مبارزان کمونیست
از کدام طرف خیابان برویم
نادر بکتاش
11/03/13
تازه به فرانسه آمده بودم. پاریس. در میان عده‌ای از کنفدراسیونی های دوران شاه بر خورده بودم. قرار بود به خانه یکی از دوستانشان برویم. همه در حال داد و قال کردن بودند و شدیداً بحث می کردند. در همان خیابانی بود که ادرسش را داشتند. اما نمی‌دانستند باید این ور خیابان بروند یا آن ور, به راست بروند یا به چپ.
یکی پیدا شد و شماره خانه را پرسید. بعد این ور و آن ور نگاه کرد و گفت باید برویم آن طرف که شماره ساختمان‌ها فرد است و آن جا هم برویم بالای خیابان چون ترتیب شماره ها بالا می‌رود و به آن شماره می‌توانیم برسیم.
همه خاموش شدند و با حیرت به او که یک دختر دانشجوی داروسازی ساکت ساکن شهرستان بود نگاه کردند. امپریالیسم, مارکس و سه جهان و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی را فراموش کردند. در این یک مورد همگی به توافق رسیدند و سیصد درصد به او رأی دادند و گفتند راست می‌گوید برویم دنبالش.
سئوال من در مورد چاوز این است. به چه عنوان باید او را ببینیم: یک رفرمیست محبوب و خوش قلب و کاریسماتیک که تغییرات مثبتی در زندگی مردم ایجاد کرده یا یک مدعی و رهبر سوسیالیست.
در صورت اول حتماً باید به او احترام گذاشت. در حالت دوم باید سوسیالیسم توخالی و میراثدار انترناسیونال سوم را که اتفاقاً لنین هم در آن حامی جنبش های ناسیونالیستی و مذهبی بود و استالین بعدها تا حد عروج به یک قدرت سرمایه داری امپریالیستی آن را پروار کرد درهم فشرد و شناساند.
جهان, جهان رقابت‌های ملی – کشوری بورزوازی های الاغ و قاتل نیست, عرصه مبارزات طبقات کارگر و زحمتکش علیه سرمایه داریست. هر تخفیفی در این و کلاه از سر برداشتن برای امثال چاوز و کاسترو و امثالهم و دنیا را از زاویه تقابل قدرت‌های امپریالیستی دیدن تمدید زندگی سرمایه داریست.
*****
حالا بگوئید از کدام طرف خیابان برویم. این ور یا آن ور. به طرف پایین یا بالا.
