مبارزان کمونیست
اعلامیه حزب حکمتیست
سرمایه داری و دولت اسلامی مسبب قتل کارگران است
با تاسف فراوان بار دیگر «حادثه» در معدن جان هفت کارگر را گرفت. طبق معمول ریزش معدن و انتشار گاز و انفجار و فقدان کنترل و سیستم ایمنی کار مسبب قتل کارگران است. اینبار نیز در عصر دوشنبه ۱۸ فروردین، بدلیل انتشار گاز سمی در معدن زغال سنگ روستای مهماندویه از توابع شهرستان دامغان، ۷ کارگر جان خود را از دست دادند. آقایان مرتضی شکاری، احمد شکاری، مهدی گیلکی، هانی گیلکی (۳۵ ساله)، طلاحسین ابراهیمی (۲۰ ساله)، مجتبی اکبری (۲۵ ساله) و علی ابراهیمی (۲۵ ساله) با گاز سمی در عمق معدن جان باختند.
توضیحات و توجیهات مسئولین استان و کارفرمایان و نهادها در چنین تراژدی هایی براین اساس استوار است که از سرمایه دار رفع مسئولیت کنند و لاجرم کارگران قربانی را به «عدم رعایت امنیت کار» و یا «خطای فردی» متهم کنند و طلبکار هم بشوند. از سوئی رسانه‌های داخلی گفته اند: «این معدن فعالیت رسمی نداشته و وضعیت آن در دست بررسی است» و از سوئی استاندار سمنان میگوید: «معدن مهماندویه دامغان دارای مجوز و بهره‌بردار آن بخش خصوصی است». از آنجا که روشن است امثال همین استاندار در تبانی با پیمانکاران و صاحبان معادن، کارگران را به قتلگاه فرستادند، بلافاصله اضافه میکند: «خطای فردی و اشتباه محاسباتی علت اولیه وقوع حادثه و جان باختن هفت نفر در تونل متروکه داخل این معدن گزارش شد»!؟
این توجیهات برای کارگران معادن و خانواده های گرسنه آنها آشناست و مقدمات این حقیقت تلخ است که مسببین قتل عمد کارگران از خود رفع مسئولیت میکنند. نفس این توضیح رسانه ها که «معدن زغال‌سنگ مهماندویه از جمله معادن وابسته به شرکت البرز شرقی است. این روستا در ۳۵ کیلومتری شمال شرق دامغان و در استان سمنان قرار دارد؛ استانی که با دارا بودن ۴۲ نوع ماده معدنی و ذخایر قطعی حدود ۶۰۰ میلیون تن، از قطب‌های معدنی کشور به‌شمار می‌رود»، گویای کل داستان است.
یک نکته ظریف دیگر در این جنایت مسلم سرمایه داران هست و آن اینست که به تابعیت افغانستانی سه نفر از کارگران تحت عنوان اتباع خارجی اشاره شده است. کارگران در کار و استثمار و مرگ «ملیت» و «مذهب» ندارند اما برای صاحبان معادن و کارفرمایانی که دنبال سود و تلمبار سرمایه هایشان هستند، این تفکیک تابعیت ایرانی و خارجی برای تلطیف نفس جنایت صورت میگیرد و روی دوش نژادپرستی رسمی حکومتی و اسلامی سوار است که طی دوره اخیر در ایران بویژه علیه کارگران و مهاجرین افغانستانی تشدید شده است. بوی تعفن از کلام همه این جنایتکاران بشدت مشام را می آزارد.
پاسخ کارگران به این توجیهات حکومتی و کارفرمایان اینست: مرگ بر دولت سرمایه دار. مرگ بر نظامی که نفس حیات و جان انسان برایش معنی ندارد و حاضر است برای سود دست به هر جنایتی بزند و از هر مرزی عبور کند. این قاتلین سریال یعنی مقامات دولتی و بخش خصوصی، آگاهانه و با هدف کسب سود، کارگران را به عمق معدن متروکه و بدون مجوز فرستادند. آنها مرتکب قتل عمد شدند و باید پاسخگو باشند. اکنون که فاجعه رخ داده است هم مجوز صادر میکنند و هم مسئولیت را با عنوان «خطای فردی» و توسل به «تابعیت» روی دوش کارگران جانباخته میگذارند. اسلام و ناسیونالیسم و نشر اکاذیب رسانه ها در خدمت سرمایه داران متحد عمل میکنند. دستورهای پزشکیان برای بررسی و وزیر کشور و مقامات دولتی همه از دستپاچگی و آگاهی کامل آنها به این جنایت سخن میگویند.
واقعه قتل کارگران معدن زغال‌سنگ در مهماندویه نه اولی است و نه آخری. این داستان کار در معادن و مراکز کار فاقد استاندارد ایمنی کار است که تاریخ آن با خون کارگران نوشته شده است. پاسخ کارگران و مردمی که اسیر خرافات اسلامی و ناسیونالیستی نشده اند اینست که دولت سرمایه دار و طبقه سرمایه دار مسبب و بانی این تراژدیها و قتل عمد کارگران است. برای تخفیف و پایان دادن به این قطار مرگ و جنایت سرمایه داران باید این دولت و این نظام مملو از چرک و خون را بزیر کشید.
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست مراتب همدردی و همبستگی خود را با خانواده کارگران جانباخته و کارگران معدن زغال سنگ مهماندویه و طبقه کارگر ایران اعلام میکند. فراخوان ما اینست که علیه کل این اوضاع باید بپاخاست و مسببین را سرنگون و پای میز محاکمه بجرم چند دهه جنایت و قتل عمد کشاند. یاد کارگران جانباخته گرامی است!
مرگ بر جمهوری اسلامی
آزادی، برابری، حکومت کارگری
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
۱۹ فروردین ۱۴۰۴- ۸ آوریل ۲۰۲۵
