پاسخ ارعاب و تهدیدات فعالین کارگری را با برگزاری مراسمات گسترده و سراسری در روز جهانی کارگر بدهیم.
دستگاههای سرکوب هر ساله در آستانه روز جهانی کارگر دست به احضار، تهدید و بازداشت فعالین کارگری زده اند تا بلکه با ایجاد فضای رعب و وحشت در میان کارگران از برگزاری مراسمات مستقل کارگری در روز جهانی کارگر جلوگیری کنند و به موازات این نوع اقدامات سرکوبگرانه با براه انداختن نمایشات فریبکارانه برگزاری مراسمات ضد کارگری توسط نهادهایی مانند خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار و غیره سعی در وارونه جلوه دادن خواستها و مطالبات کارگری و مهمتر از آن انکار وجود اعتراضات و مبارزات گسترده کارگری علیه وضع موجود داشته اند.
امسال نیز در حالیکه مدتهاست که همه بخشهای دولتی از وزارت کار و تشکل ضد کارگری زیر مجموعه اش (خانه کارگر) گرفته تا بقیه وزارتخانه ها، دستگاههای قضائی، امنیتی، انتظامی و نظامی برای رویاروئی با کارگران در روز جهانی کارگر کلاهخود و سپر و نیزه پوشیده و به خود وصل کرده اند، دستگاههای قضائی پیش دستی کرده و یک هفته مانده به اول ماه «می» برابر با 11 اردیبهشت، روز جهانی کارگر اقدام به احضار 5 تن از فعالین کارگری سنندج به نامهای: شریف ساعد پناه، حبیب اله کریمی، مظفر صالح نیا، خالد حسینی و غالب حسینی ومحاکمه 8 تن از کارگران مجتمع صنعتی نیشکر هفت تپه به نامهای: عبدالرحیم بسحاق، اسماعیل بخشی، کرامت پام، سید حسن فاضلی، حسین حمدانی، عادل سماعین و رستم عبداله زاده کرده اند.
این نوع اقدامات سرکوبگرانه که از سر ضعف و ناتوانی در برآورده نمودن مطالبات کارگران هر ساله انجام گرفته، نتوانسته اند اندک خللی در عزم و اراده طبقه کارگر ایران برای رسیدن به حقوق انسانی خود ایجاد نمایند و امسال وجود شرایط و فضای اعتراضی وسیع و توده ای در تمام سطوح جامعه و بخصوص توازن قوای کنونی طبقه کارگر، چنین تقلاهای بیهوده ای را به ضد خود تبدیل خواهد کرد.
نه-به-احضار-و-محاکمه-فعالین-کارگری
نه-به-ایجاد-رعب-و-تهدید
پیش به سوی برگزاری مراسمات شکوهمند روز جهانی کارگر
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه 5/2/1397
فراخوان به مناسبت روز جهانی کارگر و روز معلم!
مزدبگیران جامعه اعم از کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و میلیونها بیکارِجویایِ کار، درحالی به استقبال این روز جهانی می روند که در شرایط بی سابقه ای از فقر و فلاکت و فشارهای خردکننده معیشتی زندگی می کنند، و علیرغم اعتراضات، تجمعات، راهپیمائی ها و اعتصابات گسترده، حکومت همچنان به دست اندازی و تعرض خود به ته مانده سفره این طبقه بزرگ اجتماعی ادامه داده و راه برون رفت از بحران های اقتصادی و بن بست های اجتماعی و سیاسی خود را بر گرده اکثریت جامعه یعنی؛ مزدبگیران تحمیل کرده است.
این روز را باید به تجلی همبستگی همه بازنشستگان، کارگران، معلمان، پرستاران و سایر مزد بگیران که خواست های مشترک دارند، تبدیل کنیم و باید با فریاد رسا، اعتراض خود را به وضعیت نابسامان موجود اعلام نماییم.
ما روز سه شنبه ۱۱ اردیبهشت (اول ماه می) ساعت ۱۰ مقابل مجلس تجمع خواهیم کرد و از همه مزدبگیران دعوت می کنیم در تجمع شرکت کنند.
