مبارزان کمونیست
«مرزهاي زبان من، يعني مرزهاي جهان من»
نادر بکتاش
06/04/13
ويتگنشتاين معتقد است كه مرزهاي زبان ما، همان مرزهاي جهان ما هستند،يا به تعبيري ديگر جهان تنها تا آن اندازه وتاجايي وجود دارد كه مي‌تواند در قالب زبان ما گنجانيده شود. در اين باره خودش مي‌گويد: «مرزهاي زبان من، يعني مرزهاي جهان من» بنابراين ويتگنشتاين در جستجوي بنيادهاي زبان است».
http://marifat.nashriyat.ir/node/46
این نظر تا حدی قابل تردید است. هر چه هست باید ویتگنشتاین را با تمام بغرنجی اش نه اینکه حتماً خواند و تماماً فهمید اما در مکانی بالا در پیشرفت عمومی شناخت بشری قرار داد و کنجکاوش شد.
من هم دینم را به او ادا کردم و رساله کوتاهش را تبدیل به اسلحه ای در دست دنیای دوست‌داشتنی ام در رمان تابوت شیشه‌ای دنیا کردم!!!!!!!!!!!!!
دنيا هم که براى اولين بار، بعد از سالها، هيجانزده شده بود، کتاب قطور سلمان رشدى، ” زمين زير پايش ” را برداشت و در حاليکه جيغ میزد : ” کتاب روى کله پوکت”، بر فرق سرش کوبيد. به اين هم اکتفا نکرد، کتاب کوچک رساله منطقى -فلسفى ويتگنشتاين را برداشت، لوله کرد و در دهان برزيلى نگونبخت فرو کرد و گفت: ” تا بفهمى که زبان مسأله مهمى است و ديگر علکى زرزر نکنى. آخر سر هم پيروزمندانه خنده اى کرد و گفت که بالاخره معلوم شد که کتابها هم به دردى میخورند.
http://www.adabestanekave.com/book/tabot_shishei_Donia.pdf
https://tribunezamaneh.com/archives/17316
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
کودکان زبان را طوطی‌وار یاد نمی‌گیرند
مطلبی است که حتماً باید خواند.
