مبارزان کمونیست
پیرامون ١٥ میلیون”تخلف” در سازمان تامین اجتماعی!
محمد شکوهی
موضوع “تخلفات” و دزدیها درسازمان تامین اجتماعی در دوران ریاست مرتضوی براین سازمان، خبر داغ رسانه های حکومتی و باندهای درگیر در این ماجرا بوده و به یک محور اصلی اختلافات حکومتی تبدیل شده است. تامین اجتماعی به عنوان یک سازمان مهم دولتی که امرش ظاهرا ارائه خدمات به بیمه شدگان بود، با اتخاذ سیاستهای جدید “رفرم و اصلاحات”از طرف مرتضوی، سازمان تامین اجتماعی تبدیل به بنگاه معاملاتی، سرمایه گذاری و زد وبند و دزدهای افسانه ای شد. مرتضوی پای باندهای دزدان حکومتی را به تامین اجتماعی باز کرد و هزاران میلیارد تومان سرمایه این سازمان که در واقع پول کارگران و کارکنان جامعه بود،، وارد این معاملات کرد. صدها شرکت خرید. وام های کلان میلیاردی به باندها و دزدان حکومتی داد. سرمایه این سازمان را صرف لفت و لیس و دزدیهای افسانه ای باندهای حکومتی کرد. مرتضوی با این ادعا که در صدد “سودآورکردن این سازمان” برای تامین پرداخت هزینه های دوا و درمان و بیمه شدگان توسط این سازمان می باشد، تامین اجتماعی را حراج کرد و تبدیل به شبکه بزرگ دزدان حکومتی کرد. این سیاست مرتضوی با اعتراضات مختلف کارگران و بیمه شدگان از گروههای مختلف جامعه روبرو شد. اولین اعتراضات یک سال پیش برعلیه این سیاست ها آغاز شد. به دنبال گسترش اعتراضات به مرتضوی و بخشا اوج گیری آن، باند دیگر حکومت ناچار شده موضوع تحقیق از تامین اجتماعی را در دستور خود بگذارد. همزمان اعتراضات بازنشستگان، مستمری بگیران، بیمه شدگان ادامه داشت. در واقع موضوع وارد شدن مجلس به ماجرای تامین اجتماعی و دزدیها زیر فشار افکار عمومی و اعتراضات مردم بود. جهت اطلاع در مجلس رژیم پیرامون تحقیق در باره تامین اجتماعی چند هفته بحث شد و بالاخره مجلس رژیم از سر ناچاری وبا اکثریت ضعیف، رای به تحقیق و تفحص از تامین اجتماعی داد.
بدین ترتیب مجلس وارد ماجرا شده و کمیسیون تحقیق تشکیل داد. از میان ١٥ میلیون تخلفی که کمیسیون تحقیق مجلس از اسناد ٢٠ هزار صفحه ای تامین اجتماعی بیرون داده است،هرروز اسناد تازه تری از ابعاد و زوایای پنهان این دزدیها رو میشود. با استناد به اسناد و افشاگریهای باندها و دار و دسته های حکومتی، همه نظام و باندهایش از بیت رهبری گرفته تا وزارت خانه ها و دوایر و همه ارگانهای حکومتی در این دزدیها دست داشته و سهم شان را مرتضوی از خوان یغمای تامین اجتماعی داده است. بیش از دویست نمایند مجلس از مرتضوی هدیه گرفته اند. باهنر نایب رئیس مجلس رژیم با کمال وقاحت و بی شرمی ضمن دفاع از مرتضوی گفته :”پرداخت هدیه امری عادی است”. باندهای دولت دهم هم هرکدام ضمن دفاع از مدیریت دزدیهایشان، از مرتضوی حمایت کرده اند. باندهای حکومتی شعار محاکمه مرتضوی را سر داده اند و…
در واکنش به افشاگریها و گزارش مجلس از تخلفات تامین اجتماعی، مرتضوی این هفته در مصاحبه با هفته نامه پنجره افشاگریهای باندهای مقابل از دزدیهایش را دروغ محض خوانده و اعلام کرده است که هنوز چیزهای زیادی برای گفتن دارد. مرتضوی پا را فراتر گذاشته و تهدید کرده است که دولت نهم و باند احمدی نژاد کاملا پشت سرش هستند. وی به نقل از احمدی نژادگفته: “نگران نباش من از تو دفاع می کنم”!. برای روشنترشدن ابعاد دزدیهای باند مرتضوی و احمدی نژاد و سابقه دزدیهای تامین اجتماعی باید کمی به گذشته برگشت. دوره دوم دولت احمدی نژاد بویژه بعد از سرکوب های اعتراضات سال ٨٨ که جانی مرتضوی از طرف احمدی نژاد در راس تامین اجتماعی قرارگرفت. بیشترین این “تخلفات” در این دوره صورت گرفته است. ماجرا از این قرار یود. در دولت دهم مثلث احمدی نژاد، محمدرضا رحیمی و مرتضوی سرشته همه تخلفات و دزدیها را در دست داشته و مدیریت کرده اند. به عبارتی سازمان تامین اجتماعی تبدیل به بنگاه دزدان دولت دهم، رشوه دادن و خریدن رای ، هدیه دادن به مقامات بالای نظام و..