مبارزان کمونیست
این بار برزیل
فراخوانی دیگر برای تعرض کمونیستی به وضع موجود
علی جوادی
این بار برزیل شاهد اعتراضات گسترده جوانان و مردم زحمتکش به پا خواسته بود. علیه سیاست فقر و فلاکت. علیه گرانی و تورم. علیه سیاست ریاضت اقتصادی. اعتراضات از سائوپولو آغاز شد اما بسرعت شهرهای بزرگ برزیل را در بر گرفت. اعتراضات از افزایش قیمت وسایل حمل و نقل عمومی آغاز شد اما به سرعت تمامی ابعاد وضع ناهنجار زندگی کارگر و مردم زحمتکش را در برگرفت. ویژگی های عمومی این شرایط را باید مورد بررسی قرار داد.
واقعیت این است که ما اکنون در بطن یک دوره پر تلاطم در جهان قرار داریم. اعتراضات در قلب اروپا و خاورمیانه و شمال آفریقا و ترکیه و برزیل گوشه ای از این تحولات تاریخی دورانسازند. دوران تغییر و تحولات سترگ و تاریخی٬ دوران بیداری و بخود آمدن و بپاخواستن آغاز شده است. بورژوازی جهانی فاقد یک چشم انداز و چهارچوب روشن و انسجام فکری و سیاسی است. سرمایه داری دچار بحران عمیق اقتصادی است. به لحاظ ایدئولوژیک ورشکسته و فاقد مشروعیت سیاسی است. حکومتهای رنگارنگ سرمایه در گوشه و کنار جهان زیر ضربات مهلک توده های کارگر و مردم زحمتکش و جوانان قرار دارند. در این شرایط بر واقعیات مهمی باید تائید کرد :
ابعاد مشقت و فقر و محرومیتی که بر کارگر و انسان زحمتکش و فاقد مالکیت تحمیل میشود بار دیگر جامعه بشری را به جستجوی راه حلی برای خلاصی از این وضعیت نکبت بار انداخته است. راه حل های کلاسیک بورژوایی مبنی بر تحمیل بار بحران سرمایه و زدن خدمات و مزایای اجتماعی و تشدید استثمار نه تنها تاکنون قادر به خروج سرمایه از بحران اقتصادی نشده بلکه عملا با مقاومت توده های مردم زحمتکش در مراکز مهم جهانی مواجه شده است. این اعتراضات ابعاد گسترده تری بخود خواهند گرفت. در بخشهایی کل سیستم اقتصادی سیاسی موجود زیر ضرب قرار دارد و ما شاهد جنبشهایی عظیم برای سرنگونی نظامهای موجود هستیم. در بخشهای دیگری هدف اعتراضات در هم شکستن سیاستهای ریاضت کشی اقتصادی بورژوازی و مبارزه برای اصلاح و تغییر وضع موجود است. وضعیت حاضر اما بیش از هر زمان بر ضرورت و مطلوبیت انقلاب کارگری برای پایان بخشیدن به اسارت و انقیاد اقتصادی و سیاسی بشر٬ تاکید میکند. در این شرایط کمونیسم کارگری میتواند و باید به عنوان آلترناتیو نجات بخش جامعه در راس اعتراض برای تغییر قرار گیرد.
بر خلاف دورانهای گذشته که جنبشهای غیر کمونیستی غیر کارگری از قبیل سوسیال دمکراسی٬ انواع سوسیالیسم های بورژوایی٬ جنبشهای خلقی و ضد امپریالیستی عملا اعتراضات توده های کارگر و مردم زحمتکش را در چهارچوب کشمکشهای بخشهای مختلف طبقه حاکمه و مناسبات بورژوایی به بند می کشیدند٬ امروز با بن بست و شکست و بى افقى این جنبشها٬ تقابل کارگر و سرمايه بيش از هر زمان و با شفافيت و گسترده خود را به صحنه سياسى در اقصى نقاط جهان تحميل کرده است. بار دیگر نشان داده شده است که جنبشهای بورژوایی مانند سوسیال دمکراسی٬ لیبرالیسم و دمکراسی غربی پاسخی برای این اوضاع ندارند. سر در گمی ویژگی این دورانشان است. دوره کنونى٬ دوران تعرض مستقیم و راديکال و سوسیالیستی کارگری است. نظم موجود نظر به خصلت سرمایه دارنه اش مورد نقد است. جدال کار و سرمایه در محور مبارزات و کشمکشهای جاری قرار گرفته و عملا به نیروی پیشبرنده تحولات کنونی در جهان تبدیل شده و مهر خود را بر هر کشمکش سیاسی عمده عصر ما کوبیده است.
در این دوران کمونیستها میتوانند و باید پاسخ و “نه” خود به وضع موجود را در اشکال مختلف به “نه” و اعتراض کارگر و بشریت متمدن برای “تغییر” تبدیل کنند. کمونیسم کارگری باید کاری کند تا توده های مردم جستجوگر پاسخ خود را در نقد مارکس از نظام سرمایه داری پیدا کنند. این دوره٬ دوره تعرض مستقیم کمونیستی است. یکبار دیگر دوران تعرض گسترده مارکسیستی و کمونیستی کارگر در سطح جهانی به نظام سرمایه داری فرا رسیده است. کمونیسم کارگری میتواند و باید در قامتی اجتماعی و بدون تخفیف پا به میدان اصلی نبرد سیاسی و طبقاتی جاری بگذارد. باید جنبشهای دیگر را از زاویه پاسخ کمونیسم کارگری عمیقا نقد کرد. میتوان و باید پرچم کمونیسم کارگری مارکس و منصور حکمت را با شفافیت به اهتزاز در آورد و مطلوبیت و ضرورت پاسخ کمونیسم کارگری به وضع موجود در تمایز با سایر آلترناتیوها را برجسته و بر ویژگی های پایه ای این جنبش تاکید کرد .
جهان دستخوش تلاطمات وسیع سیاسی و اجتماعی است. چهره سیاسی و اقتصادی جهان در حال تغییر است. معادلات پیشین در هم ریخته است. کارگر و بشریت متمدن و معترض در جستجوی پاسخ است. اعتراض و تغییر وضع موجود یک مولفه قوی و ریشه دار در شرایط کنونی است. کمونیسم کارگری باید به پرچمدار عملی امید و اعتقاد انسانهای بیشمار در ساختن یک آینده بهتر٬ یک جهان بهتر٬ بدست خود انسانها تبدیل شود.
