مبارزان کمونیست
مدارس دختران در سراسر ایران همراه با دهها هزار کودک، از نهم آذرماه ۱۴۰۱ تا امروز ۲۹ فروردین ماه ۱۴۰۲همچنان بدون کوچکترین جان‌پناهی در برابر بمباران‌های حمله‌‌‌هایی شیمیایی مقاومت می‌کنند. حکومت و فرمانده‌اش، پس از ۵ ماه انکار، دروغ پردازی، تناقض‌گویی و پریشان‌گویی، سران حکومتی کاربرد کلمه‌ی مسمومیت را ممنوع کردند و به جای آن کاربرد «بدحالی» را دستور دادند و به موازات آن، رسانه‌‌های داخلی را از نشر هرگونه خبری در مورد حمله‌های شیمیایی ممنوع کردند. در حالیکه فریاد دختران، این پرندگان خونین بال از شلیک‌های ساچمه‌ای شکارچیان فاشیست، درهجوم شیمیایی، دل‌آزارانه در سپهرآسمان ایران پژواک یافته بود، روز دو شنبه ۲۱ فروردین، سیدمجید میراحمدی، معاون امنیتی – انتظامی وزیر کشور حکومت اسلامی که پیش از این پاسدار و جانشین معاونت امنیت ستاد کل نیروهای مسلح بوده: «چند موردی که پیش آمد که بسیار محدود بود، تمارض و شیطنت برخی از دانش‌آموزان برای تعطیلی کلاس‌ها بود. (…) یکی دو مورد نیز استفاده از گاز فلفل توسط دانش‌آموزان بوده است که شناسایی شدند و قطعاً با آن‌ها برخورد خواهد شد. » این هم بیانگر اعتراف و ماهیت ضد انسانی یکی از بالاترین فرماندهان حکومتی به جنایت علیه بشریت و نسل کشی است و هم یک دهن کجی مذبوحانه به فهم و شعور جامعه و خیزش زن، زندگی آزادی!
پنج ماه هجوم شیمیایی و درماندگی فرمانده دشنه‌‌های شب و سلاح‌های شیمیایی روز است که در نشست سه شنبه ۱۸ آوریل در نقش ولی فقیه، بار دیگر از دخمه به میان اس اس‌‌های اسلامی آمد تا بگوید «مردم چه کاره‌اند». شکست حکومت و درماندگی سیاه‌جامه‌گان مرگ‌‌‌آوا، کاربرد سلاح شیمایی را در اردوگاه‌های مرگ مدارس به آزمایش گذارده است. سیاست هجوم سراسری سلاح‌های شیمیایی در جان‌پناهای آموزشی دختران، کاربرد سلاح کشتار جمعی و سیاست حکومتی‌است که داعش را از پشت سرگذارشته است. آنیده نشان خواهد داد که پی‌آمد‌های بیولوژیک، سرطانزایی، تاثیرهای مرگ‌‌آور و جانگداز به کارکردهای ارگانهای بدن و جان و روان دختران وشوک‌های وارده و… تا چه‌میزان است.
زرداخانه حکومت باندهای تبه‌کار، با لوژستیک و پدافند جنگی‌خود، پایگاه‌‌های بسیج را از بمب‌های شیمیایی انباشته می‌کنند تا از زنان و دختران‌انمان انتقام بگیرند، مدارس را اتاق گاز گردانند، هولوکاست را تمرین کنند، جامعه را در شوک و هراس بیافکنند و فروپاشی خود را به ستون دیگر اندازند.
در برابر این جنایت علیه بشریت و نسل کشی جهان و جامعه، باید برخیزد، آیا جنایتی به این آشکاری و سراسری علیه صدها هزار دختر و آن هم در مدارس توسط حکومت حاکم و تبه کار تا کنون تاریخ به یاد دارد!؟ آیا زمان یک همبستگی سراسری، واکنش جهانی، دخالتگری پزشکان و کادرهای بهداشت و درمان و محققین سم‌شناسی برای جمع‌آوری اسناد و مدارک لازمه برای برگذاری یک دادگاه جهانی و تریبونال بین‌الملل و فراخواندن انسان و جهان انسانی به یک اقدام مستقیم فرانرسیده است!؟
عباس منصوران
سه شنبه ۲۹ فروردین ۱۴۰۲/۱۸ آوریل ۲۰۲۳
