مبارزان کمونیست
در حاشیه اخبار کارگری!
سونامی بیکاری
نسان نودینیان
وزیر اقتصاد دولت روحانی اعلام کرده است به زودی بازارکار با بحران هشت و نیم میلیون کارجو مواجه خواهد شد. دولت روحانی با سونامی بیکاری وارد عمیقترین بحران شده است. سونامی بحران بیکاری میلیونی ادامه شرایط اقتصادی و بیکارسازی های وسیعی است که در بیش از یک دهه گذشته در سطح سراسری ادامه داشته است. در مرداد ١٣٩٢ دبیر کانون‌عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی رژیم از بیكاری بیش از یک میلیون کارگر در پروژه‌های عمرانی طی دو سال اخیر، خبر داد. موج بیکارسازیها به اقرار مقامات جمهوری از چالش های اصلی دولت ها در یک دهه اخیر بوده است. در کنار بیکارسازیهای میلیونی سیل جمعیت جوان به دروازه های کار بر دامنه بحران برای اشتغال افزوده است. دامنه بیکاری در میان خانواده های کارگری فراتر رفته و به معضل تمام آحاد و شهروندان جامعه تبدیل سده است. «کارشناسان بازار کار معتقدند بیکاری آنچنان برای کشور جدی شده و به یک بحران برای جوانان تبدیل شده که کمتر خانواده ای را می توان یافت در آن حداقل یک فرد بیکار وجود نداشته باشد و زمانی جلوه بیکاری در جامعه بدتر می شود که بخش قابل توجهی از بیکاران کشور را تحصیل کردگان دانشگاهی و افراد دارای مدارک بالاتر از دیپلم متوسطه تشکیل می دهند». «مسئله مربوط به بیکاری جوانان دانشگاهی چنان در جامعه مطرح شده که بیکاری این قشر حتی در بین دارندگان مدارک عالی فوق لیسانس و دکترا نیز دیده می شود و امروز هزاران نفر از بیکاران کشور را می توان را در این گروه ها جستجو کرد».
تامین زندگی و ادامه حیات(!) بیش از سه میلیون بیکار و بیش از پنچ میلیون متقاضی کار بر دوش شهروندان جامعه سنگینی میکند. آوار خرابی و مصائب این وضعیت در شکل گسترش اعتیاد(بیش از٢میلیون نفر از جمعیت ٧٥میلیونی در ایران معتاد هستند که بالاترین آمار در سطح جهان است)، تن فروشی، کار کودکان و کارتن خوابی و موج فرار از ایران هر روزه روبه گسترش است. در چند ماه گذشته موج کسانیکه به کشورهای ترکیه و یونان و دیگر کشورها پناه برده اند از مرز ده ها هزار عبور کرده است. در شش ماه گذشته نزدیک به هفت هزار نفر در استرالیا بعنوان پناهنده رفته اند. بیش از هزار نفر از این پناهنده ها در اقیانوس و آب های نزدیک به ایتالیا و استرالیا جان خود را از دست داده اند. اینها قربانیان سونامی بیکاری هستند. اعتراف به اینکه«دولت های نهم و دهم درباره مبارزه با بحران بیکاری و جلوگیری از روند فعلی بازار کار وعده های فراوانی را مطرح کرده بودند که متاسفانه به گواه آمارهای ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران در این بخش چندان موفقیتی به دست نیامد و در تعداد بیکاران کشور تغییری حاصل نشد»(نقل قول از روزنامه مهر است). به امری عادی تبدیل شده است. جمهوری اسلامی ناتوان از حل بحران بیکاری است. اشتغال و کار با اقتصاد ویران و بویژه در نظام تحت حاکمیت دزدها عملی نیست. دولت روحانی هم وعده رفاه و کار و اشتغال را نداده است. آن اندازه وعده هایی توخالی هم که داده بود اکنون با تعیین زمان که مثلا تا سه ماه دیگر وقت میخواهد به قصد عادی سازی اوضاع کنونی حرکت میکند. سونامی بیکاری یکی از عمیقترین بحرانهای نظام جمهوری اسلامی و دولت روحانی است. جمهوری اسلامی توان و قدرت حل این بحران را ندارد. راه و سرنوشت مردم در گرو اعتراضات وسیع و سراسری است. راه چاره در دست گرفتن پرچم بیمه بیکاری مکفی است.
