مراسم روز کارگر سال ١٣٦٦

مراسم روز کارگر سال ١٣٦٦

یک اوج باشکوه در جشن اول ماه می در سنندج

مراسم مرکزی و میتینگ بزرگ کارگران در پاساژ عزتی

قطعنامه کارگران سنندج در سال ١٣٦٦

در فاصله هشتم تا یازدهم اردیبهشت ماه شهر سنندج شاهد جنب و جوش تدارک کارگران و زحمتکشان این شهر برای برگزاری هر چه باشکوه تر مراسم روز کارگر بود. در روز ١١ اردیبهشت سیمای شهر بکلی دگرگون شده بود. جنب و جوش کارگران و مردم شهر و توده های ستمدیده از بعدازظهر این روز شروع شد. کارگران و مردم شهر دسته دسته بطرف نقاط برگزاری اجتماعات و گردهمایی ها در حرکت بودند. بزرگترین اجتماع کارگران با جمعیتی بالغ بر ١٠٠٠ نفر در ساعت دو بعد از ظهر در پاساژ برگزار شد. این مراسم با یک دقیقه سکوت بیاد کارگران شیکاگو و دیگر کارگران جان باخته شروع شد و سپس پیام هیئت برگزاری مراسم قرائت گردید. آنگاه یکی از کارگران در مورد ضرورت ایجاد تشکلهای کارگری و نیز ضرورت شرکت زنان در همه شئون اجتماعی پا به پای مردان به سخنرانی پرداخت. بعد از شنیدن چند ترانه و موسیقی یکی دیگر از کارگران در مورد تاریخچه روز کارگر سخنانی ایراد کرد. در مورد کار طاقت فرسا و ضرورت و ضرورت کاهش ساعت  کار و نیز ممنوعیت کار برای کودکان و آماده نمودن تسهیلات لازم برای پرورش فرزندان کارگران مانند بهداشت و درمان به تفصیل سخن گفت. پس از سخنان این کارگر رفیق دیگری در مورد بیمه بیکاری و نبود امنیت شغلی در کارگاه های خصوصی سخنرانی کرد. این کارگر در ادامه سخنانش اضافه نمود که جنگ و سربازی باعث شده که کارفرماها بویژه در کارگاه ههای کوچک هر چه بیشتر و شدیدتر کارگران را استثمار کنند و کارگران نتواند هیچ اعتراضی کند. وی گفت؛ «جنگ ایران و عراق باعث تشدید مشقات بر کارگران شده. به بهانه این جنگ ویرانگر بیکاری و گرانی، مالیاتهای گزاف به عناوین گوناگون، کمبود مواد اولیه که باعث سلب امنیت از زندگی مردم شده بیش از بیش گسترش یافته است. ما کارگران و مردم خواستار قطع جنگ هستیم». که این شعار از طرف حاضرین چند بار تکرار شد. حاضرین با تایید سخنان با شور و شوق فراوان کارگر سخنران را تشویق کردند. پس از آن نمایشنامه ایی از طرف کارگران بر روی صحنه آمد و در طول مراسم شعارهایی چون «بیمه بیکاری برای کارگران» و کارگران اتحاد اتحاد «چاره رنجبران اتحاد اتحاد»، «جنگ ایران و عراق جنگ سرمایه داران» است    از طرف حاضرین مدام تکرار می گردد.

در پایان مراسم قطعنامه ای در ١٧ ماده قرائت شد که مورد تایید و تصویب کارگران شرکت کننده قرار گرفت.

در خلال این مراسم جای و شیرینی پخش گردید و در بسته های شیرینی اتیکت هایی به مناسبت روز کارگر نصب گردیده بود.

مراسم در ساعت ٦ عصر با شعارهای کارگری و انقلابی شادباش و تبریک این روز با شور و شوق فراوان به پایان رسید.

قطعنامه کارگران سنندج در سال ١٣٦٦

( ١١ اردیبهشت ٦٦)

مقدمه: ما اعضای هیات برگزاری مراسم امروز که برابر است با صدو یکمین سالروز اول ماه می، جشن اول می را به تمامی کارگران و زحمتکشان و بخصوص کارگران حاضر در جشن امروز شادباش می گوئیم و به روان پاگ شهدای سال ١٨٨٦شهر شیکاگو که در مقابله با سرمایه داران حاکم جانباختند و هم چنین به روان پاک همه شهدای کارگر که در طول تاریخ برای رسیدن به اهداف و آرمان خود جانباختند درود میفرستیم.

