مبارزان کمونیست
اخبار کارگری
نسان نودینیان
داوود رفاهی
اعتراضات كارگری
کسب یک موفقیت مهم توسط کارگران فولاد زاگرس
اتحادیه آزاد کارگران ایران: بدنبال تلاش کارفرمای فولاد زاگرس برای فروش خاک ضایعات چدنی در روز ٢٧ مرداد ماه جاری و ممانعت قاطعانه کارگران از اقدام کارفرما و خواست آنان مبنی بر واریز پول فروش این ضایعات به حساب کارگران، امروز ٣١ مرداد ماه مبلغ حاصل از مرحله اول فروش این خاک به حساب کارگران فولاد زاگرس واریز شد. همچنین کارگران فولاد زاگرس موفق شدند از صبح دیروز حکم قضائی توقف فروش این ضایعات توسط کارفرما را نیز بدست بر آورند. بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران پیرو خواست کارگران فولاد زاگرس مقرر شده است مراحل دیگر فروش خاک ضایعات چدنی این کارخانه نیز به حساب کارگران که مدت ٥ ماه است دستمزدی دریافت نکرده اند واریز شود. لازم به یادآوری است روز ٢٧ مرداد ماه کارفرمای فولاد زاگرس پس از فروش خاک ضایعات چدنی سعی در خروج این مواد از کارخانه داشت که کارگران به محض کسب اطلاع از این مسئله در مقابل کارخانه حاضر شدند و از خروج این مواد جلوگیری کردند. بدنبال این وضعیت بار دیگر کارفرما ساعت ١٢ شب اقدام به اینکار کرد که باز هم حدود صد نفر از کارگران در همان ساعت ١٢ شب با حضور در مقابل درب کارخانه مانع خروج مواد شدند و برای ممانعت کامل از اقدامات احتمالی کارفرما شب را همانجا به صبح رساندند و در ادامه این کشمکش که طی چند روز گذشته ادامه داشت موفق شدند هم واریز مبالغ حاصل از فروش خاک ضایعات چدنی را به حساب کارگران بدست آورند و هم حکم قضائی توقف فروش این ضایعات توسط کارفرما را کسب کنند. اتحادیه آزاد کارگران ایران با ابراز مسرت از موفقیت کارگران فولاد زاگرس در جلوگیری از اقدامات کارفرما و موفقیت آنها در واریز مبالغ حاصل از فروش خاک ضایعات چدنی به حساب کارگران، خواهان بازگشت بکار فوری این کارگران و راه اندازی مجدد این کارخانه مهم در استان کردستان است. اتحادیه آزاد کارگران ایران – ٣١ مرداد ماه ١٣٩٢
اعتصاب 500 تن از كارگران فاز 15 و 16 پارس جنوبي
کانون مدافعان حقوق کارگر- دوشنبه 4 مرداد ماه، چهارمين روز اعتصاب كارگران شركت پايندان، پيمانكار فاز 15 و 16 پارس جنوبي است. 500 كارگر شاغل در اين شركت 4 الي 5 ماه است كه حقوق دريافت نكرده اند. اين كارگران به رغم خوابگاه متروك و غذاي بي‌كيفيت، كه به اندازه‌ي كافي توهين‌آميز است، در اين شركتِ پيمانكاري كار مي‌كنند و تنها به دريافت حقوق ماهانه دلخوش و راضي خواهند بود. با اين حال گروهي از كارگران 5 ماه و گروهي 4 ماه است كه حقوق دريافت نكرده‌اند. آقاي كيانيان مدير پروژه گفته اند: “پول نداريم هر كه نمي خواهد برود. كسي شما رو مجبور به موندن نكرده و…” (لازم به يادآوري است كه پارس جنوبي از جمله مناطق ويژه اقتصادي است و مناطق ويژه از شمول قانون كار خارج اند. در اين مناطق كارفرما به هر طريق عمل كند، غيرقانوني محسوب نمي‌شود و همين باعث سوء استفاده‌ي كارفرمايان شده است به طوري كه حتي حداقل استانداردهاي مناسبات سرمايه داري را هم رعايت نمي‌شود
كارگران
دست به دست شدن جزیره صنعتی صدرا و سرنوشت مبهم صدها کارگر این شرکت
شركت صدرا (صنایع دریایی ایران) كه بیشترین حجم فعالیتش در بوشهر است و شعبه هایی در خرمشهر و بندر عباس نیز دارد برای سومین بار مدیریتی جدید یافت. این شركت كه در سال ١٣٤٧تاسیس شده بود ابتدا در امر كشتی سازی فعال بود. پس از انقلاب در صنایع فرا ساحل هم فعالیتش را از سر گرفت و بسیاری از سكوهای دریایی پارس جنوبی و همچنین شركت ملی نفت را بر روی دریا ساخت. نخستین بار در سال ١٣٨٢ شركت سرمایه گذاری بانك ملی ٣٥ درصد از سهام این شرکت را به ارزش ٤٠٧ میلیارد تومان از دولت خریداری کرد. از تبعات این خرید در آن زمان، اخراج سازی گسترده پرسنل رسمی و قراردادی بود كه با اعتصابات بزرگ كارگری مواجه شد. نقطه اوج این اعتراضات تحسن هزاران كارگر جلوی استانداری در سال١٣٨٤ بود كه با شدت هر چه تمام تر توسط نیروهای امنیتی سركوب شد و طی آن تعدادی از فعالین كارگری این شرکت نیز بازداشت شدند. اما این سرکوب نتوانست مانع اعتراضات بعدی در این شرکت بزرگ شود بطوریکه در سالهای بعد نیز کارگران شرکت صدرا در اعتراض به اخراج سازی ها اعتصابات زیادی را صورت دادند اما این اعتراضات با توجه به نبود تشکل کارگری در این شرکت و عدم سازماندهی مناسب کارگران، منجر به توقف اخراج سازیها و تحمیل بی حقوقی بیشتر بر این کارگران نشد. در گیرودار این اعتراضات و تحمیل بی حقوقی بیشتر بر کارگران شرکت صدرا بود که پس از شش سال از واگذاری ٣٥ درصد سهم این شرکت به شرکت سرمایه گذاری بانک ملی، بار دیگر ٥١ درصد سهم شرکت صدرا در سال ١٣٨٨ به مبلغ ٧٦ میلیارد تومان به قرارگاه خاتم الانبیا واگذار شد و عملا سکان هدایت این شرکت معظم به دست این نهاد افتاد و همزمان پروژه های جدیدی از جمله قراردادهای ساخت چندین كشتی و سكوهای نفتی بسته شد كه منجر به جذب نیروهای پیمانی شد. در این مرحله شرکت صدرا اگر چه از لحاظ كمی با افزایش نیرو مواجه شد اما از نظر كیفی كارگران را از حقوق قانونی خویش بشدت محروم كردند از جمله این بی حقوقی هایی که پس از این واگذاری