مبارزان کمونیست
علیه خطر جنگ مستقیم آمریکا و غرب در سوریه
(مصاحبه تلویزیون پرتو با رحمان حسین زاده)
تلویزیون پرتو: ابعاد خشونت و جنایت در سوریه هر روز گسترده تر شده و بر اثر به کار بستن سلاح شیمیایی تعداد زیادی از مردم سوریه کشته شده اند. اینها را شما چگونه می بینید و به نظر شما چرا در سوریه این فجایع در این حد گسترش پیدا کرده است؟
رحمان حسین زاده: قبل از هر چیز کشتار اخیر به وسیله سلاح شیمیایی یک جنایت بزرگی است. در تاریخ مقاطع مختلفی هست که جنایت های بزرگی را ثبت کرده است. جنایت های متعدد فاشیسم هیتلری، جنایات ارتش آمریکا در ویتنام، هیروشیما و ناکازاکی و یا همین بمباران شیمیایی حلبچه که توسط رژیم بعث عراق اتفاق افتاد و در یک چشم بر هم زدن پنج هزار انسان را به کام مرگ بردند. اگرچه الان آمار این است، گویا نزدیک به ٤٠٠ الی ٥٠٠ نفر انسان جان خود را از دست داده اند. اما نوع و جنس جنایت، از نوع جنایت های بزرگ است که در تاریخ ثبت شده و لکه ننگی بر پیشانی قدرت های بزرگ جهانی و محلی است. بر پیشانی همه نیروهای ارتجاعی و سیاه است که مسبب این اوضاع در سوریه هستند. در این اوضاع، از یک طرف ارتش فاشیست بعث سوریه و از طرف دیگر کل جانوران ملی و اسلامی مسلح سناریو سیاهی که به نام “اپوزیسیون” آنجا هستند و نزدیک به دو سال و یا بیشتر از دو سال است که آن جامعه را به خون کشیده اند، شیرازه اش را از هم پاشانده اند و به میدان مرگ تبدیلش کرده اند و این از صحنه های دلخراشش است و وجدان هر کس را که اندک انسانیتی داشته باشد، به تکان در می آورد. دست برده اند به بمباران شیمیایی قاعدتا چیزی که ظاهرا در دنیای متمدن امروز قدغن است. در ادامه کل جنایت دو ساله، کل آن اوضاع پر مصیبتی که بر مردم تحمیل کرده اند، این لحظه ای از آن جنایت بزرگ است. این فاجعه از طرف حزب حکمتیست قویا محکوم است و مسببین آن محکوم هستند. بانیان این اوضاع در سوریه از دولت مرکزی اش، از اپوزیسیونش ، از قدرت های بزرگ جهانی که هر کدام پشت یک طرفش را گرفته اند، محکوم هستند.
از یک طرف به اسم ارتش “آزادیبخش” و جریانات اسلامی و ملی سناریو سیاهی که مورد حمایت آمریکا و ناتو و غرب و انگلیس و فرانسه و ترکیه و عربستان و قطر و غیره هستند، هم خودشان، هم حامیانشان قویا محکوم هستند و بشریت آزادیخواه و انسانیت آزادی خواه در سراسر دنیا بیش ازپیش باید انزجارش را، نفرتش را از این وضعیت اعلام کند و افکار عمومی جهانی و اراده انسانیت در سطح جهانی باید به جوشش در بیاید و تکان بخورد که بتواند علیه بانیان سناریو سیاهی این وضعیت در سوریه اهرم فشاری باشد.
در یک جمله حزب حکمتیست قویا این جنایت بزرگ را محکوم می کند و خودش را در کنار مردم سوریه می بیند.
تلویزیون پرتو:بیش از دو سال است که در سوریه جنگی خونین در جریان است. دو سال پیش مردم به حق به خیابان آمدند و علیه رژیم دیکتاتوری بعث بشار اسد طغیان کردند تا آن را بزیر بکشند. اما اوضاع پس از مدت کوتاهی به جنگی نیابتی و داخلی تغییر یافت. خط قرمزی برای آن قرار دادند مبنی بر آنکه اگر سلاح شیمیایی به کار گرفته شود چه خواهد شد و چه نخواهد شد. امروز شایعات مختلفی در رسانه های جهانی هست که از یک طرف دولت سوریه را عامل بکارگیری سلاح های شیمیایی معرفی می کنند و از طرف دیگر اپوزیسیون دست ساز غرب را در بکارگیری این سلاح ها، دخیل می دانند. نظر شما در خصوص این سناریوی سیاهی که بر مردم سوریه تحمیل شده چیست؟ آمریکا و دیگر دولتهای امپریالیستی در پی چه می باشند؟
رحمان حسین زاده :گفتم که بکار بردن سلاح شیمیایی از جانب هریک از طرفین قویا محکوم است. هر دو طرف چه دولت مرکزی و ارتش آن و چه اپوزیسیونی که آنجاست و اسمش اپوزیسیون است، ظرفیت این عمل جنایتکارانه را دارند. ما اینجا لازم نیست که به داوری بنشینیم که کدامشان هستند و یا کدامشان نیستند که سلاح شیمیایی بکار برده اند. آن چیزی که معلوم است عمل جنایت کارانه ای شنیع است.
