مبارزان کمونیست
پیام حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست؛
به کارگران نفت و گاز، پتروشیمی ها، صنایع فلزی و خودرو سازیها
جامعه شما را به میدان رهبری فرامیخواند!
رفقای کارگر، اعتصابات چند روز اخیر شما در پالایشگاههای نفت و گاز و مراکز پتروشیمی خوزستان، استان فارس و اصفهان، تنها نوک کوه یخ یک جنبش اعتراضی و اعتصابی گسترده است که یک تغییر واقعی و زیر و رو کننده را به دهها میلیون انسان اسیر فقر و فلاکت اقتصادی بزعامت جمهوری اسلامی نوید میدهد. ورود کارگران صنعت نفت و صنایع مهم و کلیدی ایران به اعتصاب همزمان تحولی بزرگ و تعیین کننده در روند سیاسی است. آغاز اعتصاب شما امید را به صفوف طبقه کارگر و جامعه و کل بورژوازی را به وحشت مرگ انداخته است.
سالها کشمکش با جمهوری اسلامی بعنوان رژیم حافظ نظام سرمایه داری و مُسبب و بانی کلیه مشقات جامعه ایران، بویژه خیزشهای توده ای و کارگری از دیماه نود و شش تاکنون، براین حقیقت روشن تاکید دارد که دوره حاکمیت جمهوری اسلامی به پایان رسیده است. رژيم اسلامى علیرغم کشتار مهیب و سبعانه آبانماه نود و هشت نتوانست و نمی تواند از بحران کنونی عبور کند. خیزشهای دیماه ٩٦ و آبانماه ٩٨ روی دوش اعتصابات توده ای کارگری شکل گرفت و امروز نیز اعتصابات بزرگ و شکوهمند کارگران نفت و گاز و پتروشیمی و برق، مرحله جدیدی از ادامه این روند و موتور محرکه خیزشهای توده ای است. جمهوری اسلامی به حکم واقعیات سیاسی و اجتماعی و بحران همه جانبه و لاینحل و نفرت عمومی از این حکومت رفتنی است. این رژیم باید برود و این حکم ما طبقه کارگر ایران، حکم جنبش برابری طلبی زن و مرد، حکم نسل جوانی که سهمش را از آینده طلب میکند، حکم جامعه ای است که بیوقفه براى تحقق آزادى و برابرى و رفاه و حرمت انسانها در ايران تلاش میکند.
کلیدی ترین مسئله امروز سیاست ایران سازماندهی و اعمال رهبری است. در شرایطی که سرنگونی طلبی به بستر اصلی سیاست ایران بدل شده و تلاش برای سرنگونی کلیت حکومت اسلامی فی الحال نبردهای بی امان و قهرمانانه ای را تجربه کرده است، در حالی که نیروها و جنبشهای بورژوائی برای انتقال قدرت تلاش می کنند، این اوضاع شما کارگران مراکز کلیدی و پرولتاری صنعتی ایران را به میدان رهبری فرامیخواند.
انقلاب ٥٧ ایران تنها زمانی به سقوط رژیم سلطنتی منجر شد که کارگر نفت با اعتصاب در صف اول طبقه کارگر و در راس جنبش اعتراضی و توده ای قرار گرفت. سقوط رژیم سلطنتی تنها وقتی ممکن شد که کارگر نفت بعنوان “رهبر سرسخت” قد علم کرد. شرایط امروز ایران و منطقه و دنیا با دوره انقلاب ٥٧ تفاوتهای اساسی دارد، اما در این واقعیت تغییری نمی دهد که تنها جنبش سوسیالیستی طبقه کارگر است که میتواند رژیم اسلامی را بر زمین بکوبد، امکان بازسازی حکومت سرمایه داری را از جناحهای متفرقه بورژوائی در حکومت و اپوزیسیون بگیرد؛ و بعنوان یک راه حل جذاب، قابل اعتماد، در دسترس، قدرتمند، یک راه حل آزادیخواهانه سوسیالیستی قد علم کند. پیروزی کارگری در ایران بر ارتجاع اسلام سیاسی، نه فقط به مشقات صد ساله و دیکتاتوری پشت دیکتاتوری پایان میدهد بلکه شیشه عمر جنبش اسلامی را بر زمین می کوبد و منشا تحولات زیر و رو کننده در منطقه و جهان خواهد شد. امروز چشم امید دهها میلیون انسان معترض و به فقر و فلاکت اقتصادی محکوم شده به شما دوخته شده است.
