزاتمان با نظام سرمایه داری و عوامل سرمایه داران همچون قاتلان رفقایمان در خاتون آباد، کارگران معدن طلای سفید در ماریکانای آفریقای جنوبی، کارگران و زحمتکشان لباسدوزی های بنگلادش و اقصی نقاط دیگرجهان، خود و جامعه ی جهانی را رها کنیم.
اتاق یادمان با گفتن اینکه نه فراموشی می کنیم و نه می بخشیم، بلکه سلاح مبارزه ی طبقاتی را صیقل می دهیم و تا مرگ سیستم سرمایه داری در کنار میلیاردها کارگر دیگر به مبارزه ی طبقاتی مان ادامه می دهیم و با پخش سرود اینترناسیونال به کار خویش پایان داد.
یاد رفقای جان فشان شده جنبش طبقه ی کارگر ایران و جهان و بویژه رفقا: ریاحی، مهدوی، مؤمنی، جاویدی و پور امینی همیشه برای ما گرامی است. تا مرگ نظام سرمایه داری و تا پیروزی کمونیسم مبارزه ادامه دارد.
حمید قربانی- 10 بهمن 1392، برابر با 30ژانویه 2014
