مبارزان کمونیست
پروندهسازی علیه وکیل کارگران هفت‌تپه محکوم است !
این روزها کارگران هفت‌تپه خلع‌ید از بخش خصوصی و مالکین شرکت هفت‌تپه (اسد بیگی و رستمی) را جشن می‌گیرند، چرا که لغو خصوصی‌سازی خواست کارگران و حاصل مبارزه‌ی آنان طی پنج سال گذشته بوده است. کارگران شرکت نیشکر هفت‌تپه با اتحاد و مبارزات چندساله‌ی خویش، از تجمعات اعتراضی تا اعتصابات طولانی، لغو خصوصی‌سازی را در راس مطالباتشان قرار دادند و برای آن هم هزینه های گزافی پرداختند. در این مبارزه، سندیکای هفت‌تپه و نمایندگان کارگران دائما تحت فشار و اذیت و آزار نیروهای امنیتی بودند. بسیاری از کارگران، زندانی و شکنجه و از کار اخراج شدند. و نیز تعدادی ازحامیان مبارزات هفت‌تپه دستگیر و شکنجه شدند و کسانی مثل سپیده قلیان کماکان زندانی هستند. اکنون که گام اولیه‌ی این مبارزات به ثمر رسیده است، نهادهای حکومتی علیه وکیل کارگران نیشکر هفت‌تپه (خانم فرزانه زبلایی) را تحت فشار قرار داده‌اند. سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه طی اطلاعیه‌ای با عنوان «دست از پروندهسازی بردارید!» این فشارها را محکوم کرده و خاطر‌نشان کرده است: این اقدامی علیه تمامی کارگران هفت‌تپه است.
خانم فرزانه زبلایی، وکیل دلاور کارگران هفت‌تپه، با وجود فشارهای طاقت‌فرسا وکالت کارگران هفت‌تپه را به عهده گرفت ودر تمامی مراحل در رد توطئه و پروندهسازی برای کارگران هفت‌تپه به‌ویژه در مقابل مالکین خصوصی هفت‌تپه از هیچ تلاشی دریغ نکرد. در چنین شرایطی است که اکنون برای وکیل کارگران هفت‌تپه پروندهسازی می‌شود. بدون شک کارگران هفت‌تپه وکیل خود را تنها نخواهند گذاشت و ما فعالین «نهادهای همبستگی با جنبش کارگری» نیز به سهم خود از هیچ اقدامی دریغ نخواهیم کرد. دوستان و نهادهای بین‌المللی که مبارزه‌ی برحق کارگران هفت‌تپه را به‌رسمیت می‌شناسند، قطعا از خانم فرزانه زبلایی وکیل کارگران هفت تپه نیز حمایت خواهند کرد.
13 مه 2021
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور
.solidarityciwm@gmail.com
دو خبر تکمیلی:
– مقامات قضایی طی حکمی فرزانه زیلابی را برای 6 ماه از شغل قضاوت ممنوع کرده اند (ممنوع الکار) !
– 366 وکیل مدافع در حمایت از فرزانه زیلابی، به حکم صادره اعتراض کرده و خواهان لغو بی قید و شرط و عدم پیگرد ایشان شده اند.
اسماعیل بخشی: بهره‌برداری انتخاباتی از هفت‌تپه ممنوع – تشکلی داشتیم که آن را زندگی کردیم
یک فعال کارگری هفت‌تپه گفت: حداقل ۲۰ تا ۳۰ نفر از کارگران داشتیم که دور هم جمع می‌شدند و تعداد بسیار زیادی در بدنه به این افراد وصل می‌شدند و تشکل سلسله مراتبی به صورت عملی در هفت‌تپه ایجاد شده بود. حالا اگر اسمی ندارد، خب نداشته باشد. ما به دنبال نمایش و ساختار ویترینی نبودیم.