کارگران نفت و گاز، پتروشیمی ها، صنایع فلزی، خودرو سازیها، کارگران صنایع مهم و کلیدی ایران هستند که ورودشان به مبارزه و اعتصاب کل صحنه سیاسی را عوض می کند. همه ميدانند که اگر شما برخیزید، اگر این غول بیدار شود، اگر صدای اعتراض و اعتصاب پرولتاریای صنعتی فضای ایران را تسخیر کند، کل اردوى ارتجاع و سرمایه، کل قدرقدرتی بورژوازی مرتجع اسلامی، با ارتش و سپاه و یگان ویژه و دادگاهها و زندانها و شلاق و ماشین اعدام، بسرعت مضمحل و فرو می ریزد.
امروز وقت آنست که به سنت مبارزاتی قدیمی و ریشه دار جنبش شورائی، به سازماندهی قویتر مجامع عمومی کارگری، به سنت اعمال اراده مستقیم و مستمر کارگری و توده ای، به اعتصاب و اعتراض همزمان و همگام در سطح رشته ها و شهرها و استانها، به حمایت از همدیگر و تقویت جبهه همبستگی و اتحاد طبقاتی، به حزب سیاسی کمونیستی و کارگری مان متکی شویم و در راس جنبش توده ای و بعنوان رهبر آزادی جامعه قد علم کنیم. جنبشهای مختلف و مطالبات قسمتی برای استیفای حقوق خود شاید نیازی به نفی حاکمیت سرمایه و آزادی جامعه نداشته باشند، اما طبقه کارگر آزاد نمی شود مگر اینکه کل جامعه را آزاد کند، مگر اینکه کل ریشه های ستم و تبعیض و استثمار و بردگی مزدی و مالکیت خصوصی را درهم بکوبد و براندازد.
رفقای کارگر!
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست با اشتیاق و امید برای اینروزها لحظه شماری و برای عروج کارگر بعنوان بازیگر اصلی سیاست و پیشروی و پیروزی راه حل کارگری تلاش کرده است. جامعه ایران و اردوی آزادیخواهی و برابری طلبی با اعتصاب شما نیروی جدیدی گرفته است. فراخوان ما به رفقای کارگر در بخشهای دیگر مجموعه نفت و گاز، پالایشگاههای مختلف ایران، اسکله ها، پتروشیمی ها، کارگران فلز اعم از آهن و صنایع فولاد، کارگران معادن، کارگران ماشین سازیها و قطعه سازیها، اینست که رفقایتان را تنها نگذارید و به اعتصاب بپیوندید. از کارگران کارخانه و مراکز کار در صنایع متوسط و کوچک، از بخشهای مختلف جنبش کارگری و معلمان و بازنشستگان و پرستاران انتظار اینست که با تمام توان از اعتصاب کارگران نفت، گاز، پتروشیمی، برق، هپکو و نیشکر هفت تپه قاطعانه و پرشور حمایت کنید.
زمان براى دخالت وسیع طبقه کارگر در صحنه سياسى فرا رسيده است. تقابل با فقر و فلاکت اقتصادی گسترده طبقه ما، تبدیل شورشهای قریب الوقوع توده ای گرسنگان و بیکاران به حرکت امیدبخش و عملی سازمانیافته و آگاهانه، در گرو دخالت سیاسی و اعتصابی کارگران مراکز کلیدی است. کارگران می توانند و باید در راس جنبش برای سرنگونی بار دیگر به رهبر سرسخت آزادی جامعه بدل شوند. کارگران می توانند همراه با پایان دادن به حاکمیت منحوس اسلامی به حاکمیت سرمایه و ارتجاع در ایران پایان دهند. کارگران می توانند الگوی آزادی قرن بیست و یکمی در منطقه و جهان شوند. در این مبارزه و نبرد سهمگین طبقاتی، کنار شما هستیم و همراه باهم سنگر به سنگر برای پیروزی تلاش خواهیم کرد. درود بر اعتصاب و رزم و اتحادتان!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
١٤ مرداد ۱۳۹۹ – ٤ اوت ۲۰
اعلامیه حزب حکمتیست
زنده باد اعتصاب، مدرسه انقلاب!
اعتصاب کارگران مراکز صنعتی گسترش می یابد!
