مبارزان کمونیست
فراخوان همبستگی بینالمللی
با کمپین ۱۴۰۰ (۲۰۲۱) اعتصاب سراسری کارگران نفت و گاز و پتروشیمی
موج اعتصاب کارگران شرکت‌های پیمانی و پروژه‌ای در بخش های نفت، گاز و پتروشیمی همچنان در حال گسترش است. ابتدا در ۲۸ خرداد ماه ۱۴۰۰ کارگران رسمی نفت در پایانه نفتی خارک اعتصاب کردند. سپس در۲۹ خرداد هنگامی که کارگران پیمانی محروم از قرارداد رسمی و دائمی کار در نیروگاه بیدخون زیر گرمای ۵۰ درجه سانتیگراد دست از کار کشیدند و اعتصاب گسترش یافت که هر روز دامنه دارتر و سراسری می‌شود.
افزایش دستمزدها و پرداخت به موقع آن، ایمن سازی محیط کار، تغییر در نوبت کار به صورت ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی، لغو قوانین برده‌داری مناطق ویژه اقتصادی(Free trade zone) و برچیدن شرکت های پیمانی – این دلالان نیروی کار انسانی- از جمله خواسته های کارگران اعتصابی است.پرداخت نشدن بخشی از دستمزد کارگران با وجود پایان یافتن مدت قرارداد و نیز کسر حق بیمه از دستمزد کارگران و عدم ارسال لیست بیمه‌ها به سازمان تامین اجتماعی،به روال عادی فعالیت شرکت های پیمانی تبدیل شده است.
تا امروز سه شنبه,۲۹ ژون ۲۰۲۱
بیش از ۷۰ شرکت به موج اعتصابی پیوسته‌اند. دستکم تا این لحظه شش ارگان صنفی کارگری از جمله سندیکاهای کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران اتوبوسرانی تهران، اتحاد بازنشستگان و فرهنگیان اسلامشهر نیز در بیانیه‌ی مشترکی به پشتیبانی از این اعتصاب پیوستند.
کارگران شرکت گاما در پایانه جاسک، کارگران شرکت سازه پاد در پتروشیمی بوشهر، مهندسان پرتونگار در عسلویه و آبادان، پیشتازان آریا و پیشگامان فنون فارس نیز ضمن حمایت از «کمپین ۱۴۰۰» به اعتصاب پیوستند و اعتصاب در هشت استان استراتژیک کارگری و صنعتی ایران به امواج فراگیر و فزاینده اعتصاب پیوسته‌اند.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در ادامه بیانیه‌های نخست و دوم خود، در بیانیه سوم بر «اتحاد کارگران» پافشاری کرده است. بیانیه سوم، از توطئه کار فرمایان، مقام‌های حکومتی و امام جمعه اشاره کرده و کارگران را از توطئه‌های حکومتی هشدار داده است. بیانیه شورای سازماندهی اعتصاب، گسترش و سراسری شدن اعتصاب را سلاح کوبنده‌ی کارگران در برابر تهدیدات حکومتی خوانده و پاسخ تهدیدات و
«اخراج کارگران» را در اتحاد و همبستگی و سراسری شدن اعتصاب اعلام کرده است.
در این بیانیه شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت به «توطئه کارفرمایان» برای
اخراج کارگران اعتصابی، می‌افزاید: «که در برخی مناطق نفتی ما کارگران در محیط کار و خوابگاه‌هایمان باقی
مانده‌ایم، اما «کارفرمایان با قطع آب و غذا و دسترسی به سرویس برای رفتن به شهر و تهیه
نیازهای غذایی‌مان دارند فشار می‌آورند که خوابگاه‌ها را تخلیه کنیم.» قطع غذا و آب و تهویه زیر گرمای ۵۰ درجه سانتگیراد و موج کرونا، عناصر و کارگزاران حکومتی از جمله امام جمعه‌ها و دیگر عوامل حکومتی، ماموریت یافته‌اند تا با دلسرد کردن کارگران، به ایجاد تفرقه و فریبکاری دست بزنند.
بیانیه شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، آشکار می‌سازد که کارگران اعتصابی را
«به‌طور ضمنی تهدید کرده‌اند که نباید تجمعی صورت گیرد و اگر تجمع شود موضوع از سطح مطالبه‌گری
فراتر رفته و سیاسی می‌شود و تاکید اکیدشان بر پرهیز از کشاندن اعتراض به خیابان بوده است.»
