مبارزان کمونیست
کوش, کوش, خدا کجا قایم شده…
نادر بکتاش
05/04/13
مدتی قبل- دوشنبه 28 اسفند 1391 ساعت 15:58 – این مطلب را دیدم و ضبط کردم. میخواستم یادداشتی درباره آن بنویسم, اما حوصله نکردم و به‌خصوص احساس کردم که خدا غمگین در کنج بهشتش نشسته و دارد آرام آرام اشک می‌ریزد که نکند در این جنگ‌های محلی و جهانی قریب الوقوع بمبی هم روی بهشت بیفتد و بمیرد.حال می‌خواهد پشت کامپیوترش در دپارتمان کره شمالی/جنوبی باشد یا در دفتر کارش مربوط به خاورمیانه.
یا اینکه از کارش اخراج شود و مجبور شود گوشه خیابان بخوابد.
http://www.bbc.co.uk/persian/science/2013/03/130314_me_higgsboson_identification.shtml
دوشنبه 28 اسفند 1391 ساعت 15:58
امروز همین مطلب را در روزنه دیدم. عید آمد ورفت و سیزده هم به در شد اما مشکل همچنان باقی است. خدا کجا است و چه غلطی می کند… .
برای پاسخ دادن به این سوال، دانشمندان می خواهند دوباره در برخورددهنده هادرونی بزرگ آزمایش دیگری انجام دهند. اما این برخورددهنده درست یک ماه پیش برای تعمیرات و برای ارتقا سیستم به مدت دو سال تعطیل شد؛ بنابراین برای اثبات قطعی ذره خدا باید تا سال ۲۰۱۵ صبر کرد. به انتهای همین مطلب رجوع کنید.
اگر کله تان داغ نشد این مطلب را بخوانید. می فقط یک چیز از آن فهمیدم: سرمایه داری فعلاً پول ندارد تا دنبال اثبات خدا برود. خدا هم تا دو سال دیگر فرصت دارد تا سوراخ موشی برای پنهان شدن پیدا کند. رفیقانه به او توصیه می‌کنم که اصلاً روی بیت رهبری و پوتین و اوباما و ملا و خاخام و کشیش حساب که نکند هیچ از دست آنها به خرس و پلنگ و شیر و ازدها هم پناهنده شود امنیت بیشتری خواهد داشت.
در حاشیه: ازمیان این دوتصویر خدای اولی خیلی سوررئالیستی و حدوداً ترسناک است.
خدای دومی خوشرنگ و ملوس.
آن وسط سبزهای ایران هم یک کلاه سبز پیدا کرده‌اند که شاید مسلمان و مدافع آنها بشود. دنیا را چه دیدی………
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
‘ما تقریبا مطمئنیم ذره خدا را کشف کرده‌ایم’
به روز شده: 18:59 گرينويچ – پنج شنبه 14 مارس 2013 – 24 اسفند 1391
تصویری از برخورد پروتون با پروتون در شتابدهنده سرن. خطوط سبز الکترونهای حاصل از برخوردند
دانشمندان مرکز تحقیقات هسته ای اروپا ،سرن، اعلام کردند بررسیهای وسیع روشن کرده ذره ای که سال گذشته شناسایی شد، به احتمال بسیار زیاد هیگز بوزون یا ذره موسوم به “ذره خدا” است اما برای اینکه مشخص شود این ذره چه نوعی از هیگز بوزون است به تحقیقات بیشتری نیاز است.
مطالب مرتبط
- فیزیکدانان به شواهدی از وجود ‘ذره الهی’ دست یافتند
- کنفرانس نظریه ‘انفجار بزرگ’ و دین در سوئیس
- فن‌آوری
موضوعات مرتبط
جو اینکادلا مدیر پروژه CMS (یکی از دو آشکارساز سرن) امروز در کنفرانس “موریون” که در لاتوییل ایتالیا برگزار شد گفت: “نتایج اولیه ای که از بررسی کل داده های آزمایش سال ۲۰۱۲ به دست آمده بسیار جالب هستند و برای من کاملا روشن است که ما با هیگز بوزون سروکار داریم، اگرچه هنوز برای دانستن اینکه این چه نوعی از هیگز بوزون است راه درازی در پیش داریم.”
دیو چارلتون سخنگوی پروژه اطلس، دیگر آشکارساز سرن، امروز گفت:” نتیجه تازه و زیبایی که به دست آمده محصول تلاش عظیم و از خودگذشتگی افراد زیادی بوده است. نتیجه حاصله ذره جدیدی را نشان می دهد که قرینگی-چرخش هیگز بوزون را دارد، همانطوری که در مدل استاندارد پیش بینی شده است.”
