کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی- چند گزارش خبری

پرونده اکرم نصیریان به دادسرای گرمسار ارسال شد‎


ونده اکرم نصیریان از اعضای «ندای زنان ایران» برای رسیدگی به دادسرای گرمسار ارجاع شد. این فعال حوزه زنان روز یکشنبه ۵ خرداد با تأمین وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی به‌صورت موقت از زندان اوین آزاد شده بود.

به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، پرونده اکرم نصیریان فعال حقوق زنان و عضو «ندای زنان ایران» برای رسیدگی به شعبه اول دادیاری دادسرای گرمسار ارسال شده است.

خانم نصیریان از طریق ارسال پیامک الکترونیکی مطلع شده که پرونده‌اش برای رسیدگی به شعبه اول دادیاری دادسرای گرمسار در استان سمنان ارسال‌شده است.

این فعال حوزه زنان طی یادداشتی در صفحه شخصی خود با اعلام این خبر نوشت: «از‌آنجا‌‌ که در طول زندگی‌ام هیچ گاه در گرمسار، کار و زندگی نکرده‌ام و همیشه در تهران بوده‌ام، تعیین محل دادیاری پرونده‌ام در گرمسار، سؤال برانگیز است».

مأموران امنیتی، روز دوشنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۹۸، خانم نصیریان از اعضای “ندای زنان ایران” و گروه همیاری به سیل‌زدگان را بازداشت کرده و به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات مستقر در زندان اوین منتقل کردند.

روز یکشنبه ۵ خرداد ۱۳۹۸، این فعال حقوق زنان، با سپردن وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی، از زندان اوین، آزاد شد.

خانم نصیریان از چهره‌های فعال در امر سوادآموزی زنان و در گروه همیاری کمک به مردم سیل‌زده فعالیت داشت.

«ناهید شقاقی»، دیگر عضو «ندای زنان ایران» که صبح روز چهارشنبه ۲۵ اردیبهشت در منزل شخصی‌اش بازداشت شده بود، کماکان در بند ۲۰۹ زندان اوین در بازداشت و تحت بازجویی به‌سر می‌برد.

پرونده اکرم نصیریان به دادسرای گرمسار ارسال شد


کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
جلسه‌ی شعرخوانی «حَبسیه‌سُرایی در شعر کهن و مدرن» با دستور نهادهای امنیتی لغو شد‎
د.

بکتاش آبتین، عضو کانون نویسندگان ایران، شاعر و فیلمساز ایرانی طی یادداشتی خبر از لغو جلسه‌ی شعرخوانی «حَبسیه‌سُرایی در شعر کهن و مدرن» داده و گفته طی تماسی تلفنی از سوی شهر کتاب، با همکاری برگزار کنندگان این نشست، خانم آیدا عمیدی و آقای روزبه سوهانی نیز پایان داده شد.

بنا بر اطلاعیه‌ها و پوسترهای منتشر‌شده در شبکه‌های اجتماعی، روز پنج‌شنبه ۹ خرداد بایستی این جلسه‌ی شعرخوانی در شهر کتاب پاسداران تهران برگزار می‌شد که روز چهارشنبه ۸ خرداد مامور یک نهاد امنیتی در تماس تلفنی با مسئولان شهر کتاب برگزاری این جلسه را ممنوع اعلام کرد.

طی اعلام قبلی در این برنامه قرار بود آقایان بکتاش آبتین، علی اسداللهی و خانم رویا زرین (صدای غایب) شعر‌خوانی کنند. همچنین آقای کامیار عابدی به‌ عنوان سخنران به این برنامه دعوت شده بود.

به دنبال این ممنوعیت برگزارکنندگان به‌ناچار نشست را لغو کردند.

ممنوعیت برگزاری جلسه‌ها و مراسم‌های ادبی، کنسرت‌ها، اکران فیلم‌ها و بزرگ‌داشت‌ها در ایران مسبوق به سابقه است.

در اردیبهشت ۹۷ وزارت اطلاعات برگزاری مراسم بزرگداشت پنجاهمین سال تاسیس کانون نویسندگان ایران را ساعتی پیش از اجرا لغو کردند. در مرداد ماه مانع برگزاری مراسم هجدهمین سالگرد درگذشت احمد شاملو شدند و در آبان ماه سال گذشته از برگزاری مراسم یکمین سال درگذشت علی‌اشرف درویشیان جلوگیری کردند.

پیش از این نیز جلسه‌ی معرفی و نقد مجموعه شعر «تناهی» سروده‌ی «روزبه سوهانی» که قرار بود عصر روز، پنج‌شنبه ۹ اسفند ۹۷، در شهر کتاب دانشگاه برگزار شود، به حکم یک نهاد امنیتی لغو شده‌بود.
بخوانید:
https://www.kampain.info/archive/33535.htm


کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
پناهجویان در تایلند؛ “پلیس این کشور سازمان ملل را به رسمیت نمی‌شناسد” – بخش اول‎
پناهجویان در تایلند؛ شاید در وهله اول کمی جا بخورید که در تایلند هم پناهجویان و پناهندگان زیادی سکونت دارند، ولی اشتباه نخوانده‌اید.