بر کارگران تحمیل شد، میتوان به بالا رفتن شدت کار، قطع پرداخت سنوات به کارگران، نصفه نیمه دادن عیدی و پایین آمدن هر چه بیشتر امنیت شغلی کارگران اشاره کرد. در این مرحله شدت کار و عدم رعایت ایمنی در محیط کار به چنان درجه ای رسید که فقط در مدت یکسال چهار کارگر در حین کار جان خود را از دست دادند و گذشته از اینها در این اواخر كارگران اخراجی را كه سالها در شرکت صدرا زحمت كشیده بودند با تبصره های واهی از گرفتن بیمه بیكاری محروم کردند تا جفای سازمان تامین اجتماعی و اداره كار نیز زخمی دیگر بر زخمهای کارگران صدرا بیافزاید. بر اساس اطلاعات مندرج در رسانه های رسمی استانی علیرغم شدت کار و بهره کشی بیش از حد از کارگران در طول شش سال گذشته، در حال حاضر این شرکت ١٤٠٠ میلیارد تومان بدهی بالا آورده است که در نتیجه آن بار دیگر به فروش گذاشته شد و مرداد ماه امسال ٦٢ درصد از سهام آن به یک شرکت خصوصی به نام آباد راهان پارس واگذار شد. این واگذاری جدید در حالی صورت گرفته است که اغلب کارگران این شرکت تا سه ماه دستمزد معوقه دارند و حدود ٩٠ نفر از کارشناسان و مهندسان آن تعدیل نیرو شده اند و صدها کارگر این شرکت در شرایط پیچیده و سرگردانی قرار گرفته اند و از فردای شغلی خود بشدت نگران هستند. اتحادیه آزاد کارگران ایران – ٣١ مرداد ماه ١٣٩٢
***
کارگران فولاد زاگرس با حضور شبانه در محل کارخانه از خروج اموال کارخانه جلوگیری کردند
اتحادیه آزاد کارگران ایران: در ادامه کشمکشهای کارفرمای فولاد زاگرس با کارگران اخراجی این کارخانه و خودداری وی از پرداخت ٥ ماه دستمزد معوقه این کارگران و در حالی که شکایت ٢٣٥ کارگر اخراجی فولاد زاگرس در هیات تشخیص اداره کار شهرستان قروه در حال رسیدگی است، کارفرما در ادامه اقدامات خود برای خالی کردن کارخانه از دارائی هایش، اقدام به فروش خاک ضایعات چدنی در شش مرحله و در هر مرحله به مبلغ ١٦٠ میلیون تومان کرد. بر این اساس کارفرما دیروز در پی تحویل اولین محموله به خریدار بود. بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، کارگران اخراجی فولاد زاگرس با شنیدن این فروش بلافاصله در محل کارخانه حاضر شدند و علیرغم تلاش مامورین انتظامی در کمک به کارفرما برای انتقال اولین محموله، مانع انتقال آن از کارخانه شدند و راسا نگهبانانی را در مقابل درب کارخانه مستقر کردند. بنا بر این گزارش علیرغم این اقدام از سوی کارگران، کارفرمای فولاد زاگرس ساعت ٢٤ دیشب بار دیگر تلاش کرد اولین محموله را از کارخانه بیرون ببرد که با عکس العمل قاطعانه و فوری کارگران مواجه شد بطوریکه ساعت ٢٤ دیشب حدود ١٠٠ نفر از کارگران بلافاصله در مقابل درب کارخانه حضور پیدا کردند و تا صبح امروز در محل ماندند و بدین ترتیب مانع خروج اموال کارخانه شدند. در ادامه این کشمکش، کارگران فولاد زاگرس موافقت کردند در صورتی که پول هر شش مرحله فروش خاک ضایعات چدنی، قبل از بارگیری به حساب کارگران واریز شود اجازه خارج کردن این ضایعات را از کارخانه خواهند داد. اتحادیه آزاد کارگران ایران – ٢٨ مرداد ماه ١٣٩٢
***
طلب شش ساله بازنشستگان صنایع فلزی پرداخت میشود/ بدون محاسبه سقوط ارزش پول ملی
نماینده کارگران صنایع فلزی از پرداخت شدن مطالبات کارگران شاغل و بازنشسته این کارخانه خبر داد. «پروین محمدی» با بیان اینکه مالک جدید کارخانههای صنایع فلزی از سه هفته پیش بخشی از طلب معوقه کارگران این کارخانه را پرداخت کرده‌است، به ایلنا گفت: هم اکنون تمامی مطالبات ٥٠٠ کارگر شاغل در این کارخانه‌ها پرداخت شده است. وی با یادآوری اینکه هم اکنون در کارخانههای صنایع فلزی یک و دو تعداد ٣٢٠ کارگر رسمی در کنار همکاران قراردادی خود مشغول به کار هستند، گفت: این کارگران نزدیک به ٧ ماه حقوق طلبکار بودند که در حال حاضر مطالبات همه آنها پرداخت شده است. وی همچنین در خصوص پرداخت مطالبات کارگران بازنشسته کارخانههای شماره یك و دو صنایع فلزی گفت: مالک جدید به موازات پرداخت طلب کارگران شاغل، مطالبات کارگران بازنشته را پرداخت کرده است. این فعال صنفی کارگری گفت: بر همین اساس تا کنون ٦٠ نفر از ٢٢٠ كارگر بازنشسته این کارخانه‌ها موفق به دریافت سنوات و سایر مطالبات معوقه خود شده‌اند. به گفته محمدی تسویه حساب با بازنشستگان به ترتیب تاریخ بازنشستگی و ترک کار آنها انجام شده است. وی یادآور شد: کارگرانی که از سال ٨٦ به بعد از کارخانههای صنایع فلزی یک و دو بازنشسته شده‌اند موفق به دریافت مطابات خود نشده‌اند. نماینده کارگران صنایع فلزی ایران گفت: از آنجایی که در قانون کار در مورد پرداخت خسارت به کارگر طلبکار هیچ اشاره‌ای نشده است، کارگران شاغل و بازنشسته تنها اصل طلب خود را دریافت کردند. وی افزود: این مسئله در حالی است که به دلیل رکود تورمی و سقوط ارزش پول ملی، ارزش مطالبات کارگران به کمتر از ثلث قیمت‌های کنونی رسیده است. به گفته محمدی تسویه حساب مالک جدید کارخانه‌ها صنایع فلزی با کارگران شاغل و بازنشسته در حالی است که بخش قابل توجهی از کارگران رسمی این کارخانه در آستانه بازنشستگی قرار دارند. وی گفت: این احتمال وجود دارد که مالک جدید کارخانه‌ها بخواهد پس از بازنشستگی کارگران رسمی و تسویه حساب با آنها، فعالیت کارخانه را متوقف کند.
