مبارزان کمونیست
میزگرد ایسکرا در مورد “انتخابات” با محمد آسنگران، نسان نودینیان، حیدر گویلی و یدی محمودی
طه حسینی: جنب و جوش مضحکه انتخاباتی تبدیل به گفتمان روز شده است. جناحهای مختلف رژیم، اپوزیسیون پرو رژیم دوباره شرکت یا تحریم در این سیرک جنجال بر پا کرده اند. حتی “شورای ملی رضا پهلوی ” دست به دامن رهبر شده است و خواستار انتخابات آزاد از خامنه ای شده است. این تحرکات را چگونه می توان توضیح داد؟
محمد آسنگران: اینکه در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی نمیتوان از انتخابات به معنای متعارف کلمه حرفی در میان باشد امر واضحی است. فقط افراد و جریاناتی این را انتخابات اسم میگذارند و یا از این رژیم و رهبرش انتظار انتخابات آزاد را دارند که نمیخواهند مردم در تعیین سرنوشت خود نقشی داشته باشند. انتخاباتی در کار نیست. مردم قرار نیست کسی را انتخاب کنند. زیرا قبلا بر اساس قانون همین رژیم تعیین شده است فقط کسانی میتوانند در این انتخابات شریک بشوند که تابع خامنه ای و سپاه پاسداران باشند. فقط اعوان و انصار حکومتی و آن هم فقط یک جناح از حکومت که قدرت و دستگاه سرکوب را در دست دارد میتواند در این نمایش مضحک شریک باشد. امروز دیگر برای هر ناظر سیاسی بیطرفی و برای اکثریت قریب به اتفاق مردم هم روشن است که در جمهوری اسلامی چیزی به اسم انتخابات وجود خارجی ندارد. آنچه در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی به اسم انتخابات از آن یاد میشود جدال جناحهای مختلف همین رژیم است که بر سر قدرت و ثروت به جان هم افتاده اند. نه مردم و نه احزاب سیاسی خارج از دایره جناح حاکم بر اساس قانون این رژیم حقی ندارند و نمیتوانند در این پروسه نقشی داشته باشند.
آش چنان شور است که همین جناحهای خود رژیم هم در این پروسه وقتی میتوانند شریک بشوند که تابع خامنه ای و سپاه باسداران و وزارت اطلاعات باشند. یک مشت آخوند و نیروهای مسلح تمام بازی شطرنج را در دست خود گرفته و مهره ها را آنطور که میخواهند میچینند و اسم آنرا انتخابات گذاشته اند.
در چنین شرایطی “اپوزیسیون پرو رژیم” و امروز باید گفت جمع سر هم بندی شده رضا پهلوی به اسم “شورای ملی” هم وارد میدانی شده اند که به جناحهای همین رژیم چراغ سبز نشان بدهند. نگران به میدان آمدن مردم هستند. به همین دلیل دست به دامن خامنه ای و جناح حاکم جمهوری اسلامی شده و میخواهند خطیر بودن اوضاع سیاسی را به آنها گوش زد کنند. خود آنها میدانند که کسی برای این نوع سیاست تره هم خورد نمیکند. ولی به حکم جایگاه طبقاتی و منافع طبقاتیشان باید این حرفها را بزنند. آنها صدای خرد شدن استخوان نظام را شنیده و میدانند با به میدان آمدن مردم و سرنگونی انقلابی این رژیم کل سیستم سیاسی و اقتصادی و دستگاه مخوف سرکوب ضربه کاری میخورد. پیشبینی این واقعیت است که رضا پهلوی و جناح های سیاسی خود این حکومت را هم محتاط کرده و دست به عصا راه میروند. همه آنها با به میدان آمدن مردم روز عزایشان آغاز میشود.
