مبارزان کمونیست
http://kanoonmodafean1.blogspot.co.uk/2013/04/300.html#more
در سوگ مرگ بيش از 300 كارگر در بنگلادش
انگار مرگ كارگران براي نظام سرمايه داري به امري عادي تبديل شده است و اين نظام ضدانساني دیگربراي مرگ كارگران حساسسيت چنداني ندارد. همگان شاهد بودند كه هم‌زمان با مرگ بيش از سيصد كارگر بر اثر سودطلبي سرمايه داري، انفجاري كوچك در يكي از ایالت‌های امريكا در رسانه هاي سرمايه داري چقدر سروصدا برپا كرد. اگر مرگ يك انسان براي سرمايه دران تا به این اندازه اهمیت دارد، چرا مرگ بيش از سيصد انسان حساسيتي را برنمي انگيزد؟ حوادثي كه بارها تكرار مي شود.
آيا كساني كه در قتل اين كارگران و در قتل بيش از ۱۰۰ نفر در چند ماه پيش در همين كشور، در آتش‌سوزی ساختمانی مشابه، يا قتل بيش از 40 كارگر در آفريقاي جنوبي و… دست دارند، بدتر از عاملان قتل چند نفر در عمليات انفجاري ایالت بوستون نيستند؟ و يا آن‌كه قتل انسان‌ها در حوادث مختلف تفاوت مي كند؟
نظام سرمايه‌داري كه در تقسيم جديد مناسبات کار خود در صحنه‌ی جهانی، صنايع خاصی را به كشورهاي ديگر واگذار مي‌كند، تنها در فكر توليد با هزینه‌های پایین‌تر و سود بيشتر و استفاده از كارگران ارزان‌تر است.
بخش وسيعي از پوشاك‌هاي توليد شده با مارك هاي معروف (شرکت‌های آمریکایی وال ـ مارت، کلوین‌کلین، گپ، شركت سوئدی اچ اند ام، شرکت ایندیتکس كه توليد كننده برند زارا) در كارگاه‌هاي عقب‌مانده در ساختمان‌هاي فرسوده‌اي توليد مي‌شوند كه در كشور بنگلادش قراردارند. حقوق متوسط كارگراني كه در اين كارگاه‌هاي فرسوده و مخروبه مشغول به كارند كمتر از 50 سنت در روز است. (بسيار كمتر از قيمت يكي از توليدات اين شركت‌ها) ساعات كار طولاني 12 ساعته در اين كارگاه‌ها امري عادي است و سودهاي كلان صاحبان سرمایه از اين كارگاه‌ها سبب مي‌شود تا نظام سرمايه‌داري چشم خود را به هر گونه اجحاف و بي‌حقوقي كارگران ببندد و تنها به سود خود بيانديشد.
اين قتل‌ها و كشتارها خود دادخواستي عليه سرمايه‌داري و نظام ضدانساني آن است. باشد كه بار ديگر ثابت شود كه كارگران را براي مقابله با اين نظام وحشيانه، چاره اي جز وحدت، تشكيلات و پاگیری جنبش‌های مدافع حقوق خود نيست…
كانون مدافعان حقوق كارگر