***
جعفر عظیم زاده در گفتگو با سایت اتحاد
ما مبارزه خود برای افزایش حداقل مزد و تحقق دیگر خواستهایمان را به پیش خواهیم برد
سایت اتحاد: در اولین جلسه دولت یازدهم بار دیگر به مسئله معیشت مردم به عنوان اولویت اصلی دولت تاکید شد و در این راستا مقرر گردید واردات کالاهای اساسی با ارز ١٢٢٦ تومانی صورت بگیرد. در عین حال که قیمت ارز مرجع همچنان ٢٤٠٠ تومان خواهد بود و دولت مابه التفاوت بین این دو نرخ ارز را به عنوان یارانه به این کالاها پرداخت خواهد کرد. از سوی دیگر وزیر کار جدید نیز بر اجرای قانون تاکید کرد. اما یک چیز در این میان چه در رابطه با اظهارات رئیس جمهور و چه وزیر کار پس از تحویل گرفتن قدرت کم رنگ شده است و آنهم وعده هایی است که بطور صریحی در رابطه با افزایش مزد کارگران و پر کردن فاصله دستمزد با تورم داده بودند. مسئله چیست؟ آیا در بر همان پاشنه قبلی خواهد چرخید؟ و اگر چنین شود کارگران برای رهایی از فقر و فلاکت و غول اخراج و بیکار سازی و عدم تامین امنیت شغلی و دهها معضل و مشکل دیگر چه خواهند کرد. اینها و برخی سوالات دیگر مسائلی هستند که آنها را سایت اتحاد با جعفر عظیم زاده عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران و از هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران در میان گذاشته است. وی در رابطه با دغدغه معیشت مردم که دولت به عنوان اولویت اصلی اش مطرح کرده است به سایت اتحاد اظهار داشت: ببنید به نظر من تصمیم دولت به حفظ نرخ ارز مرجع به مبلغ ٢٤٠٠ تومان و اجرای مرحله دوم طرح قطع سوبسیدها تحت عنوان هدفمندی یارانه ها، بیانگر چیزی جز ادامه سیاستهای اقتصادی دولت پیشین نیست. این به این معناست که اساسا قرار نیست سیاستهای اقتصادی دولت دهم به کناری گذاشته شوند بلکه در خوشبینانه ترین حالت میتوان انتظار داشت از هرج و مرج اقتصادی که در دولت پیشین گریبان جامعه را گرفته بود مقدار کمی کاسته شود که البته خود این مسئله هم جای بحث دارد چرا که اساسا عدم ثبات اقتصادی و تغییرات لحظه ای در شرایط اقتصادی کشور در دولت دهم، خود ناشی از اجرای همین سیاستهای پایه ای یعنی قطع سوبسیدها و بحران اقتصادی با سابقه چندین ساله در اقتصاد ایران بوده است. به این معنا باید بگویم ادعای دولت یک ادعای متناقض است چرا که از یک سو دغدغه معشیت مردم را به عنوان اولویت اول مطرح میکند و از سوی دیگر بر اجرای مرحله دوم قطع سوبسیدها و نرخ ارز مرجع ٢٤٠٠ تومانی که خود از پایه ای ترین علل سقوط زندگی مردم بوده است تاکید دارد. تحریمها چه؟ آیا تحریمها تاثیری در شرایط اقتصادی موجود نداشته اند؟ نه چندان، چرا که مسئله مرحله اول قطع سوبسیدها و به قهقرا رفتن رفاه مردم مسئله ای نبوده است که با تحریمها شروع شده باشد. هم طرح قطع سوبسیدها و هم عدم توازن بین تورم و دستمزد کارگران به قبل از آغاز تحریها بر میگردد. در دوران جنگ دستمزد کارگران افزایشی پیدا نکرد، پس از پایان جنگ نیز، نه تنها هیچ تلاشی برای پر کردن فاصله مزدی کارگران با تورم هشت ساله جنگ صورت نگرفت بلکه هر ساله دستمزد کارگران با آمارهای غیر واقعی بانک مرکزی در مورد تورم و با کنار گذاشتن اصل تامین شرافتمندانه سبد هزینه یک خانوار چهار نفره تعیین گردید و نهایتا در روندی سه دهه ای کار به همینجایی رسیده است که امروزه شاهد آنیم، بطوریکه در شرایط حاضر و بدون ذره ای اغراق حداقل مزد کارگران حتی برابر با اجاره بهای یک منزل مسکونی نیست و از طرف دیگر این دستمزد ماهها پرداخت نمیشود و کارفرمایان همچون برده داران اعصار پیشین بر شرایط کار و زندگی کارگران تسلط دارند. ١٢ ساعت کار در این مملکت دیگر یک امر عادی و روتین شده است، بیش از ٨٠ درصد کارگران و حتی کارمندان و مستخدمین دولتی با قراردادهای موقت مشغول بکارند و این مسئله اختیار هر گونه اعتراضی را از کارگران سلب کرده است. چرا که کارفرمایان تحت این شرایط دیگر احتیاجی به اخراج کارگران نیز ندارند بلکه با اتمام مدت قرارداد کارگر که گاها یکماهه است با وی تجدید قرارداد نمیکنند و این مسئله به لحاظ قانونی اخراج کارگر تلقی نمیشود و به این ترتیب دست کارگر نیز برای بازگشت بکار به هیچ جائی بند نیست. فکر نمیکنید با بحران اقتصادی موجود و تحریمها انتظار افزایش حداقل مزد و تامین امنیت شغلی کارگران انتظاری دور از واقعیت است؟ به نظر من مطلقا و مطلقا چنین نیست. ببینید در این مملکت از آنجا که نقطه شروع تولید و اولویت مطلق گردش اقتصادی، سود صاحبان سرمایه و مافیای اقتصادی و کارفرمایان است لذا اولویت اول دولتها نیز تامین سودهای نجومی برای آنان بوده است. اینجا کارفرما و صاحب سرمایه خدائی میکند. همین چند سال گذشته را شما در نظر بگیرید، تحریمها و یا بحران اقتصادی چه لطمه ای به کارفرمایان زده است؟ همه آنها قیمت کالاهای تولیدی خود را چندین برابر کرده اند، به بهانه بحران اقتصادی از معافیتهای مالیاتی بر خوردار شده اند، به این بهانه وامهایی با سودهای بسیار اندک بانکی دریافت کرده اند، دیر کرد در بازپرداخت وامهایشان از طریق به عقب انداختن باز پرداخت و یا ایجاد شرایط سهل تر برای بازپرداخت مشمول سخاوتمندی دولتها قرار گرفته است، هر گاه اراده کرده اند درب کارخانه و کارگاه خود را بسته اند و حتی کار به جائی رسیده است که بسیاری از کارفرمایان با عدم تولید تعمدی، عدم پرداخت تعمدی دستمزد و اخراج تعمدی و با برنامه کارگر، وی را بناچار وادار به بستن جاده و خیابان کرده اند تا با بحرانی نشان دادن وضعیت، از آنطرف علاوه بر وامهای قانونی و روتین از تسهیلات میلیاردی سازمان حمایت از صنایع نیز برخوردار شوند و برخودار نیز شده اند. خلاصه اینکه، کار در ایران به جائی رسیده است که کارفرمایان و صاحبان سرمایه نه تنها زندگی و معیشت کارگران، بلکه بطور مطلقی کل ثروت این جامعه را به گروگان گرفته اند. ادارات کار در اختیار آنهاست، بانکها در اختیار آنهاست، تسهیلات دولتی در اختیار مطلق آنهاست، حتی بدرجه زیادی اعتراض و اعتصاب کارگر در اختیار آنهاست و آنها با تعمد در به اعتراض کشاندن کارگر موفق به گرفتن تسهیلات و به معنای واقعی باج از دولت میشوند. آنوقت و در این بهشت برینی که برای صاحبان سرمایه و کارفرمایان ایجاد شده است مالیات بر در آمد بطور خودکار از دستمزد زیر خط فقر کارگر کسر میشود، شش درصد از ارزش خوراک و نوشاک و پوشاک مصرفی کارگر تحت عنوان ارزش افزوده بر کالاهای مصرفی از دستمزد زیر خط فقر کارگر بطور خودکار به جیب گشاد دولت