مبارزان کمونیست
hoshyaresmaeil2017@hotmail.com
بعد از یک ماه حضور تیز مردم ایران در کف خیابان ، شاید هیچ زمانی نیازی به تحلیل و حدس نباشد . اما قطعا مثبت و زیبا است . در این مدت یک ماهه شاهد زیبایی های مردم در خیابان بودیم و من شخصا شاهد نکته جالبی بودم .
همزمان با اعتراضات مردم در خیابانهای ایران ، در خارج ایران هم آکسیونهای حمایتی مختلفی در همه شهرها برگزار شد . در ژنو 3 بار شاهد بودم .
بار اول تعدادی از طرفداران نظام سابق سلطنتی با توپ پر آمدند و همان جا میخواستند با لومپنیسم خاص خودشان رهبری و شعارهاشان را تعیین کنند و حتی کار به مشارجره بین مردم و طرفداران سلطنت کشید …
بار دوم آمدند و البته تعدادشان به انگشتان دست هم نمیرسید . وقتی چشمشان به جمعییت و شعارها افتاد انگار دیپرس شده باشند رفتند و گوشه ایی مشغول تماشا شدند …
بار سوم هم آمدند خانم مسنی پرچم و نمادهای شاهی را خواست بالا ببرد که با آن جمعییت و شعارها انگار پشیمان شده باشد کمی فکر کرد و پلاکارد را به همان حالت مچاله برگرداند در کیفش و همراه با بقیه شعار میداد مرگ بر دیکتاتور …
چند لحظه بعد بهش گفتم خانم محترم شما نگو مرگ بر دیکتاتور ، بگو مرگ بر دیکتاتوری …
با تعجب گفت فرقش چیست ؟ گفتم دیکتاتوری یک فرهنگ است که فقط خودش و حزب خودش را میشناسد . ولی دیکتاتور وزن فردی دارد که میوه همان فرهنگ است !
گفت : نمیفهمم چی میگی ولی باشه . و بیچاره آن نمادهای سلطنتی که در کیف حاج خانم داشت فحش میخورد .
شخصا نمیتوانم و نمیخواهم عقاید متفاوت دیگران نباشد . سلطنت و حوزه علمیه و بقیه ها حق دارند بُتها وسمبلهای خودشان را در موزه شخصی نگه دارند و هر روزآن را سجده کنند ولی اگر تلاش میکنند عقیده خودشان را به زور به جامعه بکشانند آنجا جای سکوت نیست .
دلخوش نباشید به شعار رضا شاه روحت شاد ، که وزارت اطلاعات پخش میکرد جهت انحراف اذهان . دلخوش نباشید به مدیایی که تلاش میکند فقط یک جایی برای بازماندگان سلطنت در جامعه…
[Avklippt meddelande] Visa hela meddelandet