“گروه اتحاد بازنشستگان”
—
بیانیه جمعی از فعالین و نهادهای مدافع حقوق زن، ادمین کانالهای تلگرامی و دختران خیابان انقلاب بمناسبت اول ماه مه (11 اردیبهشت 1397) روز جهانی کارگر
امسال در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر می رویم که جنبش کارگری و جنبش زنان در ایران بیش از پیش بهم پیوند خورده است. این پیوند با حمایت تشکل ها و فعالین شناخته شده کارگری از دختران خیابان انقلاب که علیه حجاب اجباری و علیه سرکوب از دل خیزش دیماه 96 عروج کردند، مستحکم تر شد.
خیزش دیماه 96 علیه فقر، گرانی و شکاف طبقاتی، و اعتراض گسترده به حجاب اجباری و هر گونه سرکوب، اعتراض مردمی بوده است که با بحران های عمیق اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند؛ با این وجود حداقل دستمزد سال 97 حدود یک میلیون تومان اعلام شده است و این در حالیست که خط فقر در شهریور ماه 96 برابر چهار میلیون و 960 هزار تومان اعلام شد.
دستمزد حجم وسیعی از مزدبگیران و حقوق بگیران، چندین برابر زیر خط فقر است، بیکاری و اختلاف طبقاتی بیداد می کند و حتی طبق آمار دولتی، یک سوم مردم ایران در”فقر مطلق” بسر می برند. اصلاحیه قانون کار بیش از پیش دست طبقه حاکم، دولت و کارفرمایان را برای استثمار بیش از پیش نیروی کار باز گذاشته است و ناامنی شغلی گریبانگیر اقشار مختلف جامعه شده است. اختلاس ها، حقوق های نجومی و ثروت های عظیم “ژنِ خوب ها” و در مقابل، فلاکت عمومی، اعتیاد، تن فروشی و کودکان کار بیداد می کند.
در این میان “زنان” هم به عنوان نیروی کار ارزان و به عنوان تشکیل دهنده بخش عظیمی از جمعیت بیکاران کشور، تحت ستم و استثمار مضاعفی هستند.
در این شرایط است که اعتراضات کارگران، پرستاران، معلمان، دانشجویان، جوانان، بازنشستگان، دستفروشان،فعالین حفظ محیط زیست و اب، فعالین وسرکوب شدگان کشاورزان ، جویندگان کار و زنان علیه فقر، گرانی، بیکاری، شکاف طبقاتی و بیحقوقی های اجتماعی سراسر ایران را فرا گرفته است. لذا روز جهانی کارگر در ایران فرصتی است برای عزم سراسری بخش عظیم مردمی که خواهان تغییر وضعیت موجود بسمت یک جامعه انسانی هستند. این روز فرصتی است برای بیان مطالبات همه اقشاری که خواهان معیشت و منزلت هستند.
بدینوسیله ما جمعی از فعالین و نهادهای مدافع حقوق زنان، ادمینهای کانالهای تلگرامی و دختران خیابان انقلاب ضمن اعلام همبستگی با بیانیه تشکلهای کارگری بمناسبت اول ماه مه (11 اردیبهشت 1397) روز جهانی کارگر، به همه انسانهای برابری طلب، آزادیخواه و عدالتخواه، فراخوان همبستگی حول مطالبات فوری بشرح زیر میدهیم؛
– حمایت قاطعانه از مبارزات زنان علیه قوانین ضد زن، علیه تبعیض و تحقیر، علیه حجاب اجباری و علیه جنس دوم شمردن زن.
– خواست فوری پنج میلیون تومان حداقل دستمزد برای کارگران، همه شاغلین و بازنشستگان.
– تضمین شغل و امنیت شغلی برای همه افراد مشمول کار، تضمین امنیت شغلی زنان در دوره بارداری و پس از مرخصی زایمان.
– لغو قراردادهای موقت و سفید امضا و تبدیل همه آنها به قرارداد دائم.
– اعتراض به سونامی بیکاری در ایران و خواست بیمه بیکاری برای همه بیکاران.
– اعتراض به هرگونه تبعیض جنسیتی، قومیتی و ملّیتی در محل کار.
– ممنوعیت به کار گیری کودکان در بازار کار و لغو هرگونه کار کودک.
– حمایت و اعلام همبستگی با اعتراضات و اعتصابات جاری، بویژه کارگران هپکو، هفت تپه، فولاد، بازنشستگان، معلمان، دانشجویان و زنان.