سرازیر میشود، کارگر جهت درمان و نجات از گرسنگی یا تامین هزینه تحصیل فرزندش و یا بازپرداخت بدهی بالا آورده اش، برای دریافت یک وام یکی دو میلیونی باید هفت خان رستم را پشت سر بگذارد و با نداریم و نمیشود تحقیر آمیز روسا و کارمندان بانکها مواجه شود. خوب با این شرایطی که تصویرش کردم و ذره ای اغراق نیز در آن وجود ندارد بلکه همه مستند و قابل رویت برای همگان است کارفرمایان چه چیزی کم دارند که گویا نمیتوانند حداقل مزد کارگران را بر مبنای قانون پرداخت کنند. آنان(بخش خصوصی) به همراه مسئولین کارخانه ها و مراکز تولیدی دولتی و نهادهای وابسته به دولت و قدرت، چنان کل ثروت جامعه و زندگی و معیشت کارگران را به گروگان گرفته اند که علاوه بر تاراج کل امکانات اقتصادی و ثروتهای موجود جامعه، با مستمسک قرار دادن ریاکارانه تحریمها و بحران اقتصادی، فرصتی طلائی برای پایین نگه داشتن حداقل مزد کارگران مهیا دیده اند و با این بهانه ها مشغول آنچنان غارت بی سابقه ای از نیروی کار هستند که در هیچ جای دنیا نمیتوان نظیرش را پیدا کرد. در بالای شهر تهران و دیگر مراکز استانها خانه های چندین میلیارد تومانی مثل نقل و نبات به فروش میروند، دیگر مثل سابق شما ماشینهای چندین صد میلیونی را گاه و بیگاهی اینطرف و آنطرف شهر نظاره گر نیستید بلکه این نوع ماشینها را در جای جای بالای شهرها و جاده های بین شهری به وفور میتوانید ببینید، کوهی از ثروت و ولخرجی را ما شاهدیم، این پولها از کجا آمده اند. به نظر من چیزی چرت تر از این وجود ندارد که ادعا شود کارفرمایان قادر به افزایش حداقل مزد نیستند. اگر نظر شما را قبول کنیم که دولت جدید در پی اجرای سیاستهای اقتصادی دولت پیشین است به نظر میاید شرایط معیشتی توده های مردم و میلیونها خانواده کارگری سخت تر خواهد شد در این میان شما به عنوان اتحادیه آزاد کارگران ایران و به عنوان هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران چه خواهید کرد؟ کاملا روشن است. ما اگر در این دو سه ماهه اخیر کار جدی را پیش نبرده ایم فقط به این دلیل بوده است که اولا جامعه در حال و هوای یک مسئله سیاسی به نام انتخابات قرار داشت و از اینجا منتظر باز شدن روزنه ای برای برون رفت از وضعیت حاضر بود و دوما بدلیل قطعی بودن جابجایی در وزارتخانه ها و نهادهای مسئول که نتیجه روند طبیعی انتخابات ریاست جمهوری بود عملا دست مان به جائی بند نمیشد. اما اینها به این معنا نبوده است که ما از پیگیری مطالبات خود چشم پوشی کرده ایم و یا تخفیفی برای دولت جدید قائل هستیم. چنین چیزی نیست. ما منتظر وعده ها و یا حتی تحقق آنها بر اساس وعده های دولتمردان نخواهیم شد. هیچیک از خواستهای ما در طومار چهل هزار نفری کارگران محقق نشده است هر چند که همین طومار و مبارزات ما و دیگر کارگران در سال گذشته باعث شد که تصمیم به افزایش حداقل مزد به میزان ١٥ درصد، به ٢٥ درصد تبدیل بشود اما این میزان از افزایش مزد با توجه به چندین برابر شدن هزینه های زندگی به تمسخر گرفتن خواستهای ما کارگران بود. لذا ما بزودی تلاشهای خود را جهت تحقق خواستهایمان در طومار چهل هزار نفری کارگران از سر خواهیم گرفت و علاوه بر آن خواهان تغییرات بنیادین در فصل ششم قانون کار و اعمال مقاوله نامه های ٨٧ و ٩٨ سازمان جهانی کار خواهیم شد. من همینجا اعلام میکنم که اینرا مسئولین مملکتی و دولت جدید باید بدانند که بدون تغییرات جدی در شرایط کار و گذران زندگی کارگران هیچ سنگی بر روی سنگی بند نخواهد شد لذا وزارت کار به عنوان اولین قدم در راستای بهبود شرایط معیشتی خانواده های کارگری باید فورا افزایش حداقل مزد را در دستور کار خود بگذارد و بی هیچ کم و کاستی ماده ٤١ قانون کار را به اجرا در آورد و به جبران نه تنها فاصله حداقل مزد با تورم در سال جدید بلکه باید به جبران تمامی کاستی هایی که در رابطه با اجرای کامل ماده ٤١ قانون کار در طول سالها و دهه های گذشته رخ داده است بپردازد. این یکی از خواستهای فوری و بدون گذشت ما کارگران است که باید در اولین قدم و فورا متحقق بشود. ما کارگران نمیتوانیم دلمان را به وعده رئیس جمهور مبنی بر اختصاص یارانه ارزی به ١٧ قلم کالای اساسی خوش کنیم و فکر کنیم که از اینجا بهبودی در شرایط معیشتی مان حاصل خواهد شد چرا که تازه در صورت اجرای صحیح این دستورالعمل و در خوشبینانه ترین حالت، فقط و فقط وضعیت حاضر بدتر نخواهد شد وگرنه ذره ای تغییر در شرایط اقتصادی موجود و بهبود شرایط معیشتی ما کارگران رخ نخواهد داد. لذا ما کاری به این برنامه های دولت نداریم بلکه بطور بی کم و کاستی خواهان این هستیم که دستمزد ما کارگران نیز واقعی بشود. اگر نرخ ارز مرجع در ٢٤٠٠ تومان تثبیت شده است و به این معنا قیمت ارز دو برابر شده است و یا کالاهای دیگر چندین برابر افزایش قیمت داشته اند لذا قیمت کالای قابل عرضه ما کارگران یعنی نیروی کار نیز باید واقعی بشود. قطع سوبسید ارز و دیگر کالاها و در همین حال عدم افزایش حداقل مزد، معنای عملی اش این است که قرار است جای خالی این سوبسیدها و پر کردن جای آنها در کل گردش اقتصادی کشور از دستمزد ما کارگران تامین بشود و ما این اجازه را نخواهیم داد چرا که این یعنی فلاکت و گرسنگی و درماندگی مطلق ما کارگران برای گذران زندگی. این یعنی تحمیل مرگ به من کارگر و همسر و فرزندانم. همین الان به معنای واقعی کلمه میوه و شیر از سبد هزینه خانواده های کارگری بر افتاده است، من همین چند روز پیش برای درمان سرماخوردگی با دارو و ویزیت رویهم ٥٠ هزار تومان هزینه کردم. البته خیلی وقت بود دکتر نرفته بودم و در عمل انجام شده ای قرار گرفتم. با این وضعیت، بر افتادن میوه و شیر از سفره من کارگر پیشکش، من کارگر دیگر قادر نیستم حتی فرزند خرد سالم را برای درمان امراض پیش پا افتاده ای نزد دکتر ببرم. این وضعیت غیر قابل تحمل است و به نظر من چنانچه فورا چاره ای برای آن اندیشیده نشود و قیمت نیروی کار مانند هر کالای دیگری واقعی نشود ما بدون تعارف و خودسانسوری باید بگویم که شاهد تلاطمات شدید اجتماعی خواهیم بود. هیچ جامعه ای و هیچ مردمی نمیتوانند نظاره گر مرگ و نابودی خود بشوند، این مسئله اراده گرایی صرف یک جامعه و یا من نوعی نیست، جامعه انسانی همچون ارگانیزم بدن یک انسان زنده و با غریزه ای هدفمند، برای بقایش و مقابله با خدشه هایی که بر آن وارد میشود عکس العمل نشان میدهد و اما این عکس العمل در جامعه انسانی عکس العملی زیر و رو کننده است. اینرا همه ما میدانیم.
