مبارزان کمونیست
مارکس ـ انگلس، لنین : چارلی چاپلین
نادر بکتاش
13/11/2012
دو سه هفته اخیر، هم‌زمان با انتخابات آمریکا، فرانسه تمام هیکل آمریکایی شد. تمام کانال ها، اعم از خبری و غیره، مستند و فیلم و امثالهم در رابطه با آمریکا داشتند.
غرور و تکبر فرانسوی، ناشی از انقلاب 1789 و کمون و مه 1968، مانع از این است که فرانسوا اولاند آلمان شکست‌خورده در دو جنگ بزرگ قرن بیست را جدی بگیرد: هدفش آمریکاست؛ و اوباما را جوجه تاریخ فرانسه به حساب می آورد.
گل سرسبد البته فیلم‌های چارلی چاپلین بود.فیلم های این نابغه مولود مارکس و انگلس و لنین هیچ وقت به آخر نمی رسد: سه هزار و هفتصد و شصت و نه بار هم آن را ببینید، باز مزاحم همسایه هایتان خواهید شد که یا نگران سلامتی تان با قهقه های کر کننده شما خواهند شد، یا می‌آیند و شما را از پنجره پرت می‌کنند بیرون چون با خنده های پر صدا مزاحم خواب شان می شوید.
چارلی چاپلین لحظاتِ جهان و زمانش را گرفت. زندگی کارگران را فهمید و آن را تصویر کرد. بیشتر از آن، قدرت تصویر و سینمای صامت و ناطق را در خونش کرد.
کارگر ضعیف و مفلوک و بی چیز عاشق و انسان و سلطان زندگی می شود.