گزارش رسانه ای شده بتاریخ 25 اردیبهشت:کارگران هفت‌تپه ۵ سال روی خواسته‌ای پافشاری کردند که حالا تیتر جراید شده؛ «کارفرمای کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه خلع ید شد.» اکنون که یکی از مطالبات کارگران تحقق یافته، باید بدانیم آن‌ها چه تفسیری از جشن و شادی امروزشان دارند و مسیر و اهدافشان را چطور ترسیم می‌کنند. مسیری که بار‌ها اعتراضات یک ماهه و بیشتر را در خود گنجانده و کارگرانی در این مسیر از کار اخراج شده‌اند. مطالبه‌گری و تحقق خواسته کارگران آنقدر مهم بود که خیلی‌ها در تحلیل شرایط جنبش کارگری آن به گونه‌ای تفسیر کرده و راه پیش روی کارگران را ترسیم کردند. از این رو با اسماعیل بخشی، فعال کارگری هفت‌تپه درباره سرنوشت هفت‌تپه، محتوای مطالبات و تشکل‌یابی کارگران مصاحبه کردیم که در ادامه می‌خوانید:
*کارگران هفت‌تپه روزهای متمادی اعتصاب و اعتراض را با هدف خلع ید از کارفرما و بازگشت شرکت به زیرمجموعه دولتی و کنترل کارگران بر تولید انجام داده‌اند. در این راه برخی از کارگران از جمله شما از کار بیکار شدید یا برایتان پرونده‌های قضایی گشوده شد، اما در نهایت به این هدف رسیدید. شما به عنوان یکی از فعالان کارگری در هفت‌تپه ویژگی اصلی حرکت کارگران در هفت‌تپه را چه می‌دانید؟
– ما برای مطالبه‌گری در هفت‌تپه فقط با اسدبیگی‌ها مبارزه نمی‌کردیم بلکه با یک سیستم تو در تو و دارای قدرت و ثروت و رسانه از صداوسیما، گرفته تا مسئولان شهری و استانی و قوه قضاییه مواجه بودیم که حامی کارفرما بودند. در روزهای اولی که کارفرمای خصوصی هفت‌تپه معرفی شد، همین حمایت‌ها منجر شد تا عملاً او را فرد مقدسی معرفی کنند که نقد به او برخی مسئولان را برآشفته می‌کرد. می‌گفتند بعد از مدتی بالاخره یک سرمایه‌دار آمده و هفت‌تپه را خریده، بنابراین باید سکوت کرد. در ابتدای تلاش‌ها و مبارزات هفت‌تپه زمانی طول کشید تا بگوییم می‌توان این افراد را نقد کرد.
صداوسیما تا لحظات آخر برای کارفرمای هفت‌تپه برنامه پخش می‌کرد. حدود ۸ تا ۹ طرح توسعه نیشکر در خوستان وجود دارد که خوب کار می‌کنند و تولید دارند. صداوسیما حتی یک برنامه در ثنای این طرح‌ها پخش نکرد، اما برنامه‌های زیادی در این مدت برای هفت‌تپه روی آنتن برد. صداوسیما فقط یکی از رسانه‌هایی بود که خبر و برنامه حمایتی از کارفرمای هفت‌تپه منتشر کرد. فضای رسانه‌ای به گونه‌ای بود که گویی کارگران بودند که تولید را در هفت‌تپه نابود کرده بودند.
در چنین فضایی واقعاً باید پرسید چه شد که پیروز شدیم. چون این توفیق راحت به دست نیامد. رمز این حرکت به اعتقاد من درک رنج مشترک، رفاقت، اتحاد، ایستادگی روی خواسته‌ها از طریق متشکل شدن کارگران هفت‌تپه بود. کار جمعی و شورایی حرکت کردن برای گرفتن نتیجه بسیار مهم بود. ما ادعا نمی‌کنیم که این دستاورد پایان راه بوده است. اما ما در مسیر تاریخی مطالبه‌گری‌مان به پیروزی ارزشمندی رسیدیم. چراکه هر زمان در جامعه طبقاتی با شکاف‌های عمیق طبقاتی زندگی می‌کنیم، تلاش و مبارزه انتهایی ندارد.
