مبارزان کمونیست
۸ مارس امسال
۸ مارس دیگری است در تاریخ مبارزات برابری طلبی زنان جهان
۸ مارس امسال، روز جهانی زن روزی ویژه است. این ویژگی را زنان و مردم آزادیخواه در ایران با ایستادگی و مبارزات مستمر ۴۴ ساله خود، مخصوصا در اعتراضات کم نظیر قهرمانانه ۵ ماه اخیر در تقابل با نیروهای مسلح جمهوری اسلامی خلق کرده‌اند. مبارزاتی که فضای جامعه ایران و توازن میان مردم با دولت اسلامی را به نفع بشریت عوض کرده و زنان را در موقعیت بهتری قرار داد.
این مبارزات راه رهائی زنان از دست دارودستههای اوباش اسلامی در خاورمیانه و اقصی نقاط جهان را نشان داد. هشت مارس امسال روز جشن مردم و زنان، روز اعلام کیفرخواست ما برای بزیر کشیدن جمهوری است. زنان و مردم در ایران با دولت پرچمدار اسلام سیاسی و منبع مالی و ایدئولوژیکی باندهای مختلف تروریست اسلامی در دنیا درگیرند. مبارزات ۵ ماه اخیر علیه این رژیم نوید خلاصی بشریت از تروریسم اسلامی را در سرتاسر دنیا به پژواک درآورد. همین نکته مایه توجه عمومی مردم جهان و حمایت انسان‌های آزادیخواه، تشکل‌های کارگری، انجمن‌ها و نهادهای متعدد سیاسی و فرهنگی و سازمان‌ها و احزاب مترقی در پشتیبانی از این جنبش است. شاعران و هنرپشگان، نویسندگان، ورزشکاران، خوانندگان در وصف آن شعر سرودند و بیانیه و اطلاعیه دادند، جشن و مراسم گرفتند و آواز خواندند. کمتر رئیس جمهور و پارلمان و شخصیت سیاسی شناخته شده‌ای در دنیا هست که راجع به این جنبش اظهار نظر نکرده باشد.
حمایت‌ها و ستایش جهانی از این مبارزات و جهانگیر شدن شعار “زن، زندگی، آزادی” گویای جهانشول بودن آرمان برابری طلبی و ضد مذهبی بودن آن است. همانگونه که اعتراض زنان کارگر کارگاه‌های پارچه‌بافی و لباس دوزی نیویورک در هشتم مارس ۱۸۵۷، و تظاهرات ۸ مارس سال ۱۹۱۷ زنان در پتروگراد علیه گرسنگی و جنگ و تزاریسم نقطه عطف‌هائی در تاریخ مبارزات عدالتخواهانه زنان در جهان بودند، مبارزات مردم و زنان در ایران در این عصر نقطه عطف دیگری را به این تاریخ اضافه کرد. سرانجام این جنبش انقلابی بهر جائی برسد مهار اسلام سیاسی و تغییر در باورها و فرهنگ و ادبیات جهان معاصر از دستاوردهای آن است. نزدیک به نیم قرن است که سرمایه داری مدرن قرن ۲۱ کثیف‌ترین جریانات ارتجاعی مخصوصا مذهب را پروبال داده و به جان بخش اعظم مردم جهان انداخته‌اند. با بدست گرفتن چماق مذهب سرنوشت سیاهی را بر زندگی مردم تحمیل کرده‌اند. اما این سناریو با قدرت مبارزات انقلابی و رادیکال زنان و بقیه مردم در ایران از سکه افتاد و ضعیف و ناکام ماند و افق درخشان رهائی را به عالم نشان داد.
کیست که نداند با سرکار آوردن جمهوری اسلامی توسط دولت‌های غربی، اسلام سیاسی در جهان پرچمدار پیدا کرد و این رژیم اسلامی در اولین قدم انقلاب ۵۷ را غرق خون کرد و بی حقوقی مطلق را بر زنان تحمیل نمود. اما زنان هیچگاه تسلیم این رژیم و قوانین اسلامی آن نشدند. کیست که نداد بیش از چهار دهه است که دارودستههای مختلف مذهبی وابسته به جمهوری اسلامی خاورمیانه و دیگر کشورهای اسلام‌زده را غرق خون کرده‌اند. تروریسم اسلامی در آمریکا و بیشتر کشورهای اروپائی امنیت را از زندگی مردم سلب کرده‌اند. دولت‌های غربی بنام نسبیت فرهنگی بر جنایات این رژیم و دیگر دارودستههای مذهبی چشم بستند و به آنها پول امکانات میدادند تا چون ابزار دست خود علیه مردم بکارشان گیرند. معنی عملی این سیاست غرب در کشورهای اسلام‌زده همکاری با جانیان اسلامی و تحمیل آنها بر زندگی مردم بوده است.
