مبارزان کمونیست
به مناسبت اول مه روزجهانی کارگر
ویروس کرونا و جهان سرمایه‌داری
مبارزان کمونیست اول مه روز همبستگی بین‌المللی را به همه کارگران جهان و مردم آزادیخواه تبریک می‌گوید. در شرایطی به روز کارگر نزدیک میشویم که اپیدمی کرونا جهان را با شرایط ویژه سیاسی و اقتصادی و با تلاش برای رهائی از این ویروس درگیر کرده است.
حدود سه ماه است جامعه جهانی گرفتار این ویروس است. سایه مرگ و وحشت و گریز از این ویروس مرگبار سیمای جهان و کشورها و شهرها و کار و زندگی نرمال اجتماعی را عوض کرده است. بسیاری از مراکز کار، کارگاه‌ها، رستوران‌ها، شغل اداری، خدماتی، دانشگاه‌ها، مدارس و برنامه‌های هنری و ورزشی تعطیل شده‌اند. دولتها و سرمایه‌داران به جای تامین مخارج زندگی مردم، بدون پرداخت هیچ هزینه‌ای خانه‌ها و محل زندگی شخصی مردم را با استفاده از کامپیوتر تبدیل به محل کار و تدریس کرده‌اند و هزینه برنامه قرنطینه را در تمام کشورها مردم می پرازند.
سرمایه‌داران با کمک و توافق دولتها و به بهانه شیوع این ویروس حملات وسیعی را علیه طبقه کارگر آغاز کرده‌اند. ابعاد اخراج و بیکاری در این سه ماه به ارقام سرسام آوری رسیده است. در آمریکا حدود ۲۲ میلیون، چین بیش از ۲ میلیون، فرانسه نزدیک به یک میلیون، آلمان حدود ۳ میلیون و ایران بیش از ۶۰۰ هزار کارگر را در همین دوره بیکار کرده‌اند. در کشورهائی دیگر نظیر ایران که پرداخت نکردن دستمزد ناچیز کارگران را به نرم تبدیل کرده‌اند آمار واقعی بیکاران و بی حقوقی کارگران سرسام آورتر از اینها است. کارگران و مردم کم در آمد هیچ حمایت کننده‌ای ندارند. با وجود آنکه خطر مبتلا شدن اکثریت مردم به این بیماری بسیار بالا است هیچ دولتی هزینه کافی برای پیشگیری از این بیماری و برای معالجه مبتلایان در نظر نگرفته است. سران این دولتها پیش از مبتلا شدن مردم به آن لیست محکومین به مرگ را اعلام کرده‌اند. علنا و با وقاحت می گویند: امکانات پزشکی نداریم و باید میان افراد جوان و مسن تر انتخاب کرد. آن بخشی از کارگران که کار خود را از دست نداده‌اند ناچار می کنند بدون امکانات حفاظتی به روال سابق به سر کار بروند. امنیت و جان مردم در نظام سرمایه داری ارزشی ندارد و آنها فقط در فکر سود و انباشت بیشترند و با تلف شدن هر کارگری ارتش عظیمی از کارگران بیکار و نیروی کار ارزان را جلو دست دارند.
اما در همین دوره اولین اقدام تمام دولتها اختصاص بودجه و امکانات برای سرمایه‌داران بود. آمار نجومی پرداخت کمک دولتی به سرمایه داران و صاحبان شرکتها و کارخانه‌داران در هر کشور صدها هزار میلیارد دلار است و در چند کشور به چند تریلیون دلار رسیده است.
ویروس کرونا بلای طبیعی است، اما بروز این بلای طبیعی را خیلی وقت قبل پیش بینی کرده بودند. حالا هم می گویند تا اواخر اردیبهشت باقی خواهد ماند و بعدا دوباره باز خواهد گشت. مشکل جامعه بشری کمبود شناخت از چنین ویروسی و نارسائی دانش علم پزشکی نیست، مشکل گرفتار بودن علم و دانش و تکنولوژی و ثروت و قدرت در چنگ سرمایه داران و دولت‌های آنها است. شیوع ویرس کرونا نشان داد که تا چه حد وحشتناکی از خدمات پزشکی و بهداشتی در این کشورها کم کرده‌اند. تا چه حدی زیر ساخت‌های بهداشت و سلامتی مردم را تخریب کرده‌اند. چشم امید دنیا به دکترها و پزشکیاران و کادرهای درمانی است. اما کمبود امکانات پزشکی چون جا برای بستری کردن بیماران، ماسک، دستکش، مواد ضد عفونی، و اکسیژن، دارو، لباس حفاظتی و کار و خستگی طولانی مدت بخاطر بیکار کردن کادرهای درمانی جان ده‌ها دکتر و پزشکیار را گرفته است. بخاطر نبودن امکانات و قطع اکسیژن از مریض‌ها کادرهای پزشکی از ایران و کشورهای غربی با چشمان پر از اشک اوضاع غیر قابل تحمل بیمارستان‌ها را گزارش دادند و تا کنون تعدادی از آنها خودکشی کرده‌اند.