اما در این میان و در پس دست بردن به سلاح شیمیایی قدرت های جهانی و به طور مشخص آمریکا و غرب، انگلیس، فرانسه، می خواهند قبل از اینکه حتی شواهد و مستندات کافی را هم داشته باشند، از قبل در حال برنامه ریزی جنگی خودشان هستند. زمینه سازی می کنند برای اینکه در ادامه آن جنایت هایی که تا کنون انجام داده اند، مستیما دخالت نظامی بکنند. کشورهای غربی در حال زمینه سازی هستند تا مثل لیبی دخالت نظامی کنند. فاجعه پشت فاجعه بیافرینند و در ابعاد دیگری جنایت کنند. اگر این اتفاق بیافتد، ابعاد جنایت و فجایع دهشتناک تر، وسیعتر شده و کل کشور را به هم می ریزند. آنچه که در این وسط تلف می شود و از بین می رود، مدنیت جامعه و خود انسانیت در آن جامعه است. مردم بیدفاعی که در چنبره ارتجاع آنجا گیر کرده، قربانی این وضعیت میشوند. وضعیت دردناکی است که در حال اتفاق افتادن است. شایع کرده اند، که همین روزها، بویژه کشورهای غربی و در راس آنها آمریکا ، انگلیس و فرانسه، دخالت نظامی را بکنند. الان وقت آن است که افکار عمومی جهانی، بشریت آزادیخواه، آن نیروی سوم آزادیخواهی که در این دنیا در مقابل این دو نیروی ارتجاعی سنگری ببندد، به میدان بیاید و وجدانش تکان بخورد. هر ابزار و امکانی دارد باید به کمک بگیرد و آنقدر فشار بگذارد که پایانی متصور شود بر این فضای جنایت کارانه ای که بر علیه مردم در حال اتفاق است.
تلویزیون پرتو:در سوریه نیروهای سناریو سیاهی دست بالا را پیدا کرده اند و اثری از نیروهایی که باید اثر گذار واقعی باشند ، نیروها رادیکال جامعه باقی نمانده است. در سطح جهانی وجدان بشریت مترقی، علیرغم نگرانی اش از وضعیت فعلی، هنوز قادر به انجام کاری نیست. یک بار برای جنگ در عراق به میدان آمد و سرش به سنگ خورد. به نظر شما راه حل چیست ؟
رحمان حسین زاده : سطوح مختلفی از راه حل می تواند مطرح باشد. من هم با شما کاملا هم عقیده هستم که الان اراده مردم سوریه در آنجا پایمال شده است و گرنه راه حل اساسی این بود که یک اراده آگاهانه، سازمان یافته، متکی بر توده مردم آزادیخواه سوریه به میدان بیاید و در همان زمین سفت تحولات سیاسی سوریه چه در مقابل دولت سوریه و چه در مقابل اپوزیسیون آن و چه در مقابل هم پیمانان جهانی آنها، قد علم کند و پوزه شان را به خاک بمالد. متاسفانه این قدرت الان نیست. اراده آن مردم له شده است. من فکر می کنم این وسط در سطح جهانی دو چیز را کماکان باید تعقیب کرد و تاکید کرد. اولا علیرغم اینکه جنبش ضد جنگی که شما میگوئید در دوره حمله به عراق ناکام ماند، اما فشار گذاشت. هنوز هم می شود از آن دوره درس گرفت. هنوز هم در سطح جهانی این درجه از انسانیت، نیروی مترقی و آزادیخواه، اتحادیه های کارگری، طبقه کارگر حق طلب در کشورهای غربی می تواند تکان بخورد و هنوز می تواند به میدان بیاید. هنوز میتواند جنبش های رادیکال و ضد جنگ بر ضد این جنگ طلبی آمریکا و انگلیس و فرانسه و سناریوی سیاه در سوریه را سازمان بدهد. این را همیشه باید گفت و نباید از این کوتاه آمد. این یک راه حل است که فشار بگذارد از جمله علیه کشورهای امپریالیستی، از جمله علیه دارو دسته های مسلح دولت مرکزی و یا غیر دولت مرکزی در کشور سوریه.
اما علاوه بر آن، این روزها بحث از نقش سازمان ملل و شورای امنیت و اینها مطرح است. می دانید که سازمان ملل و شورای امنیت، خودشان ابزاری هستند در دست قدرت های جهانی. این قدرتها آنجا وتو می کنند. رای صادر می کنند. قطعنامه می آورند . اما اگر سازمان ملل، واقعا آنطور که ادعا میکنند به یکصدم مفاد پلاتفرمها و ادعاهایشان به عنوان سازمان جهانی متکی بودند، الان میتوانستند زیر حمایت” یو ان و سازمان ملل ” یک قدرت مسلحی را آنجا بفرستند که حداقل آنجا ختم درگیری و جنگ را اعلام کند و نیروی حائلی بشوند میان این نیروهای ارتجاعی که به جان مردم و به جان خودشان هم افتاده اند. یک سازش را به آنها تحمیل کنند و به هر حال پایان جنگ را اعلام کنند. آنوقت به مردم فرصتی داده میشد که نفسی بکشند، آرامشی را به خودشان ببینند و شاید مردم در یک فضای آرامش به خود بیایند و بتوانند ارداه خودشان را متشکل کنند. اراده شان را به میدان بیاورند و خودشان هم با دولت فاشیستی بعث سوریه و هم با جانوران اسلامی و ملی که در اپوزیسیون هستند تعیین تکلیف اساسی بکنند.
