مبارزان کمونیست
در حاشیه اخبار کارگری
نسان نودینیان
١» اعتصاب و اعتراض ـ “توهم” و “انتظار”
رودرویی و اعتراض کارگران بخشهای وسیع از مراکز کارگری بر محور مطالبات اساسی از جمله علیه بیکاری، حقوق و مزایای پرداخت نشده ادامه دارد. اعتصابات و اعتراضات کارگران در اشکال مختلف در سه دهه گذشته ادامه داشته و دارد. تجارب و سنتهای بسیار زیادی در سه دهه گذشته وارد شیوه اعتصابات و اعتراضات کارگری شده است. اما، یک فاکتور مهم در این سالها بر خود آگاهی کارگران و بخشی وسیع از فعالین کارکری برجسته است. تشخیص موقعیت سیاسی برای پیشروی و وسیعتر کردن دامنه اعتصاب و اعتراضات. موج وسیع اعتراضات یک ماه گذشته دارای ویژگی سیاسی معینی است. کارگران اعتصابی صفشان را از تبلیغات کر کننده این دوره “انتخابات” و وعده های پوچ و دروغگویی های حاکم جدا کردند. دچار توهم و انتظار نشدند. نسل مسن تر کارگران دولتهای دوره خامنه ای، رفسنجانی، دخست وزیری موسوی را تجربه کرده اند. در دوره موسوی و خامنه ای بیش از سه سال علیه قانون کار اسلامی اعتراض کردند. جنگ ایران و عراق و ویرانی مراکزصنعتی بویژه صنعت نفت و آوارگی صدها هزار نفری را به قیمت بیکارسازی های وسیع را پشت سر نهاده اند. سیاستهای فریبنده و “قانع” شدن به دولتهای “سازندگی” و “اصلاحات” را با درجه ای ضعیف از توهم و انتظار و با پتانسیل بالایی از اعتراض و نارضایتی بدرقه کردند. در دوره رفسنجانی(فضایی که با آمدن حسین روحانی درست کرده اند). موانع و سدهای این دولتها و سرکوب های ارگانهای امنیتی را خنثی کردند. و نسل امروز و کارگران با سابقه با دولتهای خاتمی(اصلاح طلب) و احمدی نژاد(مستعضف پناه) در رودر روئی دائم و روزانه قرار گرفتند. صدها اعتصاب، تظاهرات و تجمع اعتراضی را به منظور تحمیل مطالبات و خواستهایشان را فراخوان دادند. با اصلاح طلبی خاتمی رو در روتر و شفافتر از هر دوره ای مبارزه کردند. و پیگیرانه، قاطع و بدرجه بالایی متحدانه به مصاف سخت مستضعب پناهی احمدی نژاد رفتند. علیرغم ایجاد توهم در میان بخشهایی از گرایشات کارگری و تایید “هدفمند کردن یارا نه ها”، بدون ابهام و قاطعانه برای تحقق مطالبات پایه ای شان از قبیل افزایش دستمزدها در ابعاد وسیع و سراسری و مطالبات حقوق های پرداخت نشده و در برابر بیکاری های میلیونی صدای اعتراضات شان را در اشکال تجمع در مقابل مجلس و در خیابانها به نمایش گذاشتند. دولت احمدی نژاد همراه با سرمایه داران شریک جرم تحمیل سخت ترین فشار اقتصادی و فلاکت و گرانی به طبقه کارگر و میلیونها نفر از مردم جامعه است. خامنه ای در دور اول انتخاب احمدی نژاد او را “هدیه امام زمان” برای نجات نطام توصیف کرد. و اینروزها که نوبت به آمدن یک جنایتکار دیگر حسن روحانی رسیده کارگران سکوت نکرده و هر روز بر ابعاد اعتصاب و اعتراضات افزوده اند. نکته مهم این است که علیرغم تبلیغات بسیار غلیظ در مورد حسن روحانی اعتصاب و اعتراض در برابر “توهم” و “انتظار” روش جاری روزمره شده است. حسن روحانی را تجسم فاصله گرفتن از سیاستهای داخلی و بین المللی دوره دولت احمدی نژاد و بهبود رابطه با غرب جار میزنند. او را “میانه رو”، “اعتدالگرا” و رئیس جمهوری که کمر به بازگرداندن ایران به آغوش “جامعه بین المللی” بسته است معرفی میکنند. و او را چون روزنه ای برای ختم اوضاع نابسامان اقتصادی کنونی و بازسازی و ثبات اقتصادی جلوه میدهند. کارگران با اعتصاباتشان و با طرح مطالباتشان مهر باطل بر سینه روحانی جنایتکار و کل ادعاهای دروغینی که اینروزها چاری شده، است زدند. ١» کارگران کارخانه ماشین