مبارزان کمونیست
اتحاد زنان افغانستان و ایران علیۀ قوانین ضد زن ارتجاع اسلامی
امسال در شرایطی به پیشواز روز جهانی زن می‌رویم که در کنار ادامۀ آسیب‌های کرونا به کار و زنده‌گی عمومی زنان در جهان، میلیون‌ها زن نیز اسیر ارتجاع اسلامی طالبان در افغانستان شدند. در بیست سال حاکمیت رژیم متکی به کمک‌های مالی و نظامی آمریکا و ناتو در افغانستان، اگر چه زنان از حقوق برابر با مردان برخوردار نبودند اما حق آموزش و تا حدی حق کار داشتند؛ اگر چه آزادی پوشش نداشتند اما در شهرهای بزرگ حجاب اجباری نبود. صدای آواز و موسیقی زنان از رادیو و تلویزیون شنیده می‌شد. آمریکا به این شرط که منافعش از افغانستان تهدید نشود اوضاع را برای به قدرت رسیدن دوبارۀ طالبان فراهم کرد و میلیون‌ها زن افغانستان از ابتدایی‌ترین و طبیعی ترین حقوق شان به عنوان فرد انسان محروم شدند، به گونه ای که برای رجوع به ادارات امارت اسلامی طالبان باید یک مذکر همراه داشته باشند. امسال مطرح کردن اسارت زنان افغانستان در دست وحوش آدمکش طالبان و ابراز همبسته‌گی و ستودن شجاعت زنان در اعتراض و تجمع در شهر کابل علیه طالبان بخشی از حرکت و مبارزۀ زنان جهان برای برابری و آزادی است.
در ایران و پس از به قدرت رسیدن ارتجاع اسلامی، زنان ایران در موقعیتی قرار گرفتند که اکنون زنان افغانستان در آن قرار دارند. اندک تفاوت موقعیت زنان ایران در حکومت مذهبی با زنان افغانستان به دلیل تفاوت اسلام خمینی و طالبان نیست، بلکه در مقاومت زنان در ایران است. اگر مقاومت زنان در ایران نمی‌بود ولی فقیه و آخوندهای حاکم بر ایران حتی پیاده روها را نیز زنانه مردانه می‌کردند. به این اعتبار همان اندک تفاوت موقعیت زنان در ایران با افغانستان بدلیل بیش از چهار دهه ایستاده‌گی زنان مقابل اهداف شوم و ضد زن رژیم اسلامی بوده است. تجربیات زنان ایران علیۀ ارتجاع اسلامی به زنان شجاع افغانستان کمک می‌کند تا متحد شوند و علیۀ ارتجاع اسلامی در هر دو کشور مبارزه کنند. زنان در هر دو کشور در زیر سلطۀ ارتجاع اسلامی قرار دارند، علاوه بر ستم طبقاتی ستم جنسیتی نیزبر آن‌ها روا داشته می‌شود.
در کنار ستم جنسیتی دولتی که از طریق مقررات و فرامین ضد زن با اتکا به مبانی ارتجاعی شرع اسلامی بر زنان اعمال می‌شود فرهنگ ارتجاعی و هنجارهای حاکم نیز زمینه ساز قتل زنان و اجحاف بر حقوق آن‌ها است. آدمکشان حاکم زن ستیز در هر دو کشور حامی و مدد رسان همدیگر اند؛ اعترافات اجباری زنان اسیر در کابل نشانگر این پیوند و درس آموزی طالبان از آدمکشان و شکنجه‌گران اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات رژیم جمهوری اسلامی و اتحاد هر دو رژیم علیه زنان است. فریاد “نان کار آزادی” زنان بی‌باک افغانستان در خیابان‌های کابل و شهر های دیگر همان فریادی است که سالهاست از جنبش زنان ایران هم شنیده می‌شود امری که رهایی جنسیتی و طبقاتی زنان، هر دو را تسهیل می‌کند.
سرنگون باد حکومت دینی در ایران و افغانستان
زنده باد هشت مارس روز جهانی زن
زنده باد جنبش نان کار آزادی
اتحاد سوسیالیستی کارگری
سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان
12 اسفند (حوت)؛ 3 مارس 2022