امروز سه شنبه ١٤ مرداد، اعتصاب کارگران نفت و گاز و پتروشیمی ادامه دارد و اعتصاب به پالایشگاه ها و مراکز کارگری دیگر گسترش یافته است. کارگران پالایشگاه های قشم، آبادان، جفیر اهواز، پارس جنوبی (کنگان)، پالایشگاه های پارس جنوبی در فازهای ١٤ و ٢٢ و ٢۴، پالایشگاه ماهشهر، پالایشگاه های پارسیان و سپهر لامرد استان فارس، پالایشگاه اصفهان، کارگران پتروپالایش منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جنوبی، پتروشیمی عسلویه، از صنایع نفت و گاز و پتروشیمی در اعتصاب شرکت کردند. همینطور کارگران نیروگاه برق پارس جنوبی بیدخون به اعتصاب پیوستند و کارگران هلدینگ هپکو، کارگران اتوبوسرانی ارومیه و کارگران آسفالت طوس دشت مغان امروز نیز در اعتصاب بودند. اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه نیز ٥١ روز است که ادامه دارد. خواستهای این اعتصابات بخشا برای اضافه دستمزد و بهبود شرایط کار و بخشا در اعتراض به عدم پرداخت حقوق ها، اعتراض به توحش لجام گسیخته شرکتهای پیمانی و قراردادهای موقت و برای تامین امنیت شغلی است.
لازم به تاکید است که در مجموعه نفت و گاز از هشت الی ده ماه پیش تحرکی علیه شرایط استخدام و نوع قراردادها با خواست انعقاد قرارداد رسمی با مزایای مربوطه در جریان بوده است. کارگران در مراکز مختلف یک خواست مشترک و کلیدی دارند و آن برچیدن شرکتهای پیمانی و قراردادهای موقت، وادار کردن شرکتهای مادر به قبول شرایط استخدام یکسان و بهره برداری از مزایا و حقوق متناسب با قراردادهای دستجمعی توسط تشکلهای کارگری مستقل از دولت است. یک مسئله قدیمی تر در صنعت نفت و گاز وجود کار قراردادی کارگران با سابقه شش الی نه سال کار است که این موضوع در پتروشیمی ها و مناطق آزاد و ویژه اقتصادی وخیم تر است و عملاً یک بردگی تمام عیار و ناامنی شغلی و حقوق پائین را به کارگران تحمیل کرده است.
ورود کارگران صنایع کلیدی و مهم ایران به اعتصاب همزمان تحول بسیار مهم در سیر اوضاع سیاسی و یک جامعه بحرانزده با مشکلات متعدد است. نفس اعتصاب و اعتراض این بخشهای کارگری مستقل از اینکه چه مطالبه ای دارند، بر فضای سیاسی جامعه و تغییر سیر آن به نفع تحرک انقلابی و کارگری تاثیر جدی دارد. متکی شدن کارگران به مجمع عمومی و حرکت همگام و همزمان در سطح رشته های کارگری، آن تاکتیک واقعی و منطبق با اوضاع است که از دریچه خواست و درد مشترک، امکان حضور سیاسی کارگر و اعتصاب های گسترده را در جائی که سازمان کارگری ممنوع است، عملی کرده است. این نبرد برسر دستمزد و قرارداد و امنیت شغلی، برسر نفی شرکتهای پیمانی و قراردادهای برده وار است اما میتواند و باید بسرعت به حرکتی عمومی تر میان کارگران و یک جبهه مبارزه با دولت و کارفرمایان روی همین خواستها تبدیل شود. این خواستها از شرایط عمومی تر طبقه کارگر در ایران ناشی می شوند و موضوعی سراسری تر در مقیاس صنایع مختلف و مراکز کار است که در شرایط بحران اقتصادی و بیکارسازیها تبعات گسترده و منفی بر کار و زندگی کارگران گذاشته است.
حزب کمونیست کارگری -حکمتیست روی همین خواستهای محوری و گسترش اعتصاب در سطح صنایع مشابه و رشته ای تاکید دارد. در شرایط کنونی متکی شدن بیشتر به مجمع عمومی و دخالت توده کارگران در امر و منفعت مشترک راه پیشروی و تقویت وحدت طبقاتی را هموار میکند. این اعتصابات مقدمه ای بر اعتصابات گسترده و قد علم کردن کارگر در صحنه سیاست بعنوان یک جنبش مهم و پر سر و صدا و قدرتمند است که کل صحنه سیاست ایران را زیر و رو میکند. کارگران در این نبرد چیزی جز زنجیرهایشان برای از دست دادن ندارند! زنده باد اعتصاب، مدرسه انقلاب!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
١١ مرداد ۱۳۹۹ – ١ اوت ۲۰۲۰