این تنها توهم نیست که کسی مثل رضا پهلوی همراه اپوزیسیون پرو رژیم دست به دامن خامنه ای شده و وارد چنین بازی کثیفی میکند. آنها میخواهند خامنه ای به قول خودشان “سر عقل” بیاید تا کل این دستگاه آدم کشی موجود را از گزند تعرض مردم محفوظ کنند. این یک سیاست و جهت عمومی است که کل جریانات بورژوایی از ترس به میدان آمدن مردم و سرنگونی انقلابی این رژیم به آن احتیاج دارند. میخواهند زیاده رویهای جناح حاکم را حرس کنند که کل دم و دستگاه سرکوب این رژیم محفوظ بماند. این همان سیاستی است که خمینی در سال ۵۷ پیش برد. آن وقت گفتند آقا هنوز فتوا نداده مردم به نیروهای رژیم حمله کنند. او هم در مقابل تعرض مردم ایران به رژیم سلطنتی و دستگاه سرکوبش قرار گرفت و کل دم و دستگاه سرکوب رژیم قبلی را میخواست به خدمت بگیرد و گرفت. اکنون رضا پهلوی و “شورای ملی” اش میخواهند همان سیاست را پیش ببرند. از نظر آنها نباید به کل این رژیم تعرض کرد. نباید مردم میدان دار بشوند. برای جلوگیری از انقلاب مردم و تعرض به همه دستگاه آدم کشی این رژیم به سیاست نامه نگاری به خامنه ای متوصل شده اند. کافی است خامنه ای کمی کوتاه بیاید تا این اپوزیسیون مفلوک رضایت بدهد. حتی از این کمتر هم راضی هستند آنها قبلا نهایت رادیکالیسمشان این بود که یک جناح خوش خیم از درون این رژیم را پیدا کنند و به آن دخیل ببندند. این کار را کردند و از خاتمی و موسوی حمایت کردند. اکنون حاضرند به همین خامنه ای هم رضایت بدهند تنها شرط شان این است که خامنه ای گوشه چشمی به آنها هم داشته باشد.
این سیاست را فقط میتوان سیاست نیروهای ضد انقلاب نامید. آنها از سر ضدیت شان با انقلاب مردم دست به دامن خامنه ای شده اند. از این “اپوزیسیون” مفلوک نمیتواند بیشتر از این انتظار داشت.
طه حسینی: سوال این است در این وضعیت و در تقابل با این جار و جنجال موضع حزب کمونیست کارگری چیست و چه راهکاری پیش پای مردم می گذارد؟ علاوه بر این وظیفه فعالین و رهبران جنبشهای اعتراضی و در صورت به خیابان آمدن مردم نظیر اتفاق 88 چیست؟
نسان نودینیان: با تشكر! قبل از اینكه بشكل كنكرت به موضع حزب بپردازم، اجازه میخواهم فضای سیاسی را بشكافیم! این اولین به اصطلاح انتخابات در نظام جمهوری اسلامی نیست. هربار یك نفر از صندوقهای رای بیرون آمده است. با این وجود از بدو آمدن این رژیم كثیف و جنایتكار تا كنون كه بیش از سه دهه از آن میگذرد، این نوع “انتخابات” بازتابی از وضعیت جناح بندی رژیم است. هر روز از حلقه و دایره عناصر این نظام جنایتكار كم و به اصطلاح ریزش میكند. با فاكتور گرفتن از داستان به اصطلاح انتخابات دوره های گذشته بطور مشخص به این دوره میپردازیم. ایندوره از “انتخابات” در دل اوضاع بسیار متفاوتی برگزار میشود. اوضاع جهانی و اوضاع در خاورمیانه بشكل متفاوتی است. در شمال آفریقا و تعدادی از كشورهای جهان عرب انقلاباتی شده است. مردم عملا دیدند و تجربه شد كه میتوانند دیكتاتورها را سرنگون كنند. همچنین بحران اقتصادی و مالی كه سرمایه داری و كشورهای مهم دنیا از جمله از اروپای مركزی(آلمان، فرانسه، ایتالیا….)، امریكا و بدرجه ای در ژاپن وجود دارد خود موقعیت و كشمكش نیروی های اصلی جامعه صف بندی بورژوازی و كارگران و یا مزدبگیران جامعه را شفاف تر كرده است. و بحرانهای حكومتی كه در اشكال متفاوت در سوریه و عراق در جریان است. اینها خود نیز بر اوضاع سیاسی در ایران بی تاثیر نیستند. كل نظام جمهوری اسلامی تحت تاثیر این اوضاع نیز در بحران حكومتی و شكاف و ریزش بزرگی گرفتار شده است. همچنانكه همه احاد جامعه نیز میگویند، فقر و گرانی و تورم بالا و عدم كنترل بازار و وضعیت مالی عمل میكنند. در ایران موج اعتراضات در دو سال گذشته از طرف بخش اصلی جامعه كارگران برای افزایش دستمزدها با شدت بیشتری در جریان است. كل این اوضاع را میتوانیم التهاب سیاسی بنامیم. در دل این التهاب از اوضاع سیاسی است كه جمهوری اسلامی وارد این “انتخابات” میشود. ما به این به اصطلاح انتخابات میگوییم، مضحكه “انتخاباتی”! مردم در این مضحكه “انتخاباتی هیچ تاثیری ندارند. یك تعداد خود را كاندید میكنند و این شورای نگهبان است كه تحت نام تایید صلاحیتها این تعدادی را معرفی میكند. خارج از اینها از نظر مردم و ما كل نظام جمهوری اسلامی مشروعیت ندارد که انتخاباتش مشروعیت داشته باشد. هیچ انتخاباتی با حاكمیت جمهوری اسلامی آزاد نبوده و نیست. ما بارها گفته ایم كه كل جمهوری اسلامی و انتخاباتش پوچ است. در عین حال شما به استدلال اینها نگاه كنید چند زن خود را برای كاندیداتوری معرفی كرده اند، در نظام جمهوری اسلامی زنان حق و اجازه كاندید شدن برای رییس جمهور شدن را ندارند. محمد یزدی عضو شورای فقهای شورای نگهبان گفته:” مثل معروفی هست که کسی میخواست وارد روستایی شود، اصلا راهش نمی‌دادند وارد روستا شود، اما می‌گفت ‘خانه کدخدا کجاست’! آیا به نظر شما این مضحكه نیست؟. خلاصه اینكه حزب كمونیست كارگری در ارتباطات با این مضحكه انتخابات میگوید: “انتخاب مردم سرنگونی این رژیم است”، ” امر توده مردم«مهندسی» انقلاب و شكل دادن به یك حركت متحد و متشكل برای بزیر كشیدن حكومت است”!.