کارگران با دست خالی حرکت کردند؛ نه ثروتی داشتند و نه قدرت هیچ نهاد دولتی و قضایی را پشت خود داشتند. فقط و فقط خودمان بودیم و حمایت مردم، دیگر کارگران، دانشجویان، معلمان و خبرنگاران شریف و مستقل. وقتی ما با این بضاعت کم و این ابزار‌های مستقل بتوانیم به خواسته‌ای برسیم، برایمان خیلی شیرین است. کارگران هفت‌تپه گام بزرگی برداشتند. ما در راه رسیدن به مطالباتمان گام‌ها را می‌شماریم؛ آن‌ها را جشن می‌گیریم. این یک گام خیلی بلند بود. در این شرایط پیروز شدن واقعاً لذت‌بخش است.
*خیلی‌ها از اسم هفت‌تپه استفاده کردند و ادعا می‌شد که پیگیر مسائل و مشکلات این واحد هستند. خلع ید از کارفرمای هفت‌تپه از قضا نزدیک به انتخابات رخ داد. در این بین نگاه دو دسته قابل بررسی است. برخی تلاش‌های کارگران را نادیده گرفتند تا بگویند این اتفاق در آستانه انتخابات یک کارکرد سیاسی برای عده‌ای دارد و کارگران نباید خیلی خوشحال باشند. چون بعد انتخابات که آب‌ها از آسیاب بیفتد همه چیز به حالت قبلی برمی‌گردد. برخی دیگر هم با همین استدلال از سوی دیگر خواستند تا این اتفاق را تاثیرگذاری قوه قضاییه بنامند که از قضا کاندید انتخابات ریاست جمهوری هم شده است. شما و کارگران دیگر چطور به موضوع نگاه می‌کنید؟
– برخی شاید دلسوزانه می‌گویند هفت‌تپه نباید در دام مصادره کنندگان بیفتد. حالا که کارگران موفق شدند، خلع ید را عملیاتی کنند، همه می‌خواهند خودشان را سهیم کنند. ما نقد‌ها و تذکرات را روی چشم می‌گذاریم. اما از این جنبه هم نگاه کنیم که ماجرای هفت‌تپه به گونه‌ای شده که همه می‌خواهند خود را در آن سهیم کنند. کارگران هفت‌تپه به حدی ایستادگی کردند که بر تمام رسانه‌هایی که پول داشتند و مطالبات کارگران را زیرفرش می‌کردند، فایق آمدند. کارگران هفت‌تپه از هر طریقی که به دستشان رسید صدای خودشان را به کف جامعه رساندند و حتی آن را جهانی کردند.
کارگران کاری کردند که همان افرادی که مقابل ما بودند؛ علیه ما چه مصاحبه‌ها می‌کردند و مستند‌ها علیه ما می‌ساختند، تمام حرکاتشان شکست خورد و ما با دست خالی از نظر رسانه‌ای موفق شدیم افکار عمومی را به سمت خود جلب کنیم. آن‌ها افرادی هستند که هر موضوعی را در جامعه می‌خواهند مصادره به مطلوب کنند. یکی از کاندیدا‌ها شعاری که مادادیم، شعار انتخاباتی خود کرد. ما را به خاطر همان شعار تا کجا‌ها که نبردند. چه بلایی بر سر ما آوردند، حالا خودشان شعارمان را تکرار می‌کنند.
تذکرات به جای خود، اما عده‌ای گفتند داستان خلع ید هفت‌تپه از اساس برای این بوده که در جریان انتخابات برای برخی نفع داشته باشد. کارگران قطعاً این نگاه را رد می‌کنند. کسیکه ۵ سال زحمت و مبارزه و مطالبه‌گری ما در راه این هدف را ندیده و حکم می‌دهد، قضاوت نادرستی دارد. تمام کسانیکه این نگرانی را دارند که هفت‌تپه برای انتخابات مصادره شود، ارجاع به روز جشن کارگران هفت‌تپه می‌دهم. در این روز در سخنان سخنرانان که کارگران بودند، حتی یک جا نام انتخابات برده نشده است، بلکه به اهداف روز اولشان پا فشاری کردند. بنر‌های کارگران هفت‌تپه در روز جشن هیچ اشاره‌ای به انتخابات یا حمایت از فردی ندارد؛ بنابراین جشن و حرکت کارگران انتخاباتی نبوده و نیست.
