مبارزان کمونیست
کارگر کمونیست ٦٠٦
محمد شکوهی
سه سال از فاجعه پلاسکو ومرگ 16 آتش نشان گذشت!
صبح روز پنجشنبه ٣٠ دیماه سال ١٣٩۵ ساختمان پلاسکو در آتش سوخت و فروریخت. در این حادثه ١٦ آتش نشان به همراه ٦ شهروند عادی کشته و تعدادی از کارکنان و صاحبان کسبه مستقردر پاساژهای پلاسکو نیزمصدوم شدند. علاوه بر آن در جریان این حادثه بیش از ٣ هزار کارگر شاغل در واحدهای صنفی و مراکز تولیدی و خریدی از کار بیکار شدند.
دوشنبه ٣٠ دیماه ٩٨ با گذشت ۳ سال از این حادثه تلخ خانواده های آتش‌نشان کشته شده پلاسکو در محل وقوع حادثه گرد آمدند تا یاد و خاطره عزیزانشان را گرامی بدارند. در این مراسم مادران و بازماندگان آتش نشانان جانباخته هر کدام از گوشه هایی از درد و زنجشان در این سه سال سخن گفتند و همه تاکیدشان بر معرفی و محاکمه مسببین این فاجعه انسانی بود.
گفتنی است که اخیرا در یک برنامه خبری در تلویزیون جمهوری اسلامی به بهانه سالگرد فاجعه پلاسکو فیلمی پخش گردید که در آن با یک آتش نشان که در روز حادثه در محل حضور داشته گفتگویی انجام گردید. این فرد ضمن اشاره به کمبودها و عدم ایمنی این ساختمان گفت: “روز حادثه که پنجشنبه بود و اونجا برنامه زیارت عاشورا برگذار میشد، مملو از جمعیت بود، من که در صدد بالا رفتن از پله ها بودم، سیل جمعیت بود که از پله ها بدنبال پخش خبر آتش سوزی به پائین سرازیر می شدند. شرایط خیلی سخت بود. مسئولان سعی می کردند هر چه زودتر مردم را بیرون بفرستند. ولی آیا فکر این را نمی کردند که در طبقاب بالا آتش نشانان گیر کرده اند؟ راه پله ها باریک و پیچ در پیچ بود. شلنگ آبپاش آتش نشانی را مجبور بودیم به خاطر پله ها مرتب دورپیچ بزنیم که به محل آتش سوزی برسیم که این اتلاف وقت بود. ناهماهنگی هایی بود و..که منجر به این حادثه شد. “.
این گزارش و دهها گزارش دیگر بار دیگر حقیقت آنچه که در پلاسکو گذشت را در برابر چشم همگان قرار میدهد . عاملین فاجعه پلاسکوبرای مردم شناخته شده اند. از جمله قبلا در مورد ناامنی این مکان تجاری هشدار داده بودند. اما کاری نکردند و بخاطر سودجویی هایشان، به کسبشان ادامه دادند، تا ساختمان عظیم آن فروریخت و شماری قربانی شدند. البته هشدارهایی از این دست بسیار داده شده و گزارشات بسیاری هر روزه از سوی خود رسانه های دولتی از نا امنی بسیاری از اماکن عمومی، مدارس و غیره انتشار می یابد. اما در مورد هیچکدام از آنها کاری صورت نگرفته و صورت نمیگیرد. همانطور که در پلاسکو صورت نگرفت .
به یادداریم که فاجعه پلاسکو با موجی از اعتراض و هممبستگی مبارزاتی مردم با آتش نشانان روبروشد که هیچگاه فراموش نمیشود. در آن هنگام مقامات مختلف دولت و شهرداری در هراس از شعله گرفتن اعتراضات مردم و آتش نشانان معترض و خانواده هایشان وعده های بسیاری دادند تا اوضاع را آرام کنند. اما به هیچکدام از وعده های داده شده عمل نشد . این مساله امروز یک موضوع مهم اعتراض خانواده های آتش نشانان جانباخته در پلاسکو و کارگران آتش نشانی است. به گفته خانواده های جانباختگان حکومت ضد انسانی جمهوری اسلامی نه تنها به وعده هایی که داده بود عمل نکرده است، بلکه حتی برخی از مسئولان و مسببان اصلی حادثه پلاسکو را ترفیع مقام داده اند و در این میان خانواده هایی که پیگیر مطالباتشان بوده اند، همواره مورد تهدید قرار گرفته ومانع تجمع و اعتراض آنها شده اند. بدین ترتیب اکنون سه سال از آن فاجعه می گذرد و خانواده ها مانده اند با دنیایی درد و رنج. و این وضعیت ایمنی شرایط کار در حساس ترن نهاد امداد رسانی در جمهوری اسلامی است.