طه حسینی: همچنانکه میدانید در کردستان ایران هیچوقت شرایط باب میل رژیم اسلامی نبوده است در چند دوره اخیر انتخاباتی و همچنین در این دوره حامیان محلی رژیم تحت نامهای جبهه متحد کرد و طرفداران اصلاح طلبی در کردستان شروع به تبلیغات کرده اند و میخواهند مردم را در کردستان به پای صندوقهای رای بکشانند. نظرتان در مورد کارایی این طیف و واکنش مردم کردستان چیست؟.
حیدر گویلی: مردم در شهرهای كردستان از ابتدای سركارآمدن رژیم جمهوری اسلامی، مبارزات واعتراصات خود را بصورت تو ده ای بر علیه كلیت این رژیم جنایتکار تحت رهبری احزاب كه هر كدام جنبشهای متفاوتی را نمایندگی میكردند، شروع نمودند. با توجه به سابقه این مبارزات و اعتراضات وسیع وهمه جانبه ای بر علیه رژیم اسلامی را تا به امروز به پیش برده اند و هیچگاه در برابر هیچكدام از جناحها ویا عوامل وابسته محلی كه از طریق دزدی قتل و چپاول كارگران و زحمتكشان كه با مرارت وفلاكت غیر قابل باوری زندگی شان را با سفره خالی گذرانده اند دچار توهم و خوشباوری نشده اند. بنابراین در هیچ دوره ای مردم شریف وآرادیخواه كردستان در مضحكه انتخابات رژیم که بتواند شاخصی برای ارزیابی قابل توجهی باشد شركت نداشته اند. مردم نه تنها در این مضحکه شرکت نخواهند کرد بلکه رژیم اسلامی حتی در صورت از سرگذراندن این نمایش مسخره، ضعیف تر و مفلوک تر از هر زمانی در مقابل اعتراضات و نارضایتی های مردم آزادیخواه وسرنگونی طلب روبرو خواهد شد.
در نتیجه با توجه به شناختی كه مردم کردستان در تاریخ بیش از سه دهه از اعمال جنایتکارانه سران این رژیم داشته ودارند وبا وجود بن بست و بحران عمیقی که دامنگیر رژیم شده است در تلاش خواهند بود که در بازی و نمایش انتخاباتی رژیم نگذارند اینبار در این بحران جان سالم بدر ببرد. ترفندهای عوامل و مزدوران رژیم و تلاشهای توهم برانگیز جریانات اصلاح طلب و غیر اصلاح طلب محلی که طی این سالها سر در آخور رژیم اسلامی داشته اند تاثیری در میان مردم نخواهد داشت. نخواهند توانست مردم مبارز و آزادیخواه شهر و روستاهای کردستان را فریب دهند. این بار مردم کردستان همراه بامردم سرنگونی طلب سراسر ایران به كمین نشسته اند تا با اعتراضات وتظاهراتهای سراسری تمام میادین شهرها را تبدیل به میدان سرنگونی رژیم نمایند.
