مبارزان کمونیست
کول بری و “امنیت ملی”
در حاشیه سفر علی شمخانی بە کردستان
سعید آرمان
علی شمخانی بعنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی رژیم اسلامی به کردستان سفر کرد و در سخنانی میان جمعی از مجیزگویان نظام اسلامی، در اوج ریاکاری گفت: “کوله‌بری پاسخ مناسبی به “وفاداری” کردها نیست”!
وفاداری کردها بە کی و چە نظامی؟! آنچە در کردستان بعد از روی کار آمدن رژیم منحوس اسلامی مشهود و برجستە بودە و هست موجی عظیمی از تنفر از نظام جهنمی اسلامی سرمایە است کە در اولین روزهای بە قدرت رسیدنش برای غلبە بر انقلاب و سرکوب انقلاب و تحمیل ضد انقلاب اسلامی بر جامعە ایران، بە کردستان حملە کردند و پاسخ مردم کردستان هم برای همیشە و تا این لحظە در تاریخ ثبت شدە است و شمخانی بعنوان دبیر “شورای عالی امنیت ملی” رژیم از همە بهتر این را میداند.
علی شمخانی بر این حقیقت واقف است کە تقابل کار و سرمایە در ایران جدیست و میلیونها انسان در کردستان بشدت پولاریزە و متحزب و نفوذ درجە بالایی از کمونیسم و طبقە کارگر متشکل میتواند نقش جدی ای در سیاست ایران برای بە زیر کشیدن نظام اسلامی همراە با طبقە کارگر ایران ایفا کند. سخنان علی شمخانی بیانگر این واقعیت است کە جمهوری اسلامی هیچگاە در کردستان احساس امنیت و ثبات نکردە است، زیرا بر خلاف ادعاها و تظاهر بە بدست آوردن “قلوب مردم مسلمان” کردستان، این بخش از جغرافیای سیاسی تحت سلطە جمهوری اسلامی همیشە آتش زیر خاکستر بودە و بجز عدە معدودی از جیرە خوارانش کسی برای حکومت ترە خرد نکردە و یک دم از مبارزە گاە آشکار و گاە نهان باز نایستادە است.
علی شمخانی در جمع خبرنگاران در سنندج مزورانە می گوید: “کوله‌بری پاسخ شایسته‌ای به “وفاداری و فداکاری جامعه کردی نبوده” و باید تلاش کنیم با فراهم کردن زمینه‌های اشتغال پایدار در کردستان این وضعیت خاتمه یابد” .او در ادامە می گوید: “کوله‌بری در هیچ کجا شایسته نیست و نباید فراموش کنیم که انقلاب اسلامی و مسوولان کشور هیچ‌گاه به دنبال به وجود آمدن این مساله نبودند”.
شمخانی مرتجع و جنایتکار خوب میداند کە کولەبری، این کار شاق و پر خطر و عبور از کوەهای صعب العبور مرز نە انتخاب، بلکە اجباریست برای تامین نان شب خود و فرزندان و والدینشان. از جناب شمخانی باید پرسید کە اگر جمهوری اسلامی و مسئولین کشور چنین وضعی را برای مردم ایران بوجود نیاوردەاند، چە کسی مسئول و بانی ان است؟! بانی و مسبب کولەبەری و گور خوابی و بیکاری میلیونی و تن فروشی و دستفروشی و فلاکت در سراسر ایران رژیم جمهوری اسلامی است. ایران کشور فقیری نیست، در این جامعه ثروت وسیعی از جمله توسط کار طبقه کارگر تولید میشود که توسط مشتی سرمایەدار انگل حکومتی و غیر حکومتی تصاحب میشود. ثروتی که ضامن تداوم حاکمیت ارتجاع اسلامی و سرمایه داری و طبقات دارا است و همواره بخشی از آن برای سرکوب و ساکت نگهداشتن کارگران و محرومان استفاده میشود. ترور و ارعاب و زندان و شکنجه و اعدام و شلاق ابزارهای این ارتجاع قرون وسطائی است.
هدف علی شمخانی در این سفر نە یافتن راە حلی بە این شغلی کە “زیبندە” مردم کردستان نیست و هر از گاهی تعدادی از انان توسط مرزبانان و هنگ ژاندارمری بقتل میرسند، بلکە نگرانی از بە خطر افتادن امنیت جمهوری اسلامی در کردستان و سایر نقاط ایران است. علی شمخانی وضعیت داغان اقتصاد ایران را بە خوبی میداند و ادعای پوچ زمینە “اشتغال پایدار” در کردستان هم جز وعدە سر خرمن چیز دیگری نیست و بە نانی برای سفرە خالی کولەبران و میلیونها انسان زیر خط فقر تبدیل نمیشود. جا دارد بە جناب شمخانی بگوئیم کە دم خروستان از زیر عبای علی لاریجانی رئیس مجلس اسلامی تان بیرون آمدە که بە صراحت می گوید: “از رونق اقتصادی ایران خبری نیست و اذعان میکند کە از ادارە جامعە ناتوانند”، را باور کنیم یا قسم حضرت عباس شما را؟! شما این وعده های پوچ و فریبکارانه را در جمع “خانوادە شهدا و جانبازان طرفدار حکومت” میگوئید اما خطاب تان به اکثریت عظیم مردم کردستان است که هیچوقت حاکمیت ننگین شما را نپذیرفتند! آنهم در سنندجی کە چهار دهە است با مقاومت پر شور، با فعالین سیاسی و کارگری و کمونیست، با سنندجی کە مجالس شورانگیر اول ماە مە چندین هزار نفری را در مخوف ترین دوران حاکمیت شما در دهە شصت در دفاع از کارگران برگزار کردند و دارای سنتی قوی از مبارزه آزادیخواهانه و برابری طلبانه است. خود شما و صد البته “رهبر” تان میداند که دارید آب در هاون می کوبید!
شما در کردستان نە تنها مشکل اقتصادی مردم را حل نخواهید کرد بلکە بە مشکلات آنان خواهید افزود و حاصل سفرتان بە کردستان سرکوب بیشتر و محدودیت بیشتری را برای بدست آوردن لقمە نانی برای صدها هزار انسان کارکن و زحمتکش بە ارمغان خواهد آورد. لذا کولەبران کردستان و کارگران بیکار در اقصی نقاط ایران بە شما و رژیم تان می گویند: “یا کار یا تامین بیمە بیکاری مکفی”، این خواست فوری و بی چون و چرای هر کارگر و زحمتکش آمادە بکار در جامعە است و مدتهاست که بە پرچم مبارزاتی کارگران پیشرو تبدیل شده است. *
پنجشنبە ٢١ دسامبر