مرکز اصلی مرگ و میر مردم و مبتلایان به این ویروس کشورهای غربی و پیشرفته ترین آنها است. تا کنون آمریکا بالاترین آمار را دارد و نزدیک به ۵۰ هزار نفر در این کشور، ایتالیا ۲۴ هزار، اسپانیا ۲۱ هزار، فرانسه ۱۸ هزار، انگلستان ۱۷ هزار، وبلژیک با آن جمعیت کم ۶ هزار و چین ۵ هزار نفر جان خود را از دست داده‌اند. اما در ژاپن بنظر می آید دولت بطور جدی به مقابله با این ویروس پرداخته و از ۱۲۰ میلیون نفر جمعیت آن کمتر از ۲۰۰ نفر جان باختند. این دوران کرونائی نشان داد که ۹۹ در صد مردم در جهان برده‌گان یک درصد جمعیت باقی مانده آن هستند. در این نظام با این سطح از پیشرفت علم و صنعت و تولید هر بلای طبیعی از جمله ویروس کرونا و سیل و زلزله و طوفان و خشکسالی و آنفلوانزی پرندگان و ایبولا از ما کارگران و مردم قربانی میگیرد و سرمایه داران امکانات پزشکی و مالی گریز از آن را دارند و تمام حوادث طبیعی و غیر طبیعی رنگ و معنی طبقاتی دارند.
کارگران و مردم آزادیخواه و برابری طلب!
این دوران سخت ذهن‌ها را تا حدودی باز کرد و شوکی به جامعه وارد کرد و قشر زیادی از مردم را متوجه محتوای واقعی هیاهوی بازار آزاد و معنی نئولیبرالیسم و رقابت قدرت‌های بزرگ بعد از فروپاشی دیوار برلین کرده است. به قول منصور حکمت «دنیا بدون فراخوان سوسیالیسم، بدون امید سوسالیسم و بدون «خطر» سوسیالیسم، به چه منجلابی بدل می‌شود.». این دولتها در دوره دمکراسی و بازار آزاد هر ماهی دارودسته جدید مذهبی را مسلح می کنند و به جان مردم می اندازند. در نظام اینها، دنیا روی آرامش را به خود ندیده و تا کنون دو جنگ جهانی براه انداختند و مدام در گوشه و کنار این جهان جنگ براه می اندازند. بطور مداوم دارند سطح معیشت مردم و خواستهای آنها را پائین می کشند. تعصبات قومی و میهنی و مذهبی و حس برتری طلبی اروپائی و غربی را باد میزنند. اما در این دوره کرونائی تمام این تقدسات و ارکان جامعه بورژوائی در ذهن و نظر مردم ضربه خوردند. بسیاری از مردم متوجه واقعیاتی شدند که قبلا به آنها فکر نکرده بودند. بخش زیادی از مردم در جهان متوجه توحش بی حد و مرز حاکمان سرمایه داری و دامنه بی حقوقی خود شدند. دنیا بعد از کرونا می تواند وارد دوره مبارز و اعتراضات وسیع‌تر و آگاهانه و نقشه مندتر کارگران و توده‌های مردم گردد. مردم آگاه می دانند سعادت و رفاه و آزادی و برابری و صلح و همزیستی در نظام سرمایه داری ممکن نیست و تنها راه رهائی مبارزه نقشه‌مند حزبی برای ایجاد جامعه بهتر و سوسیالیسم و لغو مالکیت خصوصی است. ما راهی جز این نداریم.