کار اصلی اینها بوده است. این سه نفر از اعضای اصلی شبکه مافیای دزدیهای افسانه ای درتامین اجتماعی به ریاست مرتضوی می باشند. مثلت دزدان حکومتی که شخص خامنه ای از آنها، بویژه از مرتضوی با عنوان”خادم نظام ” یاد کرده بود، زیر چتر بیت رهبری به عنوان پاداش در سرکوب مردم در سال ٨٨، سازمان تامین اجتماعی را به این باند ها داده و دست این دزدان را برای غارت بازگذاشت. تامین اجتماعی که به گفته باندهای حکومتی یکی از بزرگترین کنسرن های مالی رژیم با سرمایه های افسانه ای صدها هزار میلیارد تومانی می باشد، کار و وظیفه اصلی اش خدمات دزدی دادن به همه باندهای حکومتی بوده است. تقریبا هیچ مقام مهم و کلیدی حکومت نبوده است که از مرتضوی پول و یا هدیه نگرفته باشد.
اما دزدیهای تامین اجتماعی فقط رشوه دادن به دولتی ها، مجلسی ها و باندهای حکومتی محدود نمیشود. این سازمان در عرصه اقتصادی یک کنسرن قدرتمند مالی با دارایی های صدها هزار میلیارد تومانی می باشد که درتمام رشته های تولید و صنعتی سهام ویژه دارد. بخش های بزرگی از سهام کارخانجات، از ذوب آهن و فولاد و لوله سازی گرفته تا کشتی سازی،پتروشیمی ها و نفت،تقریبا همه رشته های خدمات شهری،ساختمان، خودروسازیهایی نظیر ایران دیزل، بنز خاور، ایران ناسیونال، پیکان وانت،سایپا، کارخانجات قطعه سازان مرتبط با ایران خودرو، صنعت راه و ساختمان و سد سازی، صنایع تولید و توزیع و پخش دارو، بیمارستانها، هتل ها، نیروگاههای برق و… دهها رشته دیگر را در دست دارد. تامین اجتماعی خودش اعلام کرد که ١٣٠ شرکت دارد. بابک زنجانی، منصور آریا، خسرو مه آفرید، محمد رضا رحیمی، مشایی و.. دزدان میلیاردرحکومتی از سهامداران بزرگ وشرکای نزدیک مرتضوی در کل ماجرای این تخلفات می باشند. در کنار این باندها، قرارگاه خاتم سپاه، قرارگاه کوثر، قرارگاه عمار، بنیاد شهید، کمیته امدام امام، از جمله روسای دزدان مورد اتهام می باشند که فعلاکل باندهای حکومتی اسناد زیادی از دزدیهای اینها بیرون نداده اند. به اعتراف کمیسیون تحقیق مجلس اینجاها پای “مراکز حساس نظام” در میان می باشد.
اما ماجرای این ١٥ میلیون دزدی از چه قرار است؟ا ز کجا ها دزدی شده وصرف چه کارهایی شده است؟
دزدیهای مورد اشاره یک دزدی مستقیم از جیب کارگران وکارکنان جامعه می باشد. کارگران وکارکنانی که سالها کار کرده و حق بیمه پرداخت کرده به این امید که در روزبازنشستگی از مزایای دوران بیکاری بویژه از خدمات درمانی آن استفاده نمایند. طبق گفته تامین اجتماعی نزدیک به ١٢ میلیون نفر عضو این سازمان می باشند و این سازمان ادعا می کند که به این جمعیت “خدمات بیمه و اجتماعی” میدهد. خود این دزدان گفته اند که از این تعداد ١٢ میلیون نفری که حق بیمه پرداخت کرده اند، نزدیک به ٨ میلیون نفرشان بالای بیست سال سابقه کار دارند. هزاران میلیارد تومان پول کارگران در طول سالهای اشتغال در این سازمان جمع شده وسرمایه عظیمی برای رژیم شده است. خود دست اندرکاران این سازمان حجم سرمایه پولی این سازمان بین ١٥٠ تا ٢٤٠ هزار میلیارد تومان اعلام کرده اند. علاوه بر دارایی ها وسهامی که این سازمان در بخش های مختلف صنعت دارد. از زمانی که احمدی نژاد و خامنه ای مرتضوی را از زیر اتهامات جنایاتش در کهریزک بدر برد و در راس این سازمان قرارداد، مرتضوی با رفرمهای مورد ادعایش در صدد “سودآور کردن تامین اجتماعی” به بهانه تامین هزینه گران خدمات بیمه ای به بیمه شدگان بر آمد. یعنی سرمایه ای که قرار بود مشکلات مربوط به بیمه های درمانی و اجتماعی و مستمری بگیران و بازنشستگان و.. را حل نماید، وارد عرصه سرمایه گذاریهای کلان در رشته های مختلف صنعتی، خدماتی و بازار بوس و خرید سهام شد. هزاران میلیارد تومان پول کارگران و مردم به عنوان وام وبه بهانه های مختلف رسما بین باندهای مختلف حکومت تقسیم شد. این منبع عظیم پول و سرمایه تمام صرف مواردی شد که هیچ ربطی به ادعاهای این سازمان در باره دادن خدمات به بیمه شدگان نداشت.