پایان دادن به تبعض و ستم کشی زنان و آپارتاید جنسی در مخیله خامنه ای و رضا پهلوی و موسوی جائی ندارد. این امر ما زنان و مردان انقلابی و آگاه است و تجربه همین دوره این را نشان داد. تا وقتی‌که مردم در این ابعاد دست به مبارزه نزده بودند هیچ دولت و پارلمان و رئیس جمهوری نه تنها از آنچه بر ما می رفت صحبت نمی کرد بلکه خونسردانه نظاره‌گر موج بعد از موج قتل عام زندانیان، اعدام، کشتار ما در خیابان، در کردستان، در دانشگاه و مراکز کارگری بودند. از روز اول سرکارآمدن جمهوری اسلامی تنها کمونیست‌ها و انسان‌های برابری طلب بدون هیچ توهم و اماواگری قاطعانه در تقابل با رژیم اسلامی ایستادگی کرده‌اند. حال که قدرت مبارزاتی ما صحنه سیاسی و صف بندی‌ها را عوض کرده، وقت‌اش است که قطب چپ خودمان را از راست ها جدا کنیم و در تقابل با آنها قرار دهیم.
باید مواظب باشیم از “ما‌بهتران” را بالای سرما نگذارند. می‌بینیم که دسیسه چینی و توطئه‌گری علیه انقلاب را شروع کرده‌اند تا باردیگر سرنوشت انقلاب ۵۷ را در زندگی ما و بچه‌هایمان تکرار نمایند. اما رهبران لایق ما در میان زنان برابری طلب، کارگر، دانشجو معلم، همکاران و همسایگان ماست که دستشان به هیچ رسانه‌ای بند نیست. رسانه‌های جیره خوار چون، ایران اینترنشنال، بی بی سی، من و تو، آمریکا، اسرائیل و غیره بلندگو را جلو مرتجعین و بعضا دشمنان قسم خورده ما قرار داده‌اند تا برای ما رهبر تراشی کنند. ما برنامه خود “منشور مطالبات حداقلی تشکل‌های مستقل صنفی و مدنی ایران” که از طرف ۲۰ تشکل در داخل منتشر گردید و با استقبال وسیعی در داخل و خارج از کشور روبرو شد را داریم. پایان دادن به آپارتاید جنسی و تامین برابری انسان‌ها و ایجاد جامعه سوسیالیستی کار ما مردم و احزاب کمونیست و تشکل‌های مبارزاتی کارگر و زن و معلم و بازنشسته و دانشجو و دیگر اقشار مردم ستمدیده است. اگر فشار مبارزه و اعتراض ما نبود، اوضاع دنیا از اینکه هست بسیار بدتر و مصیبت بارتر میشد. مبارزات جسورانه زنان و مردان آزادیخواه چراغ تابناکی در ایران برافروخته که مردم آزادیخواه از آن امید و نیرو میگیرند.
روز جهانی زن را در شرایطی جشن میگیریم که پایه‌های حاکمیت جمهوری اسلامی زیر ضرب مبارزات زنان و مردان در ایران ترک برداشته و بساط عربده‌کشی مذهبی‌ها بشدت محدود شده است. هشت مارس امسال را به روز اعتراض متحدانه، یه روز مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی، به روز اعلام خواست برابری زن و مرد بدون هیچ بهانه‌ای، به روز جشن و رقص و شادی و پرت کردن حجاب تبدیل کنیم. روز هشت مارس باید روز تعطیل رسمی در ایران به یاد مبارزات زنان و جانباختگان باشد.
مبارزان کمونیست این روز را به تمام زنان و مردان آزادیخواه و مدرن در سراسر جهان تبریک می گوید.
مبارزان کمونیست
۶ اسفند ۱۴۰۱
۲۵ فوریه ۲۰۲۳
