مبارزان کمونیست
فاجعە انسانی دیگر در بنگلادش
چە کسی مسئول است؟
“نمیخواهم بمیرم، دو فرزند کوچک دارم”
این فریاد یکی از بازماندگان ناشی از فرو ریختن ساختمان ٨ طبقە در بنگلادش بود
سعید آرمان
چهارشنبە هفتە جاری ٤ اردیبهشت در حالیکە فقط ٧ روز بە روز جهانی کارگر ماندە بود، یک سانحە دلخراش کە با فروریختن ساختمان ٨ طبقە در ٣٠ کیلومتری داکا پایتخت بنگلادش اتفاق افتاد، جامعە کارگری در بنگلادش و جهان را در ماتم فرو برد. این ساختمان هشت طبقە کە با استاندارد بسیار نازل همچون سایر مراکز تولیدی و زیر استاندارد ساختە شدە بود و روز سە شنبە یک روز قبل از وقوع این فاجعە ترک برداشتە بود و بخشی از کارگران ابراز نگرانی نمودە و رسما اعلام کردەاند کە ساختمان نا امن است و نباید بە سر کار برگشت. اما حرس و ولع سرمایە کە بجز اندوختن سود از قبل کارگران چیز دیگری در مخیلەاش نمیگنجد، کارگران را در صورت خودداری از رفتن بە سر کار تهدید بە اخراج میکنند. یکی از کارگران کە جان سالم بدر بردە بود بە خبرنگاران گفت کە در حین فرار ما جلو درب ساختمان را گرفتە بودند و مانع از خروج ما میشدند و باز میگفتند کە اتفاقی نیافتادە و بە محل کارتان برگردید و اینچنین مانع از خروج صدها کارگر شدند. کارگر دیگری کە زیر آوار بود با صدای بلند فریاد میزد نمیخواهم بمیرم، دو فرزند کوچک دارم.
تاکنون بالغ بر ٢٥٠ نفر جان دادە و بیش از ١٥٠٠ نفر مصدوم و زخمی شدەاند و هنوز جمع وسیعی زیر آوار ماندەاند. عملیات نجات کماکان ادامە دارد و با بیرون آوردن هر جنازە و یا فرد زندە نفس در سینە هزاران نفر از بستگانی کە در اظطراب بسر میبرند وبا در دست داشتن عکس بستگانشان نگران عزیزانشان و نان آوران فرزندانشان هستند، قطع میشود. صدای زجە زنان و مردانی کە عزیزانشان را از دست دادەاند و یا هنوز زیر آوار ماندەاند دل هر انسان شرافتمندی را بە درد میآورد.
هنوز جامعە بنگلادش از شوک وارد شدە ناشی فاجعە از دست دادن ١١١ کارگری کە ٥ ماە پیش در یک کارگاە تولید پوشاک در شعلەهای آتش زندە زندە سوختند و بە زغال تبدیل شدند، بسر میبرد کە این فاجعە انسانی دیگر اتفاق افتاد.
بنگلادش دومین تولید کنندە پوشاک جهان میباشد کە برای کمپانیهای متعدد در جهان بویژە کشورهای غربی با قیمت ارزان تولید میکنند و نتایج این بهرەکشی از گردە میلیونها کارگر ارزان در بنگلادش سالانە ٢٠ میلیارد دلار، تکرار میکنم ٢٠ میلیارد دلار با صاحبان سرمایە و کارخانەداران میباشد. این در حالیست کە خود کارگران از داشتن چنین لباسهایی محرومند.
دولت بنگلادش سالهاست در مقابل اینچنین ساخت و سازهایی کە منجر بە فجایع دهشتناک اینچنینی شدە است سکوت اختیار کردە و چشم پوشی نمودە و پشیزی برای جان انسانها ارزش قائل نبودە و نیست. و یا در بهترین حالت قول محاکمە و مجازات خاطیان را میدهند کە عملا نوش دارو بعد از مرگ سهراب است و بس. اما هر جا کە کارگران معترض و خانودەهایشان بمیدان آمدەاند علیرغم داغدار بودنشان با پلیس ضد شورش مجهز روبرو شدەاند. آنان در گرماگرم همە درد و نگرانی معترضین بە سهل انگاری دولت و کارفرماها و آمدنشان بە خیابانها، بە وحشیانەترین شیوە بە معترضین حملە نمودە و مورد ضرب و شتم قرارشان میدهند و مانع از طرح مطالباتشان و بروز خشم ناشی از استثمار و بی حقوقی محض و بردگی کارگران میشوند.
دولت موظف است کە کلیە کارگاەها و کارخانجات موجود را بازبینی و استاندارد آنان را چک کند و تا حصول اطمینان درب همە مراکز را بستە و کارفرمایان را موظف بە پرداخت حقوق کارگران تا ایجاد مجدد اشتغال بکند. و در عین حال کارفرمایان و دولت خسارت جانی ناشی از این حادثە هولناک را بە بازماندگان بپردازد و موظف بە تامین معیشت فرزندان و بازماندگان این حادثە کرد.
http://www.hekmatist.org/index.php
٢٦ آوریل ٢٠١٣