***
پروین محمدی – یکسال از واقعه کشتار کارگران معدن افریقای جنوبی گذشت
از روزی که نیروهای پلیس بر روی کارگران اعتصابی معدنی که توسط شرکت بریتانیایی لانمین بهره برداری می شد آتش گشودند و موجب مرگ ٣٤ نفر و مجروح شدن ٧٨ تن دیگر شدند یکسال گذشت. کارگرانی که فقط در اعتراض به کمی دستمزد و شرایط سخت کاری به اعتصاب روی آورده بودند اما دولت حامی سرمایه برای حفظ سودهای نجومی کارفرما و جلوگیری از گسترش خواست افزایش مزد به دیگر معادن،آنان را به گلوله بست. جان مانکیندا، یکی از کارگران معدنچی به یورونیوز می گوید: “برخی از همکارانم که کشته شدند هم سن من بودند و بعضی دیگر جوانتر از من. فکر اینکه چه اتفاقی برای آنها افتاده برای من دردآور است. ما برای حقوق و پول اعتراض می کردیم نمی فهمم کسانی که برای حقوق و پولشان مبارزه و اعتراض می کنند چرا باید کشته شوند.” سوال این کارگر پرسش همه کارگران جهان است برخی وقتها تصور میکنیم دولتها در جوامعی که در آنها دموکراسی سرمایه داری حاکم است حق و حقوق بهتری برای کارگران قائل اند و اگر اعتراضی از سوی کارگران انجام شود توجه لازم و کافی به آن صورت میگیرد. به همینگونه نیز بود که کارگران آفریقای جنوبی این کشور مهد دموکراسی قاره آفریقا شرایط غیر انسانی خود را از طریق اعتصاب به دولتی که خود را نماینده همه مردمش میداند و می نامد ابراز کردند تا بهبودی در زندگی شان حاصل شود اما این اعتصاب به وحشیانه ترین شکلی به خون کشیده شد. اینجاست که ما کارگران بیش از پیش متوجه این موضوع میشویم که سرمایه داری، سرمایه داری است و اگر منفعت اش ایجاب کند در آزادترین کشور نیز کارگران را بدلیل خواست افزایش مزد به خون میکشد، اینجاست که ما کارگران بیش از پیش متوجه میشویم که کل بساط پلیس و زندان در کنار وجود آزادیهای نیم بند، نه برای رفاه کارگران و توده های مردم، بلکه برای تضمین سهم بری بیش از پیش سرمایه داران از دسترنج ما کارگران است تا کمترین سهم نصیب ما و خانواده هایمان شود. در دنیایی که فرزندانمان را به کار میگیرند و به عنوان نیروی پلیس در برابر مان قرار میدهند، در دنیایی که در کارخانجات تولید سلاح و ابزار سرکوب، کارگران تولید کننده ابزار سرکوب خود میباشند، دردنیایی که ١ درصد اقلیتی مفت خور، سهم ٩٩ درصد از انسانهای کره خاکی را بالا میکشد، در دنیایی که در کنار کوهی از ثروت ونعمت، میلیاردها انسان گرسنه سر بر بالین می گذارند و در دنیایی که اعتراض انسانها به گرسنگی با گلوله و سرکوب پاسخ میگیرد نمیتوان و نباید لحظه ای در به زیر کشیدن نظام حاکم بر این دنیا درنگ کرد. این نظام چه با دموکراسی سرمایه دارانه اش و چه با بساط اختناق اش، دنیایی ضد انسانی است و باید بمثابه لکه ننگی بر دامن بشریت به زباله دانی تاریخ سپرده شود. گرامی باد، یاد و خاطره کارگران حق طلب افریقای جنوبی و تمامی انسانهایی که در جای جای جهان برای بر پایی دنیایی بهتر جان عزیزشان را از دست داده اند.
***
نقش كارگران پیشرو و فعالان كارگری در جنبش كارگری ایران
رضا شهابی: كارگران آگاه، پیشرو و فعالین كارگری در راه احقاق حقوق به حق كارگران در شرایط كنونی جامعه باید در بین كارگران خدماتی، شركتی، صنایع و كارگران میدانی و فصلی حضور پیدا كنند و آنها را نسبت به شرایط به وجود آمده مثل گرانی، بیكاری، نبود امنیت شغلی و علت بوجود آمدن این بحران ها آگاه كنند و با تهیه نشریات و بولتن های كارگری راه و روش مبارزه صنفی و رسیدن به مطالبات قانونی به كارگران را آموزش دهند و كارگران آگاه و پیشرو باید از طریق آموزش و آگاه دادن به كارگران تمامی صنوف، تشكل های كارگری را در كشور رواج دهند تا مطالبات صنفی و سیاسی خودشان را پیگیری كنند. همكاران، دو نوع تبلیغ به طور تفكیك ناپذیری همانند دو روی سكه به یكدیگر مربوطند؛ خواه تبلیغات اقتصادی و خواه تبلیغات سیاسی، هر دو به طور یكسان برای مبارزه طبقاتی كارگری ضروری می باشند. زیرا هر مبارزه طبقاتی، مبارزه ای سیاسی است. تبلیغ در بین كارگران ارتباط جدا نشدنی با ترویج شكل گیری تشكل ها دارد و طبیعتاً در شرایط فعلی جامعه با سطح آگاهی فعلی كارگران در درجه اول اهمیت قرار می گیرد. كارگران باید نسبت به آینده خودشان تصمیم بگیرند. اعتراض كارگران نسبت به وضعیت موجود جامعه از قبیل كاهش قدرت خرید خانواده های كارگری و مردم، گرانی، بیكاری، پائین بودن دستمزدها، نبود امنیت شغلی، بالا بودن هزینه های درمانی و … حق مسلم كارگران است. كارگران آگاه و پیشرو و فعالین كارگری باید نوع برخورد تبعیض آمیز كارفرمایان و مدیران با كارگران و كاركنان مانند بستن قراردادهای سفید امضاء با ضمانت (چك و سفته) لغو قراردادها به صورت یك طرفه، استفاده مدیران از امكانات رفاهی و مسافرت های خارجی با هزینه های بیت المال، دریافت حقوق و پاداش های نجومی، استفاده مدیران از اموال بیت المال برای كارهای شخصی، گرفتن وام های سنگین برای نوسازی صنایع (كه عملاً در جاهایی مانند آپارتمان سازی، خرید سهام در بورس و غییره سرمایه گذاری می كنند) و رفتارهای دوگانه و تظاهر و تزویر كارفرمایان و سرمایه داران را در بین عموم كارگران و مردم افشا كنند. كارگران آگاه و پیشرو و فعالین كارگری و جنبش های اجتماعی باید با هم متحد شوند و در تمام تظاهرات و اعتراضات برای كسب حقوق كارگران و صنوف دیگر از جمله دستمزد، شرایط كار، مسكن، نبود امنیت شغلی، كاهش قدرت خرید كارگران و غیره شركت كنند و با آمیختن فعالیت خود با مسائل عملی و روزمره زندگی كارگران در متوجه كردن كارگران به عمده ترین سوءاستفاده ها به آنها یاری رسانند تا مطالبات خودشان را از كارفرمایان دقیق تر و عملی تر طلب كنند. بالا بردن فهم كارگران در زمینه همبستگی و مصالح عمومی كلیه كارگران به مثابه طبقه واحد كارگری كه قسمتی از كارگران جهان را تشكیل می دهند یك امر ضروری است. برگزاری نشست ها برای گفتگو و سؤال و جواب در بین كارگران، برقراری ارتباط صمیمانه بین كارگران و پیشكسوت های جنبش كارگری برای كسب آگاهی و تجربه، چاپ نشریات، بولتن كارگری، مكاتبه با تمام تشكل های موجود جنبش كارگری، چاپ بیانیه های تبلیغی و انتشار آنها، شكل های مختلف فعالیت كارگران پیشرو و فعالین كارگری می باشد. ایجاد یك جنبش كاگری برای داشتن یك زندگی شایسته و شرافتمند در بین كارگران صنعتی و غیر صنعتی و خدماتی اولین و حیاتی ترین وظیفه كارگران است. كارگران آگاه و فعالین كارگری در شرایط حاضر جامعه باید نیروهای خود را متوجه كارگران بیكار و اخراجی، كارگران و كشاورزان در روستاها و كارگران صنایع و شركتی و خدماتی و طبقه فرودست نمایند و كوشش كنند ذهن كارگران پیش قدم را نسبت به مسایل معیشتی آنها روشن نمایند، تا این كارگران با كارگرانی كه آگاهی ندارند تماس حاصل كنند. همكاران ضمن اینكه بین كارگران