مبارزان کمونیست
http://www.2shared.com/document/SeWWNND5/8March2013-IRAN.html
روز جهاني زن و مطالبات به حقّ زنان
زنان نيمي از جمعيتِ جهان هستند. نقش تعیین‌کننده‌شان در توليد و بازتوليدِ هر آنچه مورد نياز حيات نوع بشر است، انکارناپذیر است. با اين وصف، حقوق پایمال¬شده‌یِ زنان در طول تاريخِ نظام‌هایِ مبتني بر نابرابري به رسميت شناخته نشده است مگر با مبارزه‌یِ پيگيرِ جمعي و متشكّل؛ و روز جهاني زن يكي از نقطه¬یِ عطف‌های اين مبارزه‌یِ پيگيرِ زنان در راه بازپس‌گیریِ حقوق انسانی‌شان است. زنان در كشور ما نيز از گذشته‌هایِ دور براي كسب برابري انساني و رفع هر نوع تبعيض تلاش‌های شايان توجّهي کرده‌اند. محدودیّت¬های موجود و قوانینِ تثبیت¬کننده¬یِ این محدودیّت¬ها، يافتن اشتغال مناسب و كار در شرايط بهتر را براي زنان ناممكن كرده است. برایِ نمونه، زنان همچنان در مورد گرفتن تابعيّت ايراني براي همسر خارجي و فرزندان خود گرفتار تبعيض هستند؛ چندان كه فرزندان اين زنان نه فقط از حدّاقل کمک‌هایِ دولتي كه به نام یارانه‌یِ نقدي پرداخت می‌شود، بلكه حتّي از داشتن شناسنامه‌یِ ايراني هم محروم هستند و امكان تحصيل در مدارس ايراني از اين كودكان سلب شده است. زنان زحمت¬كش ايراني علاوه بر محرومیت‌های ناشي از زن بودن كه زنانِ همه‌یِ طبقات اجتماعي از آن در رنج هستند بارِ محرومیت‌هایِ طبقاتي را هم كه سهمگین‌تر از هر ستمي است بر دوش می‌کشند و در تهیه‌ی خوراك، پوشاك، اجاره منزل، سلامت، بهداشت و تحصيل فرزندان بیش‌ترین فشار را متحمل می‌شوند. زنان زحمتكش علاوه بر انجام كار بی‌مزدِ خانه به هزار زحمت، شغلي می‌گیرند و عليرغم دقت بسيار در كار و ساعت كار برابر با مردان از حقوق كمتر برخوردار می‌شوند. زناني كه شوهر شاغل و بیمه‌شده دارند حقّ بيمه كردن فرزندان خود را ندارند، گو اين كه بيشتر کارگاه‌هایی كه زنان در آن به كار می‌پردازند به اين دليل كه اغلب زير ده پرسنل دارد مشمول حدّاقل‌های قانوني هم نيست و اين بدان معناست كه كارفرما می‌تواند خودِ زنِ شاغل را هم بيمه نكند. بيشتر زنان شاغل در کارگاه‌هایی كه زير ده نفر پرسنل دارد از حدّاقلِ دستمزد اعلام‌شده¬ی دولتي هم بی‌بهره هستند.
با توجه به اين كه نیروی انساني جدّی‌ترین سرمایه‌ی هر جامعه براي رشد و پيشرفت آن محسوب می‌شود، كانون مدافعان حقوق كارگر براي مسير تعاليِ جامعه و استفاده از همه‌ی ظرفیت‌های انساني براي تكامل اجتماعي، پيشنهادهای زير را به معرض قضاوت عمومي می‌گذارد تا در صورت تأیید، به عنوان كفِ خواسته‌ی عمومي زنان و به ويژه زنان زحمت¬كش مطرح شود.
1- تساوی کامل در مقابل قانون
2- الزامي كردن دستمزد برابر با مردان در مقابل كار برابر
3- حق داشتن تشكّل مستقل براي فعالیّت‌های اجتماعي و مشاركت در مديريّت جامعه
4- مشاركت در تدوين قوانين به طور عام و حضور تعیین‌کننده در موارد مربوط به حقوق زنان از طريق نمايندگان واقعي تشکّل‌های مستقل زنان
5- رفع تبعيض در تمامی زمینه‌ها به خصوص در اشتغال و تحصيل در همه‌ی سطوح
6- آزادي در انتخاب مشاغل و حرفه‌ها و حذف ممنوعیّت‌های قانوني كه ريشه در تبعيض جنسيتي دارد
7- حذف قوانيني كه مسافرت زنان را منوط به موافقت همسر يا پدر می‌کند
8- به رسميت شناخته شدن حق حاكميّت زنان بر بدن خويش
9- حمایت‌های قانوني و عملي از زنان در مقابل خشونت‌های خانوادگي و بردگي جنسي
10- به رسميت شناختن حقوق فردي در انتخاب شغل، رشته تحصيلي، همسرگزینی و نوع لباس و پوشش بدون در نظر گرفتن جنسيت
11- برابري با مردان در استفاده از حقوق تابعيت و شهروندي
12- ايجاد شیرخوارگاه‌های عمومي و مهدهای كودك در همه‌ی بنگاه‌های توليدي و خدماتي و محلّات با هزينه¬ی دولت.
13- به رسميّت شناختن اولويّت مادر براي سرپرستي فرزندان در موارد جدايي يا مرگ همسر و حمايت قانوني براي تأمین معاش و سرپناه زنان سرپرست خانوار
14- بیمه‌ی كامل زنان خانه‌دار و امكان استفاده از خدمات درماني و مستمرّي بازنشستگي
15- ايجاد آشپزخانه‌های عمومي براي پخت¬و¬پز موادّ خوراكي باکیفیّت، به¬طوری که قیمت غذا متناسب با حدّاقل دستمزد باشد
16- ايجاد رختشوی‌خانه‌های عمومي براي نجات زنان از بردگي خانگي و كنترل بهداشت عمومي
17- ممانعت قانوني از ازدواج‌های اجباري و ازدواج‌های زير سن قانوني (18 سال)
18- ممنوعیّت تعدّد زوجات
19- قانوني شدن برابري در استفاده از حق طلاق
20- به رسميّت شناخته شدن حقّ مالكيّت برابر با مرد در خانواده و در حين جدايي
کانون مدافعان حقوق کارگر
اسفند 1391
ویژه نامه روز جهانی زن را از آدرس زیر می توانید دانلود کنید.
http://www.2shared.com/document/SeWWNND5/8March2013-IRAN.html