من به هر دو طیفی که یکی نگران بهره‌برداری‌های سیاسی و انتخاباتی است و دیگری به دنبال بهره‌برداری انتخاباتی، می‌گویم که این گفته کاملاً ضداخلاق و توهین به شعور کارگران هفت‌تپه است. این ۵ سال هیچکدام از این طیف نبودند. این مدتی که ما اخراج شدیم و پرونده قضایی داشتیم. اگر کسی یا جریانی بخواهد از رنج کارگران هفت‌تپه سو استفاده کند، کارگران مقابلشان می‌ایستند.
*سرنوشت هفت‌تپه برای خیلی از کارگران مهم است. برخی کارخانه‌ها بعد از بازگشت کارخانه به دولت هنوز در پیچ و خم و مشکلات تولیدی و حقوق کار هستند؛ از جمله هپکو و کشت و صنعت مغان. در واقع واگذاری به دولت راه حل اصلی مشکلاتشان نبوده است. پس شما چرا این راه را رفتید و راهکار اصلی در مقطع فعلی از نظر کارگران هفت‌تپه چیست؟ درباره هدف و رویکرد کارگران هفت‌تپه بیشتر توضیح می‌دهید؟
– در ابتدای امر باید توجه کرد، لزوماً دو شرکت با هم قابل مقایسه نیستند. هفت‌تپه واقعاً پتانسیل رشد دارد. زمین‌ها، نیروهای متخصص، مدیران حرفه‌ای متخصص و باسابقه ما به گونه‌ای است که ما در حوزه‌های فنی و تخصصی مشکلی نداریم. اینکه شرکت دولتی شود، باز هم ضرر می‌بینیم، کاملاً حرف درستی است و ما در مصاحبه‌ها گفته‌ایم. در حال حاضر یک دولتی بر سر کار است که قدرت نیز دارد. چه بخواهیم این دولت روی کار باشد و چه نباشد. بخش خصوصی ویرانگر از حمایت همین دولت کارخانه‌ها را به دست گرفتند و این دولت به ما خسارت زد و الان باید مشکلی را که خود در آن سهم داشته، جبران کند. اینطور نیست که خسارتی به شرکت زده شده و اموال عمومی اختلاس شده و الان همه به روزهای اول بازگردیم. پیش از خصوصی‌سازی تا زمانی که مدیریت تمام بخش‌های هفت‌تپه به دست پرسنل هفت‌تپه بود، شرکت خیلی خوب اداره می‌شد. وقتی می‌گوییم پرسنل هفت‌تپه منظورمان از بالاترین رده‌های مدیریت تا آبیار است.
تا زمانی که تصمیم گیران، هدفگذاران این شرکت از خود پرسنل بوده و در آن رشد کرده‌اند که به تخصص و سطوح بالا رسیده‌اند، ما مشکلی نخواهیم داشت. آن زمان اوضاع هفت‌تپه عالی بود. در جنگ هشت ساله در دهه ۶۰ هفت‌تپه یکی از زیرساخت‌های مهمی بود که رژیم صدام در نظر داشت آن را بزند. آن زمان هفت‌تپه توسط خود کارگران اداره می‌شد. دقیقاً از زمانی که دولت آمد و دخالت کرد و افرادی را مدیر کرد که شایستگی نداشتند و با سیاست‌هایی مثل تعرفه شکر جلوی رشد هفت‌تپه را گرفت تا بتواند در نهایت آن را خصوصی کند، ما گرفتار شدیم.
