راویت هچت:
اعدام گروگان‌ها باید برای حامیان نتانیاهو لحظه حسابرسی باشد.
در نهایت احساسات مردم چیزی است که تصمیم می‌گیرد که آیا یکی از تاریک‌ترین فصل‌های تاریخ اسرائیل در حال حاضر به پایان می‌رسد یا اینکه اجازه می‌دهیم توسط نتانیاهو و متحدان راست افراطی او به نابودی کشیده شویم.
نشر در هارتص، دوشنبه 2 سپتامبر 2024، برابر با ۱۲ شهریورماه ۱۴۰۳
https://www.haaretz.com/israel-news/2024-09-02/ty-article/.premium/hostages-execution-should-be-a-moment-of-reckoning-for-netanyahus-supporters/00000191-af8c-d875-a3bb-afdf63bc0000?utm_source=mailchimp&utm_medium=Content&utm_campaign=daily-brief&utm_content=25cfc045da
برگردان به فارسی از نادر ثانی
در هفته‌های پس از 7 اکتبر، نخست‌وزیر اسرائیل در شوک فرو رفت، که این طبق معمول با مجموعه‌ای از واکنش‌های از هم گسیخته از جانب او به اثبات رسید.
جدا از ترس از عواقب شخصی به دلیل مسئولیت وی در یک فاجعه غیرقابل‌توصیف، نظرسنجی‌های حاکی از فروکشی شدید حمایت از نتانیاهو و لیکود [حزبی دست راستی در اسرائیل] بودند. جایگاه این حزب در کنست [پارلمان اسرائیل] به پایین‌ترین حد پس از دوران وحشت‌زای نتانیاهو به عنوان وزیر دارایی در دولت آریل شارون رسید.
پس از 7 اکتبر، فعالان جناح راست، به ویژه فعالان لیکود، با تحقیر بی‌سابقه‌ای علیه نتانیاهو صحبت می‌کردند. وزرای دولت او که به دلیل خشم عمومی از ظاهر شدن در انظار عمومی می‌ترسیدند، با عبارات تند (البته همیشه با اظهارات غیرقابل انتساب) علیه نتانیاهو صحبت می‌کردند. حامیان دولت احساس گناه می‌کردند که دست‌اندرکاران اسرائیل را به تاریک‌ترین روزهای خود رسانده‌اند. حامی بی بی بودن شرم‌آور بود.
از آن زمان خون زیادی ریخته شد و نتانیاهو نه تنها موفق شد کنترل لیکود را دوباره به دست آورد، بلکه اعتماد جناح راست ایدئولوژیک را به دست آورده و خود را به عنوان صدای واقعی آن در جهان معرفی کند، جهانی که به آن مُهر شیطانی زده شده است.
جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا، تشکیلات دفاعی – حتی خانواده‌های گروگان‌ها – دشمن، میله‌های برق‌گیر، اهداف راستین و کیسه‌های مشت ارزیابی شده‌اند. همه اینها با هدف تبرئه دولت و رئیس آن از هر گونه مسئولیتی در قبال وضعیت رو به وخامت کنونی به انجام رسیده است.
گفتمان نتانیاهو با اتهامات خیانت و افترا که به اعتراضات ضد دولتی می‌زند، بار دیگر از پشت پرده بیرون آمده و به چهره‌هایی مانند وزیر دادگستری اسرائیل، “یاریو لوین Yariv Levin” این امکان را داده است که به اندازه کافی احساس راحتی کنند تا آزار و اذیت جامعه اسرائیل را از سر بگیرند.
با انتشار خبر اعدام شش گروگان و شکستن دروغ های نخست وزیر مبنی بر اینکه «زمان برای دستیابی به نتایج بهتر در مذاکرات وجود دارد» و «گروگان‌ها رنج می‌برند، نمی‌میرند»، کمپین بهبودبخشی به اوضاع نتانیاهو با مشکل جدی مواجه شده است.
این همان لحظه‌ای بود که انکار جناح راست که ابتدا تاکید می‌کرد که «تنها فشار نظامی گروگان‌ها را به خانه می‌آورد» و سپس کنترل موقت بر کریدور “فیلادلفی1 Philadelphi” را به سنگ بنای امنیت اسرائیل تبدیل می‌کرد، در مواجهه با واقعیتی ناپاک فرو ریخت.