– آزادی بی قید و شرط و فوری کارگران زندانی، معلمان زندانی و همه زندانیان سیاسی.
– حق تشکل مشخصا حق تحزب، حق اعتراض و اعتصاب و لغو احکام امنیتی کردن اعتراضات و اعتصابات.
– همبستگی اقشار مختلف علیه سرکوب کارگران مهاجر و اقدامات نژادپرستانه.
– تعطیلی رسمی اول ماه مه روز جهانی کارگر در تقویم.
—
روز جهانی کارگر ندای انسانیت است!
اول ماه مه روز جهانی کارگر و روز اعتراض به نابرابری و ستم بر همه ی انسانهایی است که در ازای داشتن حداقلی از آنچه که خود ساخته اند همه ی زندگی خود و خانواده شان را به گرو گرفته اند ، فریاد کسانی که نمیخواهند زندگی کنند برای کارکردن و بردگی مزدی را سر منشا همه فلاکت موجود میدانند.
اول ماه مه روزی است که زنان به عنوان یک انسان به میدان می آیند و نهیب میزنند که نگاه جنسیتی دون شان بشر میباشد و این پیامی است که دختران خیابان انقلاب با بر چوب گرفتن حجاب ،نماد تحمیل و اجبار در برابر چشم جامعه قرار داد.صدایی که نه به حکم قضایی و نه با هیچ خشونت و ارعابی ساکت نخواهد شد.
در شرایطی که زنان به حکم جنسیتشان مهر فرودستی بر خود دارند و هزاران زن به عنوان لشگر بیکاران فوق ارزان ،سودآوری سرمایه داران حاکم را تضمین میکنند، فریاد برابری با روز جهانی کارگر همنوا خواهد بود.
همچنانکه پرچم اول ماه مه تا نابودی همه نابرابری ها از زندگی بشر برافراشته است و هیچ مانع و سرکوبی نخواهد توانست عزم میلیونها نفری که برای داشتن یک زندگی با استانداردهای انسانی مبارزه میکنند را در هم بشکند.
روز جهانی کارگر نوید برابری همه انسانها فارغ از جنسیت و نژاد و قومیت و روز ندای انسانیت است!
روز جهانی کارگر روز اعتراص و فریاد رهایی همه ی انسانها از فلاکتی است که سرمایه داران حاکم ایجاد کرده اند.
داشتن یک زندگی استاندار شاد و برابر حق همه انسانهاست و ما خواهان:
-رفع هر گونه تبعیض حقوقی و قانونی از زندگی زنان و ایجاد شرایط برابر برای کسب موقعیت شغلی
-ایجاد بیمه بیکاری و تامین مسکن مناسب برای همه افراد بیکار و مشغول به تحصیل
-وجود بیمه درمانی و بهداشت رایگان برای افراد
-تامین تحصیل رایگان و رفع هرگونه تبعیض و تفکیک جنسیتی در محیط ها ی کاری و تحصیلی
-تامین امنیت جانی و شغلی برای زنان در محیط های عمومی و کاری
-لغو تمام طرحهایی که سبب بی ثباتی شغلی زنان در محیط های کاری می شود
-تامین مهد های کودک رایگان برای کودکان
-تامین امنیت شغلی برای زنانی که از مرخصی زایمان و شیر دهی استفاده می کنند
-لغو تمام قوانین و طرح هایی که شکاف جنسیتی را رواج میدهد
_پرداخت دستمزد برابر و تعیین ۵ میلیون تومان پایه حقوق برای همه زنان و مردان شاغل و تاخیر در پرداخت حقوق کارگران باید مشمول جریمه شود و دولت موظف است پرداخت حقوق به همه مزدبگیران را با تعیین جرائم تاخیر در پرداخت حقوق کارکنان ، تضمین کند.
_تعیین دوروز مرخصی برای دوره پریود زنان
-تعطیلی رسمی روز جهانی کارگر و لغو ممنوعیت برگزاری مراسم های اول ماه مه
۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر را به روز جشن اعتراضی میلیونها نفری بدل کنیم که سازندگان و گردانندگان جامعه هستند و با تحمیل تعطیلی کار به صاحبان قدرت و سرمایه نشان دهیم که زندگی به دست ماست و آن را آنگونه خواهیم ساخت که کار کنیم برای زندگی کردن و تن به بردگی زیر خط فقر نخواهیم داد و اعتراض خود را به دستمزد های تعیین شده در شورای عالی کار اعلام می داریم.