در طرف مقابل ما قدرت‌های بزرگ دینا فاجعه کرونا را تبدیل به وسیله رقابت و ایجاد دسته بندی در میان خود کرده اند. دارند فرهنگ این رقابت‌ها را در میان مردم رواج میدهند و دنبال مقصرند تا تقصر را از سر خود و نظامشان دور کنند. آنها متوجه خشم مردم هستند و برای دوران پس از کرونا و تحمیل بیکار سازی‌ها و فقر و بی حقوقی بیشتر به کارگران و محدود تر کردن بیشتر خدمات اجتماعی برنامه می‌ریزند. دنیا پس از کرونا این ظرفیت را دارد که به دنیای پر تر مبارزه و اعتراض سازمانیافته کارگران و مردم آزادیخواه و برابری طلب در مقابل با سرمایه داران و دولتها تبدیل شود.
تغییراتی که در نتیجه شیوع این ویروس جهان را در عرصه‌های سیاست و اقتصاد و ایدئولوژیکی در بر گرفته است با مهار این ویروس و پایان این دوره به سادگی به روال گذشته بر نمی‌گردد. همه چیز بستگی به نقش کمونیست ها و میزان توانائی آنها برای سازماندهی جنبش کارگری و آزادیخواهی در جامعه و تحزب آنها دارد.
جمهوری اسلامی با پنهان کردن آمار مبتلایان به این ویروس، با ناچیز شمردن تلفات جانی مردم، با امنیتی کردن این بیماری نه تنها از زیر بار مسئولیت در قبال جان و امنیت زندگی مردم در رفته، شیوع این ویروس را به چماق سرکوب علیه مردم تبدیل کرده است. نظام اسلامی جامعه ایران بدون هیچگونه امکاناتی با فاجعه بزرگ دیگری روبرو کرده است. روزی نیست که صدها نفر از مردم جان خود را از دست ندهند. دروغگوئی سران این نظام از مرزهای ایران گذشته و هیچ دولتی در دنیا آمارها و اراجیف آنها را جدی نمی گیرد. ویروس کرونا اماکن مقدس اسلامی و مساجد را بست، مراسم های مذهبی دعا و نیایش برای شفای بیماری و آخرت را تعطیل کرد و خیل آیت الله و آخوند را پراکنده نمود. در مقابل آنها جوانان آگاه با ایجاد کمیته‌های محلات با امکانات محدود خود برای مقابله با ویروس کونا دست بکار شدند. دکترها و پزشکیاران نهایت کوشش خود را برای نجات جان مبتلایان به این ویروس حتی به قیمت جان تعدادی از همکاران خود بکار می‌برند. شیوع این ویروس اگر چه موقتا فشار اعتراضات کارگری و تو.ده‌ای بر جمهوری اسلامی را کم کرده اما خشم مردم را فشرده‌تر و وسیع‌تر کرده است. در همین دوره اعتصاب و اعتراض کارگران در معادن و بعضی از مراکز تولیدی و شورش در زندانها انجام گرفت. این دوره موقت به سر میرسد. مردم در ایران برای خلاصی از دست نظام اسلامی اعتراضات آبان ۹۸ را برای خواستهای خود و به سر انجام آن از سر خواهند گرفت. کمونیست ها و کارگران و زنان و جوانان در ایران در این دوره از تاریخ پرچمدار رهائی بشریت از چنگ اسلام سیاسی و قوانین و فرهنگ ضد زن آن هستند. اعتراضات و اعتصابات وسیع و ادامه دار کارگری در چند سال اخیر و وجود قشر وسیع فعالین و رهبران آگاه در جنبش کارگری، جایگاه و پیوستگی اجتماعی و سیاسی این جنبش را با جنبش مردم برای سرنگونی جمهوری اسلامی محکم کرده است.
ما مردم در مبارزه با جمهوری اسلامی و در هنگام بروز هر بلای طبیعی همواره متحد بوده‌ایم، ضعف سیاسی ما و خلا بزرگ در جامعه متحول پر از مبارزه و اعتراض ایران نبودن حزب سیاسی است. کمونیسم در ایران خوشنام است. فعالین کمونیست در این جامعه زیاد و پراکنده و بدون حزب هستند. بدون شک فعالین کمونیست در ایران ساختن چنین حزبی را در راس فعالیت های خود قرار داده‌اند و یا قرار خواهند داد.
مبارزان کمونیست بار دیگر روز اول مه را به کارگران و مردم برابری طلب در جهان تبریک می گوید.
زنده با همیستگی انترناسیونالیستی کارگران
زنده باد سوسیالیسم.
مرگ بر جمهوری اسلامی
مبارزان کمونیست
چهارم اردیبهشت ۱۹۹۹
۲۳ آوریل ۲۰۲۰