دولت به هر حال نهادی است که اموال مردم را به صورت امانت در دست دارد و وظیفه دارد از آن صیانت کند. ولی مردم خودشان باید مدیریت کنند و دولت به عنوان حافظ منافع مردم باید امر نظارت و حمایت را انجام دهد. ما می‌گوییم هفت‌تپه از تصمیمات غلط دولت خسارت دیده، باید دولت حمایت کند تا این شرکت توسط خود کارگران اداره شود. ما از همه بهتر بلدیم که شرکت را چطور اداره کنیم و افراد با تجربه و تخصص بالا داریم که عمری را در این شرکت کار کرده‌اند. ما چه در بازار، چه در کار، چه در حسابرسی و چه در امور اداری تجربه داریم. همچنین یک سابقه تاریخی در اداره هفت‌تپه داریم. برخی تصور نکنند ما منتظریم دولت برای ما مدیر بفرستد. از هیئت مدیره تا همه بخش‌ها را خودمان می‌توانیم اداره کنیم.
*کارگران برای رسیدن به خواسته‌هایشان زیاد جنگیدند، اما هفت‌تپه ویژگی‌های متمایزی داشت. مثلاً دیده می‌شد که در شبکه‌های اجتماعی سخنرانی برخی کارگران منتشر شده که در آنجا از مطالباتشان حرف می‌زدند و در نتیجه مردم هم مستقیم کلامشان را می‌شنیدند یا کارگران در یک محوطه‌ای جمع می‌شدند و با هم صحبت و اجماع می‌کردند. با این وجود برخی می‌گویند، هفت‌تپه اینهمه مطالبه‌گری کرده، چرا هنوز تشکل ندارد. نظرشما چیست؟
– برخی می‌گویند هفت‌تپه تشکل ندارد. اگر قرار است که تشکل رسمی داشته باشیم که خیلی‌ها جلوی آن را می‌گیرند. سوال اینجا است که اینهمه فعالان کارگری مستقل هفت‌تپه که میرفتند در جلسات حضور پیدا می‌کردند از کجا آمده‌اند؟ تصمیم‌گیری خرد جمعی و شورایی پس چطور به وجود آمده است؟ ما بر اساس شرایط و مشکلاتمان روز به روز خودمان را کامل‌تر کردیم و تجربه اندوختیم. چاره دیگری هم نداشتیم. اگر واقعاً تشکل نداشتیم که هرگز به موفقیت نمی‌رسیدیم. اگر تشکلی فکر شده نداشتیم که بازنده بودیم. حداقل ۲۰ تا ۳۰ نفر از کارگران داشتیم که دور هم جمع می‌شدند و تعداد بسیار زیادی در بدنه به این افراد وصل می‌شدند و تشکل سلسله مراتبی به صورت عملی در هفت‌تپه ایجاد شده بود. حالا اگر اسمی ندارد، خب نداشته باشد. ما به دنبال نمایش و ساختار ویترینی نبودیم. کارگران هفت‌تپه تشکلی داشتند که آن را زندگی کردند. الان هم اگر می‌گوییم مجمع نمایندگانمان را راه بیاندازیم به این علت است که می‌خواهیم به آن رسمیت بدهیم.
*آیا الان که قوه قضاییه عدم اهلیت کارفرما را پذیرفته، کارگران اخراجی قصد بازگشت به کار دارند؟
– کارگران اخراجی هفت‌تپه زیاد هستند و فقط من هم نیستم. ۸ نفری را شب عید اخراج کردند و کارگران فصلی و دفع آفات هم اخراجی زیاد دارند. الان باید تکلیفشان را مشخص کنند. برخی را به هوای استخدام سر کار بردند و کارشان که تمام شد به علت فصلی بودن اخراج کردند. به هر حال همه این کارگران باید تعیین تکلیف بشوند. در روز جشن نیز کارگران من را شرمنده کردند و هیچ واژه‌ای برای تشکر از کارگران هفت‌تپه نمی‌شناسم. آن‌ها در این روز به من یک لباس کار هدیه دادند که برای من هدیه بسیار گران‌بها و با ارزشی بود. این حرکت کارگران خود پاسخ همه پرسش‌ها است.