اتحاد سراسری ما همراه با کارگران و کل جامعه تنها راه مقابله با فقر و فلاکت و همه مصاعب سرمایه داری حاکم می باشد. و در روز اول ماه مه همگام با همه کارگران جهان فریاد سر خواهیم داد که تا برپایی دنیای شاد برابر و مرفه مارش خیابانی روز جهانی کارگر ،روز صاحبان جامعه پابرجاست!
روز_جهانی_کارگر_زنان_برابری
ندای زنان ایران
اردیبهشت 97
فراخوان به مناسبت روز جهانی کارگر و روز معلم!
مزدبگیران جامعه اعم از کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و میلیونها بیکارِجویایِ کار، درحالی به استقبال این روز جهانی می روند که در شرایط بی سابقه ای از فقر و فلاکت و فشارهای خردکننده معیشتی زندگی می کنند، و علیرغم اعتراضات، تجمعات، راهپیمائی ها و اعتصابات گسترده، حکومت همچنان به دست اندازی و تعرض خود به ته مانده سفره این طبقه بزرگ اجتماعی ادامه داده و راه برون رفت از بحران های اقتصادی و بن بست های اجتماعی و سیاسی خود را بر گرده اکثریت جامعه یعنی؛ مزدبگیران تحمیل کرده است.
این روز را باید به تجلی همبستگی همه بازنشستگان، کارگران، معلمان، پرستاران و سایر مزد بگیران که خواست های مشترک دارند، تبدیل کنیم و باید با فریاد رسا، اعتراض خود را به وضعیت نابسامان موجود اعلام نماییم.
ما روز سه شنبه ۱۱ اردیبهشت (اول ماه می) ساعت ۱۰ مقابل مجلس تجمع خواهیم کرد و از همه مزدبگیران دعوت می کنیم در تجمع شرکت کنند.
“گروه اتحاد بازنشستگان”
کارگران به استقبال روز جهانی کارگر میروند.
بیانیه ٥ تشکل کارگری
بیانیه تشکل های مستقل کارگری پیرامون اوضاع حاکم بر کشور و فرا رسیدن اول ماه مه روز جهانی کارگر
سال 97 را، در شرایطی آغاز می کنیم که دستمزدهای چهار برابر زیر خط فقر بر کارگران تحمیل شده و در عین حال شیرازه های اقتصاد و اداره جامعه به شکل غیرقابل کنترلی در حال از هم گسیختگی است و در این میان جناح های مختلف قدرت برای بقا و تامین منافع ضدانسانی خود، هیچ برنامه ای جز تحمیل فقر و فلاکت بیشتر به میلیون ها کارگر و مردم زحمتکش ایران و سرکوب اعتراضات بخش های مختلف جامعه ندارند.
کسانی که چهل سال پیش با ژست مستضعف پناهی و با بوسه به دستان کارگران بر سرنوشت جامعه حاکم شدند، بی هیچ شرمی در ملاءعام بر گرده کارگر شلاق زدند؛ آنان را به سلول های انفرادی انداختند و با تعقیب قضائی و احکام زندان طویل المدت، مهر بردگی بر پیشانی شان کوبیدند. با ممنوعیت اعتصاب و تشکل های مستقل کارگری و سرکوب هر گونه فریاد حق خواهی کارگران، شرایطی را پدید آوردند که امروزه در ایران به عنوان یکی از ثروتمند ترین کشور های جهان، حداقل مزد کارگران، چهار برابر زیر خط فقر است و این دستمزد شرم آور در اغلب مراکز تولیدی و صنعتی با ماه ها عقب افتادگی و به ضرب و زور اعتراضات مداوم کارگران پرداخت می شود و در بسیاری از مراکز اقتصادی به علت فقر و بیکاری همین حداقل دستمزد هم پرداخت نمی شود؛ خصوصی سازی یا اختصاصی سازی واحدهای تولیدی همچنان ادامه دارد و به تعطیلی واحدهای تولیدی، یکی پس از دیگری، منجر می شود؛ با اجرای طرح های انتقال آب با هدف افزایش سطح کشت محصولات صادراتی مانند پسته که سود سرشاری را نصیب صاحبان سرمایه می کند، همراه با صدمات جبران ناپذیر به محیط زیست، زندگی هزاران کشاورز به ورطه فقر و نابودی مطلق کشیده شده است.