آتش نشانان از کمترین تجهیزات ایمنی محرومند. از جمله از تجهیزات مدرن اطفاء حریق و حتی ماشین آتش نشانی مجهز به آب پاش و نردبادن ساده و وسایل ایمنی برای این کارگران که یکی از سخت ترین مشاغل را دارند، خبری نیست. در نتیجه با هر اتفاق ساده ای جان و زندگی آنان به خطر می افتد. از سوی دیگر خود حکومت اعتراف می کند که نزدیک به ٢٠٠ ساختمان شبیه پلاسکو فقط در تهران وجود دارد که اگر اتفاقی روی بدهد صدها و شاید هزاران نفر کشته خواهند شد. حکومت با وقاحت و بی شرمی اینها را می گوید و برای امن سازی آنها کاری نمی کند.
مسئول کشته شدن ١٦ آتش نشان و ٦ شهروند عادی در حادثه آتش سوزی ساختمان پلاسکو، حکومت و دست اندرکارانش هستند. اگر چه حکومت اسلامی هیچ موقع آمار دقیق قربانیان فاجعه پلاکسو را اعلام نکرد.
بازماندگان حادثه پلاسکو هنوز بعد از سه سال بدنبال دریافت خسارت و پرداخت بیمه بیکاری هستند. وعده دولت مبنی بر به رسمیت شناختن شغل آتش نشانی به عنوان کار سخت وزیان آور هنوز عملی نشده است. آتش نشانان بارها به خاطر وضعیت خطرناک کاری و کمبود تجهیزات ایمنی کار دست به اعتراض زده اند، اما جوابی نگرفته اند.
از خواستها و اعتراضات آتش نشانان باید وسیعا حمایت کرد. بازماندگان وخانواده های آتش نشانان جانباخته در فاجعه پلاسکو را نباید تنها گذاشت . جمهوری اسلامی باید جوابگوی جنایاتش در قبال کشتار جانباختگان این فاجعه فراموش نشدنی باشد. خانواده های آتش نشانانی که جانباختند و نان آورشان را از دست دادند، باید زندگی شان تامین شود. باید به کسبه و شاغلینی که در این ماجرا هست و نیستشان را از دست دادند خسارت پرداخت شود و از بیمه بیکاری برخوردار شوند. مصدومین این اتفاق هولناک که دچار نقص عضو شده و توان کار کردن را از دست داده اند، باید تحت پوشش بیمه قرار گیرند و مستمری آنان نباید از رقم هشت میلیون خط فقر اعلام شده کمتر باشد. جمهوری اسلامی را باید مجبور کرد که مسببین این فاجعه را به مردم معرفی بکند. بعلاوه نباید گذاشت فجایعی از این نوع دوباره تکرار شود. آتش نشانی باید مجهز به مدرن ترین و امن ترین استانداردهای کاری باشد. امنیت آتش نشانان، به معنای امنیت جامعه است. و تامین فوری امنیت آنان باید خواست فوری همه مردم باشد. در عین حال کار آتش نشانان باید در زمره مشاغل سخت وزیان آور به رسمیت شناخته شود. برای اینکه یک آتش نشان بدون دغدغه های معاش بتواند کار خطیرش را انجام دهد باید از یک زندگی شایسته انسان برخوردار باشد. باید از حق درمان رایگان، تحصیل رایگان برای فرزندان خود و مسکن مناسب برخوردار باشد. و این ها اولیه ترین استانداردهای زندگی برای تمام مردم در سطح جامعه است.
سومین سال گرامیداشت یاد جانباختگان پلاسکو را به صحنه اعتراض خود علیه این همه بیحقوقی و ناامنی محیط کار و شرایط معیشتی درجامعه تبدیل کنیم. جمهوری اسلامی باید گورش را گم کند و برود. امروز که جامعه با اعتراضاتش بر نابودی این حکومت تاکید میگذارد و مردم هر روز در صفوف گسترده تری به میدان می آیند، بهترین فرصت است که بر خواستهایی که بر شمردم تاکید شود.