تشدید سرکوب در ایران
محمود صالحی و عثمان اسماعیلی به حبس محکوم شدند
رژیم اسلامی با مواجهه با رشد جنبش اعتراضی کارگران در ایران، بر شدت سرکوب فعالان کارگری و مدافعان آن ها افزوده است. افزایش دستگیری فعالان کارگری به بهانه های واهی و نیز افزایش انواع فشارها بر شهروندان حامی آن ها، مبین گام جدیدی در سرکوب جنبش های اجتماعی رو به رشد است.
اول ماه مه ۲۰۲۱ نمونه بارزی از این امر است. علیرغم بسیج گسترده نیروهای سرکوب و سازمان ضد کارگری “خانه کارگر”، کارگران، بیکاران، بازنشستگان برای گرامی داشت این روز در برخی از شهرها دست به تجمع زدند. این تجمعات با حمله پلیس مواجه شدند که به دستگیری چندین نفر منجر شد. اقدامات سرکوبگرانه مربوط به تجمعات اول ماه مه، روزهای بعد نیز ادامه داشت.
متعاقبا در تاریخ ۱۵ مه، محمود صالحی و عثمان اسماعیلی، دو فعال کارگری سرشناس و هر دو به شدت بیمار، به خاطر برگزاری جشن اول ماه مه در شهر خود، و پخش تصاویر آن در شبکه های اجتماعی به دادگاه احضار می شوند. آن ها با سر باز زدن از پرداخت وثیقه مالی ای که برای أن‌ها تعیین شده بود، بلافاصله زندانی می شوند.
در تاریخ ۲۷ مه برای آن ها احکام زندان صادر می شود: سه ماه برای محمود صالحی و شش ماه برای عثمان اسماعیلی. این احکام قابل تبدیل شدن به جزای نقدی اند.
علاوه بر این مدافعان کارگران مبارز نیز در تیررس سرکوب قرار دارند. فشار حقوقی بر خانم فرزانه زیلابی، وکیل مدافع کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، نمونه بارز آن است. فشار وارده بر وکیل کارگران این مجتمع کشت و صنعت، بخشی از موج جدید فشارهایی است که از زمان خلع ید از مالکین شرکت مزبور بر کارگران آن وارد شده است. مالکانی که در پی خصوصی سازی مجتمع، بر آن چنگ انداختند، شرکت را ورشکسته تر و شرایط کار را برای کارگران سخت تر از پیش کردند. کارگران به مدد اعتصابات مداوم و مبارزات طولانی خود، که از حمایت شهروندان تشنه عدالت و آزادی خواه برخوردار بودند، موفق به خلع ید از صاجب مجتمع شدند. در طی این مبارزه طولانی، که اعتصاب کنندگان را چندین بار به دادگاه ها کشاند، خانم زیلابی وکیل مدافع آن ها به طور خستگی ناپذیری از آن ها دفاع کرد. وکیل مزبور به اتهام مشارکت در تبلیغ علیه رژیم، تجمع به قصد اقدام علیه امنیت ملی، و توهین به رهبر، به دستور مقامات قضایی از ۱۳ مه از حرفه وکالت محروم می شود. این تصمیم خودسرانه علیه خانم زیلابی به شدت مورد اعتراض کارگران هفت تپه، سایر وکلای مدافع پرونده هفت تپه، و ۳۳۶ وکیل دادگستری قرار می گیرد و این وکلا در بیانیه با اعترض به این که حکم فوق استقلال نهاد وکالت را خدشه دار کرده، خواستار لغو فوری آن می شوند .
ما سندیکاها:
– خواهان آزادی بدون قید و شرط و فوری محمود صالحی و عثمان اسماعیلی و هم چنین لغو همه محکومیت های آن ها هستیم؛
– اعمال سرکوبگرایانه و اذیت و آزارها علیه خانم فرزانه زیلابی، وکیل مدافع کارگران و کارکنان نیشکر هفت تپه را محکوم می کنیم و خواهان لغو فوری ممنوعیت شغلی وی هستیم؛
– خواهان لغو همه محکومیت های غیرعادلانه و خلاف آزادی های و حقوق بنیادی هستیم. هم چنین خواهان آزادی بدون قید و شرط و فوری همه سندیکالیست ها و فعالین مدافع حقوق کارگران زندانی شده به خاطر فعالیت های سندیکایی اشان هستیم؛
– از رژیم ایران می خواهیم که به پیمان های بین المللی که دولت ایران امضا کرده، از جمله حق ایجاد تشکل های مستقل، حق برگزاری تجمعات، حق اعتصاب، و حق قراردادهای جمعی، احترام بگذارد.
