مبارزان کمونیست
سونامی بیکاری و بازگشایی مدارس
نسان نودینیان
١٥٠٠کارگر کشتی سازی صدرا بیکار شدند. ١٦٠ کارگر بافندگی پاکان بیکار شدند. سونای بیکاری
نیم میلیون نیروی کار و بازگشایی مدارس مشکلات عدیده و انباشت شده مالی ـ اقتصادی و اجتماعی را بر دوش کارگران و خانواده هایشان، سنگین کرده است.
ترک تحصیل فرزندان کارگران به نگرانی عمومی در میان کارگران و اقشار زحمتکش تبدیل شده است. طبق آمارهای ارگانهای رژیم سه‌میلیون و ٢٠٠هزار کودک شش تا ١٧ ساله در کشور وجود دارند که یا اصلا به مدرسه نرفته‌اند یا به دلایل مختلف از تحصیل بازمانده‌اند. این آمار منهای کودکان و نوجوانانی است که در سال‌های قبل از ١٣٨٥، به دلایل مختلف از تحصیل بازمانده‌اند و هم‌اکنون از چرخه نوجوانی وارد جوانی شده و پای در دهه دوم زندگی خود گذاشته‌اند. کسانی که از آمارهای مراکز پژوهشی خارج شده‌اند و دیگر از آنها به‌عنوان بازمانده از تحصیل یاد نمی‌شود. آنطور که علی باقرزاده رییس سازمان نهضت سوادآموزی در زمستان ٩١ اعلام کرده است هم‌اکنون ٩ میلیون و ٧١٩ هزار ایرانی بالای شش سال توانایی خواندن و نوشتن ندارند. این رقم بسیار بالایی است. کارگرانی که در چهار سال گذشته آن‌قدر طعم اخراج و افزایش نیافتن حقوق‌شان را چشیده‌اند که حالا آموزش فرزندانشان جای کمی را در سبد هزینه‌هایشان گرفته است. رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی کشور اعلام کرده: «در شرایطی که کارگران قرارداد موقت با وجود داشتن شغل از تامین هزینه‌های تحصیلی فرزندانشان ناتوان‌اند، خطر ترک تحصیل فرزندان هزاران کارگر قراردادی و پیمانی که ظرف یک سال اخیر در نقاط مختلف کشور بیکار شده‌اند، وجود دارد.» از این دست هشدارها توسط مسئولین دولتی در چند سال گذشته فراوان شنیده شده.
ترک تحصیل فرزندان کارگران و عدم توانایی مالی کارگران خارج از حیطه و مشغولیات هر روزه آنها به مشغولیات دولت هم تبدیل شده است. هر چند این مساله غیرعادی نیست. دولت و ارگانهای حکومتی باید به فکر ادامه تحصیل و تامین هزینه تحصیل رایگان برای دانش آموران در سطح سراسری باشند.
امیرقاسم معینی، مرداد گذشته این قول را داد که “از سال تحصیلی آینده هزاران نفر از فرزندان کارگران از هزینه تحصیلی و کمک‌هزینه تحصیلی استفاده خواهند کرد”. این وعده ها را کارگران بارها در دولتهای مختلف جمهوری اسلامی تجربه کرده اند. طبق اصل ٣٠ قانون اساسی دولت موظف است به شهروندان خود تا پایان دوره متوسطه خدمات آموزشی رایگان ارائه کند. آموزش رایگان در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی تحت هیچ شرایطی در طول سه دهه گذشته تجربه نشده است. اخاذی و گرفتن پولهای کلان به بهانه های مختلف، بطور مستمر از خانواده های دانش آموزان بارها اخذ شده است. ارائه «خدمات آموزشی رایگان» در نظام جمهوری اسلامی شعاری بیش نیست. خانواده های کارگری به غیر از هزینه مربوط به شهریه مدارس، باید هزینه های دیگری بابت کتاب، دفتر و سایر اقلام آموزشی پرداخت کنند که در شرایط کنونی این هزینه، افزایش قابل توجهی داشته است. دریافتی یا دستمزد کارگران از ٧٠٠ یا ٨٠٠هزار تومان بیشتر نیست. با این مبلغ خانواده ها برای تامین هزینه‌های درمان و آموزش فرزندانشان مشکل دارند. و راه ساده ای در پیش گرفته اند. ترک تحصیل فرزندانشان است.
ترک تحصیل و کودکان خیابانی پدیده تازه ای نیست. مصائب ترک تحصیل و افزایش هر روزه کودکان خیابانی در میان خانواده های کارگری به مشکل سنگین و جدی تبدیل شده است. با هر افزایش تعداد بیکاری، عدم تحصیل کودکان خانواده های کارگری افزایش میابد. با شنیدن هر تعداد بیکاری کودکان خانواده های کارگر خود را در معرض تهدید می بینند. امنیت ادامه تحصیل روز بروز کمتر و کمتر میشود. چاره کارگران و خانواده های آنها در پیش گرفتن مسیر و راه اعتراض است.
حقوق کودکان و تحصیل رایگان به قدمت برگزاری مراسمهای روز جهانی کارگر در قطعنامه های اول ماه مه منعکس و بعنوان کیفرخواست کارگران اعلام شده است.
در شرایط کنونی مساله کودکان ادامه تحصیل و تامین رفاه و امنیت، تحصیل رایگان در مرکز مشغولیات و کار های ضروری فعالین کارگری قرار گرفته است. جواب و دادن یک راه حل انسانی در ارتباط با سرنوشت ادامه تحصیل دانش آموزان به امری فوری و بسیار ضروری تبدیل شده است.