در زمینه خواست های فوری و اقتصادی تبلیغ كنند در عین حال بر احتیاجات سیاسی فوری، مشكلات و خواست های طبقه كارگر، تجاوزات نیروی انتظامی كه در هر اعتصاب و در هر یك از تظاهرات و اعتراضات كارگری جانب سرمایه داری را می گیرد، تمركز كنند و علیه محدودیت حقوق كارگران با هم متحد شوند. همكاران! فقط كارگران می توانند تا آخرین لحظه پیگیر و دشمن قطعی سرمایه داری لجام گسیخته باشند و بنا بر موقعیت طبقاتی خود نمی توانند هم نباشند و قادر به هیچ گونه گذشت و صلح و مصالحه ای نیستند. فقط كارگران می توانند در راه آزادی اقتصادی، سیاسی و دموكراتیك مبارز و پیش قدم باشند، زیرا ظلم و ستم سیاسی و تبعیض در كارگران شدیدتر است و نمی گذارد در وضعیت این طبقه -كه نه دسترسی به مقامات بلند پایه و مدیریتی دارد و نه نفوذی در افكار اجتماعی- كوچك ترین تعدیلی حاصل گردد. فقط كارگران قادرند بنیان استثماركنندگان و ستمگران را از ریشه برکنند. در حال حاضر افول نظام سرمایه داری و بحران های ملی را به وضوح با چشم می بینیم، صنایع به دلیل تحریم ها با بحران مالی و مواد اولیه روبرو شده اند، كارخانه ها و صنایع قدیمی و كارخانه های جدید، بنگاه های جدید، شركت های خصوصی (خودمانی سازی و شبهه دولتی و به عبارتی خصوصی) و بانك های خصوصی و غیره و غیره كه مانند قارچ رشده كرده اند یكی پس از دیگری تعطیل یا ورشكسته می شوند. نیاز نیست انسان علم غیب داشته باشد تا ورشكستگی اجتناب ناپذیر را كه از پس شکفتن صنایع فرا می رسد پیشگویی كند! این ورشكستگی صاحبان بنگاه های كوچك و قدیمی و جدید كه در زمان دولت های گذشته بخصوص دولت آقای احمدی نژاد در دور اول با وزارت آقای جهرمی با وام اشتغال ١٠ میلیونی ایجاد شده بود، كارگران را خانه خراب كرد و كارگران و صاحب بنگاه های كوچك را در صف لشگر بیكاران قرار داد و اكنون مدت هاست هر كارگر آگاه و با فكر به این امر و سیاست های غلط دولت نهم و دهم و حتی دولت های گذشته در رابطه با وضعیت كارگران پی برده اند. در شرایط فعلی كارگران باید آگاه تر و متحدتر شوند تا كارفرمایان، كه تلاش می كنند همیشه بار خسارت و عیش و نوش و خوش گذرانی و ولخرجی های خود و فرزندانشان را به دوش كارگران بیاندازند، با تشكیل سندیكا و یا هر تشكل مستقل دیگر ضربه ای كمرشكن متحمل شوند تا كارگران قادر باشند به مبارزه قطعی علیه سرمایه داری پلیسی كه دست و پای كارگران و مردم را به بند كشیده اند اقدام نمایند. همكاران، زحمتكشان، كارگران و مردم شریف و آزادیخواه، برخی از آمارهای نگران كننده از طرف نخبگان اجتماعی و شماری از مسئولان و پژوهشگران ارشد آسیب های اجتماعی فاش شده است، عزیزان آیا می دانید هم اكنون ٥/٥ میلیون نفر در كشور درگیر مسئله اعتیاد هستند. آیا می دانید ازدواج در سال گذشته نزدیك به ١٠ درصد كاهش داشته، آیا می دانید طلاق بیش از ٦ درصد رشد كرده. آیا می دانید سالانه ٦٠٠ هزار نفر ورودی به زندان های كشور وجود دارد. آیا می دانید سن كشیدن سیگار به ١٣ سال و سن بیوه گی به ١٧ سال و سن روسپی گری به ١٤ سالگی رسیده است، عزیزان آینده فرزندانمان در خطر است. فرزندانمان تحصیلات، امنیت، خانه، كاشانه، كار، تغذیه استاندارد و زندگی شرافتمندانه و انسانی به دور از هیاهو و جنگ و خونریزی می خواهند، از خواب بیدار شوید و دست بكار شوید، تشكل های مستقل كارگری برآمده از بطن كارگران را تشكیل دهید. كارگران آگاه و پیشرو، فعالان كارگری و روشنفكران كارگری برای برآوردن احتیاجات كارگران كه یكی پس از دیگری به دلیل فشارهای گرانی، بیكاری، اجاره مسكن كمرشكن، ظلم و ستم و نابرابری و ناعدالتی و فساد و فحشا و اعتیاد و كاهش قدرت خرید كمرشان خم شده، متحد شوید. راه درازی در پیش داریم؛ برای متشكل كردن جنبش كارگری و ارتباط متقابل با آنها، برای تامین نیازهای كارگران از لحاظ آموزش حقوقی، بولتن، نشریات و جزوات ترویجی و تبلیغاتی و برای جمع كردن محافل و حوزه های كارگری و جنبش های اجتماعی متحد با آن در یك صف واحد، برای رسیدن به آزادی و دموكراسی واقعی كه حق مسلم همه هست باید بدون وقفه تلاش و كوشش كرد. خون ما، می شكفد بر برف اسفندی خون ما، می شكفد بر لاله خون ما، پیراهن كارگران خون ما، پیراهن دهقانان خون ما، پیراهن سربازان خون ما، پیراهن خاك ماست نم نم باران، با خون ما، شهر آزادی را می سازد… نم نم باران، با خون ما شهر فرداها را می سازد … خون ما، پیراهن كارگران، خون ما، پیراهن دهقانان، خون ما، پیراهن سربازان شعر از زنده یاد خسرو گلسرخی یادش گرامی راهش پر رهرو زنده باد كارگر زنده باد آزادی و برابری زنده باد تشكل مستقل كارگری پاینده باد جنبش كارگریكارگران جهان متحد شوید رضا شهابی- ساعت ٢٠/٢ دقیقه بامداد روز شنبه مورخ ٢٦/٥/٩٢ زندان اوین – بند سیاسی ٣٥٠ اتاق ٣
اخراج و بیكارسازی
اخراج ٨ کارگر دیگر از شرکت بانتا آبیدر سنندج
٢٤مرداد: ٨ نفر از کار گران شرکت بانتا آبیدر توسط کارفرمای این شركت از کار اخراج شدند. اخراج این کارگران بدلیل واهی و تکراری اتمام مراحل کار صورت گرفته است، اما کارفرما در اصل برای ادغام شرکت با چند شرکت پیمانی دیگر و بکارگیری نیروی جدید کار اقدام به اخراج این کارگران کرده است تا به آنان تمام حقوق ومزایایشان را نپردازد .لازم به ذكر است كه ظرف دوهفته ی قبل تعداد ٤٤ کارگر از این شرکت اخراج گردیده اند. كمیته ی هماهنگی برای كمك به ایجاد تشكل های كارگری
***
تعطیلی بیش از ١٠٠کارگاه
تعطیلی بیش از ١٠٠ کارگاه و کارخانه قطعه سازی خودرو در این استان قزوین. تا پیش از این بیش از ٣٠٠ کارگاه و کارخانه قطعه سازی در استان قزوین مشغول فعالیت بودند. «
دستمزدهای پرداخت نشده
ادامه تأخیر در پرداخت حقوق ٢٠ کارگر آب و فاضلاب طبس
شرکت «فرآیند کاو»، مجری پروژه‌های شرکت آب و فاضلاب طبس از پرداخت ٧ ماه حقوق و دستمزد ٢٠ کارگر قراردادی کوتاهی کرده است. شرکت پیمانکاری فرآیند کاو با وجود آنکه پروژه‌های اجرایی خود را در تاریخ ٣٠ بهمن ماه سال ٩١ به اتمام رسانده، اما هنوز معوقات حقوقی کارگران را پرداخت نکرده است. پیش از این با خروج تدریجی ٥٠ کارگر، تعداد کارگران شاغل در این مجموعه به ٢٠ نفر رسیده است. معوقات حقوقی این کارگران از اسفند ماه سال ٩٠ پرداخت نشده بود که کارفرما با پرداخت بخشی از مطالبات کارگران، رقم بدهی‌های خود به کارگران را چندین ماه کاهش داده. با وجود متوقف شدن کار کارگاه، کارگران آن نیز با توجه به اینکه حقوقی دریافت نمی‌کردند از ادامه همکاری با این شرکت صرف نظر کردند و اکنون تنها دو کارگر به عنوان نگهبان به کار خود ادامه میدهند. با وجود آنکه سایر کارگران این شرکت ٧ ماه است که از کارفرمای خود حقوق طلب دارند اما این دو نگهبان با وجود تعطیلی کارگاه همچنان به کار نگهبانی خود ادامه داده و ١٣ ماه است که حقوقی نگرفته‌اند.