با توجه به مشکلات اجتماعی و اقتصادی امروز که ما با آن روبرو هستیم و مساله جنک، بیکاری، گرانی و فقر و آوارگی که بر دوش کارگران و زحمتکشان سنگینی میکند، چرا سرمایه داران و کارفرمایان و کاخ نشینان هر روز به سرمایه خود می افزایند و از موقعیت کنونی نهایت بهره برداری را می کنند. و به چپاول و غارتگری مردم محروم دست میزنند؟.  باز گذاشتن دست آنها تا هر طور که موافق میاشان است عمل کنند و به ضرر جامعه است و باید با آنها مقابله نمود. به اطلاع میرسانیم که این قطعنامه شامل ١٨ ماده و در رابطه با مسائل و مشکلات کارگری میباشد:  ١ـ ما کارگران قاطعانه خواهان به رسمیت شناختن اول ماه می ١١ اردیبهشت و تعطیلی کامل کارخانه ها وکارگاهها دولتی و خصوصی و در اختیار قرار دادن امکانات کافی برای برگزاری مراسم این روز تاریخی می باشیم.

٢ـ ما خواهان آزادی بی قید و شرط برای تشکلهای کارگران از جمله سندیکا و اتحادیه هستیم که کارگران میتواند مستقلا و آزادانه در تعیین سرنوشت خود و قانون خود تصمیم بگیرند و از طرف مقامات مسئول پشتیبانی گردند، نه سنگ اندازی شود. کارفرمایان تمام امکانات را در اختیار دارند، کارگران مجبورند برای گوچکترین مشکلات خود در اینجا و آنجا با موانغ دست و پنجه نرم كنند. چرا سرمایه داران برای چپاول مردم زحمتکش آزادانه فعالیت میکنند؟ برای نمونه تمام امکانات جامعه بدست کارگران ساخته میشود و خودشان از مصرف و بهره برداری از آن محروم میباشند. ولی بر عکس سرمایه داران برای بهره کشی از زحمتکشان هزاران وسیله در اختیار دارند تا دسترنج کارگران را به چندین برابر قیمت خودشان بفروشند.

٣ـ ما کارگران از وزارت کار و امور اجتماعی در مورد نبودن قانون کار واقعی برای کلیه کارگران اعم از زن و مرد و تکیه نمودن بر اعلامیه ها وبخشنامه های ضد و نقیض اعتراض داشته و خواهان تدوین قانون کار مترقی و با مشارکت نماینده واقعی کارگران می باشیم. تا کارگران بتوانند در تعیین سرنوشت خود شرکت جویند و از وضعیت سرگشتگی و بلاتکلیفی نجات یابند. چون تمام فشارهای اجتماعی و مشکلات مختلف و گوناگون بر دوش کارگران میباشد.

٤ـ با توجه به اینکه زنان نیمی از جامعه ما را تشکیل میدهند هیچ گونه امکانات برای فعالیت و دفاع از حقوق خود ندارند، لذا ما خواهان امکاناتی از قبیل مهد کودک، شیرخوارگاه، مرخصی کافی در زمانبارداری، امکانات بهداشتی و انتخاب آزادانه شغل شرافتمندانه هستیم. تا نیروی عظیم آنان بهدر نرود. ما خواستار برابری حقوق زنان با مردان می باشیم. ما خواستار مشارکت زنان در تشکلهای اجتماعی از جمله سندیکا، اتحادیه کارگری و به رسمیت شناختن نماینده واقعی زنان در تمان شئون زندگی اجتماعی می باشیم.

٥ـ ما خواهان لغو اخراج بی رویه کارگران و لغو ماده ٣٣قانون کار هستیم. زیرا این ماده میراث رژیم گذشته به کارفرمایان اجازه داده است تا این چنین به راحتی بتوانند به اهداف ناعادلانه شان برسند. نتیجه این ماده قانون  کار عواقب فجیع و اسفناکی برای کارگران و خانواده هایشان در جامعه میباشد. اخراج و بیکار نمودن عده کثیری از کارگران باعث میشود سرمایه داران نیروی کار ارزان تری در اختیار بگیرند. اردوی بیکاران همیشه وسیله ای بوده برای سرکوب کارگران شاغل. ما کارگران خواستار لغو این قانون ضد کارگری هستیم.

٦ـ ما خواهان اقدامات قاطع جهت بیمه نمودن کارگران بطور اجباری می باشیم. و از سازمان تامین اجتماعی خواستار اقدامات درمانی بیشتری و فرار دادن پزشکان و درمانگاههای مجانی و مستقل در اختیار کارگران میباشیم. چون در خیلی موارد بعلت نبودن امکانات پزشکی کارگران دچار بیماریهای ناشی از کار طولانی می شوند. با توجه به اختیارات و درآمد هنگفتی که سازمان تامین اجتماعی در اختیار دارد و در بکار بردن آن سهل انگاری و کوتاهی ورزیدهف ما خواستاریم از هر صنف کارگری یک نماینده در سازمان باشد تا از نزدیک با مسئولین مربوطه همکاری نموده و در جهت رفع مشکلات کارگران اقدام جدی نماید. باید متذکر شویم با توجه به اینکه مسئولین مملکتی بارها بیمه بیکاری را در مجلس و کمیسیونهای مربوطه مطرح نموده اند، اما لایحه بیمه بیکاری را  به تصویب نرسانده اند، لذا خواستار تصویب لایحه بیمع بیکاری برای تمام کارگران بیکار و اجرای فوری آن می باشیم هر چند بیمه بیکاری حلال مشکلات کارگران نیست.

