مبارزان کمونیست
اهرم قدرت طبقه کارگر
(در حاشیه تحرک اعتراضی کارگران پلی اکریل اصفهان)
رحمان حسین زاده
دو هفته اخیر شاهد اعتراضات و اعتصابات کارگری قابل توجه بوده ایم. نگاهی به اخبار کارگری موجود این را به ما میگوید. تجمعات اعتراضی کارخانه پلی اکریل اصفهان از موارد برجسته آن در آبان ماه است. چند مورد راهپیمایی و تجمعات اعتراضی متحدانه و پیگیرحدود هزار کارگرکارخانه پلی اکریل اصفهان در سه هفته گذشته تداوم داشته و روز پنجشنبه چهار نفر از کارگران مبارز این کارخانه دستگیر شده اند. این اعتراضات تاکنون به نتیجه نرسیده است. (برای اطلاع بیشتر از این تحرک اعتراضی به صفحه اخبارکارگری نینادر همین شماره نشریه کمونیست هفتگی مراجعه کنید). سرمایه داران به مطالبات کارگران پلی اکریل تاکنون تن نداده و این حرکت اعتراضی به چنان اقدام موثری تبدیل نشده که سرمایه داران را مجبور به قبول خواسته هایشان بکند. یکی از علل موثر نیفتادن این تحرک اعتراضی ادامه دار و بزرگ را در طول سه هفته در خلال اظهار نظر یکی از کارگران به خبرگزاری ایلنا میتوانیم دریابیم. ” کارگران برای سلب هر گونه بهانه ای از مخالفان و مقابله با برچسب احتمالی “اغتشاش گر” که زمینه را برای فراموشی مطالباتشان فراهم میکند، تصمیم گرفته اند خللی در روند تولید کارخانه ایجاد نشود”
چنین دیدگاهی توسط هر کس و از جمله کارگر مبارز تکرار شود، چیزی جز تکرار پروپاگاند و تبلیغات وارونه سرمایه داران و کار فرماها علیه اعتراض و مبارزه موثر کارگری نیست. این بیان تبلیغاتی ممنوعیت اعتصاب است که در قانون ضدکارگری جمهوری اسلامی نقش بسته و جمهوری اسلامی سرمایه به آن عمل کرده است. همین فضا باعث شده که کارگران معترض پلی اکریل علاوه بر چند راهپیمایی و تجمع، دست به اعتصاب نبرند و تولید را نخوابانند، بر سرمایه دار سودپرست فشار مادی و ملموس وارد نکنند و سرمایه اندورزی هر لحظه سرمایه داران را به خطر نیندازند. چنین اقدامی ولو کوتاه مدت و موثر یعنی همان پدیده ای که به آن اعتصاب کارگری میگوییم، اگر صورت میگرفت، میتوانست کارفرمای پلی اکریل را تحت فشار مادی اقتصادی قرار دهد و چه بسا تاکنون وادار به قبول خواسته های کارگران کند.
نقش کارگر در تولید اهرم قدرت طبقه کارگر است. چه آن زمان با به گردش درآوردن چرخ تولید جهانی را میسازد و چه آنزمان در مقابل استثمار و نابرابری و ناهنجاری و برای تحقق مطالبات برحق کارگری چرخ تولید را میخواباند. سرمایه داران و دولتهای سرمایه داری از جمله در ایران همین نقطه قدرت طبقه کارگر را در مبارزه نشانه میروند. انواع ترفندها، پروپاگاند وارونه و انبوه و تحمیق و دروغ و تولید افکار حاکمه و بکارگیری کل دم و دستگاه سرکوب علیه مبارزه کارگری بخشا در راستای زدن همین نقطه قدرت طبقه کارگر است. این جزو پدیده جا افتاده جدال طبقاتی دنیای معاصر است که حق طلبی کارگری از جمله در خواباندن چرخ تولید و سازماندهی اعتصاب کارگری تجسم پیدا میکند. کارگر معترض و مبارز در این زمینه نباید تردیدی داشته باشد. نقطه قدرت خود را بشناسد و با تمام توان آن را علیه سرمایه داران بکار گیرد.
اعتراض تاکنونی کارگران پلی اکریل نیز نه با پرهیز از خواباندن تولید، بلکه بر عکس با خواباندن تولید و اقدام به اعتصاب کارگری ولو کوتاه مدت برای تحقق مطالباتشان و آزادی فوری دستگیرشدگان جان تازه ای میگیرد و چه بسا پیروزی به دست میاورد. با این اقدام به علاوه شگرد ضد کارگری “اخلال در روند تولید” اشاعه یافته توسط سرمایه دارو کارفرما و دولت سرمایه دار خنثی میشود.
***
