مبارزان کمونیست
تا زمانیکه جمهوری اسلامی قدرت سیاسی را در دست دارد زندان، شکنجه، اعترافات اجباری و دروغین و اعدام، سرکوب خونین مخالفین و مبارزات بر حق فرودستان ایران ادامه خواهد داشت. بدون سرنگونی حاکمیت جمهوری اسلامی در یک انقلاب آزادی کلیه زندانیان سیاسی میسر نیست!
زندان(شکنجه، اعتراف اجباری/دروغین و اعدام) و جمهوری اسلامی: نمی توانید یکی را بدون پایان دادن دیگری متوقف کنید.
انقلاب، نه چیزی کمتر!
گروه ها و افرادی که با اتکا به توهمات رفرمیستی اعلام کرده که تحت حاکمیت این رژیم جنایتکار ضد بشری “زندانیان سیاسی ایران همین اکنون آزاد” شوند، کاری مگر به تعویق انداختن فرایند انقلاب کردن در ایران و جهان را نکرده و نمی کنند!
ماشین اعدام و زندان و شکنجه جمهوری اسلامی ظرف ۴۲ سال گذشته متوقف نشده است، بلکه کارائی اش در خدمت نظام ضد بشری سرمایه داری بیشتر شده است. این تازگی ندارد که جنبش حق طلبانه و آزادیخواهی ایران ظرف ۴ دهه گذشته در حالت اضطراری در افشای جنایتهای روزافزون این نظام قرار دارد.
جهتگیری انترناسیونالیسم پرولتری حتی در انتخاب تاکتیک از سوی هر جریان کمونیستی باید انقلابی باشد و نه رفرمیسمی! تاکتیک سنتز نوین کمونیسم از سوی کمونیستهای انقلابی باید در خدمت پیشبرد انقلاب برای رسیدن به هدف نهایی کمونیسم باشد و نه در تضاد با آن!
دگماتیسم دشمن انترناسیونالیسم پرولتری است، دگماتیستها و سکتاریستها تحت عنوان “سنتز نوین” در کار انقلاب و نه چیزی کمتر! و پیوستن توده های تحت ستم به انقلاب اخلال بوجود آورده و می آورند، و به آن زیانهای جبران ناپذیری رسانده اند، و نیاز است که با این گرایش راست روانه رفرمیسمی مبارزه اصولی و جدی شود.
برای آزادی زندانیان سیاسی در ایران و سراسر جهان باید مبارزه مشترک با جهتگیری انترناسیونالیسم انقلابی پرولتری برای رسیدن به منافع اساسی بشریت تحت ستم در جهان کرد و نباید در مقابل سرکوب و زندانی مخالفین نظام سرمایه داری-امپریالیستی در هیچ کجای جهان از جمله در جامعه و نظام سرمایه داری ایران(تحت حاکمان بنیادگرای مذهبی ارتجاعی و منسوخ تاریخی جمهوری اسلامی) سکوت و عقب نشینی کرد، مبارزه و جدال واقعی برای ازادی زندانیان سیاسی ایران نمی تواند رفرمیستی و در چارچوب حاکمیت مرتجع به پیش برود، ممکن است با اتکا به رفرمیسم در کوتاه مدت تاثیر گذار باشد اما در درازمدت به ضد خویش تبدیل میشود و رفته رفته آزادیخواهان واقعی به این درک خواهند رسید که بنای چنین کارزارهایی از ریشه ناصحیح و غیرعلمی و رفرمیسمی بوده است. هر گونه کارزاری که پایه و شالوده اش رفرمیسمی باشد صرفا می تواند گروها و افراد رفرمیسم و اصلاحطلب را به خود جلب کند و نمی تواند راهگشای واقعی برای انقلاب و رهایی واقعی باشد و مهمتر آنکه نمی تواند انقلابیون را به خود جلب کند و یا به ارتقاع سطح آگاهی توده های تحت ستم ناآگاه که نیاز است برای جلب و بسیج کردنشان با ایده های ناصحیح و رفرمیسمی شان مبارزه اصولی و دلسوزانه ولی جدی کرد، منتهی شود.
بدون در نظر گرفتن ریشه این جنایت‌ها و زندانی، شکنجه، اعتراف اجباری/دروغین و اعدام‌ها و سرکوب خونین مبارزات بر حق توده های تحت ستم ایران غیره، نمیتوان ذره‌ای کار را به پیش برد و قدم از قدم برداشت.
تنها راه حل انقلاب است و بس! بقیه گزینه ها در تحلیل مزخرف و نا صحیح است و با واقعیت عینی خوانی ندارد.
چنین درخواست هایی به مثابه التماس کردن از قصاب برای سلاخی نکردن دام‌ها است.
این سیستم و رژیم بدون جنایت نمیتواند سر پا بایستد چرا که در تار و پود این سیستم همواره جنایت و جنگ و قتل و زندان و اعدام نهادینه شده.
پس تا زمانی که سر مار را که سیستم سرمایه‌داری است را قطع نکنیم نمیتوانیم به اینها خاتمه بدهیم.
کمونیستهای معتقد به سنتز نوین کمونیسم در ایران سالهاست که به فرایند نوین از انقلابات پرولتری پیوسته اند و آنرا با رویکرد علمی به پیش میبرند و هرگز از پیشبرد انقلاب کمونیستی با اتکا به استراتژی، تاکتیک و انترناسیونالیسم انقلابی عقب نشینی نمیکنند.
سرنگونی کلیت نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی هم مطلوب، هم ممکن و هم ضروری است.
۱۰ مهر ۱۴۰۰- ۲ اکتبر ۲۱۲۰
گروه کمونیستهای انقلابی سنتز نوین کمونیسم در ایران