آلات صنعتی تراکتور سازی تبریز از روز ١٩ تا ٢١تیر ماه به نشانه اعتراض به عدم دریافت حقوق ماه‌های اردیبهشت و خرداد در مقابل محل کار خود تجمع کرده‌اند. ٢» کارگران کیان تایر نیز بطور قاطعانه ای اعلام نمودند به هیچ عنوان تسلیم تصمیم وزارت صنایع مبنی بر واگذاری کارخانه به مالک قبلی آن نخواهند شد و هیچگاه وی را به کارخانه راه نخواهند داد. ٣» کارگران کارخانه سیمان دشستان از کاهش شدید حقوق و مزایای کارگران در سال جاری اعلام نارضایتی کردند. ٤» کارگران کیان تایر در اعتراض به بازداشت شش نفر از همکارانشان دست به تجمع در مقابل بخشداری چهاردانگه زده اند و مصرانه خواهان آزادی همکاران در بند خود شدند. ٥» کارگران بیمارستان امیرکبیر اهواز برای احقاق حقوقشان در مقابل این بیمارستان تجمع کردند. ٦» – اعتصاب در شركت محور‌سازان واقع در پارس جنوبی كه از تاریخ ٠٩/٠٥/٩٢ آغاز شده بود، همچنان ادامه دارد. ٧» بیش از ١٠٠ نفر از کارگران شهرداری اهواز دراعتراض به عدم پرداخت٤ماه حقوق وچندسال مزایایشان، دست به اعتصاب زدند و در مقابل استانداری خوزستان اجتماع کردند. ٨» : ٢٠٢ کارگر اخراجی کارخانه «فولاد زاگرس» با تنظیم شکایت مشترکی در اداره كار شهرستان قروه، درخواست رسمی بازگشت به كار خود را ارائه دادند. ٩» حدود یک ماه است (٢٨ روز) کارگران شرکت قطعات توربین شهریار در اعتراض به عدم تحقق مطالبات خود در اعتصاب به سر می برند؛ در شرایطی که کارگران و خانواده های آنان در حالت بیم و امید به سر می برند اما همچنان متحدانه پیگیر مطالبات خود هستند.
ده مورد اعتصاب و اعتراض کارگری در یک هفته گذشته.
ــــــــــ
٢» و در حاشیه اخبار کارگری، ١٦مرداد روزنامه “مهر” خبر خانه نشینی ٢میلیون جوان را منتشر کرد. این یک آمار رسمی است. بیش از این ارقام دو میلیونی جوانان(زن و مرد) بیکار هستند. در دو سال گذشته ابعاد بیکاری از مرز میلیونی گذشته است. جمهوری اسلامی بیکاری میلیونی را علنا اعلام کرده است. اما، این جوانان و کارگران هستند که مبارزه برای اشتغال و تامین هزینه زندگی را باید پیش ببرند. بیکاری میلیونی چالشی بزرگ طبقات مزد بگیر جامعه با دولت و کل نظام جمهوری اسلامی است. راه حل فوری تحمیل بیمه بیکاری مکفی است. این عرصه و یا بعبارتی دیگر تامین زندگی با برخورداری از تمام امکانات رفاهی با اعتراض مداوم و سازمان تشکل جوانان بیکار قابل پیگیری است.
خانه‌نشینی٢ میلیون جوان!
با وجود مباحث فراوان مطرح شده در ٨ سال اخیر درباره فراهم شدن امکان اشتغال برای میلیون ها نفر؛ اما آمارها نشان می دهد نرخ بیکاری جوانان همچنان بالای ٢٠ درصد و بیکاری برای زنان نیز ٢ برابر مردان است. موضوع قابل تامل اینکه در سالهای اخیر نرخ بیکاری جوانان به میزان ٤ درصد و بیکاری زنان ٨.٤ درصد افزایش یافته است. یکی از مهم ترین و پرچالش ترین مباحث مطرح درباره بیکاری و عدم امکان ورود کارجویان به بازار کار کشور، بخش کارجویان جوان و به عبارتی گروه اصلی متقاضی کار در کشور است که متاسفانه در سال های گذشته همواره نرخ بیکاری در این گروه ها چه در بخش مردان و چه زنان بالا و قابل تامل بوده است. جوانان جویای کار و اغلب گروه های فارغ التحصیل دانشگاهی کشور در گروه سنی ١٥ تا ٢٤ و یا ١٥ تا ٢٩ سال قرار می گیرند. با وجود طرح مباحث فراوان و ارائه آمارهای گوناگون از اقدام دولت های نهم و دهم برای اشتغال زایی در این گروه ها، نرخ بیکاری کارجویان جوان کشور همچنان بالا مانده است. طبق آخرین آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران، در پایان سال ٩١ از مجموع ٢ میلیون