مبارزان کمونیست
همسرنوشتی طبقاتی علیه بیکاری
«ایلنا: اعتراض بومی‌های عسلویه به بیکاری/ بازنشسته‌های نفت در پارس جنوبی چه می‌کنند؟!
کارگران بومی عسلویه میگویند: حق ماست که در پروژه‌ها به کار گرفته شویم.
جمعی از کارگران بومی عسلویه از استخدام غیربومی‌ها انتقاد کردند و گفتند: تعداد زیادی از کارگران بومی که با اتمام پروژه‌های پیمانکاری بیکار شده‌اند، در انتظار به‌کارگیری مجدد هستند. این درحالیست که تعداد زیادی از غیربومی‌ها در پروژه‌های عسلویه و کنگان مشغول به کار هستند. این کارگران که روز گذشته مقابل دفتر منطقه ویژه جمع شدند، میگویند: تعدادی از بازنشسته‌های نفت با حقوق‌های بالا استخدام شده‌اند؛ ما خواستار خاتمه اشتغال آنها و جذب بومی‌های متخصصی هستیم که بیکار هستند. این کارگران با بیان اینکه به همه مسئولان و نماینده مجلس مراجعه کرده‌ایم، افزودند: خیلی از غیربومی‌ها، بازنشسته‌ها نیز در عسلویه حقوق بالا می‌گیرند؛ درحالیکه کارگران بومی، پیمانکاری هستند و بدون امنیت شغلی با حداقل دستمزد سر می‌کنند».
در اوایل اسفندماه ٩٧ کارگران بیکار عسلویه علیه بیکاری دست به اعتراض زده بودند. کارگران میگویند؛ «تعدادی از بازنشسته‌های نفت با حقوق‌های بالا استخدام شده‌اند؛ ما خواستار خاتمه اشتغال آنها و جذب بومی‌های متخصصی هستیم که بیکار هستند». معماری خبر توسط ایلنا انجام شده، سیاست مزورانه ایلنا و خانه کارگر شکاف میان کارگران، بومی و غیر بومی، و یا مهاجر است. تحت تاثیر شرایط نابسامان اقتصادی موجود، بیکاری و اخراج های گسترده و ناامنی شغلی یک گرایشی در میان کارگران به ترند مزورانه و ضد کارگری حکومت و رژیم سرمایه متوسل شده اند و از کارگر بومی و غیر بومی، خارجی و خودی اشاره کرده اند. هوشیاری بالا علیه رفتارهای مزورانه نهادهای حکومتی و پیش کشیدن بحث کارگر بومی و غیر بومی را باید شناخت و علیه آن ایستاد و جهت اعتراض کارگر را باید بطرف حکومت اسلامی و بورژواها و صاحبان سرمایه گرفت. ما بارها شاهد خبر اعتراض کارگران “بومی” علیه غیر بومی ها بوده ایم. دلائل نارضایتی کارگران علیه بیکاری واضح است؛ شرایط نابسامان اقتصادی، پایین آمدن قدرت خرید مردم، افزایش شکاف طبقاتی و عدم تامین زندگی در اثر بیکاری میلیونی و تعطیلی صدها کارخانه و فابریک و شرکت های ساختمانی. اعتراض به بیکاری فرض هر کارگری است و دلیل بیکاری وجود نظام منحوس سرمایه و سودجوئی سرمایه داران و کافرمایان است.
در مقابل این سیاست تفرقه باید محکم ایستاد. مساله این است که کارگران و فعالین کارگری باید با هوشیاری تمام سیاستهای مزورانه و تفرقه افکنانه نهادهای حکومتی و خانه کارگر و ایلنا را خنثی کنند و اجازه ندهند کارگر بیکار به دام سیاست ارتجاعی کارفرما و ارگانهای دولتی بشود. کارگران بیکار عسلویه در اعتراضات اخیرشان گفته اند کارگران “غیر بومی” را استخدام نکنید! و یا آنها را اخراج کنید و کارگران “بومی” را استخدام کنید. این شعار و خواسته که توسط کارگران بیکار عسلویه انجام شده، بضرر طبقه کارگر است و دردی هم از آن کارگر بیکار دوا نمیکند و اساسا این روش مبارزه نیست. کارگر بیکار وقتی با شعار بیکارسازی دسته ای دیگر از کارگران (کارگر غیر بومی) بمیدان میاید عملا سیاست بیکارسازی حکومت اسلامی سرمایه و کارفرماها و توطئه های فریبکارانه آنها را رسمییت میدهد. توسل به این شعار درد ناامنی شغلی را دوا نمیکند. فاصله کارگران هم طبقه را بیشتر و بیشتر میکند. باید هوشیار باشیم، همسرنوشتی طبقاتی و اتحاد و همبستگی طبقه کارگر را تقویت کنیم. دشمنان طبقه کارگر را هدف قرار دهیم.
این وظیفه کارگران سوسیالیست و رهبران کارگری است که در مجمع عمومی و نشستهای کارگری، در محیط کار و میدیای اجتماعی با حوصله و متین با کارگران بیکار صحبت کنند و ترند کارگر بومی و غیر بومی و روشهای مزورانه دارودسته های حکومتی و سرمایه داران و خانه کارگری ها را افشا کنند، و با خواستهای مطالباتی طبقاتی خواهان امنیت شغلی و بیمه بیکاری شوند.
کارگران بارها اعلام کرده اند که یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین ابزار سرمایه و حکومت آن جلوگیری از اتحاد کارگران و ایجاد تفرقه بین آنهاست: “کارگران آگاه و پیشرو را به زندان می‌اندازند وتشکل‌یابی را ممنوع می‌کنند. با حذف رهبران‌مان و خانه‌نشین کردن آنها تلاش می‌کنند عده‌‌ای اجیر شده را در راس مبارزات ما قرار دهند. ما بین ما ایجاد رقابت می‌کنند و هم سو با این اقدامات، نیروی سرکوب پرورش می‌دهند و بخشی از طبقه ما را به عنوان نیروی سرکوب در خیابان‌ها به مصاف ما می‌فرستند.
فراخوان ما همبستگی و یکپارچگی برای مبارزه با فقر و نابرابری است.”
***
