مبارزان کمونیست
گفتوشنود شعله پاکروان با مریم موذن‌زاده فعال حقوق بشر و نماینده بروجردى در اروپا در خصوص کارزار “من هم شکنجه شدم”
شعله پاکروان، مادر ریحانه جباری در گفت‌و‌شنودی که با مریم موذن‌زاده، فعال حقوق بشر و نماینده حسین کاظمینی بروجردی، در رادیو فرهنگ انجام داد، در خصوص کارزار من هم شکنجه شدم صحبت کرده و از شکنجه‌هایی که علیه خانواده آقای بروجردی و شخص وی اعمال شده گفتگو کردند.
لازم به توضیح است؛ مریم موذن‌زاده به عنوان نماینده و سخنگوی حسین کاظمینی بروجردی و شعله پاکروان از رادیو فرهنگ در این گفتگو شرکت کردند.
آنچه در ادامه می‌خوانید، گزیده این گفتوشنود است و در ادامه مشروح این گفتگو را بشنوید:
آقای بروجردی به جز این ۱۱ سالی که در زندان بودند، در دهه‌های قبل نیز زندان بوده و شکنجه زیاد شده‌اند. ایشان نزدیک به چهل سال در حال فعالیت بوده‌اند. هم خودشان و هم اجدادشان مخالف حکومت دینی بودند. ایشان را تحمل نکرده و بازداشت شده و به زندان توحید منتقل شدند. در زندان توحید شکنجه‌های زیادی را متحمل شدند، زندان توحید زندانی بود که زندانی های سیاسی خطرناک را به آنجا می‌بردند. و جای دیگر افراد عادی آنجا نبود از آویزان کردن، آب جوش و سرد ریختن، سلولهای انفرادی طولانی مدت، آنهایی که تجربه زندان توحید را دارند می‌دانند که بدترین شکنجه‌ها را آنجا اعمال می‌کنند. بعد از اینکه آمدند بیرون باز هم به فعالیت‌هاشون ادامه دادند همان کار خودشان را انجام دادند. ضمن اینکه از متون دینی استخراج می‌کردند و به روز در می آوردند سعی می کردند نیاز جامعه را از همان متون دینی پاسخگو باشند متناسب با تحصیلی که کرده بودند، چون یک روحانی که مجتهد می شود باید این اجتهاد و علم را داشته باشد که از این متون دینی نیازهای جامعه را پاسخگو باشد. و نیاز جامعه هم این بود که آیا این ظلمی که می شود با اعتقاد مردم جور در می آید؟ و ایشان این عدم تطابق را نشان می‌دادند که این با اعتقاد مردم جور در نمیاد بنابراین ایشان را مجددا در اواخر سال ۷۸ به زندان بردند. که تا یک سال یعنی اواخر سال ۷۹ در زندان اوین بودند در این یک سال هم بسیار شکنجه شده بودند که عوارض زیادی به بدنشان وارد شده بود و علیرغم سختی ها و شکنجه های فراوانی که به ایشان وارد شد به دلیل عدم دسترسی به رسانه آزاد اینها در هیچ کجا اطلاع رسانی نشد خودتان تصویر کنید که چه فشاری به خانواده ایشان وارد شد در همان سالها همسسر ایشان اکرم ولی‌دوستی را سربازان گمنام امام‌زمان ربودند و بردند و در بیابان‌های شهر ری رها کردند در حالی که به ایشان موادی را تزریق کرده بودند که هنوز هم از عوارض آن در رنج است. و در کف دست خانم ایشان پیغام نوشته بودند که اگر دست از کارهایت برنداری این تازه شروعش است. ایشان که نه قصد براندازی داشت نه شورش، نه اینکه حزب و گروهی داشت اما نمی توانستند ایشان را تحمل کنند و تمام این سالهایی که نام بردم ایشان را مکررا یک روزه و دو روزه می‌بردند و مورد آزار و اذیت و بازجویی قرار می‌دادند. در سال ۱۳۸۱ هم پدر ایشان را در بیمارستان به دلیل عدم همکاری با حکومت به قتل رساندند و اجازه حضور در مراسم و بر سر مزار ایشان را نمیدادند. مسجدی را که ایشان خودشون ساخته بودند مصادره کرده و اجازه حضور در این مسجد را به وی ندادند. یاران ایشان را بازداشت و اذیت و آزار می کردند که همین باعث آزار وی می شد. آخرین بازداشت وی سال ۸۵ بود که تا کنون به مدت یازده سال ادامه دارد در پی یک حمله ناجوانمردانه تمام عیار صورت گرفت که با حمله نیروهای نظامی و انتظامی و سر تا پا مسلح و با تانک حمله کرده و درها را شکستند و خانه را مصادره کرده و یاران ایشان را مورد ضرب و جرح قرار دادند زن و بچه و جوان و پیر که با دست خالی بودند را کتک زده از پشت بام پرتاب می کردند و همه را با هم بازداشت کرده و بردند و آقای بروجردی را به همراه دو دختر و پسرها و عروسهایشان، نوه شش ماه اش خواهر و همسر خواهر و …. کلیه اقوام آقای بروجردی را بازداشت کردند حتی یارانی که آنجا حضور نداشتند را در منزل خودشان دستگیر کردند. همینطور تمامی همسایه ها را، همه اینها مصداق شکنجه که هیچ، بلکه وحشی‌گری صرف بوده و هست و چه شکنجه هایی که در زندان و حتا در هنگام بازداشت که من خودم شاهد بودم ایشان را در هنگام دستگیری از ریش شان گرفته روی زمین کشیده و کتک می‌زدند تا یک سال بعد از بازداشت از ایشان هیچ‌گونه خبری نداشتیم که کجا و در چه وضعیتی هستند بعدها فهمیدیم که ایشان را به قدری زده بودند که به کما رفته بوده از همان موقع ایشان لرزش دست شدیدی دارند که حتا نمی توانند یک کاغذ را دست بگیرند”
مشروح این گفتگو را در وبسایت کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی دنبال کنید:
http://www.kampain.info/archive/29321.htm
—
کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
دو شهروند بهایی ساکن کرمان با سپردن وثیقه آزاد شدند
دو تن از شهروندان بهایی ساکن کرمان که توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده‌بودند، با سپردن وثیقه به صورت موقت آزاد شدند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، روز جاری، پنج‌شنبه ۴ بهمن‌ماه، دو شهروند بهایی به نام‌های “کیانا رضوانی” و “کیمیا مصطفوی” که توسط نیروهای امنیتی در کرمان، بازداشت شده‌بودند، با سپردن وثیقه به صورت موقت از زندان کرمان آزاد شدند.
لازم به توضیح است؛ این دو شهروند بهایی روز شنبه ۲۹ دی‌ماه، بازداشت شده‌بودند.
بخوانید:
کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