و ٩٤٤ هزار و ١٥٨ نفر بیکار در سطح عمومی، ١ میلیون و ٩٧٣ هزار و ٨١٧ نفر در گروه سنی ١٥ تا ٢٩ سال قرار داشته اند. به عبارت دیگر حدود ٧٠ درصد کل بیکاران کشور بر اساس آمارهای مرکز آمار ایران را جوانان تشکیل داده اند. این موضوع نشان دهنده ادامه روند نامتعادل در عرضه و تقاضای نیروی کار کشور و باقی ماندن شدت تقاضای کارجویان به دلیل عدم ورود به بازار کار شده است تا جایی که در سال ٩٢ نیز همچنان بازار کار با فشار متولدین دهه ٦٠ برای ورود به بازار کار مواجه است و احتمالا این فشار تا نیمه دهه ٩٠ نیز ادامه خواهد یافت. بررسی عملکرد دولت های نهم و دهم از سال ٨٤ تا ٩١ نیز نشان می دهد در سال ٨٤ تعداد بیکاران جوان ١٥ تا ٢٩ ساله در کشور ١ میلیون و ٩٢٦ هزار و ٨٩٦ نفر از کل ٢ میلیون و ٦٧٤ هزار و ٨٦٦ نفر بوده است. به بیان دیگر در سال اول فعالیت دولت نهم حدود ٧٥ درصد کل بیکاران کشور را جوانان تشکیل داده اند. وضعیت بیکاران جوان از ٨٤ تا ٩١ ! در سال ٨٥ از مجموع ٢ میلیون و ٦٤٢ هزار و ٦٤٨ نفر بیکار کشور ١ میلیون و ٩١٣ هزار و ٦١٧ نفر در گروه سنی ١٥ تا ٢٩ سال بوده و معادل حدود ٧٥ درصد کل کارجویان در این گروه سنی قرار داشته اند. این رقم در سال ٨٦ از کل ٢ میلیون و ٤٨٦ هزار و ٢٣٨ نفر بیکار ١ میلیون و ٨٠٣ هزار و ٩٨٢ نفر بود. در سال ٨٧ تعداد بیکاران کشور ٢ میلیون و ٣٩٢ هزار و ١٧٩ نفر بوده که از این تعداد نیز ١ میلیون و ٧٤٧ هزار و ٣٣٦ نفر جوان بوده اند. از آمار ٢ میلیون و ٨٣٩ هزار و ٩٧١ نفری بیکاران سال ٨٨ نیز ١ میلیون و ٩٢٢ هزار و ٩٨٠ نفر جوانان ١٥ تا ٢٩ سال بوده اند. آمار سال ٨٩ نشان می دهد که از ٣ میلیون و ٢١٨ هزار و ٣٢٩ نفر مجموع بیکاران کشور، ٢ میلیون و ١٩٦ هزار و ٢٣٣ نفر معادل بیش از ٦٨ درصد را جوانان جویای شغل تشکیل داده بود. در سال ٩٠ نیز ٢ میلیون و ٨٧٧ هزار و ٦٠٨ نفر در کشور بیکار بوده اند که از این تعداد ١ میلیون و ٩١٠ هزار و ٧٢ نفر جوان بوده است. به صورت کلی سهم بیکاری زنان نسبت به مردان در سال های فعالیت دولت های نهم و دهم به مراتب بیشتر از مردان و تا ٢ برابر بوده است. نکته حائز اهمیت در آمار ٨ ساله بیکاری کشور این است که با وجود ادعای اشتغال زایی میلیونی و مهار بیکاری در استان ها؛ نرخ بیکاری جوانان ١٥ تا ٢٩ ساله یا همان گروه اصلی جویای کار کشور از ٢٠.٦ درصد در سال ٨٤ به ٢٤.٥ درصد در سال ٩١ افزایش یافته است. بیکاری زنان ٢ برابر مردان! برداشت از آمار ارائه شده این است که نه تنها جوانان در فاصله ٨ سال گذشته امکان چندانی برای ورود به عرصه بازار کار کشور نیافته اند، بلکه در پایان سال گذشته نرخ بیکاری در گروه جوانان ١٥ تا ٢٩ ساله افزایش نیز یافته است. حال ممکن است بخشی از این افزایش مربوط به بالا رفتن تعداد تقاضاهای ورود به بازار کار کشور باشد، اما آنچه که مسلم است اینکه اقدامات موثری برای متعادل شدن عرضه و تقاضای نیروی کار در سال های اخیر با وجود ادعاهای مطرح شده صورت نگرفته است. افزایش ٨.٤ درصدی نرخ بیکاری زنان! با وجود گرایش روزافزون زنان برای ورود به بازار کار کشور، اما نرخ بیکاری در این گروه با فاصله معناداری از گروه مردان قرار دارد. نرخ بیکاری زنان ١٥ تا ٢٩ ساله از ٢٩.٩ درصد در سال ٨٤ به ٣٨.٣ درصد در پایان سال ٩١ افزایش یافته است. نرخ بیکاری زنان این گروه در سال ٨٥ به میزان ٢٩.٥ درصد، در ٨٦ معادل ٢٩.٥ درصد، ٨٧ به میزان ٣١.٨ درصد، در سال ٨٨ معادل ٣١ درصد، در ٨٩ به میزان ٣٩.٧ درصد، در سال ٩٠ نیز ٤٠.٣ درصد و در پایان سال گذشته نیز ٣٨.٣ درصد بوده است. منبع:مهر-١٦ مرداد