بیانیه کارگران هشدار می‌دهد که «این اخبار تاکیدی بر حفظ اتحاد وهمبستگی سراسری ماست و در عین حال تاکید بر این است که خواست بازگشت به کار کارگران اخراجی نفت را باید به لیست مطالبات‌مان اضافه کنیم.»
و «باید در مقابل همه این تعرضات متحدانه بایستیم. اخبار توطئه‌گری کارفرمایان را وسیعا رسانه‌ای کنیم و در برابر هر تعرضی سراسری بایستیم.»
بیانیه شورای سازماندهی اعتصاب کارگران روشنگری می‌سازد که «تحت عنوان اینکه باید کار خود را در پروژه تمام کند و بعد اعتصاب کند، تهدید به اخراج می‌کنند، باید پاسخ این باشد که اعتصاب ما سراسری است و ما به
شرط و شروط شما تن نمی‌دهیم و اگر اخراج‌مان کنید با اعتراض چندین هزار کارگر نفت که وارد اعتصاب
شده اند طرف خواهید بود.»
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران در بیانیه سوم خود اعلام می کند که اگر تا مرداد
ماه، پاسخ نگیریم، در اشکالی گسترده‌تر اعتراض خود را به پیش خواهیم برد.
و «ما بر سر خواست‌هایمان ایستاده‌ایم. دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲
میلیون باشد و میزان رده‌های مختلف مزدی باید بنا بر تخصص کارگر و در هماهنگی با خود کارگران تعیین
شود.» ضمن اینکه «دستمزدها باید به‌موقع پرداخت شوند و ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی مطالبه فوری
ماست.» شورای سازماندهی اعتراضات می‌افزاید: ما با این خواست‌ها «کاری می‌کنیم که دست پیمانکاران کوتاه شود و قوانین ویژه اقتصادی و پادگانی در محیط‌های کارمان» کوتاه شود.
در شرایطی که اعتصاب سراسری تر می‌شود، شش تشکل شامل سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، گروه اتحاد بازنشستگان، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، کانون صنفی فرهنگیان اسلامشهر و اتحاد بازنشستگان در بیانیه مشترکی از اعتصاب کارگران صنعت نفت، گاز و پتروشیمی پشتیبانی کردند.
بیانیه مشترک اعلام می‌کند که «اعتصاب سراسری، متحد و نیرومند کارگران پروژه‌ای و پیمانکاری صنایع نفت و پتروشیمی محصول مطالبات و اراده مشترک آنها برای دستیابی به خواست‌هایشان، همچنین به میدان آمدن کارگران رسمی و اعلام پشتیبانی از خواست‌های مشترک همدیگر، همچون سیل خروشانی به راه افتاده و پرتوان ادامه دارد.
ده‌ها سندیکا، اتحادیه، فدراسیون و کنفدراسیون کارگری در جهان در بیانیه مشترکی که روز دوشنبه ۷ تیر منتشر شد، از اعتصاب سراسری کارگران پیمانکاری و پروژه‌ای نفت، گاز و پتروشیمی در بیش از ۶۵ شرکت اعلام پشیتبانی کردند. این تشکل‌های عضو «شبکه بینالمللی سندیکایی همبستگی و مبارزه»، در بیانیه خود، همراه با اعلام پشتیبانی از کارگران ایران، از شورای سازماندهی اعتصابات کارگران پیمانی نفت نیز پشتیبان کرده‌اند.
این همبستگی بینالمللی کارگری از جمله از کشورهای برزیل، اسپانیا، فرانسه، ایتالیا، بورکینافاسو، اندونزی، الجزایر، هائیتی، سنگال، پاکستان، ترکیه و السالوادور هستند.
پیش از این اعلام همبستگی طبقاتی و بینالمللی، اتحادیه عمومی کارگران بخش نفت و گاز عراق، فدراسیون بینالمللی کارگری اینداستریال و پلت‌فرم سندیکای‌های کارگری سوئد از اعتصاب‌های کارگران نفت اعلام همبستگی و پشتیبانی کرده بودند. ما همبستگی خود را با کارگران اعتصابی در شرکت های پیمانی نفت،گاز و نیروگاها اعلام می داریم، از خواست‌های به حق آنان پشتیبانی می‌کنیم و بنا به وظیفه خود از تشکل های بینالمللی کارگری می خواهیم که از مبارزات کارگران به پا خاسته در ایران پشتیبانی کنند.