حدود هفت ماه پیش در برخورددهنده هادرونی بزرگ (LHC) که در سرن سوییس قرار دارد آزمایشی انجام شد که به گفته دانشمندان دانش فیزیک نظری را تغییر داد. دانشمندان پروتونها (هسته اتم) را تا سرعت نور شتاب دادند و ذرات کوچکتری را که در این برخورد ایجاد شد بررسی کردند، به امید اینکه برخی پرسشهای اساسی را پاسخ دهند و ذره موسوم به هیگز بوزون را پیدا کنند.
پروفسور پیتر هیگز در تونل شتابدهنده سرن. ذره بوزون به نام این پروفسور بریتانیایی نامگذاری شده که تئوری منشا جرم را ارائه کرد
بر اساس نظریه موسوم به مدل استاندارد، تمام مواد از ذراتی بنیادی ساخته شده اند: شش کوارک و شش لپتون. کوارکها پروتونها و نوترونها را شکل می دهند و لپتونها هم الکترونها و نوترینوها را (نوتروینو الکترون بدون بار است). فیزیکدانها فکر می کنند کوارکها و لپتونها را نمی توان به اجزای کوچکتری خرد کرد.
دانشمندان چهار نیروی بنیادی طبیعت را هم‌نیروی هسته ای ضعیف، نیروی هسته ای قوی، جاذبه یا گرانش و نیروی الکترو مغاطیسی می دانند. بر اساس مدل استاندارد این چهار نیرو هر کدام یک ذره معادل دارند به نام بوزون که در واقع این نیروها را به ماده منتقل می کنند. برای اینکه این نیروها به ماده منتقل شوند تمام ذرات بنیادی باید از میدانی بگذرند به نام میدان هیگز. اما خود این میدان هیگز هم به یک ذره حامل نیاز دارد که به هیگز بوزون معروف است. این ذره قطعه گمشده مدل استاندارد بود و حالا دانشمندان فکر می کنند آن را یافته اند.
در واقع فیزیک ذرات هر ذره را دارای دو ویژگی می داند: چرخش و قرینگی. قرینگی باعث کنش متقابل ذرات می شود اما پذیرفتن مفهوم قرینگی به معنای آن است که ذره باید بدون جرم باشد. دانشمندان مشکل را این گونه حل کرده اند که ذرات بنیادی جرم ندارند اما با عبور از میدان هیگز دارای جرم می شوند. اما آنچه خودِ میدان هیگز را با دیگر ذرات یا نیروها در کنش قرار می دهد هیگز بوزون است.
اطلاعاتی که از آزمایش ماه ژوئیه ۲۰۱۲ به دست آمد نشان می دهد ذره ای که در آن برخورد عظیم تولید شده، به هیگز بوزونی که در مدل استاندارد توصیف شده بسیار نزدیک است. البته اگر این ذره خصوصیاتی کاملا متفاوت نشان می داد دانشمندان را بیشتر خوشحال می کرد چرا که افقی تازه پیش روی آنها قرار می داد؛ اما اثبات وجود این ذره هم گامی بزرگ در تایید صحت مدل استاندارد است. نظریه ای که در دهه شصت و هفتادمیلادی از ترکیب نظریه نسبیت انشتین و نظریه کوانتوم حاصل شد.
تونی ویدبرگ استاد فیزیک دانشگاه اکسفورد که با پروژه اطلس همکاری داشته به بی بی سی گفت: “این شروع فصل تازه ای در فیزیک نظری است.”
نمایی گرافیکی از آزمایش برخورد پروتون با پروتون در شتابدهنده سرن در سال ۲۰۱۲
“فیزیک از چهارم ژوئیه (۱۴ تیر) تغییر کرده است. قبلا ما یک سوال مبهم داشتیم، آیا اصلا ذره ای وجود دارد؟ اما حالا سوال ما دقیقتر شده: آیا این ذره که پیدا کرده ایم هیگز بوزون است و آیا این هیگز بوزون با پیش بینی مدل استاندارد تطبیق می کند؟”
بر اساس مدل استاندارد هیگز بوزون چرخش ندارد اما قرینگی مثبت دارد. این دقیقا همان نتیجه ای است که در آزمایش بزرگ سرن به دست آمده است.
اما دلیل اینکه فیزیکدانهای سرن با قاطعیت اعلام نکرده اند هیگر بوزون را یافته اند این است که بر اساس نظریه موسوم به ابرتقارن ممکن است پنج نوع مختلف هیگز بوزون وجود داشته باشد.
برای پاسخ دادن به این سوال، دانشمندان می خواهند دوباره در برخورددهنده هادرونی بزرگ آزمایش دیگری انجام دهند. اما این برخورددهنده درست یک ماه پیش برای تعمیرات و برای ارتقا سیستم به مدت دو سال تعطیل شد؛ بنابراین برای اثبات قطعی ذره خدا باید تا سال ۲۰۱۵ صبر کرد.