نا امنی محیط كار
مرگ كارگر مقنی بر اثر ریزش سطح پیاده‌رو
دو کارگر مشغول حفاری غیرمجاز در زیرزمین خانه مسکونی سه طبقه‌ای بودند که به علت پیشروی به زیر سطح پیاده‌رو، ناگهان پیاده‌رو برسر آنان ریزش کرد. پس از وقوع این حادثه، یکی از کارگران زیر آوار گرفتار شده بود و دیگری توانسته بود جان خود را نجات دهد.
***
کارگر نقاش بر اثر سقوط از ارتفاع ٦ متری جان باخت
این حادثه در خیابان حکمت تهران زمانی رخ داد که کارگری ٣٥ ساله قصد برداشتن ابزار نقاشی (قلم مو) از روی ایرانیت‌های استخر ساختمان در حال ساخت داشت كه به دلیل شکستن ناگهانی ایرانیت‌های پلاستیکی به داخل استخر سقوط كرد. شدت آسیب دیدگی این کارگر نقاش به حدی بوده که باعث مرگ این کارگر شده است.
***
در جریان آتش‌سوزی یك واحد تولیدی در شهرك چرمشهر تبریز، دو کارگر و سه مأمور آتش‌نشانی دچار سوختگی شدید شدند.
٢ شهریور: در شهرک چرمشهر تبریز درجریان آتش سوزی یک واحد تولیدی، دو کارگر به نام‌های «کریم و جبرئیل رنجبر» دچا ر سوختگی شدید شدند. سه نفر از ماموران آتش نشانی که در جریان اطفاء حریق این واحد حضور داشتند نیز دچار سوختگی شدند که به همراه این دو کارگر به بیمارستان انتقال یافتند.
گزارش
اعتراض معلمان به عملکرد صندوق ذخیره فرهنگیان
فرهنگیان از نحوه سرمایه گذاری، املاک، موسسات تحت پوشش و… صندوق ذخیره پولی‌شان اطلاعی ندارند و تنها میزان سود سالیانه و ارزش دارایی آنها اعلام میشود. از ٧ الی ٨ سال پیش، فرهنگیان سهام بانک سرمایه را خریدند. هر سهم در آن زمان ١٠٠ تومان ارزش داشت. هنوز ارزش سهام بانک سرمایه تغییری نکرده و ١٠٠ تومان باقی مانده است و سودی که قابل بیان باشد نیز به معلمان پرداخت نشده است قرار بود به میزانی که فرهنگیان از حقوقشان به این صندوق واریز میکنند دولت هم واریز کند اما دولت این تعهد را با تاخیر چندین ساله انجام میدهد. هر وزیری که سر کار می‌‌آید یکی از خواص خود را به سمت مدیر عاملی صندوق ذخیره فرهنگیان تعیین میکند و این روند باعث شده انتظارات فرهنگیان از این صندوق پولی به هیچ وجه برآورده نشود.
***
ضرب و شتم و تهدید به اخراج کارگران شرکت پیش‌تنیه در سنندج
شرکت پیش‌تنیه سازنده لوله و دیوار بتونی پیش‌ساخته و لوله‌های سبک و فشرده پلاستیکی در ٥ کیلومتری شهر سنندج و جنب فرودگاه این شهر قرار دارد. کارفرمای این شرکت به نام محمود کرباسیان برای اخراج کارگران فشار زیادی آورده تا جایی که نام‌برده با یکی از کارگران به نام عابدین صلواتی درگیر و پس از ضرب و شتم این کارگر، وی را اخراج نمود و سعی نموده است که کارگران را وادار نماید تا قضیه کتک‌کاری را برعکس گواهی کنند و با مقاومت یکی دیگر از کارگران به نام سعدی‌خانی، نام‌برده مجددا شروع به توهین و تهدید کارگران به اخراج نمود. این اعمال ضد کارگری در طول یک ماه گذشته بسیار شدت گرفته است. کمیته‌ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری ٢٥ مرداد ١٣٩٢
***
اذیت و آزار کارگران مهاجر توسط نیروهای رژیم در تاکستان
نیروهای نظامی رژیم در شهر تاکستان با حمله به کارگران مهاجر و فصلی جویای کار، ضمن اذیت و آزار، آنان را از میدان شهر بیرون و روانه پارک جنگلی این شهر نمود. برپایه گزارش دریافتی، تعداد این کارگران که از شهرهای مختلف از جمله بوکان، سقز، دیواندره، تکاب، شاهین دژ و همدان در جستجوی کار، راهی این شهر شده اند حدود ٦٠٠ نفر است. این کارگران همه روزه از ساعت ٧ صبح تا ١٠ در انتظار کار در این میدان تجمع می کنند اما به علت بیکاری گسترده، اغلب کاری نمی یابند و با دست خالی به محل سکونت شان بر می گردند. این در حالی است که نیروهای سرکوبگر رژیم نیز همه روزه مزاحم کارگران جویای کار شده و با توسل به زور، آنان را به پارک جنگلی این شهر منتقل می کنند. این در حالی است که کمتر صاحبکاری حاضر می شود برای استخدام کارگران به این پارک مراجعه کند. (منبع سایت پیام)
اخبار بین المللی
ویتنام – اعتراض ٢ هزار کارگر در اعتراض به آلودگی‌غذا
روز جمعه ١٦ اوت (٢٥ مرداد) ٢٠٠٠ کارگر شرکت On Accessories Co در شهر صنعتی‌تین هونگ در جنوب ایالت تین جیانگ در اعتراض به پیدا شدن کرم در وعده غذایی‌شان دست به اعتصاب زدند و خواهان توضیح مدیریت شدند. کارگران می‌گویند چند روز پیش موقع صرف ناهار متوجه وجود چندین کرم در غذا میشوند و بلافاصله به مدیریت شرکت اطلاع میدهند که آنها قول میدهند موضوع را بررسی‌کنند ولی‌چند روز گذشته از این اتفاق، هیچ ترتیب اثری داده نمیشود. کارگران می‌گویند اعتراض تنها راه مجبور کردن کارفرمایان به پاسخگویی است.
آفریقای جنوبی -اعتصاب وسیع کارگران کارخانجات خودروسازی
به گزارش خبرگزاریها کارگران چندین شرکت خودرو سازی در آفریقای جنوبی از روز دوشنبه ١٩ اوت (٢٨ مرداد) دست به اعتصاب زده اند. اعتصاب کارگران کارخانجات خودروسازی، بدنبال شکست مذاکرات اتحادیه ملی فلزکاران با نمایندگان هفت شرکت بزرگ خودروسازی در خصوص میزان افزایش دستمزد کارگران انجام می شود.
براساس این گزارش، بیش از ٢ هزار تن از کارگران خودروسازی شرکت تویوتا واقع در بندر دوربان نیز به این اعتصاب پیوستند. کارکنان خودروسازی شرکت فورد در شهر پرتوریا، از روز چهارشنبه هفته گذشته، اعتصاب خودشان را آغاز کرده اند. انتظار می رود که بیش از ٣٠ هزار تن از کارگران کارخانجات خودروسازی آفریقای جنوبی دراین اعتصاب شرکت کنند. اتحادیه ملی فلزکاران آفریقای جنوبی، خواهان افزایش ١٤ درصد حقوق کارگران این کارخانجات است درحالیکه کارفرمایانشان پیشنهاد ٧ تا ٨ درصدی داده اند. اتحادیه ملی تولید کنندگان خودروی آفریقای جنوبی میزان زیان ناشی از توقف تولید را روزانه ٦٠ میلیون دلار اعلام کرد. پنج شرکت خودروسازی از هفت شرکت فعال در این صنعت مهم آفریقای جنوبی از جمله تویوتا، فورد و جنرال موتورز اعلام کردند تولید آنها به صورت کامل یا نسبی متوقف شده است. صنعت خودروسازی ١٢ درصد صادرات آفریقای جنوبی و شش درصد تولید ناخالص داخلی این کشور را به خود اختصاص میدهد.
