مبارزان کمونیست
صداها را برسانیم، مجسمه ها را آماده کنیم
نادر بکتاش
09/11/2012
مهدی آشوغ در مصاحبه اش با افسانه وحدت، در جواب به این که انتظارات شما از دادگاه ایران تریبونال چیست، می گوید: «صدای ما را به همه دنیا برساند».
http://www.rowzane.com/index.php/galeri.html
ده‌ها نفر از کسانی که در خواب ـ کابوس ها و بیداری ـ خشم ها، فریاد های خاموش خود در تنهایی و در میان کوه‌ها را فریاد زدند اما انعکاسی ندیدند و نشنیدند، در لندن و بعد در لاهه جمع شدند. انتظار همه آن‌ها مانند مهدی این است: صدای ما را به همه دنیا برسانید.
مراحل اول و دوم دادگاه ایران تریبونال پشت سرما و لحظاتی باشکوه در تاریخ ایران و اعلام جرمی با قدرتی به قدمت سرکوب و شقاوت و کشتار خواهند ماند. اما باید در مورد آن‌ها گفت و گفت و گفت، نوشت و نوشت و نوشت. هر تک جمله، هر تک حرکت، هر سکوت سنگینی که از هر فریادی کوبنده تر است و … . باید آن را تا حدی انعکاس داد که جلادان جمهوری اسلامی و تماشاچیان بی حرف و حامیان خاموش جهانی آن کر و دیوانه شوند.
در این زمان، خواهر و مادری بزرگ، دو زن، اضافه شدند. مادر و خواهر ستار بهشتی می‌گویند به ما تسلیت نگوئید، ستار تشویش خاطر و دغدغه انسان داشت. جوانی که آخرین نوشته اش در زندان اعلام جرم علیه این آدم کشان است. در زندان خودشان و با قلم و بر کاغذ رسمی خودشان.
انقلاب 57 ایران مجسمه های شاه را پایین کشید. انقلابی که جامعه ایران آبستن آن است باید مجسمه های خودش را آماده کند: ندا و ستار و سهراب و چهار برادران ملکه مصطفی سلطانی و زهرا کاظمی و بسیاری دیگر باید میادین شهرهای ایران را مجلل و باشکوه بکنند.
فواد مصطفی سلطانی گفته بود روزی که خورشید حزب کمونیست طلوع کند … . تاریخ و انسان ها صدایش را منعکس کردند و به او لبیک گفتند.