بد نیست که چهارچوب زمانی را به یاد آوریم: از ماه مه، پیشنهادی برای توافق منتسب به نتانیاهو روی میز قرار گرفته است که بایدن آن را علنی کرد تا پاسخ مردی را که اعتماد نداشت که به قولش عمل می‌کند، بشنود.
پس از موافقت حماس با این پیشنهاد در ماه ژوئیه، نتانیاهو موانع جدیدی در قالب کریدورهای فیلادلفی و “نتزاریم۲ Netzarim” ایجاد کرد. او در نهایت صحببت در مورد نتزاریم را به کناری نهاد، اما با تمام وجود توجه اش را به کریدور فیلادلفی معطوف کرده و همزمان ادعا کرد که زمان برای ادامه مذاکره وجود دارد. پاسخ به این ادعا روز یکشنبه آمد.
دلایل نظامی خوبی برای حفظ کریدور فیلادلفی توسط اسرائیل وجود دارد که نقش مهمی در ایجاد هیولای حماس ایفا کرده و بنابراین خطر بزرگی برای امنیت اسرائیلی‌ها به شمار می رود. این امر مشکلات بسیاری برای اسرائیل در سال‌های آینده ایجاد خواهد بود. اما اصرار بر ادامه حضور در آنجا در حال حاضر نه تنها یک مانور اشتباه، بدبینانه و ظالمانه از سوی نخست وزیر اسرائیل بوده، بلکه یک اشتباه استراتژیک فاحش است.
اکنون، در زمانی که اسرائیل در داخل کشور به دلیل شکست اخلاقی از سوی رهبری خود درهم شکسته است، “یحیی سینوار Yahya Sinwar” ممکن است بار دیگر شرایط خود در مذاکرات را غیرمنطقی‌تر کند. نتیجه این خواهد شد که نتانیاهو، طبق معمول، نتیجه بدتری از آنچه می توانست داشته باشد، خواهد داشت. اما این بار پرداخت بهایی آن غیرممکن است.
حماس حمله جنایتکارانه‌ای را که در خلال آن نوزادان و کودکان خردسال در رختخواب‌هایشان سلاخی شدند، جوانانی که در یک مهمانی جوانی خود را جشن می‌گرفتند و زنان و سالمندان بی‌پناه به قتل رسیدند. اما دولت اسرائیل تصمیم آگاهانه و آگاهانه‌ای برای قربانی کردن جان گروگان‌ها گرفته است.
این یک انتخاب دهشتناک و هولناک است، انتخابی که نباید بر اساس محاسبات سیاسی، بلکه بر اساس قداست زندگی و همبستگی اساسی بین انسان‌ها باشد. این همچنین در تضاد با نظرات افراد معدودی در خود دولت اسرائیل است که در سکوت بزدلانه و جنایتکارانه خود با کسانی که این احساسات غیراخلاقی و غیریهودی را رهبری می‌کنند، یعنی “بزالل اسموتریچ Bezalel Smotrich” و “ایتامار بن گویر Itamar Ben-Gvir”، همکاری کرده‌اند.
افکار عمومی چیزی است که تعیین می‌کند که آیا یکی از تاریک‌ترین فصل‌های تاریخ اسرائیل با قربانی کردن اسرائیلی‌ها توسط رهبرانشان و با دلشکستگی خانواده‌های گروگان‌ها به پایان می‌رسد یا اینکه صدای عقل و انصاف بدون وابستگی سیاسی یا وفاداری قبیله‌ای غالب شده و منجر به نجات کسانی می‌شود که می‌توان آنها را نجات داد و آنها را به خانه بازگرداند.
مایه دلگرمی است که بدانیم “آرنون بار دیوید Arnon Bar David” و فدراسیون کارگری “هیستادروت Histadrut” تصمیم گرفته‌اند به اعتراضات بپیوندند و کشور را در یک اعتصاب عمومی تعطیل کنند. این فشارسنج خوبی برای خلق و خوی عمومی غالب است. این نه تنها نبردی برای جان گروگان‌هاست، بلکه نبردی برای تصویر اسرائیل از خود و ارزشی است که برای زندگی انسان قائل می‌باشد.
پانوشت‌ها:
1) کریدور فیلادلفی نامی است که اسرائیلی‌ها به جاده باریکی که حدود ۱۴ کیلومتر است و تشکیل‌دهنده مرز نوار غزه و مصر می‌باشد داده‌اند.
۲) کریدور نتزاریم نامی است که اسرائیلی‌ها به جاده باریکی که دو بخش شمالی و جنوبی نوار غزه را از هم جدا می‌کند داده‌اند.