در کنار این سرمایه گذاریها، دهها شرکت بی نام و نشان توسط باندهای حکومتی و با وام های میلیاردی مرتضوی تشکیل و ثبت شدند. میلیاردها تومان پول فقط صرف ضبط و ربط این شرکت ها شد. مافیای عظیمی از دزدان حکومت در این شرکت مشغول خرید و فروش و جابجایی پول شدند. یکی از اقداماتی که باند مرتضوی برای سرپوش گذاشتن بر دزدیهایشان در پیش گرفت، در عرصه بیمه ها و خدمات بیمارستانی بود. مرتضوی همه بیمارستانهای تامین اجتماعی که قرار بود در قبال ارائه دفترچه های بیمه بیمه شدگان، خدمات درمانی با هزینه های کم دریافت نمایند را، خصوصی کرد. معنای عملی این سیاست خصوصی سازی، بالا بردن هزینه دوا و درمان برای میلیونها نفر بود. در کنار این سیاست بیمارستانهای خصوصی شده تامین اجتماعی با بیمارستانهایی که از قبل خصوصی بودند، مشغول زد وبند وصورت حساب درست کردن برای سرکیسه کردن مردم به بهانه خدماتی که نداده اند، شدند. شاید در قالب یک مثال ساده بشود ابعاد دزدی بیمه خدمات درمانی را روشن کرد. اگر کسی به هر دلیلی مریض شده وبا دفترچه بیمه تامین اجتماعی به یکی از بیمارستانهای این سازمان برای معالجه مراجعه نماید، با دهها مشکل و بهانه روبرو میشود که نهایتا بیمه هزینه دوا و درمانش را نمی پردازد. در این میان بیمارستانهای تامین اجتماعی به بهانه کمبود امکانات پزشکی، نبود وسایل عمل جراجی و دوا و درمان، فرد مراجعه کننده رابه یکی از بیماستانهای خصوصی طرف قرارداد با این سازمان معرفی می نمایند. با این توجیه که هزینه مداوا در بیمارستان خصوص بالاست، این بیمارستان در قبال هزینه مداوی فرد مراجعه کننده صورت حساب و هزینه های میلیونی راصادر می نماید که بیمه شده قادر به پرداخت آن نمی باشد. در واقع بااین سیاست کثیف درمانی که بیمارستانهای تامین اجتماعی دارند، میلیونها نفر را زیر بار بدهی های بزرگ می برند. در این میان فرد بیمه شده بین هزینه های هنگفت درمان و عدم پرداخت آن توسط بیمه درمانی قول داده شده توسط تامین اجتماعی، سرگردان شده و هست و نیستش را مجبور است بفروشد تا هزینه درمانش را پرداخت نماید.. درهمین رابطه است که وزارت بهداشت رژیم چند ماه پیش اعلام کرد سالانه بیش از ٧ درصد مردم به دلیل عدم توانایی در پرداخت هزینه های دوا و درمان زیر خط فقر میروند. این خط فقر تازه برای کسانی است که کار کرده و حق بیمه پرداخت کرده که قدرت پرداخت هزینه های سرسام آور دوا درمان را ندارند، می باشد. به این جمیعت میلیونی باید ١٣ میلیون نفر دیگر که اصلا هیچ بیمه ای ندارند را اضافه کرد. این وضعیتی است که مرتضوی و باندهای حکومتی بر سر بهداشت وسلامت میلیونها نفر آورده اند.