٧ـ ما قاطعانه خواستار ممنوعیت کار برای کودکان زیر ١٨ سال میباشیم. زیرا جای کودکان در مدارس است نه در گوشه کارگاهها.

٨ـ نا خواهان ٤٠ ساعت کار در هفته و اجرای ساعت کار ذکر شده در کارگاههای خصوصی و ممنوعیت قطعه کاری میباشیم. ما خواهان دو روز تعطیلی در هفته با پرداخت حقوق هستیم و تاکید می نمایم که ساعت کار در کارگاههای خصوصی رعایت نمیشود و در بعضی موارد به ١٦ ساعت میرسد.

٩ـ دستمزد متناسب؛ با توجه به تورم اقتصادی و گرانی سرسام آور کارگران برای معاش زندگی خود از مبلغ ناچیزی دستمزد برخوردار هستند. ما  خواهان بالا رفتن دستمزد و قرار دادن امکانات رفاهی در اختیار کلیه کارگران میباشیم و خواهان ممنوعیت خسارت و بهانه جوئی کارفرمایان که از نیرنگ همیشگی آنها علیه کارگران میباشد، هستیم.

١٠ـ بهداشت کامل در محیط کار و تشکیل کمیته بهداشتی با مشارکت نمایندگان کارگران و به رسمیت شناختن آن آن از طرف دولت.

١١ـ مکان مشخصی برای جلسه گرفتن کارگران جهت بررسی مسائل و مشکلات کارگران که در ماه حداقل یکبار تجمع نمایند.

١٢ـ تشکیل کمیته حل اختلاف با مشارکت نماینده تمام صنف های کارگری و به رسمیت شناختن آنها.

١٣ـ تعاونی مصرف، برای کالاهای مصرفی و خوراکی که همگی بدست کارگران ساخته میشود و خود از بهره برداری از آن محرومند. کارگران هر چند خود اقدام به تشکیل تعاونی مصرف نموده اند ولی از نظر مالی ضعیف می باشد و دولت نه اینکه به اتحادیه مرکزی تعاونیهای ایران(امکان) کمک مالی نمیکند، بلکه از اعتبار بانکی که بانک رفاهی کارگران در اختیار تعاونیها قرار داده بود، سلب اعتبار نمودند و در نتیجه دست تعاونیها برای خرید بسته است. بعلاوه سهمیه ای که برای تعاونیهای کارگران در نظر گرفته شده بود به میزان ٥٪ درصد از کالاهای تولید داخلی ذکر شده بود، اما در عمل به ١٪ کاهش یافته است. در نتیجه تعاونی ها در حالت ورشکستگی هستند. ما قاطعانه از مسئولین امر میخواهیم امکانات لازم را در جهت رفع مشکلات تعاونی ها در اختیار آنها قرار دهند.

١٤ـ تعاونی مسکن، یکی از اساسی ترین مشکلات و خواست مبرم کارگران است. لذا باید برخورد قاطع و صریح بشود. از جمله باید امکانات برای کارگران ایجاد شود تا بتوانند با برنامه ریزی درست طبق درخواست نمایندگان واقعی کارگران جهت رفع مشکل مسکن و در اختیار قرار دادن وام طبق ضوابط تعیین شده برای کارگران شاغل و بیکار از مزایای مسکن برخوردار باشند.

١٥ـ قرار دادن امکانات ورزشی در اختیار کارگران از قبیل سالن ورزشی و زمین برای فوببال و مجوز قانونی بطور دائم با پرداخت دستمزد و مسائل فرهنگی و هنری کارگران از قبیل فیلمهای آموزنده برای خانواده کارگران و نمایش تئاتر.

١٦ـ سواد آموزی بظور اجباری برای تمام کارگران و فراهم نمودن امکانات آن، زیرا که بیسوادی یکی از عوامل خطرناک جهل و نادانی در جامعه می باشد. ما خواهان اقدامات سریع قاطع در این زمینه می باشیم.

١٧ـ ما قاطعانه خواهان ایجاد کار برای کلیه کارگران بیکار اعم از زن و مرد میباشیم. و پیشنهاد می نمائیم در جهت رفع این مشکل طرحهای تولیدی تعاونی تحت نظارت تشکل های کارگری در جهت رشد و توسعه صنعت و تولید و بهبود وضع کارگران ایجاد شود.

١٨ـ ممنوع کردن سربازگیری در محل کار کارگران از جمله کارخانه ها، کارگاه ها و مغازه ها.