دفتر روابط بین‌الملل حزب کمونیست ایران ۲۹ ژوئن ۲۰۲۱
Ask for international solidarity
Countrywide Strike of Oil, Gas and Petrochemical Workers Continues In Iran
The wave of strikes by temporary and contract workers in the oil, gas and petrochemical sectors in Iran continues to spread. First, on June 19, official oil workers went on strike at the Khark oil terminal. Then, on June 20, contract workers at the Bidkhoon power plant, deprived of a formal and permanent work contract and under the heat of 50 degrees Celsius, went on strike and the strike spread, becoming more widespread day by day.
Increase of wages and paying them on time, workplace safety, organisation of working time on the basis of 20 days of work and 10 days of rest, repealing the free trade zone slavery laws and dismantling contract companies – these human labor brokers – are among the demands of the striking workers. Unpaid wages, despite the end of the contract period and the deduction of insurance premiums from workers’ wages and failure to send the list of insurances to the Social Security Organization, has become a normal routine of contract companies.
So far, more than 70 companies have joined the strike, dubbed “Campaign 1400” in reference to the current Iranian calendar year 1400. Haft Tappeh sugarcane workers’ union, Tehran bus workers’ union, Coordinating Committee To Help Workers’ Organisations, Retirees and Cultural Workers Union, National Steel Group workers, leading students of Isfahan University, a group of sixteen organizations, workers and activists from the city of Sanandaj (Kurdistan province), and many leftist and communist parties have so far announced their solidarity and support for the strikes.
Workers of Gamma Company in Jask terminal, workers of Sazeh Pad Company in Bushehr Petrochemical Company, radiologists in Assaluyeh and Abadan, as well as many other workers in eight strategic labor and industrial provinces of Iran have joined the continuous and spreading strike, while stating their support for “Campaign 1400”.
Following its first and second statements, the organizing committee of the strikes issued its third statement, emphasizing on “workers’ unity”. The third statement referred to the conspiracy of employers, government officials and the Friday prayer leaders (Imams), and warned workers against government conspiracies. The statement of the organizing committee called for the expansion and generalization of the strike as a striking weapon against the government’s threats, and reiterated that response to these threats and “expulsion of workers” come from workers’ unity and solidarity and the expansion of the strike.
The statement adds: “In some oil areas, where we workers have remained in our workplaces and dormitories, employers have cut off water, food and access to transportation services that we could take to the city and buy food, in an attempt to force us to evacuate the “dormitories” (workers shelters).” Cutting off food, water and ventilation in the heat over 50 degrees Celsius and while facing the corona wave, government elements and agents, including Friday prayer leaders and other government agents, have been tasked with creating discord and deception by discouraging workers.
The statement also reveals that striking workers “have been implicitly threatened not to hold rallies and that if they did, the issue would go beyond normal labor demands and becomes political, and also not to take the protests to the streets.”
The workers’ statement warns that “This news emphasizes the preservation of our countrywide unity and solidarity, while at the same time emphasizing that we must add the demand for re-hiring the fired workers to our list of demands.” “We must stand united in the face of all these attacks, reveal employers’ conspiracies widely to the media and stand against any aggression against the workers in any part of the country.”
The organizing committee of the strikes states in its third statement that if our demands are not met by August, we will protest in a wider form. “We stand by our demands. No worker should be paid less than 12 million tomans (about $500 at current exchange rate) a month, and the amount of different wage categories should be determined according to the worker’s expertise and in coordination with the workers themselves.”, meanwhile “Wages must be paid on time, and 20 working days and 10 days off are our immediate demands.” The statement adds: “With these demands, we make sure that contractors take their hands off our lives and put an end to the special economic and barracks laws ruling our workplaces”.
In a joint statement issued on Monday (July 28th 2021), dozens of syndicates, labor unions, federations and confederations around the world stated their support for the strike of the contract and temporary oil, gas and petrochemical workers in Iran. In the statement, these member organizations of the International Labour Network of Solidarity and Struggles, announced their support for both Iranian workers, as well as for the organizing committee of the strikes. This international worker solidarity comes from different countries including Brazil, Spain, France, Italy, Burkina Faso, Indonesia, Algeria, Haiti, Senegal, Pakistan, Turkey and El Salvador.
Prior to this declaration of class and international solidarity, the General Union of Iraqi Oil and Gas Workers, the International Federation of Industrial Workers as well as labor unions in Sweden had expressed their solidarity and support for the oil workers’ strikes.
We express our solidarity with the striking workers in the oil, gas and power companies, support their just demands and call on the international labor organizations to support the struggles of the workers in Iran.
Bureau of International Relations of the Communist Party of Iran
30 June 2021
.
