مبارزان کمونیست
در دفاع از جنگ سقوط تا کجا؟
ح ک ک جنگ ویتنام را محکوم نمی کند!
آذر ماجدی
حزب موسوم به کمونیست کارگری بد جوری در چاله گیر افتاده است. موضع عمیقا راست و ارتجاعی شان در قبال حمله احتمالی اسرائیل و آمریکا به ایران آنچنان واکنش تندی ایجاد کرده است که حمید تقوایی را به دفاع و توجیه 24 ساعته از مواضع راست شان وادار کرده است. هر روز یک معلق تازه، هر روز یک عذر بدتر از گناه تازه، هر روز یک کشف و تحلیل محیرالعقول دیگر از لنین و انقلاب اکتبر؛ و متاسفانه هر روز سقوط عمیق تر به قعر ارتجاع و راست روی. این مورد آخر دیگر حتی از جانب این حزب باور نکردنی است. حمید تقوایی در دفاع از موضع ارتجاعی پرو-جنگ به دفاع از جنگ ویتنام درغلطیده است.
با وجود شناخت عمیقی که از این حزب و لیدر آن در راست روی و معلق زدن و شعبده بازی سیاسی دارم؛ با وجود مشاهده و افشای راست روی سریع السیر این حزب؛ این مورد را سه بار خواندم تا برایم جا بیافتد. در یک پارگراف بهم پیچیدۀ درآشفته، در تحلیل از تفاوت های ماهیت جنگ ها و اعلام آنکه ایشان لزوما صلح طلب نیستند، و جنگ هایی را حق طلبانه می دانند، پس از آن دفاع می کنند، جنگ ویتنام را مثال می زند، بعنوان جنگی حق طلبانه که ایشان آنرا محکوم نمی کند!
جل الخالق! انسان نمی داند این را چه بخواند؟ آیا ایشان دچار الزایمر تاریخی شده اند؟ یادشان رفته است که دهه 60 و 70 به دهه جنبش ضد جنگ ویتنام شناخته شده است؟ یادشان رفته که عکس پرتاب بمب ناپالم روی مردم ویتنام و فرار کودکان در حال جیق کشیدن چگونه دنیا را به لرزه درآورد؟ ایشان در آن دوره یک جوان کمونیست بود و علیه جنگ ویتنام. جنگ ویتنام حق طلبانه نبود. دفاع مردم ویتنام از خود در برابر بمب های ناپالم آمریکا حق طلبانه بود. نسل کشی آمریکا در ویتنام و در امتداد آن کامبوج در تاریخ به ثبت رسیده است. آمریکا با هدف روشن امپریالیستی به ویتنام یورش برد. مردم ویتنام یک دفاع قهرمانانه علیه آمریکا سازمان دادند. این جنگ محکوم شد. محکوم بود و همیشه محکوم خواهد ماند.
شرمناک است. این معلق ها، این سقوط، این اپورتونیسم آیا همه حاصل نفرت از جمهوری اسلامی است؟ جاه طلبی کودکانه شرکت در قدرت است؟ بی پاسخی است؟ استیصال است؟ یا همگی با هم؟ بازنویسی تاریخ را به دیگران بسپارید! قدرت تان ناچیز تر از آنست که این بازنویسی جز نفرت و ریشخند واکنش دیگری برانگیزد.