تن فروشی و اعتیاد به مواد مخدر را به عرش رساندند. کودکان کار، زباله گردی برای سیر کردن شکم، کلیه فروشی، کارتن خوابی، کولبری و کشتار کولبران، دست فروشی و ضرب و شتم دست فروشان، خودکشی، بیکاری و نومیدی جوانان، دزدی و اختلاس و هزار و یک مصیبت اجتماعی دیگر را به بخش لاینفکی از شرایط زندگی و حیات یک جامعه هشتاد میلیونی تبدیل کردند و اینک سرمست از غارتگری هایشان، آنجا که در مقابل مردم به جان آمده از وضعیت فلاکت بار موجود قرار می گیرند، از سوئی با سرکوب و بر پا کردن دار و درفش و از سوی دیگر با عوام فریبی و متهم کردن یکدیگر، همچنان سعی در تداوم سیاست های ویرانگرانه چهل سال گذشته خود دارند.
در حالی که سبد هزینه واقعی زندگی یک خانوار چهار نفره بالای پنج میلیون تومان است و عوامل و جیره خواران حکومت در نهادهای دست ساز کارگری، آن را سه میلیون و ۷۰۰ هزار تومان تعیین کردند؛ با این حال این جیره خواران همراه با اربابانشان، به طور بی شرمانه ای چشم در چشم میلیون ها کارگر، با امضا و تصویب یک میلیون و یکصد و چهارده هزارتومان به عنوان حداقل مزد، اعلام کردند سهم شما کارگران از زندگی، فقر و فلاکت، خودکشی، کلیه فروشی و غوطه ور شدن در تباهی است.
دولت و کارفرمایان و جیره خوارانی تحت عنوان نماینده کارگر، با تعیین چنین مزد خفت باری و همچنین نبود هیچ تضمینی برای دریافت همین مزد و استفاده گسترده و هر روزه از نیروی سرکوب در مقابل حق خواهی ما کارگران، دست به اعلام جنگی آشکار برای به بردگی کشاندن بیش از پیش ما زده اند.
سرکوب خیزش بر حق مردم علیه فقر و گرانی در دی ماه سال گذشته – به هیچ انگاشتن مطالبات کارگران، معلمان، پرستاران، کشاورزان، جوانان، زنان، دانشجویان، دانشگاهیان و روشنفکران، دگراندیشان و صدها هزار مالباخته موسسات مالی وابسته به حوزه قدرت – متوسل شدن نهادهای انتظامی و امنیتی و استانداران و فرمانداران برای به کار واداشتن کارگران بدون دریافت مزد ماهانه با ضرب و زور سر نیزه (همچون هزاران کارگر نیشکر هفت تپه) – سیاست دولت در ایجاد شوک در بازار ارز و افزایش یک باره قیمت دلار به بالای شش هزار تومان و بر این بستر، خالی کردن جیب مردم و افزایش 500 تومانی نرخ رسمی دلار– نابودی محیط زیست و منابع آبی کشور در نتیجه نبود هیچ اراده ای در میان حکومتگران برای جلوگیری از آن – تبدیل شدن بسیاری از شهرهای کشور به محلی برای مرگ تدریجی کودکان و پدران و مادران به دلیل پدیده ریزگردها (که همین روزهاست تمام کشور را دربرگیرد) و آلودگی آب ها و هوای آلوده و با توجه به از هم گسیختگی بیش از پیش شیرازه زندگی اجتماعی و اقتصادی سیاسی کشور در سطح کلان، ما کارگران را به این نتیجه می رساند که دیگر نباید به امید چیزی جز دست بردن به اعتراضات سراسری و نیروی متحدمان برای خلاصی از وضعیت جهنمی موجود بنشینیم.
