مسئله هر انقلابی، موضوع قدرت سیاسی حاکمه در کشور است.«قدرت دوگانه»، عبارت از این است که درکنار قدرت حاکم موجود در کشور که هنوز پا بر جاست و سرنگون نشده است، قدرت دیگری تشکیل یافته که هنوز ضعیف بوده و در حالت جنینی به سر میبرد ولی به هر حال موجودیت عملی و مسلم داشته و در حال رشد است، این قدرت و یا حکومت،«شورای متحد و سراسری نمایندگان کارگران، کشاورزان، آموزگاران و بازنشستگان» است.
وظیفه اصلی همه شوراهای پراکنده کارگری و صنفی در کشور، ایجاد اتحاد در میان خود و بوجود آوردن این قدرت است،
وظیفه اصلی احزاب سیاسی پیشرو و دانشجویان و شخصیت های مترقی پیشرو نیز کمک به ایجاد و پشتیبانی از چنین قدرتی است.
این قدرت، در زمان سرنگونی رژیم حاکم، از غصب قدرت توسط نیروی ارتجاعی دیگری جلوگیری کرده و پایه های یک سیستم سیاسی مردم نهاد که زیر رهبری مستقیم کارگران و زحمتکشان باشد را پی ریزی میکند.
این است بدیل واقعی حکومت لومپن بورژوازی کلپتوکراسی حاکم بر ایران.
کاوه آهنگر