ترکیه – ١٢ هزار کارگر تولید پارچه و پوشاک دست به اعتصاب زدند
روز پنجشنبه ١٥ اوت (٢٤ مرداد) بیش از ١٢ هزار کارگر تولید پارچه و پوشاک با خواست افزایش دستمزد دست به اعتصاب زدند. این اعتصاب زمانی‌آغاز شد که مذاکرات بین نمایندگان کارگران و کارفرمایان با شکست روبرو شد. کارگران خواهان ١٥ درصد اضافه دستمزد و بازگشت ٤ پاداش در سال هستند. کارفرمایان با افزایش ٣ درصدی دستمزدها موافقت کرده اند و گفته اند که فقط ٣ پاداش در سال پرداخت خواهند کرد. قبلا این کارگران ٤ پاداش در سال دریافت میکردند ولی‌از مدتی‌پیش بعد از اینکه کارفرمایان اعلام کردند که سود شرکت‌هایشان کاهش پیدا کرده، به ٢.٥ پاداش در سال کاهش یافت. این کارگران بر خواستهای خود پافشاری کرده اند و گفته اند که مصمم هستند تا دستیابی به مطالباتشان، به اعتراض خود ادامه بدهند.
کره – کارگران شرکت اتومبیل سازی هیوندای دست به اعتصاب اخطاری زدند
به گزارش AFP روز سه شنبه ٢٠ اوت ( ٢٩ مرداد) حدود ١٢ هزار کارگر شرکت خودرو سازی هیوندای با خواست افزایش دستمزد و بهبود شرایط کار دست به اعتصاب اخطاری زدند. آنها بمدت ٢ ساعت در کارخانه اصلی‌این شرکت در شهر اولسان دست از کار کشیدند و اعلام کردند که روز بعد نیز این اعتصاب ٢ ساعته تکرار میکنند. این کارگران بهمراه کارگران وابسته به شرکت کیا موتورز روز ١٤ اوت تصمیم به اعتصاب گرفتند. آنها منتظر سپری شدن مهلت قانونی١٠ روزه بابت مذاکره برای دستیابی به راه حل هستند تا اعتصاب خود را آغاز بکنند. بر طبق قانون کار کره کارگران پس از تصمیم به اعتصاب، باید بمدت ١٠ روز فرصت بدهند تا شاید از طریق مذاکره راه حلی پیدا شود. شرکت هیوندای گفته است که ٢ ساعت اعتصاب معادل کاهش تولید بیش از ٢١٠٠ خودرو میشود و خسارتی معادل ٣٨ میلیون دلار برای شرکت در بر دارد. این کارگران خواهان افزایش حقوق پایه ١٣٠ هزار وون در ماه (١١٥ دلار) و تقسیم حد اقل ٣٠ درصد سود شرکت بعنوان پاداش، هستند.
آمریکا – اعلام اعتصاب کارگران رستورانهای زنجیره‌ای فست فود
به گزارش خبر گزاریها کارگران چندین رستوران زنجیر‌ای فست فود از جمله مک دونالدز، برگر کینگ، پیتزا‌هات و وندیز اعلام کرده اند که روز پنجشنبه ٢٩ اوت (٧ شهریور) دست از کار خواهند کشید. خواست این کارگران افزایش دستمزد به ١٥ دلار در ساعت و حق تشکل است. دستمزد آنها در حال حاضر از ٧.٥ تا ٩ دلار در ساعت است، که از کمترین دستمزدها در آمریکا بشمار میرود. انتظار میرود که هزاران کارگر این شرکتهای زنجیر‌ای در این اعتصاب شرکت بکنند.
یونان – اعتصاب کارمندان بیمارستان‌ها در اعتراض به سیاست ریاضتی دولت
پزشکان و کارمندان بیمارستان های آتن، پایتخت یونان روز جمعه ٢٣ اوت) ٢ شهریور (با اعلام اعتصاب دست از کار کشیده و به راهپیمایی به سوی پارلمان پرداختند. این اعتراض در مخالفت با برنامه تعطیلی تعدادی از بیمارستان ها، انتقال کارمندان و تغییر مسوولیت شمار بسیاری از شاغلان بیمارستان های دولتی صورت گرفت. یکی از پزشکان مشارکت کننده در این اعتصاب و راهپیمایی می گوید: “ما داریم مبارزه می کنیم تا مردم دسترسی به بیمارستان ها داشته باشند و هیچ تختی را از دست ندهیم و هیچ بیمارستانی تعطیل نشود. ما همچنین برای شغلمان و شرایط بهتر در بیمارستان های دولتی و خدمات درمانی رایگان برای همه، مبارزه می کنیم. ” می کالیس اداکیس، شهروند ٤٩ ساله ای که به بیماری صرع مبتلا است می گوید: “من تا حدود پنج، شش ماه پیش دارو هایم را رایگان دریافت می کردم؛ داروهایی که از تولد تا مرگم باید مصرف شود اما حالا مجبورم ٢٥ درصد بهای آن را بپردازم. “
سوریه – آمار کودکان آواره به یک میلیون نفر رسید
بنا بر گزارش سازمان ملل متحد، آمار کودکانی که پس از آغاز جنگ داخلی در سوریه مجبور به ترک این کشور شده اند به یک میلیون کودک رسیده است و این رقم، نیمی از کل جمعیتی را شامل می شود که طی دو سال اخیر مجبور به ترک سوریه شده اند. آنتونیو گوترز، کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد می گوید: “جوانان سوری خانه، خانواده و آینده شان را از دست داده اند. آنها حتی پس از خروج از کشور و عبور از مرزها نیز دچار آسیب های روانی شدیدی هستند. آنها افسرده هستند و نیاز به کمک دارند. ” تد چایبان، مدیر برنامه های اضطراری صندوق حمایت از کودکان ملل متحد می گوید: “وضعیت کودکان سوریه بسیار بحرانی است، زیرا آنها خشونتها را بطور مستقیم احساس کرده اند و خودشان تحت تاثیر خشونت قرار داشته اند. ” به این آمار باید افراد زیر سن قانونی را که در سوریه بی خانمان شده اند، نیز افزود. به گزارش کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف)، این گروه، یا زیر حملات مرگبار جنگ قرار دارند و یا اینکه بعنوان جنگجو به خدمت گرفته می شوند که در هر دو حالت آنچه بر آنها می رود بر خلاف قوانین بشردوستانه است. یکی از کودکان سوری ساکن اردوگاه زعتاری در اردن می گوید: “من می خواهم به سوریه برگردم. در صلح زندگی کنم و به مدرسه بازگردم. می خواهم دوباره با دوستان قدیمی ام بازی کنم. می خواهم کشور امنی داشته باشم. کشوری که بتوان در آنجا زندگی کرد و دوباره آن را خوب و سرسبز دید. ” یکی از دختران خردسال ساکن این اردوگاه نیز می گوید: “تمام آرزوی من این است که صلح دوباره به سوریه بازگردد. این تمام چیزی است که می خواهم و اینکه این مشکلات تمام شود. امیدوارم سال آینده همه چیز به حالت طبیعی بازگردد. ” بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، نزدیک به دو میلیون سوری به کشورهای ترکیه، لبنان، عراق، اردن و نیز به شمال آفریقا پناه برده اند.