اول ماه مه روز جهانی کارگر پیش روی ما کارگران است. این روز، روز ماست. روز اعتراض و اتحاد ما علیه ستم و بردگی در سرتاسر جهان است. ما می توانیم و باید در جای جای کشور دستهایمان را در دست همدیگر بگذاریم و در ابعادی سراسری با خواست رهائی از فقر و فلاکت، نیروی به هم پیوسته خود را به جنبشی عظیم تبدیل کنیم و متحد و همراه با بازنشستگان، معلمان، کشاورزان و عموم توده های آزاده مردم ایران، گام های تعیین کننده ای را برای پایان دادن به مشقات و مصائب موجود و بن بست اقتصادی سیاسی کشور برداریم.
نجات کشور از نابودی و تباهی و فقر و فلاکت در دستان متحد ما کارگران و در گرو اعتراضات سراسری ماست.
پیش به سوی اعتراضات گسترده در اول ماه مه (یازده اردیبهشت) روز جهانی کارگر
29 فروردین 1397
اتحادیه آزاد کارگران ایران
انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه
سندیکای نقاشان استان البرز
کانون مدافعان حقوق کارگر
کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای مستقل کارگری ایران
بیانیه انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه در رابطه با حداقل مزد تعیین شده برای سال 97 توسط شورای عالی کار
پیش به سوی اعتصابات سراسری
شورای عالی کار پس از ده ها جلسه نهایتا بر حداقل مزد یک میلیون و یک صد ویازده هزار تومان مهر تصویب گذاشت. این اقدام به سیاق هر ساله بی شرمانه شورای عالی کار در حالی صورت گرفته است که طی سال گذشته دامنه اعتصابات و تظاهراتهای کارگران ایران بسیار وسیعتر از سالیان گذشته بوده و علاوه بر آن در دی ماه سال 96 تظاهراتهای مردم به جان آمده از فقر، بیکاری و گرانی در بیش از 100 شهر حاکمان را به وحشت انداخت و همان زمان سران و مقامات حکومتی را وادار به اعتراف به بلائی که سر اکثریت مردم آورده اند، کرد و همچنین به تکاپوی یافتن راه چاره برای مهار اوضاع از طریق برآورده ساختن بعضی مطالبات مردم از جمله افزایش حقوقها انداخت.
اما با فروکش کردن موقتی تظاهراتهای خیابانی، دولت یک بار دیگر مجال یافت که دستمزد چهار برابر زیر خط فقر قبل از پایان سال 96 را تحمیل کند. دستمزدی که بلافاصله با شدت گیری بحران اقتصاد در حال فروپاشی و گرانی دلار تا بیش از 6000 تومان ارزشش به 650 هزار تومان رسیده و عملا 5 برابر و نیم زیر خط فقر قرار گرفته است. از اینرو دولت امسال نه تنها حتی حفظ رقم 4 برابر زیر خط فقر سالیان قبل را برای کارگران روا ندانسته، بلکه با گرانی دلار که بخشی از سیاستهای فریبکارانه خود برای خالی کردن جیب مردم و از طریق آن جبران کسریهای مالی خود که در راستای منافع و اهدافی غیر از منافع و بهبود وضعیت معیشت کارگران و توده های محروم جامعه هزینه می گردند، دستمزد کارگران را به سطح 5 برابر و نیم زیر خط فقر تقلیل داده است.
این دهن کجی و یورش عظیم به سطح دستمزد کارگران که نه تنها کارگران شاغل، بلکه زندگی معلمان، مزدبگیران کم درآمد وعموم مردم محروم را باز هم بیشتر به ورطه تباهی کشانده است، برای ما کارگران قابل تحمل نیست و پاسخ درخور خود را با براه انداختن انواع شیوه های مبارزاتی خواهیم داد. ما بازهم و اینبار محکم تر برای مقابله با این گستاخی و لاابالیگری دولت در قبال تامین نیازهای معیشتی ما و با خواست افزایش فوری دستمزد 5 میلیون تومان به میدان خواهیم آمد. باید برای پایان دادن یکباره به فقر،گرانی و بیکاری اعتصابات سراسری بخش شاغل طبقه کارگر به موازات اعتراضات سراسری بیکاران و بقیه مردم در تنگای معیشتی قرار گرفته، در دستور کار قرار گیرد.
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه 31/1/1397
