مبارزان کمونیست
بمناسبت دهمین سالگرد جنگ آمریکا علیه عراق
“زنان بزرگترین بازنده” جنگ
آذر ماجدی
ده سال از حمله وحشیانه آمریکا و موتلفینش به عراق می گذرد. جنگ علیه عراق یکی از بزرگترین تراژدی های بشری تاریخ معاصر است، یک نسل کشی تمام عیار. حمله نظامی آمریکا و بریتانیا به عراق این کشور را به یک مخروبه بدل کرده است. بیش از یک میلیون نفر در اثر این جنگ کشته شده اند. شهر بغداد عملا به یک گورستان بزرگ بدل شده است. حدود ۵ میلیون کودک یتیم شده اند. دو میلیون زن بیوه در فقر مطلق و بدون هیچگونه کمکی بسر می برند. بیش از ۲ میلیون نفر عمدتا به کشورهای همسایه پناهنده شده و ۳ میلیون نفر در خود عراق آواره شده اند. ۷۰٪ مردم به آب آشامیدنی دسترسی ندارند. نیمی از مردم در فقر مطلق زندگی می کنند.
این ارقام بیجان فقط بخشی از تصویر جامعه ویران شده عراق را پس از ده سال جنگ و اشغال نشان می دهد. آمریکا از سال ۱۹۹۱ هر چه در توان داشته برای ویرانی جامعه عراق بکار بسته است. تلاش برای تثبیت نظم نوین جهانی؛ برسمیت شناسی قدر قدرتی آمریکا و بعنوان تنها ابر قدرت جهانی، یکی از نقاط اصلی سیاست بین المللی آمریکا و موئتلف همیشگیش بریتانیا بوده است. حمله نظامی به عراق در سال ۱۹۹۱ به بهانه حمله عراق به کویت با تحمیل ۱۲ سال تحریم اقتصادی کشنده دنبال شد و بالاخره در شامگاه ۲۰ مارس ۲۰۰۳ آمریکا نقشه دیرینه خود را پیاده کرد و یک حمله نظامی عظیم و بی سابقه را علیه مردم عراق سازمان داد. نیروی هوایی آمریکا میلیون ها تن بمب و موشک از آسمان بر سر مردم بغداد ریخت. این آغاز نابودی و ویرانی کامل عراق بود. جنگ سرنوشت مردم عراق را سیاه و تاریک و زندگی آنها را با درد و مشقت و کشتار و ویرانی عجین کرده است.
فقط در دوره تحریم اقتصادی بیش از یک میلیون کودک و سالمند در اثر کمبود غذا و دارو در عراق جان باختند. نرخ مرگ و میر اطفال از سال ۱۹۹۰، ۱۵۰٪ افزایش داشته است. در سال ۲۰۰۸ فقط ۵۰٪ کودکان سن مدرسه ابتدایی مشغول تحصیل بودند؛ این رقم در سال ۲۰۰۵، ۸۰٪ بود. هیات حاکمه آمریکا و بریتانیا و رسانه های چکمه لیس شان در آغاز حمله نظامی، این جنگ را “جنگی برای آزادی عراق” نامیدند! هنوز هم با کمال وقاحت دولت و ژنرال های آمریکایی ادعا دارند که این جنگی برای”آزادی، رهایی و عدالت” بوده است. هم اکنون در چند منطقه عراق بخصوص فلوجه از تولد نوزادان معیوب گزارش می شود. گفته می شود که نوع نارسایی های نوزادان حتی از هیروشیما شدید تر است.
جامعه عراق علاوه بر ویرانی زیر ساختی، از بین رفتن تسهیلات برق رسانی، آب آشامیدنی، فاضل آب شهری، بهداشت، بیمارستان و مدرسه، ساختمان های ویران شده و خانه های با خاک یکسان شده، پارک های به گورستان بدل شده، از نظر ساختار اجتماعی نیز از هم پاشیده شده است. راه اندازان و سازماندهندگان این جنگ، تحت نام گسترش دموکراسی و تامین حقوق برابر، جامعه عراق را به گروه های مذهبی و قومی تقسیم کرده اند و این گروه ها را بجان هم انداخته اند. قوانین مذهبی را بر کشور حاکم کرده اند، در نتیجه این شرایط، زندگی مردم ناامن تر، نابرابر تر و مملو از نفرت و ترس شده است. در این میان بقول ینار محمد، رئیس سازمان آزادی زن عراق: “زنان بزرگترین بازنده هستند.” زنان بدون هیچ امنیت جانی و مالی، بیکار و بدون برخورداری از هیچگونه کمک مالی از دولت، باید زندگی خود و کودکانشان را تامین کنند. حاکمیت گروه های مذهبی و قوانین مذهبی بر کشور، هر گونه آزادی عمل را از آنها سلب کرده است؛
همانگونه که در هر جامعه از هم پاشیده شده، ویران شده، فقر زده و تحت حاکمیت گروه های باند سیاهی مذهبی انتظار می رود، فحشاء در عراق رشد نجومی داشته است. طبق تحقیقات سازمان آزادی زن عراق در سال ۲۰۰۶، یک “رشد اپیدمیک” در فحشای دختران و زنان بوجود آمده است. زنان در فاحشه خانه ها، محل کار و پناهگاه ها در بغداد به تن فروشی کشیده شده اند؛ این گزارش همچنان از قاچاق دختران و زنان در درون عراق برای مردان عراقی و نظامیان آمریکایی و به کشورهای همسایه خبر می دهد.
پایان دادن به این جنگ و شرایط فلاکت بار و خفت بار تنها وظیفه مردم عراق نیست. یک همبستگی جهانی میان بشریت آزادیخواه و انساندوست ضروری است. باید کوشید تا با یک همبستگی انسانی جامعه عراق بازسازی شود؛ باید خواهان محاکمه دو هیات حاکمه آمریکا و بریتانیا و در راس آنها جرج بوش، تونی بلر، دونالد رامسفیلد و دیک چینی بجرم جنایت علیه بشریت شد؛ حکومت کنونی عراق بدست یک مشت دزد و چاقوکش است که به یمن جنگ و بدبختی مردم عراق به میلیونها دلار ثروت رسیده اند؛ روسای این حکومت نیز باید در یک دادگاه عادلانه و باز مردم محاکمه شوند. *