در نتیجه جامعه بین المللی اگر جامعه بین المللی بود و سازمان ملل بازیچه دست آمریکا، انگلیس و فرانسه و …. نبود، میتوانست نیروی نظامی حائل بین این جریانات را آنجا مستقر کند، یک فضایی را ایجاد کنند، آرامشی را ایجاد کنند و حداقل به این دو جبهه ارتجاعی ،ختم جنگ را تحمیل کنند. فرصتی برای مردم سوریه ایجاد میشد، در فضای غیر جنگی و آرامش یافته، انرژی اشان را، نیرویشان را ، اراده اشان را این بار سازمان یافته، این بار یک جور دیگری به میدان بیاورند و در مقابل این دو نیروی ارتجاعی سدی ببندند
تلویزیون پرتو: سئوالی هست که برای خیلی ها اهمیت دارد و آن این است که گویی سوریه تبدیل به محلی برای تسویه حساب با رژیم اسلامی ایران شده است. یا به عبارتی جنگ با ایران را در سوریه انجام میدهند. این را شما چگونه می بینید ؟
رحمان حسین زاده: آمریکا و دولتهای غربی اهداف هم جهانی و هم منطقه ای خودشان را تعقیب می کنند. در وهله اول هم آمریکا و هم دولتهای غربی، آن هژمونی طلبی شان را در سطح جهانی و در سطح خاورمیانه در مقابل رقیب های جهانی شان که چین و روسیه است، تعقیب میکنند و می خواهند به آنها بفهمانند که گویا باید تن بدهند به هژمونی آنها در جهان و آن کشورها هم مقاومت می کنند و به درجه ای هم در مقابلشان سد بسته اند و مانع برایشان ایجاد کرده اند. یک بعد دیگر تسویه حساب های منطقه ای است. یک محورش ایران است. از طریق گوشمالی دادن بشار اسد می خواهند ایران را متوجه مخاطرات و متوجه فشارهای خودشان بکنند .این وسط البته ایران خودش بازیگر صحنه است. نیروی نظامی اش را آنجا فرستاده است. در نتیجه اگر درست نگاه کنیم به طور واقعی خود دولت سوریه، ایران، حزب الله و غیره در کنار محور روسیه بوده و مورد حمایت آن هستند .این یک محور است که حتی دولت عراق نیز به درجه ای بند نافش به آن وصل است. محور دیگر آمریکا و انگلیس و فرانسه است و متکی به دولتهای ترکیه و عربستان و قطر هستند. دو قطب ارتجاعی اند . چه در سطح جهانی و چه در سطح منطقه ای و کشور سوریه ، نیروهای ارتجاعی و ضد مردمی هستند.
تلویزیون پرتو: خیلی ها بحث از جنگ سوم جهانی به میان آورده اند. نظرشما چیست؟
رحمان حسین زاده: در این سطح بعید است. اما به نظر من اگر آمریکا و غرب مستقیما در سوریه دخالت نظامی بکنند و جنگ اتفاق بیافتد، اوضاع پیچیده تری خواهد بود. حتی پیچیده تر از آن جنگی که در لیبی و عراق بوده است. ابعاد منطقه ای می تواند به خودش بگیرد. از دو طرف کشورهای منطقه درگیر میشوند، از یک طرف پای ایران و حزب الله و لبنان و حتی عراق گیر است. از طرف دیگر ترکیه و عربستان و قطر درگیرند. به نظر من به آن معنا پیچیده تر است. من تصور این را نمی کنم که روسیه و چین با قدرت نظامی وارد شوند و به این معنا جنگ قدرتهای جهانی و به عبارتی “جنگ جهانی سوم” صورت بگیرد. روسیه و چین مستقیما با قدرت نظامی وارد نمی شوند. اما کماکان از ارتش سوریه، ازایران و ازحزب الله و هر نیرویی که در خط آنها باشد، حمایت میکنند. به هر حال یک فضای بی ثبات تر و بسیار ناامن تر در منطقه بر مردم بی دفاع تحمیل می کنند و امیدوارم در منطقه، یک نیروی رادیکال متکی بر اراده مردم قد علم کند و کاری کرد و به این تاخت و تاز کل نیروهای ارتجاعی که در صحنه هستند و خون مردم را در شیشه کرده اند، پایان داد. این راه موثر است و گرنه معجزه ای در کار نیست.