کنفدراسیون فرانسوی دموکراتیکِ کار (س اف دِ تِ)
کنفدراسیون عمومی کار (س ژِ تِ)
فدراسیون سندیکائی متحد (اِف اِس او – فرهنگیان)
اتحادیه سندیکائی برای همبستگی (سولیدر)
اتحادیه ملی سندیکاهای امستقل (اونسا)
پاریس ۴ ژوئن ۲۰۲۱
آيت‌الله سید علی خامنه ای
رهبر جمهوری اسلامی ایران
دفتر رهبری
تهران، ایران
پاریس ۱۸ مه ۲۰۲۱
آقای رهبر،
سازمان های سندیکایی فرانسوی س اف د ت، س ژ ت، اف اس او. سولیدر، او ان اس آ، توجه شما را نسبت به وضعیت هشدار دهنده اسماعیل عبدی جلب می کند. بر طبق اطلاعاتی که به ما رسیده، اسماعیل عبدی، معلم ریاضیات و عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان ایران (تهران) در مجموع به شانزده سال و نیم حبس محکوم شده است.
ما بر این باوریم که این محکومیت غیر انسانی و غیر قابل توجیه است. در واقع فعالیت های نامبرده کاملا در چارچوب معیارهایی است که همه کشورهای عضو سازمان جهانی کار متعهد به مراعات آن ها هستند:
– حق ایجاد سندیکای مستقل از قدرت حاکم،
– رعایت آزادی بیان و احترام به کرامت انسانی،
در این چارچوب است که اسماعیل عبدی عمدتا برای آموزش رایگان و همگانی مبارزه می کرد.
با توجه به اتهاماتی که به او زده می شود، هم چنین با با توجه به شرایط زندان، اسماعیل عبدی چندین بار در زندان در اعتراض به شرایط زندان و برای آزاد شدن، متوسل به اعتصاب غذا شده است.
ما سازمان های سندیکایی:
– با تمام قوا از خواست های او حمایت می کنیم. در نتیجه خواهان آزادی بدون قید و شرط و فوری و هم چنین لغو همه محکومیت ها او هستیم؛
– اعمال سرکوبگرایانه و اذیت و آزارهای علیه معلمان، سندیکالیست ها، فعالین مدافع حقوق کارگران و حقوق بشر، و هنرمندان در ایران را محکوم می کنیم؛
– خواهان لغو همه محکومیت های غیرعادلانه و خلاف آزادی های و حقوق بنیادی هستیم. هم چنین در دوران اپیدمی خواهان آزادی بدون قید و شرط و فوری همه سندیکالیست ها و فعالین مدافع حقوق کارگران زندانی شده به خاطر فعالیت های سندیکایی اشان هستیم؛
– از رژیم ایران می خواهیم که به پیمان های بین المللی که دولت ایران امضا کرده، از جمله حق ایجاد تشکل های مستقل، حق برگزاری تجمعات، حق اعتصاب، و حق قراردادهای جمعی، احترام بگذارد.
سلام های محترمانه ما را بپذیرید.
کنفدراسیون فرانسوی دموکراتیکِ کار (س اف دِ تِ)
کنفدراسیون عمومی کار (س ژِ تِ)
فدراسیون سندیکائی متحد (اِف اِس او – فرهنگیان)
اتحادیه سندیکائی برای همبستگی (سولیدر)
اتحادیه ملی سندیکاهای مستقل (اونسا)
رونوشت به:
آقای حسن روحانی، رئیس جمهور
آقای ابراهیم رئیسی، رئیس قوه قضائیه
آقای محسن حاج میرزایی، وزیر آموزش و پرورش
سفیر ایران در پاریس