در این شرایط كه رژیم اسلامی با بن بست و بحران عمیق روبرو است و موج اعتراض و نارضایتی عمومی از یک سو و از سوی دیگر شاخ و شانه کشیدنهای سران، دسته جات و باندهای مختلف گریبانش را گرفته است، تلاش دارد به هر قیمتی شده است مضحکه انتخاباتی را از سر بگذراند بلکه چند صباحی بیشتر به عمر سراپا ننگین خود در تداوم چپاول و دزدی و اعمال فقر و فلاکت بیشتر بر مردم بیفزاید. اما آنچه که خواب راحت را از چشمان سران و باندهای اسلامی حاکم ربوده است و زمین را بیش از هر زمانی زیر پاهایشان داغ کرده است، در کمین نشستن مردم مبارز و آزادیخواه است که در انتظار فرصت مناسب برای پایان دادن به بیش از سه دهه فقر، فلاکت و جارو کردن بساط و دم و دستگاه حاکمان اسلامی هستند.
طه حسینی: بخشی از اپوزیسیون بحث انتخابات آزاد را پرچم خود کرده است. به نظر شما در ایران تحت حاكمیت جمهوری اسلامی انتخابات آزاد عملی است؟
یدی محمودی: به نظر من نه تنها انتخابات آزاد تحت حاکمیت جمهوری اسلامی عملی نیست، بلکه اولین شرط انتخابات آزاد در ایران به زیرکشیدن حکومت اسلامی است. ببینید جمهوری اسلامی در طی بیش از سه ده از عمر ننگین خود نه تنها احزاب سیاسی را غیر قانونی کرده، نه تنها دهها هزار نفر از مخالفین خود را قتل عام کرده، نه تنها نیمی از جامعه یعنی زنان را از حق انتخاب شدن ممنوع کرده است، بلکه امروز دیگربخش بزرگی از کسانی که برای این حکومت خون ریخته اند و آدمکشی کرده اند هم حق ورود به انتخابات رژیم را ندارند. انتخابات در حکومت اسلامی را نه تنها با هیچ معیاری نباید حتی اسم آنرا انتخابات گذاشت بلکه باید این مضحکه را در کنار جنگ و بحران و سردرگمی که سران حکومت قاتل و دزد اسلامی باهاش روبرو هستند گذاشت و مردم و کارگران و اکثریت جامعه را که از دست این رژیم به تنگ آمده اند را فراخوان داد که برای پایان دادن به این همه فقر و فلاکت، گرانی و بیکاری، تورم و فساد حکومتی، دزدی و چپاول، قتل و آدمکشی به وسیعترین شکل ممکن به میدان بیایند و یک بار برایهمیشه به عمر این حکومت فاشیستی خاتمه دهند.
انتخابات آزاد تنها هنگامی و در شرایطی امکان پذیر است که، احزاب سیاسی آزاد باشند، آزادی بی قید و شرط بیان وجود داشته باشد، تمام احاد جامعه بدون در نظر گرفتن جنسیت، رنگ و نژاد و مذهب حق کاندید شدن و انتخاب شدن را داشته باشند. انتخابات آزاد تنها هنگامی می تواند وجود داشته باشد که همه کسانی و احزاب و نهادهایی که پرونده قتل، دزدی و آدمکشی دارند را به محاکمه کشید. و این یعنی همه سران دزد و چپاولگر جمهوری اسلامی. در نتیجه انتخاب ما اکثریت مردم گرفتار دست فاشیزم اسلامی تنها یک انتخاب است و آنهم سرنگون کردن این رژیم و بوجود آوردن شرایطی که همه بتوانند در انتخابات شرکت کنند، رای دهند و انتخاب شوند.
< قبلی بعدی >
از همین نویسنده
رضا آزموده: به حزب خودم و احزاب چپ و طبقه کارگر
رضا آزموده: آسیب به کودکان زندانیان سیاسی و عادی را به حداقل برسانیم
جورجو آگامبن: آیا انسان باید تسلیم قانون شود؟
سعید خراط‌ها: نقدی بر موضوع مجازات در ملاءعام
پارسا نیک جو: انتخابات نمایشی آن ها و نمایش انتخابی ما
منتخب سردبیر
“انتخابات” و لرزش بنیادهای حکومت اسلامی
مجموعه ای از رویدادهای هفته در شهرهای کردستان
سمیناری که توانست زنی در سلیمانیه را از مرگ نجات دهد!
آخرین اخبار کارگری در هفته ای که گذشت
تهران چهره نظامی به خود گرفته است!
دعوت رضا پهلوی از خامنه ای
“انتخابات” خرداد ۹۲، کابوس رژیم اسلامی
شبح كارگران بر فراز سر جناحهاي حكومت و اپوزیسیون بورژوایی
جمیل محمدی: زندگی میلیونها خانواده کارگری چگونه میگذرد
چادرنشینی کارگر بیکار با خانواده اش در بهشت زهرا