پناهجویان در تایلند، کشوری در جنوب شرقی قاره کهن آسیا، با چه مسائلی روبه‌رو هستند؟

شاید نام تایلند برای بسیاری از ایرانیان یادآور کشوری جذاب و توریستی همراه با خرید، تفریح در پارک‌های آبی، خوش‌گذرانی و مشروب، کلوپ‌های رقص شبانه و یا حتی سکس باشد، اما موضوع برای فردی که به عنوان پناهجو در این کشور زندگی می‌کند، خیلی فرق دارد.

در تایلند افرادی هستند که به دلایل مختلف به سازمان ملل متحد در این کشور پناه آورده‌اند، اما وضعیت‌شان به گونه‌ای دیگر رقم خورده است.

شهروندانی از کشورهای ایران، میانمار، کره شمالی، پاکستان، هند، سوریه، عراق و … در دفتر سازمان ملل متحد در تایلند نام خود را به عنوان پناهجو ثبت کرده‌اند.

پناهجویان در این کشور، سال‌هاست از زندگی جا مانده‌اند و شاید در هیچ کشور دیگری “اینچنین به حال خود رها نشده باشند‌”.

مشکلات عدیده‌ای که با آن مواجه هستند، شاید شما را لحظه‌ای به این فکر بیندازد که سازمان ملل در این کشور فقط یک نام است و نه بیشتر!

زندگی یک فرد، زمانی که به سازمان ملل در این کشور پناه می‌‌آورد و پس از ثبت‌نام در این سازمان، تازه با دردسرهایی شروع می‌شود که “از اساس جایی مشابه‌اش دیده نشده‌است.”

مهم‌ترین موضوع این است که نه دولت و نه پلیس تایلند، اوراق هویتی سازمان ملل را که در زمان ثبت‌نام به فرد پناهجو تحویل داده‌شده را به رسمیت نمی‌شناسد و این بزرگ‌ترین دغدغه یک پناهجو در این کشور است. خصوصا در یکی دو سال اخیر که دنیا با بحران پناهجویی مواجه شده است.

مسئله اقامت موقت پناهجویان حتی با وجود داشتن مدارک ثبت‌نام، موضوع اولی است که در صحبت با آن‌ها عنوان می‌شود:

“پلیس تایلند در صورتی که بخواهد می‌تواند فرد پناهجو را بدون دلیل موجهی بازداشت کند و حتی با وجود همراه داشتن اوراق هویتی و کارت شناسایی سازمان ملل متحد (UNHCR) به زندان منتقل کند.”

موضوع این است که سازمان ملل در این کشور برای دولت و پلیس وجهه‌ای ندارد و مدارک مربوط به آن را به عنوان دلیلی برای اقامت قانونی، ولی موقت فرد پناهجو نمی‌پذیرند.

بنابراین اگر شما در تایلند پناهجو باشید و پلیس دستگیرتان کند، اولین جایی که احتمالا منتقل شوید، زندان است.

“هر پناهجویی را که توسط پلیس مورد شناسایی و بازجویی قرار بگیرد، ممکن است پس از بازداشت به زندان فرستاده شود. جایی که با او شبیه به مجرمان و خلاف‌کاران رفتار می‌شود تا پناهجو!”

پس از آن سایه اخراج و دیپورت شدن را هم اضافه کنید.

پناهجویان در تایلند هیچ‌گونه حقوقی ندارند و اگر بازداشت شوند، به سادگی امکانی برای آزادی نمی‌یابند.

محل نگهداری آن‌ها در زندان از نظر محیطی، به شدت آلوده و به جز موارد معدود و حاد به مراکز درمانی منتقل نمی‌شوند و توجهی از نظر پزشکی به وضعیت آن‌ها نمی‌شود.

همچنین از طرف سازمان ملل پشتیبانی نمی‌شوند:

“یک پناهجو در تایلند اگر بد شانسی بیاورد ممکن است توسط پلیس در خیابان بازداشت شده و پس از آن تا ۵ سال یا گاهی طولانی‌تر در زندان بماند تا تکلیف پرونده‌اش روشن شود و بعد هم معلوم نیست که او را به کشورش بازگردانده یا اینکه پرونده‌اش در صورت قبولی در مصاحبه به کشور سوم ارجاع داده‌شود، اگر نه و در صورت رد شدن در مصاحبه آنقدر در زندان می‌ماند که خودش انصراف دهد و با هزینه خودش به کشورش بازگردد!”

به همین دلیل بیشتر پناهجویان برای اینکه گرفتار پلیس نشوند، گاه باید روزها و هفته‌ها از اتاق کوچک اجاره‌ای‌شان که چند برابر نرخ معمول کرایه کرده‌اند، خارج نشوند و خود و خانواده‌شان را در فضای چند متری اتاق محبوس کنند.

ادامه گزارش داریوش عدیم را در بخش پناهندگان در وب‌سایت کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی بخوانید:👇
https://www.kampain.info/archive/33558.htm


کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی