نادر بکتاش دنیا را کجا می بریم

دنیا را کجا می بریم

نادر بکتاش

13/04/13

1–

ما تروریست بودیم

ماجراى “رمان نو”، در دوره مبارزاتى اش از ١٩۵٠ تا ١٩٧۵، یک پدیده ایزوله نبود. تمام این ربع قرن، در هنر، تفکر و ایدئولوژى متاثر از یک جوشش انقلابى شدید، شور و اشتیاق عظیم خلاق، تمایلى گستاخانه براى مبارزه علیه پیش داوریها و اشکال مقدس شده بود. همه اینها خیلى زود در مطبوعات منعکس شدند. به خاطر بیاوریم که اولین مقالات شدیداً خرابکارانه من در باره “تئورى ادبى” هم در “اکسپرس” و هم در “نوول ابسرواتور” (به ترتیب مهمترین هفته نامه هاى راست و چپ فرانسه) چاپ شدند!

https://www.tribunezamaneh.com/archives/17710

بعد از جنگ جهانی دوم فضایی تازه در اروپا و آمریکا خلق شد. جنگی با ده‌ها میلیون قربانی در سراسر جهان و با دو بمب اتمی آمریکا و کشتار صدها هزار نفر تمام شده بود و مردم در حستجوی زندگی و شادی بودند. گرسنگی و کمبود غذا و مایحتاج اولیه زندگی روزمره جایش را به امید و وفور و شادی داد. این تغییر عظیم در زندگی تنها منحصر به غرب نبود. دهه بیست شمسی در ایران سرشار از فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی و مبارزات کارگری و سایر اقشار شد. در کشورهای آسیایی و آفریقایی مبارزات ضد استعماری و استقلال طلبانه تپش و قدرت توده‌ای وسیع پیدا کرد.

« ماجراى “رمان نو”، در دوره مبارزاتى اش از ١٩۵٠ تا ١٩٧۵، یک پدیده ایزوله نبود. تمام این ربع قرن، در هنر، تفکر و ایدئولوژى متاثر از یک جوشش انقلابى شدید، شور و اشتیاق عظیم خلاق، تمایلى گستاخانه براى مبارزه علیه پیش داوریها و اشکال مقدس شده بود. »

الن روب گری یه کاملاً واقع‌بینانه به مساله نگاه می کند. رمان نو تبدیل به پدیده شد, زیرا جهان در حال پوست عوض کردن بود. زیرا جهان متأثر از یک جوشش انقلابی شدید شده بود. دوران صلح و امید و عشق و بیکینی شروع و اولین سوت جنبش زنان برهنه زده شد. در پلازهای پاریس مایوی یک تکه تقریباً اسلامی !!! جابش را به بیکینی های کفار و دشمنان عفت و عصمت و خدا داد (خدای بیچاره آدم و حوا را لخت خلق کرده بود – سر کوچه اش بوتیک لباس فروشی نبود – اما بعد کشیش ها و خاخام ها و ملاها تن شان لباس کردند ) دوران هیپی ها و عشق و گل و مبارزه‌ای در سطح قاره ها علیه جنایات جنگی آمریکا در ویتنام بود.

مه 68 مهر فرانسه را خورده است اما در شمار زیادی از کشورهای دیگر دنیا هم جنبش های مشابهی به راه افتاد. دانشجویان ایران علیه گرانی بلیت اتوبوس اعتراض کردند و چنبش چریک های فدائی متولد شد. اوکتاویو پاز شاعر سنگ آفتاب و دیپلمات در اعتراض به سرکوب معترضین در مکزیک استعفا داد. مناسبات واقعی و حقوقی میان زنها و مردها و نسل ها عوض شد. کلمات جدیدی وارد زبان شدند و دنیا سعی کرد خودش را از غبار و خون چنگ بتکاند.

هر چند فقر و محرومیت و ستم جنسی و ملی تبعیض نزادی و … ادامه داشت. چرا که سرمایه داری ادامه داشت.

قرن نوزده میلادی جنبش های کارگری زیادی را دید. در هفت کشور اصلی صنعتی آن زمان این تشکلات کارگری بودند که از آنجایی که ضعف مبارزه صنفی را در مقابله با بورزوازی – با صنعت رو به رشد و استثمار وحشیانه ترش – تجربه و حس کردند اقدام به تاسیس احزاب سیاسی کارگری کردند (کتابی در این رابطه را در زمان دانشجویی در هشتاد میلادی خواندم اما متأسفانه مشخصاتش در حافظه‌ام نمانده است).

مارکس و انگلس فرزند این جنبش کارگری جوان اما وسیع و قدرتمند بودند که سرانجام لنین – بعد از تجربه کوتاه اما سترگ کمون پاریس – در اوائل قرن بیست به قدرت رساند.

قرن بیستم بزرگترین انقلاب تاریخ را با پرچم بلشویسم و کارگر دید. دو جنگ جهانی مخوف را برای اولین بار در تاریخ تجربه کرد.

دو بمب اتمی آمریکا و قتل عام صدها هزار نفری را به عنوان کابوس در حافظه‌اش ثبت کرد.

امروز دز آغاز قزن بیست و یکم دنیا کجا می رود… .

این‌ها تنها شماری خرد از لیست طولانی جنگی است که سرمایه داری وفرهنگ و کثافاتش علیه دنیا راه انداخته اند. اما در مقابل این هیولا قشونی چند میلیاردی می جنبد. و با عزمی روز به روز راسخ تر خود را آماده می کند.