مبارزان کمونیست
حقوق زن در ایران و پیچ و خمهای آن
آ-رستمی
انچه مهم است حقوق زن در طی این چهل سال، و فراز و نشیب های مبارزه زنان در جهت به دست اوردن حقوق انسانیشان بسیار سخت بوده است و در سه بخش قابل بررسی است. اول حقوق زن در خانواده، دوم حقوق زن از دید فرهنگ مسلط بر جامعه، و سوم از نظر قانون و حاکمیت .
حقوق زن در خانواده نخستین تاثیر و مهم ترین تاثیر را از نطر روحی روانی و جسمی می گذارد گرچه این نقطه نظر خود تحت تاثیر اموزش و پرورش و حاکمیت و فرهنگ مسلط بر جامعه می باشد. در خانواده وقتی پدر با فرزند دخترش رفتار مناسبی دارد و مادر حقوق اورا به رسمیت می شناسد و از ان دفاع می کند و بین دختر و پسرش تبعیض قایل نمیشود می تواند زنی را تربیت کند با اعتماد به نفس و ذی حق گرچه این مهم از تاثیر حاکمیت و فرهنگ بی ثمر نمی ماند .و فرهنگ شهری و روستایی و قومیت نیز تاثیر گذار است . که نمونه ان در فرهنگ” قومیتی” کرد لر و ترک به لحاط سنت گرایی محدودیت بیشتری برای زنان ایجاد می شود .
بنابراین زن ایرانی در سه عرصه بایستی مبارزه کند و برای این مبارزه نیاز به تشکل های قوی جهت اموزش و بالا بردن اگاهی زنان نسبت به حقوق خود می باشد .در زمینه حقوقی جز با از بین رفتن و فروپاشی حاکمیت موجود دستیابی به حقوق زن امکان پذیر نیست چون اگر اگاهی و بینش زنان هم تغییر یابد در زمینه حقوقی که مجلس قانونگذاراست حمایتی دراین حاکمیت زن ستیز صورت نخواهد گرفت .و به دلیل عدم حمایت قانون برده وار مجبور به ادامه زندگی با مردی است که تمام حقوق انسانی او را مورد تجاوز قرار می دهد بخصوص که از نظر مالی استقلال نداشته باشد .
در طی این سالها به لطف دنیای مجازی و عصر ارتباطات زنان ایرانی ازنظر اگاهی نسبت به حقوق خود پیشرفت زیادی داشته اند .اما از طرف دیگر به دلیل شرایط بد اقتصادی و فرهنگی جامعه نه تنها زن بیسواد روستایی بلکه زن تحصیلکرده شهری نیز برده وار به زندگی با این شرایط ادامه می دهد چه بسا درتهران بزرگ زنان تحصیلکرده و شاغل هم برده ساخته وبرای حقوق ماهی هشتصد هزارتومان دربیرون طعمه ای برای صاحبکاران و سرمایه داران و درمنزل نیز توسط خانواده همان دستمزد اندکش را هم صاحب می شوند
بنابراین تنها راه رهایی زن در ایران تغییر بنیادین ساختار جامعه و و سقوط نظام اسلامی و ایجاد نظام دموکراتیک و سوسیالیستی درایران است و این امر به تنهایی ممکن نیست جز با ایجاد تشکل واتحاد با سایر اقشار از جمله با زحمتکشان و کارگران معلمین و.. می باشد و این امر همچنین جز با خود باوری زنان، که پاشنه اشیل جمهوری اسلامی است، نمتوان پیشرفتی بدست آورد. گسترش مبارزه علیه همه قوانی و تبعیضات بر حسب جنسیت و علیه ساختار ارتجاعی جامعه تنها راه نجات است. به امید پیروزی و رسیدن به آن روز !
منبع: شماره ١٢٠ نشریه سوسیالیسم امروز
١٥ اسفند ١٣٩٨
٥ مارس ٢٠٢٠