مورد پرداخت حقوق های بازنشستگی که زیر چتر تامین اجتماعی می باشند، خود داستان دیگری است. صندوقهای بازنشستگی کشور در صنایع مختلف از زیر مجموعه های تامین اجتماعی بویژه در عرصه ارائه خدمات درمانی و بیمه های درمانی قرار دارند. برای این بخش جمعیت که تامین اجتماعی آمار آن را نزدیک به میلیون نفر اعلام کرده است، دهها مشکل و مانع ایجاد شده است. بین صندوق های بازنشستگی و تامین اجتماعی انواع و اقسام قراردادها در مورد نحوه ارائه خدمات درمانی امضا شده است. نتیجه عملی این قراردادها درعمل نپرداختن هزینه های دوا و درمان بازنشستگان به بهانه های مختلف شده است. در کنار این اقدام تامین اجتماعی و صندوق های بازنشستگی در یک تبانی و زد وبند و برای سرکیسه کردن مردم، موضوع “بیمه های تکمیلی “را پیش کشیده اند. این باندها ادعا می کنند که بیمه شدگان برای برخورداری صد درصدی ازخدمات بیمه ای، با توجه به بالا رفتن هزینه های دوا و درمان، باید بیمه تکمیلی داشته تا بتوانند ازخدمات درمانی استفاده نمایند. در ماجرای این بیمه های تکمیلی پای دولت و کارفرمایان هم به میدان کشیده است. بخشی از این مبلغ را ماهانه قراراست کارفرما و دولت متقبل شده و بخش دیگر را کارگران و کارکنان. تا به امروز دولت و کارفرمایان از عملی کردن وعده شان در پرداخت سهمشان به بیمه های تکمیلی عدول کرده اند. اینجا نیز بازنشستگان مانده و هزینه اضافی دیگری به عنوان بیمه تکمیلی. لازم به توضیح است که ارائه کنندگان این بیمه های تکمیلی شرکتهای بیمه جمع شده دور و بر خوان یغمای تامین اجتماعی می باشند که با این زد وبندهایشان با تامین اجتماعی، هزینه اضافی دیگری را برمردم تحمیل کرده و جیب هایشان را پر می کنند. در باره دزدیهای افسانه ای تامین اجتماعی از جیب کارگران و کارکنان جامعه میشود کتاب ها نوشت. نتیجه گیری:
مرتضوی و باندهای گردآمده در تامین اجتماعی هزاران میلیارد تومان پول کارگران و کارکنان جامعه رابا انواع و اقسام حیله و کلک دزدیده و صرف کارهای دیگری کرده اند. بیت رهبری و همه ارکان رژیم، نظام تامین اجتماعی را تبدیل به بنگاه دزدان حکومتی کرده اند. دزدیهای تامین اجتماعی اولین و آخرین دزدی حکومتی ها نبوده و نیست. هر روز ابعاد دیگری از دزدیهای افسانه ای باندهای حکومتی رو میشود. تا آنجایی که به میلیونها کارگر، پرستار، معلم و کارکنان رشته های مختلف خدمات و.. بر میگردد، در برابر این دزدیها نباید ساکت نشست و نظاره گرچپاول دزدان حکومتی شد. باید به این دزدیها اعتراض کرد. در شرایطی که خود باندهای حکومتی از همدیگر و دزدیهایشان افشاگری می کنند، کارگران و کارکنان جامعه باید از این فرصت استفاده کرده و مستقیما برعلیه تامین اجتماعی و دزدان حکومتی دست به اعتراض زده و به میدان بیایند. باید دفاترو مراکز تامین اجتماعی در سراسر کشور را تبدیل به محل وکانون اعتراض و مبارزه برعلیه این دزدیها کرد. با گسترش اعتراضات و طرح خواستهای برحق کارگران و کارکنان جامعه از تامین اجتماعی ودولت، میشود جنبش عظیم مردمی بر علیه این وضعیت را به خیابان آورد. علاوه بر مراکزتامین اجتماعی، باید مجلس؛ وزارت کار و دولت را مستقیما زیر ضرب این اعتراضات گرفت. چرا که همه این دزدیها با حمایت این باندها و بیت رهبری و کل مافیای حکومت دزدان وقاتلان مردم طراحی و به اجراگذاشته شده است. هم اکنون اعتراضاتی در حال جریان است. بخش هایی از مراکزکارگری نامه های اعتراضی نوشته اند. چندین مورد اعتراض بازنشستگان را شاهد بودیم. این اعتراضات را باید گسترش داد. برای پایان دادن دادن به این دزدیها در قدم اول در کنار همه اشکال مبارزاتی باید حکومت دزدان وقاتلان سرمایه داران اسلامی را به زیر کشید.
