مبارزان کمونیست
دوستان عزیز، کورد، فارس، لُر و دیگر عزیزانی که بارها از من پرسیده‌اید که آیا پرچم کردستان پرچم من است یا خیر، و چرا آن را در اکسیون‌ها حمل نمی‌کنم یا در موردش مطلبی منتشر نکرده‌ام، سوالات شما برایم بسیار قابل درک و محترم است. این پرسش‌ها فرصتی را فراهم می‌کنند تا دیدگاه خود را در مورد این نماد و جنبشی که نمایندگی می‌کند، به اشتراک بگذارم.
همانطور که می‌دانید، ما به کرامت انسانی و آزادی باور داریم و مبارزه بی‌وقفه با هرگونه ستم و سلطه را وظیفه خود می‌دانیم. این مبارزه برای ما در بستری از آزادی بیان و تبادل آزاد اندیشه شکل می‌گیرد، جایی که همگان حق دارند عقاید خود را بیان کنند، حتی اگر با آن‌ها مخالف باشیم. احترام ما به انسان‌هاست و از حق آن‌ها برای ابراز عقایدشان، فارغ از محتوای آن، دفاع می‌کنیم.
اما در مورد پرچم کردستان، موضوع کمی پیچیده‌تر است. این پارچه رنگین، که با نام پرچم کردستان برافراشته می‌شود، برای من نمی‌تواند به تنهایی نماینده رنج و مبارزه تمام مردم این منطقه باشد، به‌ویژه آن‌هایی که منافع طبقاتی متفاوتی دارند. به نظر من، این نماد، بیش از آنکه بیانگر اراده آزاد توده‌ها باشد، به طور خاص متعلق به جنبش ناسیونالیسم کُرد است؛ جنبشی که در طول تاریخ، اغلب در پی مماشات با قدرت‌های سرکوبگر منطقه‌ای بوده و گاهی منافع خود را بر منافع کارگران و زحمتکشان اولویت داده است.
ما، به عنوان کمونیست‌هایی که به آزادی بی‌قید و شرط بیان باور داریم، معتقدیم که نقد هر ایدئولوژی، از جمله ناسیونالیسم کُرد و نمادهای آن، حق همه افراد است. این پرچم و ایدئولوژی پشت آن، باید در معرض بحث و انتقاد آزاد قرار بگیرد تا راه برای درک عمیق‌تر منافع طبقاتی و اتحاد کارگران هموار شود. ما معتقدیم تا زمانی که ناسیونالیسم کُرد خود را در چارچوب منافع دولت‌های سرمایه‌داری منطقه تعریف کند، جنبش‌های اصیل کارگری و سوسیالیستی در کردستان با موانع جدی روبرو خواهند بود. در چنین شرایطی، حتی شعار استقلال نیز می‌تواند به ابزاری برای محدود کردن آزادی بیان و تحمیل یک دیدگاه قومی خاص تبدیل شود.
تاکید می‌کنم که ما بر این باوریم که آزادی بیان، حتی برای ناسیونالیست‌ها، باید محفوظ بماند، اما در عین حال، حق داریم نظرات آن‌ها را به چالش بکشیم و آلترناتیو سوسیالیستی را مطرح کنیم. من به عنوان یک کمونیست آزادیخواه، نه تنها به حق انتقاد از این پرچم و ناسیونالیسم کُردی تاکید دارم، بلکه از حق آزادی بیان برای تمام افراد، فارغ از عقایدشان، دفاع می‌کنم. ما معتقدیم که در یک فضای آزاد و بدون سانسور است که حقیقت آشکار می‌شود و طبقه کارگر می‌تواند آگاهی طبقاتی خود را ارتقا دهد.
برای ما، رهایی انسان‌ها از استثمار و ستم، برابری طبقاتی، و همبستگی انترناسیونالیستی، ارزش‌هایی هستند که در فضایی از آزادی بیان رشد می‌کنند. هیچ پرچم و هیچ ناسیونالیسمی نمی‌تواند جایگزین مبارزه‌ی آگاهانه‌ی طبقه‌ی کارگر برای رسیدن به این اهداف شود. ما برای عقاید افراد احترام قائلیم، اما آن‌ها را لزوماً ارزشمند یا مقدس نمی‌دانیم. آنچه برای ما مقدس است، کرامت انسانی، آزادی و مبارزه بی‌امان علیه هر نوع ستم و سلطه است. احترام ما متوجه انسان‌هاست، نه عقایدی که به ابزار سرکوب و تهدید علیه بشریت تبدیل شده‌اند، خواه ارتجاعی، سنتی یا مذهبی باشند.
بنابراین، موضع من روشن است: پرچم واقعی مردم کردستان، نه صرفاً یک نماد ناسیونالیستی، بلکه پرچم مبارزه برای رهایی، عدالت اجتماعی سوسیالیستی، و آزادی بیان برای همگان است. این پرچم تنها زمانی می‌تواند به اهداف خود برسد که در دستان طبقه کارگر آگاه و متحد و در فضایی از آزادی بی‌قید و شرطِ بیان برافراشته شود.
امیدوارم این توضیحات به سوالات شما پاسخ داده باشد و دیدگاه مرا روشن‌تر کرده باشد. همواره برای بحث و تبادل نظر در فضایی دوستانه و محترمانه آماده‌ام.
هه ژار علی پور
٧ آوریل ٢٠٢٥
١٨ فروردین ١٤٠٤
