مبارزان کمونیست
گزارشی از وضعیت وخیم پناهجویان در مرز صربستان-کرواسی/ ویدئو
طی ماه‌های اخیر شمار پناهجویانی که برای عزیمت به کشورهای اروپایی ار ترکیه یا ایران، به صربستان رفته‌اند، افزایش یافته‌است.
شماری زیادی از پناهجویان ایرانی در مرز صربستان و کرواسی در وضعیت “وخیمی” بسر می‌برند. گزارش‌ها حاکی از آن است که پلیس کرواسی دAر برخی موارد به خشونت متوسل شده و “برخی از پناهجویان مورد ضرب و جرح قرار گرفته‌اند.”
امید فرهاد، اهل مهاباد در کمپی در مرز صربستان-کرواسی اقامت دارد.
این کمپ بنا به گفته وی سه طبقه است و هر طبقه ده اتاق دارد که شمار زیادی از پناهجویان در آن‌ها اسکان داده‌شده‌اند.
امید فرهاد با توجه به مشکلاتی که در ایران برای وی به وجود آمده‌بود، از کشور خارج شده، از وضعیت وخیم پناهجویان می‌گوید: «من در ایران فعال مدنی بودم، ناچارا کشور را ترک کردم و اکنون اینجا در این شرایط وخیم بسر می بریم. وضعیت پناهجویان در کمپ آداشوفسی (مرز صربستان به کرواسی) بسیار اسف‌ناک است، پناهجویانی که همراه با خانواده هستند در اتاق‌های ۱۲ متری که تعدادی تخت دارد ساکن هستند و هر اتاق ۴ خانواده دو تا سه نفری زندگی می‌کنند، وضعیت خوراک بسیار بد است و هوا به شدت سرد شده است و رسیدگی بسیار کند صورت می‌گیرد.»
وی می‌گوید: «بسیاری از پناهجویان بنا به صحبتی نامعلوم که گفته شده‌بود مرزها باز شده به سمت مرز کرواسی عازم شدند. متاسفانه تعداد پناهجوها رو به افزایش است و به هیچ عنوان اجازه نمی‌دهند غذا را به اتاق ببری و به هیچ عنوان هم اجازه خرید نمی‌دهند.»
پناهجویان در کمپ از وضعیت بد اتاق‌ها و لوزام آنجا می‌گویند: «سرویس بهداشتی افتضاح است، آب گرم نیست، هیچ امکاناتی نداریم، درب حمام بسته است و آب آن هم سرد است و مشکلات عدیده‌ای داریم.»
یکی از پناهجویان در ویدئویی که برای کمپین ارسال شده، گفته‌است: «ما از کشور کرواسی درخواست داشتیم که اجازه بدهند از خاکشان عبور کنیم اما به زور ما را برگرداندند و گفتند که باید اینجا بمانید، به ما گفته شده از جنگل بروید، اما انتظار داریم که فقط یک راه برای ما باز کنند که عبور کنیم. حتی یکی از بچه‌ها چاقو خورد یا اجازه ندادند که برای کودکان آتشی روشن کنیم، هوا به شدت سرد است و به خانم‌ها حتی اجازه رفتن به دستشویی داده نشده و کسانی هم که غذا را خودشان خرید کرده‌اند از آن‌ها گرفتند و روز بعد در کارتن تحویل‌مان دادند. همه را با زور و توسل به باتوم در گوشه‌ای جمع کردند.»
این صحبت سعید یکی از پناهجویان است که به شدت نگران وضعیت خود و سایر دوستانش است.
در ویدئوهایی که برای کمپین ارسال شده، جمع زیادی از پناهجویان در سالنی در انتظار نوبت اسکان در کمپ بسر می‌برند.
سمیرا نیز یکی دیگر از پناهجویان در کمپ می‌گوید: «این وضعیت ماست، هوا سرد است، امکاناتی نداریم، آب گرم نداریم، از سقف اتاق‌ها آب می‌چکد و در هر اتاق چهار خانوار زندگی می‌کنند که وضع بدی را برای ما رقم زده‌است.»
برای دیدن ویدئو و تصاویر به آدرس زیر مراجعه کنید:
گزارشی از وضعیت وخیم پناهجویان در کمپی در مرز صربستان-کرواسی/ ویدئو
—
کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنیپ
شعله پاکروان در چهارمین سال‌روز اعدام دخترش؛ “چهار قرن است که هر شب، کتاب عشق تو را ورق زده‌ام”
شعله پاکروان، فعال مدنی که دخترش ریحانه جباری در تاریخ ۳ آبان‌ماه ۹۳ در زندان رجایی‌شهر اعدام شد، با انتشار دل‌نوشته‌ای در چهارمین سال‌روز این اعدام، “چهار سال را معادل چهار قرن” شمرده و می‌نویسد: «چهار قرن است که هر شب، کتاب عشق تو را ورق زده‌ام، ای دختر، چه یافتم؟ موج در موج عشق و ایستادگی.»
شعله پاکروان که بعد از خروج از کشور “بنیاد ریحان” را جهت مخالفت با اعدام، تاسیس کرد، در بخشی از دل‌نوشته‌اش، گفته‌است: «هنوز هم بار مسئولیتی که بر دوشم نهادی با شوق می‌کشم. هنوز هم سرباز عدالت هستم. هنوز هم خسته نیستم از یادآوری تو. هنوز اما نبخشیده‌ام شکنجه‌گرانت را !»
خانم پاکروان نوشته‌است: «دلم را به دل آمنه مرادی و شریفه حسین‌پناهی گره می‌زنم. دلم را به دل مهوش فتحی گره می‌زنم که از مزار دو جوان‌مرگ رادمردش دور ماند. دلم را به دل دایه سلطنه‌ی فرزاد کمانگر گره می‌زنم که کوه زاگرس در مقابل او چون سنگریزه است. دلم را به دل عزیز گره می‌زنم که از مزار هفت فرزندش خبر ندارد. دلم را به دل مادر نیکو سرشت انوشیروان لطفی گره می‌زنم که پیر شد و خاوران باغ خشک شده رویاهایش ماند. دلم را به دل مادری گره می‌زنم که تنها پیکر بی‌جان یک پسر از چهار فرزند جوان‌مرگش را گرفت و با دست‌های خودش در جنگل‌های گرگان بخاک سپرد.»
یادداشت شعله پاکروان را در ادامه بخوانید:
شعله پاکروان در چهارمین سال‌روز اعدام دخترش؛ “چهار قرن است که هر شب، کتاب عشق تو را ورق زده‌ام”
—
کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
